A blazing torch, and so by guile he trapped
The Achaean men, who deemed that they had won
A sheltering haven: but sharp reefs and crags 680
Gave awful welcome unto ships and men,
Who, dashed to pieces on the cruel rocks
In the black night, crowned ills with direr ills.
Some few escaped, by a God or Power unseen
Plucked from death’s hand. Athena now rejoiced
Her heart within, and now was racked with fears
For prudent-souled Odysseus; for his weird
Was through Poseidon’s wrath to suffer woes
Full many.
But Earth-shaker’s jealousy now
Burned against those long walls and towers uppiled 690
By the strong Argives for a fence against
The Trojans’ battle-onset. Swiftly then
He swelled to overbrimming all the sea
That rolls from Euxine down to Hellespont,
And hurled it on the shore of Troy: and Zeus,
For a grace unto the glorious Shaker of Earth,
Poured rain from heaven: withal Far-darter bare
In that great work his part; from Ida’s heights
Into one channel led he all her streams,
And flooded the Achaeans’ work. The sea 700
Dashed o’er it, and the roaring torrents still
Rushed on it, swollen by the rains of Zeus;
And the dark surge of the wide-moaning sea
Still hurled them back from mingling with the deep,
Till all the Danaan walls were blotted out
Beneath their desolating flood. Then earth
Was by Poseidon chasm-cleft: up rushed
Deluge of water, slime and sand, while quaked
Sigeum with the mighty shock, and roared
The beach and the foundations of the land 710
Dardanian. So vanished, whelmed from sight,
That mighty rampart. Earth asunder yawned,
And all sank down, and only sand was seen,
When back the sea rolled, o’er the beach outspread
Far down the heavy-booming shore. All this
The Immortals’ anger wrought. But in their ships
The Argives storm-dispersed went sailing on.
So came they home, as heaven guided each,
Even all that ‘scaped the fell sea-tempest blasts.
The Greek Text
The walls of the acropolis of Troy VII, now identified as the site of the Trojan War (c. 1200 BC), Truva Turkey
Portion of the legendary walls of Troy
CONTENTS OF THE GREEK TEXT
In this section of the eBook, readers can view the original Greek text of Quintus’ epic poem. You may wish to Bookmark this page for future reference.
CONTENTS
BOOK I.
BOOK II.
BOOK III.
BOOK IV.
BOOK V.
BOOK VI.
BOOK VII.
BOOK VIII.
BOOK IX.
BOOK X.
BOOK XI.
BOOK XII.
BOOK XIII.
BOOK XIV.
BOOK I.
Εὖθ᾽ ὑπὸ Πηλείωνι δάμη θεοείκελος Ἕκτωρ
καί ἑ πυρὴ κατέδαψε καὶ ὀστέα γαῖα κεκεύθει,
δὴ τότε Τρῶες ἔμιμνον ἀνὰ Πριάμοιο πόληα
δειδιότες μένος ἠῢ θρασύφρονος Αἰακίδαο:
5 ἠΰτ᾽ ἐνὶ ξυλοχοισι βόες βλοσυροῖο λέοντος
ἐλθέμεν οὐκ ἐθέλουσιν ἐναντίαι, ἀλλὰ φέβουται
ἰληδὸν πτώσσουσαι ἀνὰ ῥωπήια πυκνά:
ὥς οἱ ἀνὰ πτολίεθρον ὑπέτρεσαν ὄβριμου ἄνδρα
μνησάμενοι προτέρων, ὁπόσων ἀπὸ θυμὸν ἴαψεν
10 θύων Ἰδαίοιο περὶ προχοῇσι Σκαμάνδρου,
ἠδ᾽ ὅσσους φεύγοντας ὑπὸ μέγα τεῖχος ὄλεσσεν,
Ἕκτορά θ᾽ ὡς ἐδάμασσε καὶ ἀμφείρυσσε πόληι,
ἄλλους θ᾽ ὡς ἐδάϊξε δι᾽ ἀκαμάτοιο θαλάσσης
ὁππότε δὴ τὰ πρῶτα φέρε Τρώεσσιν ὄλεθρον.
15 τῶν οἵ γε μνησθέντες ἀνὰ πτολίεθρον ἔμιμνον.
