Complete Works of Homer

Home > Fantasy > Complete Works of Homer > Page 663
Complete Works of Homer Page 663

by Homer


  δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων.

  ἀμφότερον, κῦδός τε καὶ ἀγλαί̈η καὶ ὄνειαρ,

  δειπνήσαντας ἴμεν πολλὴν ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν.

  εἰ δ' ἐθέλεις τραφθῆναι ἀν' Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος, 80

  ὄφρα τοι αὐτὸς ἕπωμαι, ὑποζεύξω δέ τοι ἵππους,

  ἄστεα δ' ἀνθρώπων ἡγήσομαι: οὐδέ τις ἡμέας

  αὔτως ἀππέμψει, δώσει δέ τι ἕν γε φέρεσθαι,

  ἠέ τινα τριπόδων εὐχάλκων ἠὲ λεβήτων,

  ἠὲ δύ' ἡμιόνους ἠὲ χρύσειον ἄλεισον." 85

  τὸν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα:

  "Ἀτρεί̈δη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,

  βούλομαι ἤδη νεῖσθαι ἐφ' ἡμέτερ': οὐ γὰρ ὄπισθεν

  οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσιν ἐμοῖσιν:

  μὴ πατέρ' ἀντίθεον διζήμενος αὐτὸς ὄλωμαι, 90

  ἤ τί μοι ἐκ μεγάρων κειμήλιον ἐσθλὸν ὄληται."

  αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ' ἄκουσε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,

  αὐτίκ' ἄρ' ᾗ ἀλόχῳ ἠδὲ δμῳῇσι κέλευσε

  δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων.

  ἀγχίμολον δέ οἱ ἦλθε Βοηθοί̈δης Ἐτεωνεύς, 95

  ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, ἐπεὶ οὐ πολὺ ναῖεν ἀπ' αὐτοῦ:

  τὸν πῦρ κῆαι ἄνωγε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος

  ὀπτῆσαί τε κρεῶν: ὁ δ' ἄρ' οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας.

  αὐτὸς δ' ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα,

  οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γ' Ἑλένη κίε καὶ Μεγαπένθης. 100

  ἀλλ' ὅτε δή ῥ' ἵκανον ὅθι κειμήλια κεῖτο,

  Ἀτρεί̈δης μὲν ἔπειτα δέπας λάβεν ἀμφικύπελλον,

  υἱὸν δὲ κρητῆρα φέρειν Μεγαπένθε' ἄνωγεν

  ἀργύρεον: Ἑλένη δὲ παρίστατο φωριαμοῖσιν,

  ἔνθ' ἔσαν οἱ πέπλοι παμποίκιλοι, οὓς κάμεν αὐτή. 105

  τῶν ἕν' ἀειραμένη Ἑλένη φέρε, δῖα γυναικῶν,

  ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος,

  ἀστὴρ δ' ὣς ἀπέλαμπεν: ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων.

  βὰν δ' ἰέναι προτέρω διὰ δώματος, ἧος ἵκοντο

  Τηλέμαχον: τὸν δὲ προσέφη ξανθὸς Μενέλαος: 110

  "Τηλέμαχ', ἦ τοι νόστον, ὅπως φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς,

  ὥς τοι Ζεὺς τελέσειεν, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης.

  δώρων δ', ὅσσ' ἐν ἐμῷ οἴκῳ κειμήλια κεῖται,

  δώσω ὃ κάλλιστον καὶ τιμηέστατόν ἐστι.

  δώσω τοι κρητῆρα τετυγμένον: ἀργύρεος δὲ 115

  ἐστὶν ἅπας, χρυσῷ δ' ἐπὶ χείλεα κεκράανται,

  ἔργον δ' Ἡφαίστοιο: πόρεν δέ ἑ Φαίδιμος ἥρως,

  Σιδονίων βασιλεύς, ὅθ' ἑὸς δόμος ἀμφεκάλυψε

  κεῖσέ με νοστήσαντα: τεὶ̈ν δ' ἐθέλω τόδ' ὀπάσσαι."

