Complete Works of Homer

Home > Fantasy > Complete Works of Homer > Page 578
Complete Works of Homer Page 578

by Homer

εἵλετο δ' ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ

  ὀξέα: τῆλε δὲ χαλκὸς ἀπ' αὐτόφιν οὐρανὸν εἴσω

  λάμπ': ἐπὶ δ' ἐγδούπησαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη 45

  τιμῶσαι βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης.

  ἡνιόχῳ μὲν ἔπειτα ἑῷ ἐπέτελλεν ἕκαστος

  ἵππους εὖ κατὰ κόσμον ἐρυκέμεν αὖθ' ἐπὶ τάφρῳ,

  αὐτοὶ δὲ πρυλέες σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες

  ῥώοντ': ἄσβεστος δὲ βοὴ γένετ' ἠῶθι πρό. 50

  φθὰν δὲ μέγ' ἱππήων ἐπὶ τάφρῳ κοσμηθέντες,

  ἱππῆες δ' ὀλίγον μετεκίαθον: ἐν δὲ κυδοιμὸν

  ὦρσε κακὸν Κρονίδης, κατὰ δ' ὑψόθεν ἧκεν ἐέρσας

  αἵματι μυδαλέας ἐξ αἰθέρος, οὕνεκ' ἔμελλε

  πολλὰς ἰφθίμους κεφαλὰς Ἄϊδι προϊάψειν. 55

  Τρῶες δ' αὖθ' ἑτέρωθεν ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο

  Ἕκτορά τ' ἀμφὶ μέγαν καὶ ἀμύμονα Πουλυδάμαντα

  Αἰνείαν θ', ὃς Τρωσὶ θεὸς ὣς τίετο δήμῳ,

  τρεῖς τ' Ἀντηνορίδας Πόλυβον καὶ Ἀγήνορα δῖον

  ἠί̈θεόν τ' Ἀκάμαντ' ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν. 60

  Ἕκτωρ δ' ἐν πρώτοισι φέρ' ἀσπίδα πάντοσ' ἐί̈σην,

  οἷος δ' ἐκ νεφέων ἀναφαίνεται οὔλιος ἀστὴρ

  παμφαίνων, τοτὲ δ' αὖτις ἔδυ νέφεα σκιόεντα,

  ὣς Ἕκτωρ ὁτὲ μέν τε μετὰ πρώτοισι φάνεσκεν,

  ἄλλοτε δ' ἐν πυμάτοισι κελεύων: πᾶς δ' ἄρα χαλκῷ 65

  λάμφ' ὥς τε στεροπὴ πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο.

  οἳ δ', ὥς τ' ἀμητῆρες ἐναντίοι ἀλλήλοισιν

  ὄγμον ἐλαύνωσιν ἀνδρὸς μάκαρος κατ' ἄρουραν

  πυρῶν ἢ κριθῶν: τὰ δὲ δράγματα ταρφέα πίπτει:

  ὣς Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ ἐπ' ἀλλήλοισι θορόντες 70

  δῄουν, οὐδ' ἕτεροι μνώοντ' ὀλοοῖο φόβοιο.

  ἴσας δ' ὑσμίνη κεφαλὰς ἔχεν, οἳ δὲ λύκοι ὣς

  θῦνον: Ἔρις δ' ἄρ' ἔχαιρε πολύστονος εἰσορόωσα:

  οἴη γάρ ῥα θεῶν παρετύγχανε μαρναμένοισιν,

  οἳ δ' ἄλλοι οὔ σφιν πάρεσαν θεοί, ἀλλὰ ἕκηλοι 75

  σφοῖσιν ἐνὶ μεγάροισι καθήατο, ἧχι ἑκάστῳ

  δώματα καλὰ τέτυκτο κατὰ πτύχας Οὐλύμποιο.

  πάντες δ' ᾐτιόωντο κελαινεφέα Κρονίωνα

  οὕνεκ' ἄρα Τρώεσσιν ἐβούλετο κῦδος ὀρέξαι.