ἀμφὶ δ᾽ ἄρα σφίσι πένθος ἀνιηρὸν πεπότητο
ὡς ἤδη στονόεντι καταιθομένης πυρὶ Τροίης.
καὶ τότε Θερμώδοντος ἀπ᾽ εὐρυπόροιο ῥεέθρων
ἤλυθε Πενθεσίλεια θεῶν ἐπιειμένη εἶδος,
20 ἄμφω καὶ στονόεντος ἐελδομένη πολέμοιο
καὶ μέγ᾽ ἀλευαμένη στυγερὴν καὶ ἀεικέα φήμην,
μή τις ἑὸν κατὰ δῆμον ἐλεγχείῃσι χαλέψῃ
ἀμφὶ κασιγνήτης, ἧς εἵνεκα πένθος ἄεξεν,
Ἱππολύτης: τὴν γάρ ῥα κατέκτανε δουρὶ κραταιῷ,
25 οὐ μὲν δή τι ἑκοῦσα, τιτυσκομένη δ᾽ ἐλάθοιο:
τοὔνεκ᾽ ἄρα Τροίης ἐρικυδέος ἵκετο γαῖαν.
πρὸς δ᾽ ἔτι οἱ τόδε θυμὸς ἀρήιος ὁρμαίνεσκεν,
ὄφρα καθηραμένη περὶ λύματα λυγρὰ φόνοιο
σμερδαλέας θυέεσσιν Ἐριννύας ἱλάσσηται,
30 αἵ οἱ ἀδελφειῆς κεχολωμέναι αὐτίχ᾽ ἕποντο
ἄφραστοι: κεῖναι γὰρ ἀεὶ περὶ ποσσὶν ἀλιτρῶν
στρωφῶντ᾽, οὐδέ τιν᾽ ἐστὶ θεὰς ἀλιτόνθ᾽ ὑπαλύξαι.
σὺν δέ οἱ ἄλλαι ἕποντο δυώδεκα πᾶσαι ἀγαυαί,
πᾶσαι ἐελδόμεναι πόλεμον καὶ ἀεικέα χάρμην,
35 αἵ οἱ δμωίδες ἔσκον ἀγακλειταί περ ἐοῦσαι:
ἀλλ᾽ ἄρα πασάων μέγ᾽ ὑπείρεχε Πενθεσίλεια:
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἀν᾽ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν ἀστράσι δῖα σελήνη
ἐκπρέπει ἐν πάντεσσιν ἀριζήλη γεγαυῖα
αἰθέρος ἀμφιραγέντος ὑπὸ νεφέων ἐριδούπων,
40 εὖτ᾽ ἀνέμων εὕδῃσι μένος μέγα λάβρον ἀέντων:
ὣς ἥ γ᾽ ἐν πάσῃσι μετέπρεπεν ἐσσυμένῃσιν.
ἔνθ᾽ ἄρ᾽ ἔην Κλονίη Πολεμοῦσά τε Δηρινόη τε
Εὐάνδρη τε καὶ Ἀντάνδρη καὶ δῖα Βρέμουσα
ἠδὲ καὶ Ἱπποθόη, μετὰ δ᾽ Ἁρμοθόη κυανῶπις
45 Ἀλκιβίη τε καὶ Ἀντιβρότη καὶ Δηριμάχεια,
τῇ δ᾽ ἔπι Θερμώδωσα μέγ᾽ ἔγχεϊ κυδιόωσα:
τόσσαι ἄρ᾽ ἀμφιέποντο δαΐφρονι Πενθεσιλείῃ:
οἵη δ᾽ ἀκαμάτοιο κατέρχεται Οὐλύμποτο
Ἠὼς μαρμαρέοισιν ἀγαλλομένη φρένας ἵπποις
50 Ὡράων μετ᾽ ἐϋπλοκάμων, μετὰ δέ σφισι πάσῃς
ἐκπρέπει ἀγλαὸν εἶδος ἀμωμήτοις περ ἐούσῃς:
τοίη Πενθεσίλεια μόλεν ποτὶ Τρώιον ἄστυ
ἔξο
χος ἐν πάσῃσιν Ἀμαζόσιν: ἀμφὶ δὲ Τρῶες
πάντοθεν ἐσσύμενοι μέγ᾽ ἐθάμβεον, εὖτ᾽ ἐσίδοντο
55 Ἄρες ἀκαμάτοιο βαθυκνήμιδα θύγατρα
εἰδομένην μακάρεσσιν, ἐπεί ῥά οἱ ἀμφὶ προσώπῳ
ἄμφω σμερδαλέον τε καὶ ἀγλαὸν εἶδος ὀρώρει,
μειδιόωσ᾽ ἐρατεινόν, ὑπ᾽ ὀφρύσι δ᾽ ἱμερόεντες
ὀφθαλμοὶ μάρμαιρον ἀλίγκιον ἀκτίνεσσιν,
60 αἰδὼς δ᾽ ἀμφερύθηνε παρήια, τῶν δ᾽ ἐφύπερθε
θεσπεσίη ἐπέκειτο χάρις καταειμένη ἀλκήν.