  ὣς εἰπὼν ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον 120

  ἥρως Ἀτρεί̈δης: ὁ δ' ἄρα κρητῆρα φαεινὸν

  θῆκ' αὐτοῦ προπάροιθε φέρων κρατερὸς Μεγαπένθης,

  ἀργύρεον: Ἑλένη δὲ παρίστατο καλλιπάρῃος

  πέπλον ἔχουσ' ἐν χερσίν, ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε:

  "δῶρόν τοι καὶ ἐγώ, τέκνον φίλε, τοῦτο δίδωμι, 125

  μνῆμ' Ἑλένης χειρῶν, πολυηράτου ἐς γάμου ὥρην,

  σῇ ἀλόχῳ φορέειν: τῆος δὲ φίλῃ παρὰ μητρὶ

  κείσθω ἐνὶ μεγάρῳ. σὺ δέ μοι χαίρων ἀφίκοιο

  οἶκον ἐϋκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν."

  ὣς εἰποῦσ' ἐν χερσὶ τίθει, ὁ δ' ἐδέξατο χαίρων. 130

  καὶ τὰ μὲν ἐς πείρινθα τίθει Πεισίστρατος ἥρως

  δεξάμενος, καὶ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ:

  τοὺς δ' ἦγε πρὸς δῶμα κάρη ξανθὸς Μενέλαος.

  ἑζέσθην δ' ἄρ' ἔπειτα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε.

  χέρνιβα δ' ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα 135

  καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,

  νίψασθαι: παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.

  σῖτον δ' αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα:

  εἴδατα πόλλ' ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων:

  πὰρ δὲ Βοηθοί̈δης κρέα δαίετο καὶ νέμε μοίρας: 140

  οἰνοχόει δ' υἱὸς Μενελάου κυδαλίμοιο.

  οἱ δ' ἐπ' ὀνείαθ' ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.

  αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,

  δὴ τότε Τηλέμαχος καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς

  ἵππους τε ζεύγνυντ' ἀνά θ' ἅρματα ποικίλ' ἔβαινον, 145

  ἐκ δ' ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου.

  τοὺς δὲ μετ' Ἀτρεί̈δης ἔκιε ξανθὸς Μενέλαος,

  οἶνον ἔχων ἐν χειρὶ μελίφρονα δεξιτερῆφι,

  ἐν δέπαϊ χρυσέῳ, ὄφρα λείψαντε κιοίτην.

  στῆ δ' ἵππων προπάροιθε, δεδισκόμενος δὲ προσηύδα: 150

  "χαίρετον, ὦ κούρω, καὶ Νέστορι ποιμένι λαῶν

  εἰπεῖν: ἦ γὰρ ἐμοί γε πατὴρ ὣς ἤπιος ἦεν,

  ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν."

  τὸν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα:

  "καὶ λίην κείνῳ γε, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις, 155

  πάντα τάδ' ἐλθόντες καταλέξομεν: αἲ γὰρ ἐγὼν ὣς

  νοστήσας Ἰθάκηνδε, κιχὼν Ὀδυσῆ' ἐνὶ οἴκῳ,

  εἴποιμ' ὡς παρὰ σεῖο τυχὼν φιλότητος ἁπάσης

  ἔρχομαι, αὐτὰρ ἄγω κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλά."

  ὣς ἄρα οἱ εἰ�
�όντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις, 160

  αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον,

  ἥμερον ἐξ αὐλῆς: οἱ δ' ἰύ̈ζοντες ἕποντο

  ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες: ὁ δέ σφισιν ἐγγύθεν ἐλθὼν

  δεξιὸς ἤϊξε πρόσθ' ἵππων: οἱ δὲ ἰδόντες

  γήθησαν, καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη. 165

  τοῖσι δὲ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἤρχετο μύθων:

  "φράζεο δή, Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,

  ἢ νῶϊν τόδ' ἔφηνε θεὸς τέρας ἦε σοὶ αὐτῷ."

  ὣς φάτο, μερμήριξε δ' ἀρηί̈φιλος Μενέλαος,

  ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποκρίναιτο νοήσας. 170

  τὸν δ' Ἑλένη τανύπεπλος ὑποφθαμένη φάτο μῦθον:

  "κλῦτέ μευ: αὐτὰρ ἐγὼ μαντεύσομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ

  ἀθάνατοι βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσθαι ὀί̈ω.

