Complete Works of Homer

Home > Fantasy > Complete Works of Homer > Page 595
Complete Works of Homer Page 595

by Homer


  ἐν δ' ἔπεσ' ὡς ὅτε κῦμα θοῇ ἐν νηὶ̈ πέσῃσι

  λάβρον ὑπαὶ νεφέων ἀνεμοτρεφές: ἣ δέ τε πᾶσα 625

  ἄχνῃ ὑπεκρύφθη, ἀνέμοιο δὲ δεινὸς ἀήτη

  ἱστίῳ ἐμβρέμεται, τρομέουσι δέ τε φρένα ναῦται

  δειδιότες: τυτθὸν γὰρ ὑπ' ἐκ θανάτοιο φέρονται:

  ὣς ἐδαί̈ζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.

  αὐτὰρ ὅ γ' ὥς τε λέων ὀλοόφρων βουσὶν ἐπελθών, 630

  αἵ ῥά τ' ἐν εἱαμενῇ ἕλεος μεγάλοιο νέμονται

  μυρίαι, ἐν δέ τε τῇσι νομεὺς οὔ πω σάφα εἰδὼς

  θηρὶ μαχέσσασθαι ἕλικος βοὸς ἀμφὶ φονῇσιν:

  ἤτοι ὃ μὲν πρώτῃσι καὶ ὑστατίῃσι βόεσσιν

  αἰὲν ὁμοστιχάει, ὃ δέ τ' ἐν μέσσῃσιν ὀρούσας 635

  βοῦν ἔδει, αἳ δέ τε πᾶσαι ὑπέτρεσαν: ὣς τότ' Ἀχαιοὶ

  θεσπεσίως ἐφόβηθεν ὑφ' Ἕκτορι καὶ Διὶ πατρὶ

  πάντες, ὃ δ' οἶον ἔπεφνε Μυκηναῖον Περιφήτην,

  Κοπρῆος φίλον υἱόν, ὃς Εὐρυσθῆος ἄνακτος

  ἀγγελίης οἴχνεσκε βίῃ Ἡρακληείῃ. 640

  τοῦ γένετ' ἐκ πατρὸς πολὺ χείρονος υἱὸς ἀμείνων

  παντοίας ἀρετάς, ἠμὲν πόδας ἠδὲ μάχεσθαι,

  καὶ νόον ἐν πρώτοισι Μυκηναίων ἐτέτυκτο:

  ὅς ῥα τόθ' Ἕκτορι κῦδος ὑπέρτερον ἐγγυάλιξε.

  στρεφθεὶς γὰρ μετόπισθεν ἐν ἀσπίδος ἄντυγι πάλτο, 645

  τὴν αὐτὸς φορέεσκε ποδηνεκέ' ἕρκος ἀκόντων:

  τῇ ὅ γ' ἐνὶ βλαφθεὶς πέσεν ὕπτιος, ἀμφὶ δὲ πήληξ

  σμερδαλέον κονάβησε περὶ κροτάφοισι πεσόντος.

  Ἕκτωρ δ' ὀξὺ νόησε, θέων δέ οἱ ἄγχι παρέστη,

  στήθεϊ δ' ἐν δόρυ πῆξε, φίλων δέ μιν ἐγγὺς ἑταίρων 650

  κτεῖν': οἳ δ' οὐκ ἐδύναντο καὶ ἀχνύμενοί περ ἑταίρου

  χραισμεῖν: αὐτοὶ γὰρ μάλα δείδισαν Ἕκτορα δῖον.

  εἰσωποὶ δ' ἐγένοντο νεῶν, περὶ δ' ἔσχεθον ἄκραι

  νῆες ὅσαι πρῶται εἰρύατο: τοὶ δ' ἐπέχυντο.