λαοὶ δ᾽ ἀμφεγάνυντο καὶ ἀχνύμενοι τὸ πάροιθεν:
ὡς δ᾽ ὁπότ᾽ ἀθρήσαντες ἀπ᾽ οὔρεος ἀγροιῶται
Ἶριν ἀνεγρομένην ἐξ εὐρυπόροιο θαλάσσης,
65 ὄμβρου ὅτ᾽ ἰσχανόωσι θεουδέος, ὁππότ᾽ ἀλωαὶ
ἤδη ἀπαυαίνονται ἐελδόμεναι Διὸς ὕδωρ,
ὀψὲ δ᾽ ὑπηχλύνθη μέγας οὐρανός, οἱ δ᾽ ἐσιδόντες
ἐσθλὸν σῆμ᾽ ἀνέμοιο καὶ ὑετοῦ ἐγγὺς ἐόντος
χαίρουσιν, τὸ πάροιθεν ἐπιστενάχοντες ἀρούραις:
70 ὣς ἄρα Τρώιοι υἷες, ὅτ᾽ ἔδρακον ἔνδοθι πάτρης
δεινὴν Πενθεσίλειαν ἐπὶ πτόλεμον μεμαυῖαν,
γήθεον: ἐλπωρὴ γὰρ ὅτ᾽ ἐς φρένας ἀνδρὸς ἵκηται
ἀμφ᾽ ἀγαθοῦ, στονόεσσαν ἀμαλδύνει κακότητα.
τοὔνεκα καὶ Πριάμοιο νόος πολέα στενάχοντος
75 καὶ μέγ᾽ ἀκηχεμένοιο περὶ φρεσὶ τυτθὸν ἰάνθη:
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἀνὴρ ἀλαοῖσιν ἐπ᾽ ὄμμασι πολλὰ μογήσας
ἱμείρων ἰδέειν ἱερὸν φάος ἢ θανέεσθαι
ἢ πόνῳ ἰητῆρος ἀμύμονος ἠὲ θεοῖο
ὄμματ᾽ ἀπαχλύσαντος ἴδῃ φάος ἠριγενείης,
80 οὐ μὲν ὅσον τὸ πάροιθεν, ὅμως δ᾽ ἄρα βαιὸν ἰάνθη
πολλῆς ἐκ κακότητος, ἔχει δ᾽ ἔτι πήματος ἄλγος
αἰνὸν ὑπὸ βλεφάροισι λελειμμένον: ὣς ἄρα δεινὴν
υἱὸς Λαομέδοντος ἐσέδρακε Πενθεσίλειαν:
παῦρον μὲν γήθησε, τὸ δὲ πλέον εἰσέτι παίδων
85 ἄχνυτ᾽ ἀποκταμένων. ἄγε δ᾽ εἰς ἑὰ δώματ᾽ ἄνασσαν,
καί μιν προφρονέως τίεν ἔμπεδον εὖτε θύγατρα
τηλόθι νοστήσασαν ἐεικοστῷ λυκάβαντι,
καί οἱ δόρπον ἔτευξε πανείδατον, οἷον ἔδουσι
κυδάλιμοι βασιλῆες, ὅτ᾽ ἔθνεα δῃώσαντες
90 δαίνυντ᾽ ἐν θαλίῃσιν ἀγαλλόμενοι περὶ νίκης:
δῶρα δέ οἱ πόρε καλὰ καὶ ὄλβια, πολλὰ δ᾽ ὑπέστη
δωσέμεν, ἢν Τρώεσσι δαϊζομένοις ἐπαμύνῃ.