  τῶν μὲν ἄρ' οὐκ ἀλέγιζε πατήρ: ὃ δὲ νόσφι λιασθεὶς 80

  τῶν ἄλλων ἀπάνευθε καθέζετο κύδεϊ γαίων

  εἰσορόων Τρώων τε πόλιν καὶ νῆας Ἀχαιῶν

  χαλκοῦ τε στεροπήν, ὀλλύντάς τ' ὀλλυμένους τε.

  ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,

  τόφρα μάλ' ἀμφοτέρων βέλε' ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός: 85

  ἦμος δὲ δρυτόμος περ ἀνὴρ ὁπλίσσατο δεῖπνον

  οὔρεος ἐν βήσσῃσιν, ἐπεί τ' ἐκορέσσατο χεῖρας

  τάμνων δένδρεα μακρά, ἅδος τέ μιν ἵκετο θυμόν,

  σίτου τε γλυκεροῖο περὶ φρένας ἵμερος αἱρεῖ,

  τῆμος σφῇ ἀρετῇ Δαναοὶ ῥήξαντο φάλαγγας 90

  κεκλόμενοι ἑτάροισι κατὰ στίχας: ἐν δ' Ἀγαμέμνων

  πρῶτος ὄρουσ', ἕλε δ' ἄνδρα Βιάνορα ποιμένα λαῶν

  αὐτόν, ἔπειτα δ' ἑταῖρον Ὀϊλῆα πλήξιππον.

  ἤτοι ὅ γ' ἐξ ἵππων κατεπάλμενος ἀντίος ἔστη:

  τὸν δ' ἰθὺς μεμαῶτα μετώπιον ὀξέϊ δουρὶ 95

  νύξ', οὐδὲ στεφάνη δόρυ οἱ σχέθε χαλκοβάρεια,

  ἀλλὰ δι' αὐτῆς ἦλθε καὶ ὀστέου, ἐγκέφαλος δὲ

  ἔνδον ἅπας πεπάλακτο: δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα.

  καὶ τοὺς μὲν λίπεν αὖθι ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων

  στήθεσι παμφαίνοντας, ἐπεὶ περίδυσε χιτῶνας: 100

  αὐτὰρ ὃ βῆ Ἶσόν τε καὶ Ἄντιφον ἐξεναρίξων

  υἷε δύω Πριάμοιο νόθον καὶ γνήσιον ἄμφω

  εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας: ὃ μὲν νόθος ἡνιόχευεν,

  Ἄντιφος αὖ παρέβασκε περικλυτός: ὥ ποτ' Ἀχιλλεὺς

  Ἴδης ἐν κνημοῖσι δίδη μόσχοισι λύγοισι, 105

  ποιμαίνοντ' ἐπ' ὄεσσι λαβών, καὶ ἔλυσεν ἀποίνων.

  δὴ τότε γ' Ἀτρεί̈δης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων

  τὸν μὲν ὑπὲρ μαζοῖο κατὰ στῆθος βάλε δουρί,

  Ἄντιφον αὖ παρὰ οὖς ἔλασε ξίφει, ἐκ δ' ἔβαλ' ἵππων.

  σπερχόμενος δ' ἀπὸ τοῖιν ἐσύλα τεύχεα καλὰ 110

  γιγνώσκων: καὶ γάρ σφε πάρος παρὰ νηυσὶ θοῇσιν

  εἶδεν, ὅτ' ἐξ Ἴδης ἄγαγεν πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς.