  Ἀργεῖοι δὲ νεῶν μὲν ἐχώρησαν καὶ ἀνάγκῃ 655

  τῶν πρωτέων, αὐτοῦ δὲ παρὰ κλισίῃσιν ἔμειναν

  ἁθρόοι, οὐδὲ κέδασθεν ἀνὰ στρατόν: ἴσχε γὰρ αἰδὼς

  καὶ δέος: ἀζηχὲς γὰρ ὁμόκλεον ἀλλήλοισι.

  Νέστωρ αὖτε μάλιστα Γερήνιος οὖρος Ἀχαιῶν

  λίσσεθ' ὑπὲρ τοκέων γουνούμενος ἄνδρα ἕκαστον: 660

  ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε καὶ αἰδῶ θέσθ' ἐνὶ θυμῷ

  ἄλλων ἀνθρώπων, ἐπὶ δὲ μνήσασθε ἕκαστος

  παίδων ἠδ' ἀλόχων καὶ κτήσιος ἠδὲ τοκήων,

  ἠμὲν ὅτεῳ ζώουσι καὶ ᾧ κατατεθνήκασι:

  τῶν ὕπερ ἐνθάδ' ἐγὼ γουνάζομαι οὐ παρεόντων 665

  ἑστάμεναι κρατερῶς, μὴ δὲ τρωπᾶσθε φόβον δέ.

  ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.

  τοῖσι δ' ἀπ' ὀφθαλμῶν νέφος ἀχλύος ὦσεν Ἀθήνη

  θεσπέσιον: μάλα δέ σφι φόως γένετ' ἀμφοτέρωθεν

  ἠμὲν πρὸς νηῶν καὶ ὁμοιί̈ου πολέμοιο. 670

  Ἕκτορα δὲ φράσσαντο βοὴν ἀγαθὸν καὶ ἑταίρους,

  ἠμὲν ὅσοι μετόπισθεν ἀφέστασαν οὐδὲ μάχοντο,

  ἠδ' ὅσσοι παρὰ νηυσὶ μάχην ἐμάχοντο θοῇσιν.

  οὐδ' ἄρ' ἔτ' Αἴαντι μεγαλήτορι ἥνδανε θυμῷ

  ἑστάμεν ἔνθά περ ἄλλοι ἀφέστασαν υἷες Ἀχαιῶν: 675

  ἀλλ' ὅ γε νηῶν ἴκρι' ἐπῴχετο μακρὰ βιβάσθων,

  νώμα δὲ ξυστὸν μέγα ναύμαχον ἐν παλάμῃσι

  κολλητὸν βλήτροισι δυωκαιεικοσίπηχυ.

  ὡς δ' ὅτ' ἀνὴρ ἵπποισι κελητίζειν ἐὺ̈ εἰδώς,

  ὅς τ' ἐπεὶ ἐκ πολέων πίσυρας συναείρεται ἵππους, 680

  σεύας ἐκ πεδίοιο μέγα προτὶ ἄστυ δίηται

  λαοφόρον καθ' ὁδόν: πολέες τέ ἑ θηήσαντο

  ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες: ὃ δ' ἔμπεδον ἀσφαλὲς αἰεὶ

  θρῴσκων ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλον ἀμείβεται, οἳ δὲ πέτονται:

  ὣς Αἴας ἐπὶ πολλὰ θοάων ἴκρια νηῶν 685

  φοίτα μακρὰ βιβάς, φωνὴ δέ οἱ αἰθέρ' ἵκανεν,

  αἰεὶ δὲ σμερδνὸν βοόων Δαναοῖσι κέλευε

  νηυσί τε καὶ κλισίῃσιν ἀμυνέμεν. οὐδὲ μὲν Ἕκτωρ

  μίμνεν ἐνὶ Τρώων ὁμάδῳ πύκα θωρηκτάων:

  ἀλλ' ὥς τ' ὀρνίθων πετεηνῶν αἰετὸς αἴθων 690

  ἔθνος ἐφορμᾶται ποταμὸν πάρα βοσκομενάων

  χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων,

  ὣς Ἕκτωρ ἴθυσε νεὸς κυανοπρῴροιο

  ἀντίος ἀί̈ξας: τὸν δὲ Ζεὺς ὦσεν ὄπισθε

  χειρὶ μάλα μεγάλῃ, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅμ' αὐτῷ. 695

  αὖτις δὲ δριμεῖα μάχη παρὰ νηυσὶν ἐτύχθη:

  φαίης κ' ἀκμῆτας καὶ ἀτειρέας ἀλλήλοισιν

  ἄντεσθ' ἐν πολέμῳ, ὡς ἐσσυμένως ἐμάχοντο.