ἡ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπέσχετο ἔργον, ὃ οὔποτε θνητὸς ἐώλπει,
δῃώσειν Ἀχιλῆα καὶ εὐρέα λαὸν ὀλέσσειν
95 Ἀργείων, πυρσὸν δὲ νεῶν καθύπερθε βαλέσθαι:
νηπίη: οὐδέ τι ᾔδη ἐϋμμελίην Ἀχιλῆα,
ὅσσον ὑπέρτατος ἦεν ἐνὶ φθισήνορι χάρμῃ.
τῆς δ᾽ ὡς οὖν ἐπάκουσεν ἐῢς πάϊς Ἠετίωνος
Ἀνδρομάχη, μάλα τοῖα φίλῳ προσελέξατο θυμῷ:
100 ‘ἆ δειλή, τί νυ τόσσα μέγα φρονέουσ᾽ ἀγορεύεις;
οὐ γάρ τοι σθένος ἐστὶν ἀταρβέϊ Πηλείωνι
μάρνασθ᾽, ἀλλὰ σοὶ ὦκα φόνον καὶ λοιγὸν ἐφήσει.
λευγαλέη, τί μέμηνας ἀνὰ φρένας; ἦ νύ τοι ἄγχι
ἕστηκευν Θανάτοιο τέλος καὶ δαίμονος Αἶσα.
105 Ἕκτωρ γὰρ σέο πολλὸν ὑπέρτερος ἔπλετο δουρί:
ἀλλ᾽ ἐδάμη κρατερός περ ἐών, μέγα δ᾽ ἤκαχε Τρῶας,
οἵ ἑ θεὸν ὣς πάντες ἀνὰ πτόλιν εἰσορόωντο:
καί μοι ἔην μέγα κῦδος ἰδ᾽ ἀντιθέοις τοκέεσσι
ζωὸς ἐών: ὡς εἴ με χυτὴ κατὰ γαῖα κεκεύθει,
110 πρίν ἑ δι᾽ ἀνθερεῶνος ὑπ᾽ ἔγχεϊ θυμὸν ὀλέσσαι.
νῦν δ᾽ ἄρ᾽ ἀάσπετον ἄλγος ὀϊζυρῶς ἐσάθρησα,
κεῖνον ὅτ᾽ ἀμφὶ πόληα ποδώκεες εἴρυον ἵπποι
ἀργαλέως Ἀχιλῆος, ὅ μ᾽ ἀνέρος εὖνιν ἔθηκε
κουριδίου, τό μοι αἰνπὸν ἄχος πέλει ἤματα πάντα.’
115 ὣς φάθ᾽ ἑὸν κατὰ θυμὸν ἐΰσφυρος Ἠετιώνη
μνησαμένη πόσιος: μάλα γὰρ μέγα πένθος ἀέξει
ἀνδρὸς ἀποφθιμένοιο σαόφροσι θηλυτέρῃσιν.
ἠέλιος δὲ θοῇσιν ἑλισσόμενος περὶ δίνῃς
δύσατ᾽ ἐς ὠκεανοῖο βαθὺν ῥόον, ἤνυτο δ᾽ ἠώς.
120 οἱ δ᾽ ὅτε δὴ παύσαντο ποτοῦ δαιτός τ᾽ ἐρατεινῆς,
δὴ τότε που δμῳαὶ στόρεσαν θυμήρεα λέκτρα
ἐν Πριάμοιο δόμοισι θρασύφρονι Πενθεσιλείῃ:
ἡ δὲ κιοῦσ᾽ εὕδεσκεν: ὕπνος δέ οἱ ὄσσε κάλυψε
νήδυμος ἀμφιπεσών: μόλε δ᾽ αἰθέρος ἐξ ὑπάτοιο
125 Παλλάδος ἐννεσίῃσι μένος δολόεντος Ὀνείρου,
ὅππως μιν λεύσσουσα κακὸν Τρώεσσι γένηται
οἷ τ᾽ αὐτῇ, μεμαυῖα ποτὶ πτολέμου στροφάλιγγα.