  ὡς δὲ λέων ἐλάφοιο ταχείης νήπια τέκνα

  ῥηϊδίως συνέαξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσιν

  ἐλθὼν εἰς εὐνήν, ἁπαλόν τέ σφ' ἦτορ ἀπηύρα: 115

  ἣ δ' εἴ πέρ τε τύχῃσι μάλα σχεδόν, οὐ δύναταί σφι

  χραισμεῖν: αὐτὴν γάρ μιν ὑπὸ τρόμος αἰνὸς ἱκάνει:

  καρπαλίμως δ' ἤϊξε διὰ δρυμὰ πυκνὰ καὶ ὕλην

  σπεύδουσ' ἱδρώουσα κραταιοῦ θηρὸς ὑφ' ὁρμῆς:

  ὣς ἄρα τοῖς οὔ τις δύνατο χραισμῆσαι ὄλεθρον 120

  Τρώων, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ὑπ' Ἀργείοισι φέβοντο.

  αὐτὰρ ὃ Πείσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον μενεχάρμην

  υἱέας Ἀντιμάχοιο δαί̈φρονος, ὅς ῥα μάλιστα

  χρυσὸν Ἀλεξάνδροιο δεδεγμένος ἀγλαὰ δῶρα

  οὐκ εἴασχ' Ἑλένην δόμεναι ξανθῷ Μενελάῳ, 125

  τοῦ περ δὴ δύο παῖδε λάβε κρεί�
�ν Ἀγαμέμνων

  εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας, ὁμοῦ δ' ἔχον ὠκέας ἵππους:

  ἐκ γάρ σφεας χειρῶν φύγον ἡνία σιγαλόεντα,

  τὼ δὲ κυκηθήτην: ὃ δ' ἐναντίον ὦρτο λέων ὣς

  Ἀτρεί̈δης: τὼ δ' αὖτ' ἐκ δίφρου γουναζέσθην: 130

  ζώγρει Ἀτρέος υἱέ, σὺ δ' ἄξια δέξαι ἄποινα:

  πολλὰ δ' ἐν Ἀντιμάχοιο δόμοις κειμήλια κεῖται

  χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,

  τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι' ἄποινα,

  εἰ νῶϊ ζωοὺς πεπύθοιτ' ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν. 135

  ὣς τώ γε κλαίοντε προσαυδήτην βασιλῆα

  μειλιχίοις ἐπέεσσιν: ἀμείλικτον δ' ὄπ' ἄκουσαν:

  εἰ μὲν δὴ Ἀντιμάχοιο δαί̈φρονος υἱέες ἐστόν,

  ὅς ποτ' ἐνὶ Τρώων ἀγορῇ Μενέλαον ἄνωγεν

  ἀγγελίην ἐλθόντα σὺν ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ 140

  αὖθι κατακτεῖναι μηδ' ἐξέμεν ἂψ ἐς Ἀχαιούς,

  νῦν μὲν δὴ τοῦ πατρὸς ἀεικέα τίσετε λώβην.

  ἦ, καὶ Πείσανδρον μὲν ἀφ' ἵππων ὦσε χαμᾶζε

  δουρὶ βαλὼν πρὸς στῆθος: ὃ δ' ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη.

  Ἱππόλοχος δ' ἀπόρουσε, τὸν αὖ χαμαὶ ἐξενάριξε 145

  χεῖρας ἀπὸ ξίφεϊ τμήξας ἀπό τ' αὐχένα κόψας,

  ὅλμον δ' ὣς ἔσσευε κυλίνδεσθαι δι' ὁμίλου.

  τοὺς μὲν ἔασ': ὃ δ' ὅθι πλεῖσται κλονέοντο φάλαγγες,

  τῇ ῥ' ἐνόρουσ', ἅμα δ' ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί.

  πεζοὶ μὲν πεζοὺς ὄλεκον φεύγοντας ἀνάγκῃ, 150

  ἱππεῖς δ' ἱππῆας: ὑπὸ δέ σφισιν ὦρτο κονίη

  ἐκ πεδίου, τὴν ὦρσαν ἐρίγδουποι πόδες ἵππων

  χαλκῷ δηϊόωντες: ἀτὰρ κρείων Ἀγαμέμνων

  αἰὲν ἀποκτείνων ἕπετ' Ἀργείοισι κελεύων.