  τοῖσι δὲ μαρναμένοισιν ὅδ' ἦν νόος: ἤτοι Ἀχαιοὶ

  οὐκ ἔφασαν φεύξεσθαι ὑπ' ἐκ κακοῦ, ἀλλ' ὀλέεσθαι, 700

  Τρωσὶν δ' ἔλπετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἑκάστου

  νῆας ἐνιπρήσειν κτενέειν θ' ἥρωας Ἀχαιούς.

  οἳ μὲν τὰ φρονέοντες ἐφέστασαν ἀλλήλοισιν:

  Ἕκτωρ δὲ πρυμνῆς νεὸς ἥψατο ποντοπόροιο

  καλῆς ὠκυάλου, ἣ Πρωτεσίλαον ἔνεικεν 705

  ἐς Τροίην, οὐδ' αὖτις ἀπήγαγε πατρίδα γαῖαν.

  τοῦ περ δὴ περὶ νηὸς Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
/>   δῄουν ἀλλήλους αὐτοσχεδόν: οὐδ' ἄρα τοί γε

  τόξων ἀϊκὰς ἀμφὶς μένον οὐδ' ἔτ' ἀκόντων,

  ἀλλ' οἵ γ' ἐγγύθεν ἱστάμενοι ἕνα θυμὸν ἔχοντες 710

  ὀξέσι δὴ πελέκεσσι καὶ ἀξίνῃσι μάχοντο

  καὶ ξίφεσιν μεγάλοισι καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι.

  πολλὰ δὲ φάσγανα καλὰ μελάνδετα κωπήεντα

  ἄλλα μὲν ἐκ χειρῶν χαμάδις πέσον, ἄλλα δ' ἀπ' ὤμων

  ἀνδρῶν μαρναμένων: ῥέε δ' αἵματι γαῖα μέλαινα. 715

  Ἕκτωρ δὲ πρύμνηθεν ἐπεὶ λάβεν οὐχὶ μεθίει

  ἄφλαστον μετὰ χερσὶν ἔχων, Τρωσὶν δὲ κέλευεν:

  οἴσετε πῦρ, ἅμα δ' αὐτοὶ ἀολλέες ὄρνυτ' ἀϋτήν:

  νῦν ἡμῖν πάντων Ζεὺς ἄξιον ἦμαρ ἔδωκε

  νῆας ἑλεῖν, αἳ δεῦρο θεῶν ἀέκητι μολοῦσαι 720

  ἡμῖν πήματα πολλὰ θέσαν, κακότητι γερόντων,

  οἵ μ' ἐθέλοντα μάχεσθαι ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσιν

  αὐτόν τ' ἰσχανάασκον ἐρητύοντό τε λαόν:

  ἀλλ' εἰ δή ῥα τότε βλάπτε φρένας εὐρύοπα Ζεὺς

  ἡμετέρας, νῦν αὐτὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. 725

  ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα μᾶλλον ἐπ' Ἀργείοισιν ὄρουσαν.

  Αἴας δ' οὐκέτ' ἔμιμνε: βιάζετο γὰρ βελέεσσιν:

  ἀλλ' ἀνεχάζετο τυτθόν, ὀϊόμενος θανέεσθαι

  θρῆνυν ἐφ' ἑπταπόδην, λίπε δ' ἴκρια νηὸς ἐί̈σης.