καὶ τὰ μὲν ὣς ὥρμαινε δαΐφρων Τριτογένεια:
τῇ δ᾽ ἄρα λυγρὸς Ὄνειρος ἐφίστατο πατρὶ ἐοικώς,
130 καί μιν ἐποτρύνεσκε ποδάρκεος ἄντ᾽ ‘αχιλῆος
θαρσαλέως μάρνασθαι ἐναντίον: ἡ δ᾽ ἀΐουσα
γήθεεν ἐν φρεσὶ πάμπαν: ὀΐσσατο γὰρ μέγα ἔργου
ἐκτελέσειν αὐτῆμαρ ἀνὰ μόθον ὀκρυόεντα:
νηπίη: ἥ ῥ᾽ ἐπίθησεν ὀϊζυρῷ περ Ὀνείρῳ
135 ἑσπερίῳ, ὃς φῦλα πολυτλήτων ἀνθρώπων
θέλγει ἐνὶ λεχέεσσιν ἄδην ἐπικέρτομα βάζων,
ὅς μιν ἄρ᾽ ἐξαπάφησεν ἐποτρύνων πονέεσθαι.
ἀλλ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ �
��πόρουσε ῥοδόσφυρος ἠριγένεια,
δὴ τότε Πενθεσίλεια μέγ᾽ ἐνθεμένη φρεσὶ κάρτος
140 ἐξ εὐνῆς ἀνέπαλτο καὶ ἀμφ᾽ ὤμοισιν ἔδυνε
τεύχεα δαιδαλόεντα, τά οἱ θεὸς ὤπασεν Ἄρης.
πρῶτα μὲν ἂρ κνήμῃσιν ἐπ᾽ ἀργυφέῃσιν ἔθηκε
κνημῖδας χρυσέας, αἵ οἱ ἔσαν εὖ ἀραρυῖαι:
ἕσσατο δ᾽ αὖ θώρηκα παναίολον: ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ ὤμοις
145 θήκατο κυδιόωσα μέγα ξίφος, ᾧ πέρι πάντη
κουλεὸς εὖ ἤσκητο δι᾽ ἀργύρου ἠδ᾽ ἐλέφαντος:
ἂν δ᾽ ἕλετ᾽ ἀσπίδα δῖαν ἀλίγκιον ἄντυγι μήνης,
ἥ θ᾽ ὑπὲρ ὠκεανοῖο βαθυρρόου ἀντέλλῃσιν
ἥμισυ πεπληθυῖα περὶ γναμπτῇσι κεραίῃς:
150 τοίη μαρμαίρεσκεν ἀάσπετον: ἀμφὶ δὲ κρατὶ
θῆκε κόρυν κομόωσαν ἐθείρῃσι χρυσέῃσιν:
ὣς ἡ μὲν μορόεντα περὶ χροΐ θήκατο τεύχη.
ἀστεροπῇ δ᾽ ἀτάλαντος ἐείδετο, τὴν ἀπ᾽ Ὀλύμπου
ές γαῖαν προΐησι Διὸς μένος ἀκαμάτοιο
155 δεικνὺς ἀνθρώποισι μένος βαρυηχέος ὄμβρου
ἠὲ πολυρροίζων ἀνέμων ἄλληκτον ἰωήν.
αὐτίκα δ᾽ ἐγκονέουσα διὲκ μεγάροιο νέεσθαι
δοιοὺς εἵλετ᾽ ἄκοντας ὑπ᾽ ἀσπίδα, δεξιτερῇ δὲ
βουπλῆγ᾽ ἀμφίτυπον, τόν οἱ Ἔρις ὤπασε δεινὴ
160 θυμοβόρου πολέμοιο πελώριον ἔμμεναι ἄλκαρ.
τῷ ἐπικαγχαλόωσα τάχ᾽ ἤλυθεν ἔκτοθι πύργων
Τρῶας ἐποτρύνουσα μάχην ἐς κυδιάνειραν
Delphi Complete Works of Quintus Smyrnaeus Page 32