Delphi Complete Works of Quintus Smyrnaeus

by Quintus Smyrnaeus

  αἶψα δ᾽ ἄρ᾽ ἀμφοτέρωθε συνήλυθον εἰς ἕνα χῶρον

  Τρώων ἔθνεα πολλὰ μενεπτολέμων τ᾽ Ἀργείων

  20 μαιμώωντ᾽ ἐς Ἄρηα διεγρομένου πολέμοιο.

  Πηλείδης δ᾽ ἐν τοῖσι πολὺν περιδάμνατο λαὸν

  δυσμενέων: πάντῃ δὲ φερέσβιος αἵματι γαῖα

  δεύετο, καὶ νεκύεσσι περιστείνοντο ῥέεθρα

  Ξάνθου καὶ Σιμόεντος: ὁ δ᾽ ἑσπόμενος κεράϊζε

  25 μέχρις ἐπὶ πτολίεθρον, ἐπεὶ φόβος ἄμφεχε λαούς.

  καί νύ κε πάντας ὄλεσσε, πύλας δ᾽ εἰς οὖδας ἔρεισε

  θαιρῶν ἐξερύσας, ἢ καὶ συνέαξεν ὀχῆας

  δόχμιος ἐγχριμφθείς, Δαναοῖσι δὲ θῆκε κέλευθον

  ἐς Πριάμοιο πόληα, διέπραθε δ᾽ ὄλβιον ἄστυ,

  30 εἰ μή οἱ μέγα Φοῖβος ἀνηλέϊ χώσατο θυμῷ,

  ὡς ἴδεν ἄσπετα φῦλα δαϊκταμένων ἡρώων.

  αἶψα δ᾽ ἀπ᾽ Οὐλύμποιο κατήλυθε θηρὶ ἐοικὼς

  ἰοδόκην ὤμοισιν ἔχων καὶ ἀναλθέας ἰούς:

  ἔστη δ᾽ Αἰακίδαο καταντίον: ἀμφὶ δ᾽ ἄρ᾽ αὐτῷ

  35 γωρυὸς καὶ τόξα μὲγ᾽ ἴαχεν: ἐκ δέ οἱ ὄσσων

  πῦρ ἄμοτον μάρμαιρε: ποσὶν δ᾽ ὑπεκίνυτο γαῖα.

  σμερδαλέον δ᾽ ἤϋσε μέγας θεός, ὄφρ᾽ Ἀχιλῆα

  τρέψῃ ἀπὸ πτολέμοιο θεοῦ ὄπα ταρβήσαντα

  θεσπεσίην, καὶ Τρῶας ὑπὲκ θανάτοιο σαώσῃ:

  40 ‘χάζεο, Πηλείδη, Τρώων ἑκάς, οὐ γὰρ ἔοικεν

  οὔ σ᾽ ἔτι δυσμενέεσσι κακὰς ἐπὶ κῆρας ἰάλλειν,

  μή σε καὶ ἀθανάτων τις ἀπ᾽ Οὐλύμποιο χαλέψῃ.’

  ὣς ἄρ᾽ ἔφη: ὁ δ᾽ ἄρ᾽ οὔτι θεοῦ τρέσεν ἄμβροτον αὐδήν:

  ἤδη γάρ οἱ Κῆρες ἀμείλιχοι ἀμφεποτῶντο:

  45 τοὔνεκ᾽ ἄρ᾽ οὐκ ἀλέγιζε θεοῦ, μέγα δ᾽ ἴαχεν ἄντην:

  ‘Φοῖβε, τί ἤ με θεοῖσι καὶ οὐ μεμαῶτα μάχεσθαι

  ὀτρύνεις Τρώεσσιν ὑπερφιάλοισιν ἀμύνων;

  ἤδη γὰρ καὶ πρόσθε μ᾽ ἀποστρέψας ὀρυμαγδοῦ

  ἤπαφες, ὁππότε πρῶτον ὑπεξεσάωσας ὀλέθρου

  50 Ἕκτορα, τῷ μέγα Τρῶες ἀνὰ πτόλιν εὐχετόωντο.