  ὡς ὅδε χῆν' ἥρπαξ' ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ

  ἐλθὼν ἐξ ὄρεος, ὅθι οἱ γενεή τε τόκος τε, 175

  ὣς Ὀδυσεὺς κακὰ πολλὰ παθὼν καὶ πόλλ' ἐπαληθεὶς

  οἴκαδε νοστήσει καὶ τίσεται: ἠὲ καὶ ἤδη

  οἴκοι, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει."

  τὴν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα:

  "οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης: 180

  τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην."

  ἦ καὶ ἐφ' ἵπποιϊν μάστιν βάλεν: οἱ δὲ μάλ' ὦκα

  ἤϊξαν πεδίονδε διὰ πτόλιος μεμαῶτες.

  οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες.

  δύσετό τ' ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί: 185

  ἐς Φηρὰς δ' ἵκοντο Διοκλῆος ποτὶ δῶμα,

  υἱέος Ὀρτιλόχοιο, τὸν Ἀλφειὸς τέκε παῖδα.

  ἔνθα δὲ νύκτ' ἄεσαν ὁ δὲ τοῖς πὰρ ξείνια θῆκεν.

  ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

  ἵππους τε ζεύγνυντ' ἀνά θ' ἅρματα ποικίλ' ἔβαινον, 190

  ἐκ δ' ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου:

  μάστιξεν δ' ἐλάαν, τὼ δ' οὐκ ἄκοντε πετέσθην.

  αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκοντο Πύλου αἰπὺ πτολίεθρον:

  καὶ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε Νέστορος υἱόν:

  "Νεστορίδη, πῶς κέν μοι ὑποσχόμενος τελέσειας 195

  μῦθον ἐμόν; ξεῖνοι δὲ διαμπερὲς εὐχόμεθ' εἶναι

  ἐκ πατέρων φιλότητος, ἀτὰρ καὶ ὁμήλικές εἰμεν:

  ἥδε δ' ὁδὸς καὶ μᾶλλον ὁμοφροσύνῃσιν ἐνήσει.

  μή με παρὲξ ἄγε νῆα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπ' αὐτοῦ,

  μή μ' ὁ γέρων ἀέκοντα κατάσχῃ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ 200

  ἱέμενος φιλέειν: ἐμὲ δὲ χρεὼ θᾶσσον ἱκέσθαι."

  "ὣς φάτο, Νεστορίδης δ' ἄρ' ἑῷ συμφράσσατο θυμῷ,

  ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποσχόμενος τελέσειεν.

  ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι:

  στρέψ' ἵππους ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης, 205

  νηὶ̈ δ' ἐνὶ πρύμνῃ ἐξαίνυτο κάλλιμα δῶρα,

  ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Μενέλαος ἔδωκε:

  καί μιν ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:

  "σπουδῇ νῦν ἀνάβαινε κέλευέ τε πάντας ἑταίρους,

  πρὶν ἐμὲ οἴκαδ' ἱκέσθαι ἀπαγγεῖλαί τε γέροντι. 210

  εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν:

  οἷος κείνου θυμὸς ὑπέρβιος, οὔ σε μεθήσει,

  ἀλλ' αὐτὸς καλέων δεῦρ' εἴσεται, οὐδέ ἕ φημι

  ἂψ ἰέναι κενεόν: μάλα γὰρ κεχολώσεται ἔμπης."

  ὣς ἄρα φωνήσας ἔλασεν καλλίτριχας ἵππους 215

  ἂψ Πυλίων εἰς ἄστυ, θοῶς δ' ἄρα δώμαθ' ἵκανε.

  Τηλέμαχος δ' ἑτάροισιν ἐποτρύνων ἐκέλευσεν:

  "ἐγκοσμεῖτε τὰ τεύχε', ἑταῖροι, νηὶ̈ μελαίνῃ,

  αὐτοί τ' ἀμβαίνωμεν, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο."

  "ὣς ἔφαθ', οἱ δ' ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο, 220

  αἶψα δ' ἄρ' εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖ̈σι καθῖζον.