  ὡς δ' ὅτε πῦρ ἀί̈δηλον ἐν ἀξύλῳ ἐμπέσῃ ὕλῃ, 155

  πάντῃ τ' εἰλυφόων ἄνεμος φέρει, οἳ δέ τε θάμνοι

  πρόρριζοι πίπτουσιν ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ:

  ὣς ἄρ' ὑπ' Ἀτρεί̈δῃ Ἀγαμέμνονι πῖπτε κάρηνα

  Τρώων φευγόντων, πολλοὶ δ' ἐριαύχενες ἵπποι

  κείν' ὄχεα κροτάλιζον ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας 160

  ἡνιόχους ποθέοντες ἀμύμονας: οἳ δ' ἐπὶ γαίῃ

  κείατο, γύπεσσιν πολὺ φίλτεροι ἢ ἀλόχοισιν.

  Ἕκτορα δ' ἐκ βελέων ὕπαγε Ζεὺς ἔκ τε κονίης

  ἔκ τ' ἀνδροκτασίης ἔκ θ' αἵματος ἔκ τε κυδοιμοῦ:

  Ἀτρεί̈δης δ' ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων. 165

  οἳ δὲ παρ' Ἴλου σῆμα παλαιοῦ Δαρδανίδαο

  μέσσον κὰπ πεδίον παρ' ἐρινεὸν ἐσσεύοντο

  ἱέμενοι πόλιος: ὃ δὲ κεκλήγων ἕπετ' αἰεὶ

  Ἀτρεί̈δης, λύθρῳ δὲ παλάσσετο χεῖρας ἀάπτους.

  ἀλλ' ὅτε δὴ Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκοντο, 170

  ἔνθ' ἄρα δὴ ἵσταντο καὶ ἀλλήλους ἀνέμιμνον.

  οἳ δ' ἔτι κὰμ μέσσον πεδίον φοβέοντο βόες ὥς,

  ἅς τε λέων ἐφόβησε μολὼν ἐν νυκτὸς ἀμολγῷ

  πάσας: τῇ δέ τ' ἰῇ ἀναφαίνεται αἰπὺς ὄλεθρος:

  τῆς δ' ἐξ αὐχέν' ἔαξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσι 175

  πρῶτον, ἔπειτα δέ θ' αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει:

  ὣς τοὺς Ἀτρεί̈δης ἔφεπε κρείων Ἀγαμέμνων

  αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον: οἳ δ' ἐφέβοντο.

  πολλοὶ δὲ πρηνεῖς τε καὶ ὕπτιοι ἔκπεσον ἵππων

  Ἀτρεί̈δεω ὑπὸ χερσί: περὶ πρὸ γὰρ ἔγχεϊ θῦεν. 180

  ἀλλ' ὅτε δὴ τάχ' ἔμελλεν ὑπὸ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος

  ἵξεσθαι, τότε δή ῥα πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε

  Ἴδης ἐν κορυφῇσι καθέζετο πιδηέσσης

  οὐρανόθεν καταβάς: ἔχε δ' ἀστεροπὴν μετὰ χερσίν.

  Ἶριν δ' ὄτρυνε χρυσόπτερον ἀγγελέουσαν: 185

  βάσκ' ἴθι Ἶρι ταχεῖα, τὸν Ἕκτορι μῦθον ἐνίσπες:

  ὄφρ' ἂν μέν κεν ὁρᾷ Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν

  θύνοντ' ἐν προμάχοισιν ἐναίροντα στίχας ἀνδρῶν,

  τόφρ' ἀναχωρείτω, τὸν δ' ἄλλον λαὸν ἀνώχθω

  μάρνασθαι δηί̈οισι κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην. 190

  αὐτὰρ ἐπεί κ' ἢ δουρὶ τυπεὶς ἢ βλήμενος ἰῷ

  εἰς ἵππους ἅλεται, τότε οἱ κράτος ἐγγυαλίξω

  κτείνειν εἰς ὅ κε νῆας ἐϋσσέλμους ἀφίκηται

  δύῃ τ' ἠέλιος καὶ ἐπὶ κνέφας ἱερὸν ἔλθῃ.