  ἀλλ᾽ ἀναχάζεο τῆλε καὶ ἐς μακάρων ἕδος ἄλλων

  ἔρχεο, μή σε βάλοιμι καὶ ἀθάνατόν περ ἐόντα.’

  ὣς εἰπὼν ἀπάτερθε θεὸν λίπε, βῆ δ᾽ ἐπὶ Τρῶας,

  οἵ ῥ᾽ ἔτι που φεύγεσκον ἀεὶ προπάροιθε πόληος,

  55 καὶ τοὺς μὲν σεύεσκεν: ὁ δ᾽ ἀσχαλόων ἐνὶ θυμῷ

  Φοῖβος ἑὸν κατὰ θυμὸν ἔπος ποτὶ τοῖον ἔειπεν:

  ‘ὦ πόποι, ὡς ὅ γε μαίνετ᾽ ἀνὰ φρένας: ἀλλά οἱ οὔτι

  οὐδ᾽ αὐτὸς Κρονίδης ἔτ᾽ ἀλέξεται οὔτε τις ἄλλος

  οὕτω μαργαίνοντι καὶ ἀντιόωντι θεοῖσιν.’

  60 ὣς ἄρ᾽ ἔφη, καὶ ἄϊστος ὁμοῦ νεφέεσσιν ἐτύχθη:

  ἠέρα δ᾽ ἐσσάμενος στυγερὸν προέηκε Βέλεμνον,

  καί ἑ θοῶς οὔτησε κατὰ σφυρόν: αἶψα δ᾽ ἀνῖαι

  δῦσαν ὑπὸ κραδίην: ὁ δ᾽ ἀνετράπετ᾽ ἠΰτε πύργος,

  ὅν τε βίη τυφῶνος ὑποχθονίῃ στροφάλιγγι

  65 ῥήξῃ ὑπὲρ δαπέδοιο κραδαινομένης βαθὺ γαίης:

  ὣς ἐκλίθη δέμας ἠῢ κατ᾽ οὔδεος Αἰακίδαο.

  ἀμφὶ δὲ παπτήνας ὀλοὸν καὶ † ἔπος ἀκράαντον ὁμόκλα:

  ‘τίς νύ μοι αἰνὸν ὀϊστὸν ἐπιπροέηκε κρυφηδόν;

  τλήτω μευ κατέναντα καὶ εἰς ἀναφανδὸν ἱκέσθαι,

  70 ὄφρα δέ οἱ μέλαν αἷμα καὶ ἔγκατα πάντα χυθείη

  ἡμετέρῳ περὶ δουρὶ καὶ Ἄϊδα λυγρὸν ἵκηται:

  οἶδα γὰρ ὡς οὔτις με δυνήσεται ἐγγύθεν ἐλθὼν

  ἐγχείῃ δαμάσασθαι ἐπιχθονίων ἡρώων,

  οὐδ᾽ εἴπερ στέρνοισι μάλ᾽ ἄτρομον ἦτορ ἔχῃσιν,

  75 ἄτρομον ἦτορ ἔχῃσι λίην καὶ χάλκεος εἴη:

  κρύβδα δ᾽ ἀνάλκιδες αἰὲν ἀγαυοτέρους λοχόωσι.

  τῷ μευ ἴτω κατέναντα, καὶ εἰ θεὸς εὔχεται εἶναι

  χωόμενος Δαναοῖς, ἐπεὶ ἦ νύ μοι ἦτορ ἔολπεν

  ἔμμεναι Ἀπόλλωνα λυγρῇ κεκαλυμμένον ὄρφνῃ.

  80 ὣς γάρ μοι τὸ πάροιθε φίλη διεπέφραδε μήτηρ

  κείνου ὑπαὶ βελέεσσιν ὀϊζυρῶς ἀπολέσθαι

  Σκαιῇς ἀμφὶ πύλῃσι: τὸ δ᾽ οὐκ ἀνεμώλιον ἦεν.’

  ἦ καὶ λυγρὸν ὀϊστὸν ἀμειλίκτοισι χέρεσσιν

  ἕλκεος ἐξείρυσσεν ἀναλθέος: ἐκ δέ οἱ αἷμα

  85 ἔσσυτο τειρομένοιο: πότμος δέ οἱ ἦτορ ἐδάμνα.