  ἦ τοι ὁ μὲν τὰ πονεῖτο καὶ εὔχετο, θῦε δ' Ἀθήνῃ

  νηὶ̈ πάρα πρυμνῇ: σχεδόθεν δέ οἱ ἤλυθεν ἀνὴρ

  τηλεδαπός, φεύγων ἐξ Ἄργεος ἄνδρα κατακτάς,

  μάντις: ἀτὰρ γενεήν γε Μελάμποδος ἔκγονος ἦεν, 225

  ὃς πρὶν μέν ποτ' ἔναιε Πύλῳ ἔνι, μητέρι μήλων,

  ἀφνειὸς Πυλίοισι μέγ' ἔξοχα δώματα ναίων:

  δὴ τότε γ' ἄλλων δῆμον ἀφίκετο, πατρίδα φεύγων

  Νηλέα τε μεγάθυμον, ἀγαυότατον ζωόντων,

  ὅς οἱ χρήματα πολλὰ τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν 230

  εἶχε βίῃ. ὁ δὲ τῆος ἐνὶ μεγάροις Φυλάκοιο

  δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ δέδετο, κρατέρ' ἄλγεα πάσχων

  εἵνεκα Νηλῆος κούρης ἄτης τε βαρείης,

  τήν οἱ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ δασπλῆτις Ἐρινύς.

  ἀλλ' ὁ μὲν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἤλασε βοῦς ἐριμύκους 235

  ἐς Πύλον ἐκ Φυλάκης καὶ ἐτίσατο ἔργον ἀεικὲς

  ἀντίθεον Νηλῆα, κασιγνήτῳ δὲ γυναῖκα

  ἠγάγετο πρὸς δώμαθ'. ὁ δ' ἄλλων ἵκετο δῆμον,

  Ἄργος ἐς ἱππόβοτον: τόθι γάρ νύ οἱ αἴσιμον ἦεν

  ναιέμεναι πολλοῖσιν ἀνάσσοντ' Ἀργείοισιν 240

  ἔνθα δ' ἔγημε γυναῖκα καὶ ὑψερεφὲς θέτο δῶμα,

  γείνατο δ' Ἀντιφάτην καὶ Μάντιον, υἷε κραταιώ.

  Ἀντιφάτης μὲν ἔτικτεν Ὀϊκλῆα μεγάθυμον,

>   αὐτὰρ Ὀϊκλείης λαοσσόον Ἀμφιάραον,

  ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τ' αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων 245

  παντοίην φιλότητ': οὐδ' ἵκετο γήραος οὐδόν,

  ἀλλ' ὄλετ' ἐν Θήβῃσι γυναίων εἵνεκα δώρων.

  τοῦ δ' υἱεῖς ἐγένοντ' Ἀλκμαίων Ἀμφίλοχός τε.

  Μάντιος αὖ τέκετο Πολυφείδεά τε Κλεῖτόν τε:

  ἀλλ' ἦ τοι Κλεῖτον χρυσόθρονος ἥρπασεν Ἠὼς 250

  κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν' ἀθανάτοισι μετείη:

  αὐτὰρ ὑπέρθυμον Πολυφείδεα μάντιν Ἀπόλλων

  θῆκε βροτῶν ὄχ' ἄριστον, ἐπεὶ θάνεν Ἀμφιάραος:

  ὅς ῥ' Ὑπερησίηνδ' ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείς,

  ἔνθ' ὅ γε ναιετάων μαντεύετο πᾶσι βροτοῖσιν. 255

  τοῦ μὲν ἄρ' υἱὸς ἐπῆλθε, Θεοκλύμενος δ' ὄνομ' ἦεν,

  ὃς τότε Τηλεμάχου πέλας ἵστατο: τὸν δ' ἐκίχανεν

  σπένδοντ' εὐχόμενόν τε θοῇ παρὰ νηὶ̈ μελαίνῃ,

  καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:

  "ὦ φίλ', ἐπεί σε θύοντα κιχάνω τῷδ' ἐνὶ χώρῳ, 260

  λίσσομ' ὑπὲρ θυέων καὶ δαίμονος, αὐτὰρ ἔπειτα

  σῆς τ' αὐτοῦ κεφαλῆς καὶ ἑταίρων, οἵ τοι ἕπονται,

  εἰπέ μοι εἰρομένῳ νημερτέα μηδ' ἐπικεύσῃς:

  τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;"

  τὸν δ' αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα: 265

  "τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ' ἀτρεκέως ἀγορεύσω.

 

‹ Prev