  ἔνθ' ἄρ' ὅ γ' ἑστήκει δεδοκημένος, ἔγχεϊ δ' αἰεὶ 730

  Τρῶας ἄμυνε νεῶν, ὅς τις φέροι ἀκάματον πῦρ:

  αἰεὶ δὲ σμερδνὸν βοόων Δαναοῖσι κέλευε:

  ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος

  ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς.

  ἠέ τινάς φαμεν εἶναι ἀοσσητῆρας ὀπίσσω, 735

  ἦέ τι τεῖχος ἄρειον, ὅ κ' ἀνδράσι λοιγὸν ἀμύναι;

  οὐ μέν τι σχεδόν ἐστι πόλις πύργοις ἀραρυῖα,

  ᾗ κ' ἀπαμυναίμεσθ' ἑτεραλκέα δῆμον ἔχοντες:

  ἀλλ' ἐν γὰρ Τρώων πεδίῳ πύκα θωρηκτάων

  πόντῳ κεκλιμένοι ἑκὰς ἥμεθα πατρίδος αἴης: 740

  τὼ ἐν χερσὶ φόως, οὐ μειλιχίῃ πολέμοιο.

  ἦ, καὶ μαιμώων ἔφεπ' ἔγχεϊ ὀξυόεντι.

  ὅς τις δὲ Τρώων κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ φέροιτο

  σὺν πυρὶ κηλείῳ, χάριν Ἕκτορος ὀτρύναντος,

  τὸν δ' Αἴας οὔτασκε δεδεγμένος ἔγχεϊ μακρῷ: 745

  δώδεκα δὲ προπάροιθε νεῶν αὐτοσχεδὸν οὖτα.

  Ῥαψωδία π

  ὣς οἳ μὲν περὶ νηὸς ἐϋσσέλμοιο μάχοντο:

  Πάτροκλος δ' Ἀχιλῆϊ παρίστατο ποιμένι λαῶν

  δάκρυα θερμὰ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος,

  ἥ τε κατ' αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ.

  τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτιρε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς, 5

  καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:

  τίπτε δεδάκρυσαι Πατρόκλεες, ἠύ̈τε κούρη

  νηπίη, ἥ θ' ἅμα μητρὶ θέουσ' ἀνελέσθαι ἀνώγει

  εἱανοῦ ἁπτομένη, καί τ' ἐσσυμένην κατερύκει,

  δακρυόεσσα δέ μιν ποτιδέρκεται, ὄφρ' ἀνέληται: 10

  τῇ ἴκελος Πάτροκλε τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβεις.

  ἠέ τι Μυρμιδόνεσσι πιφαύσκεαι, ἢ ἐμοὶ αὐτῷ,

  ἦέ τιν' ἀγγελίην Φθίης ἐξέκλυες οἶος;

  ζώειν μὰν ἔτι φασὶ Μενοίτιον Ἄκτορος υἱόν,

  ζώει δ' Αἰακίδης Πηλεὺς μετὰ Μυρμιδόνεσσι; 15

  τῶν κε μάλ' ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεθα τεθνηώτων.

  ἦε σύ γ' Ἀργείων ὀλοφύρεαι, ὡς ὀλέκονται

  νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ὑπερβασίης ἕνεκα σφῆς;

  ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.

  τὸν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφης Πατρόκλεες ἱππεῦ: 20

  ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱὲ μέγα φέρτατ' Ἀχαιῶν

  μὴ νεμέσα: τοῖον γὰρ ἄχος βεβίηκεν Ἀχαιούς.

  οἳ μὲν γὰρ δὴ πάντες, ὅσοι πάρος ἦσαν ἄριστοι,

  ἐν νηυσὶν κέαται βεβλημένοι οὐτάμενοί τε.

  βέβληται μὲν ὃ Τυδεί̈δης κρατερὸς Διομήδης, 25

  οὔτασται δ' Ὀδυσεὺς δουρικλυτὸς ἠδ' Ἀγαμέμνων,

  βέβληται δὲ καὶ Εὐρύπυλος κατὰ μηρὸν ὀϊστῷ.