  ὣς ἔφατ', οὐδ' ἀπίθησε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις, 195

  βῆ δὲ κατ' Ἰδαίων ὀρέων εἰς Ἴλιον ἱρήν.

  εὗρ' υἱὸν Πριάμοιο δαί̈φρονος Ἕκτορα δῖον

  ἑσταότ' ἔν θ' ἵπποισι καὶ ἅρμασι κολλητοῖσιν:

  ἀγχοῦ δ' ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις:

  Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε 200

  Ζεύς με πατὴρ προέηκε τεὶ̈ν τάδε μυθήσασθαι.

  ὄφρ' ἂν μέν κεν ὁρᾷς Ἀγαμέμνονα ποιμένα λαῶν

  θύνοντ' ἐν προμάχοισιν, ἐναίροντα στίχας ἀνδρῶν,

  τόφρ' ὑπόεικε μάχης, τὸν δ' ἄλλον λαὸν ἄνωχθι

  μάρνασθαι δηί̈οισι κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην. 205

  αὐτὰρ ἐπεί κ' ἢ δουρὶ τυπεὶς ἢ βλήμενος ἰῷ

  εἰς ἵππους ἅλεται, τότε τοι κράτος ἐγγυαλίξει

  κτείνειν, εἰς ὅ κε νῆας ἐϋσσέλμους ἀφίκηαι

  δύῃ τ' ἠέλιος καὶ ἐπὶ κνέφας ἱερὸν ἔλθῃ.

  ἣ μὲν ἄρ'
ὣς εἰποῦσ' ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις, 210

  Ἕκτωρ δ' ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,

  πάλλων δ' ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ

  ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.

  οἳ δ' ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν,

  Ἀργεῖοι δ' ἑτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας. 215

  ἀρτύνθη δὲ μάχη, στὰν δ' ἀντίοι: ἐν δ' Ἀγαμέμνων

  πρῶτος ὄρουσ', ἔθελεν δὲ πολὺ προμάχεσθαι ἁπάντων.

  ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ' ἔχουσαι

  ὅς τις δὴ πρῶτος Ἀγαμέμνονος ἀντίον ἦλθεν

  ἢ αὐτῶν Τρώων ἠὲ κλειτῶν ἐπικούρων. 220

  Ἰφιδάμας Ἀντηνορίδης ἠύ̈ς τε μέγας τε

  ὃς τράφη ἐν Θρῄκῃ ἐριβώλακι μητέρι μήλων:

  Κισσῆς τόν γ' ἔθρεψε δόμοις ἔνι τυτθὸν ἐόντα

  μητροπάτωρ, ὃς τίκτε Θεανὼ καλλιπάρῃον:

  αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἥβης ἐρικυδέος ἵκετο μέτρον, 225

  αὐτοῦ μιν κατέρυκε, δίδου δ' ὅ γε θυγατέρα ἥν:

  γήμας δ' ἐκ θαλάμοιο μετὰ κλέος ἵκετ' Ἀχαιῶν

  σὺν δυοκαίδεκα νηυσὶ κορωνίσιν, αἵ οἱ ἕποντο.

  τὰς μὲν ἔπειτ' ἐν Περκώτῃ λίπε νῆας ἐί̈σας,

  αὐτὰρ ὃ πεζὸς ἐὼν ἐς Ἴλιον εἰληλούθει: 230

  ὅς ῥα τότ' Ἀτρεί̈δεω Ἀγαμέμνονος ἀντίον ἦλθεν.

  οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντες,

  Ἀτρεί̈δης μὲν ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ' ἔγχος,

  Ἰφιδάμας δὲ κατὰ ζώνην θώρηκος ἔνερθε

 

‹ Prev