  τοὺς μέν τ' ἰητροὶ πολυφάρμακοι ἀμφιπένονται

  ἕλκε' ἀκειόμενοι: σὺ δ' ἀμήχανος ἔπλευ Ἀχιλλεῦ.

  μὴ ἐμέ γ' οὖν οὗτός γε λάβοι χόλος, ὃν σὺ φυλάσσεις 30

  αἰναρέτη: τί σευ ἄλλος ὀνήσεται ὀψίγονός περ

  αἴ κε μὴ Ἀργείοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς;

  νηλεές, οὐκ ἄρα σοί γε πατὴρ ἦν ἱππότα Πηλεύς,

  οὐδὲ Θέτις μήτηρ: γλαυκὴ δέ σε τίκτε θάλασσα

  πέτραι τ' ἠλίβατοι, ὅτι τοι νόος ἐστὶν ἀπηνής. 35

  εἰ δέ τινα φρεσὶ σῇσι θεοπροπίην ἀλεείνεις

  καί τινά τοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ,

  ἀλλ' ἐμέ περ πρόες ὦχ', ἃμα δ' ἄλλον λαὸν ὄπασσον

  Μυρμιδόνων, ἤν πού τι φόως Δαναοῖσι γένωμαι.

  δὸς δέ μοι ὤμοιιν τὰ σὰ τεύχεα θωρηχθῆναι, 40

  αἴ κ' ἐμὲ σοὶ ἴσκοντες ἀπόσχωνται πολέμοιο

  Τρῶες, ἀναπνεύσωσι δ' Ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν

  τειρόμενοι: ὀλίγη δέ τ' ἀνάπνευσις πολέμοιο.

  ῥεῖα δέ κ' ἀκμῆτες κεκμηότας ἄνδρας ἀϋτῇ

  ὤσαιμεν προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισι�
��ων. 45

  ὣς φάτο λισσόμενος μέγα νήπιος: ἦ γὰρ ἔμελλεν

  οἷ αὐτῷ θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα λιτέσθαι.

  τὸν δὲ μέγ' ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς:

  ὤ μοι διογενὲς Πατρόκλεες οἷον ἔειπες:

  οὔτε θεοπροπίης ἐμπάζομαι ἥν τινα οἶδα, 50

  οὔτέ τί μοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ:

  ἀλλὰ τόδ' αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει,

  ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐθέλῃσιν ἀμέρσαι

  καὶ γέρας ἂψ ἀφελέσθαι, ὅ τε κράτεϊ προβεβήκῃ:

  αἰνὸν ἄχος τό μοί ἐστιν, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ. 55

  κούρην ἣν ἄρα μοι γέρας ἔξελον υἷες Ἀχαιῶν,

  δουρὶ δ' ἐμῷ κτεάτισσα πόλιν εὐτείχεα πέρσας,

  τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων

  Ἀτρεί̈δης ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην.

  ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν: οὐδ' ἄρα πως ἦν 60

  ἀσπερχὲς κεχολῶσθαι ἐνὶ φρεσίν: ἤτοι ἔφην γε

  οὐ πρὶν μηνιθμὸν καταπαυσέμεν, ἀλλ' ὁπότ' ἂν δὴ

  νῆας ἐμὰς ἀφίκηται ἀϋτή τε πτόλεμός τε.

  τύνη δ' ὤμοιιν μὲν ἐμὰ κλυτὰ τεύχεα δῦθι,

  ἄρχε δὲ Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι μάχεσθαι, 65

  εἰ δὴ κυάνεον Τρώων νέφος ἀμφιβέβηκε

  νηυσὶν ἐπικρατέως, οἳ δὲ ῥηγμῖνι θαλάσσης

  κεκλίαται, χώρης ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντες

  Ἀργεῖοι, Τρώων δὲ πόλις ἐπὶ πᾶσα βέβηκε

 

‹ Prev