  ἀσχαλόων δ᾽ ἔρριψε βέλος: τὸ δ᾽ ἄρ᾽ αἶψα κιοῦσαι

  πνοιαὶ ἀνηρείψαντο, δόσαν δέ μιν Ἀπόλλωνι

  ἐς Διὸς οἰχομένῳ ζάθεον πέδον: οὐ γὰρ ἐῴκει

  ἄμβροτον ἰὸν ὀλέσθαι ἀπ᾽ ἀθανάτοιο μολόντα.

  90 δεξάμενος δ᾽ ὅ γε κραιπνὸς ἀφίκετο μακρὸν Ὄλυμπον

  ἄλλων ἀθανάτων ἐς ὁμήγυριν, ᾗχι μάλιστα

  πανσυδίῃ ἀγέροντο μάχην ἐσορώμενοι ἀνδρῶν:

  οἱ μὲν γὰρ Τρώεσσι μενοίνεον εὖχος ὀρέξαι

  οἱ δ᾽ αὖτ᾽ Ἀργείοις, διὰ δ᾽ ἄνδιχα μητιόωντες

  95 δέρκοντο κτείνοντας ἀνὰ μόθον ὀλλυμένους τε.

  τὸν δ᾽ ὁπότ᾽ εἰσενόησε Διὸς πινυτὴ παράκοιτις,

  αὐτίκα μιν νείκεσσεν ἀνιηροῖς ἐπέεσσιν:

  ‘Φοῖβε, τί ἢ τόδ᾽ ἔρεξας ἀτάσθαλον ἤματι τῷδε,

  λησάμενος κείνοιο, τὸν ἀθάνατοι γάμον αὐτοὶ

  100 ἀντιθέῳ Πηλῆι συνήρσαμεν; ἐν δὲ σὺ μέσσοις

  δαινυμένοις ἤειδες, ὅπως Θέτιν ἀργυρόπεζαν

  Πηλεὺς ἤγετ᾽ ἄκοιτ�
�ν ἁλὸς μέγα λαῖτμα λιποῦσαν,

  καί σευ φορμίζοντος ἐπήιεν ἀθρόα φῦλα,

  θῆρές τ᾽ οἰωνοί τε βαθυσκόπελοί τε κολῶναι

  105 καὶ ποταμοὶ καὶ πᾶσα βαθύσκιος ἤιεν ὕλη.

  ἀλλὰ τά γ᾽ ἐξελάθου, καὶ ἀμείλιχον ἔργον ἔρξας

  κτείνας ἀνέρα δῖον, ὃν ἀθανάτοισι σὺν ἄλλοίς

  νέκταρ ἀποσπένδων ἠρήσαο παῖδα γενέσθαι

  ἐκ Θέτιδος Πηλῆι: τεῆς δ᾽ ἐπελήσαο ἀρῆς

  110 ἦρα φέρων λαοῖσι κραταιοῦ Λαομέδοντος,

  ᾧ πάρα βουκολέεσκες: ὁ δ᾽ ἀθάνατόν περ ἐόντα

  θνητὸς ἐὼν ἀκάχιζε: σὺ δ᾽ ἀφρονέων ἐνὶ θυμῷ

  ἦρα φέρεις Τρώεσσι λελασμένος ὅσσ᾽ ἐμόγησας.

  σχέτλιος, οὔ νύ τι οἶδας ἐνὶ φρεσὶ λευγαλέῃσιν,

  115 οὔθ᾽ ὅτις ἀργαλέος καὶ ἐπάξιος ἄλγεα πάσχειν,

  οὔθ᾽ ὅτις ἀθανάτοισι τετιμένος: ἦ γὰρ Ἀχιλλεὺς

  ἤπιος ἄμμι τέτυκτο καὶ ἐξ ἡμέων γένος ἦεν.

  ἀλλ᾽ οὐ μὰν Τρώεσσιν ἐλαφρότερον πόνον οἴω

  ἔσσεσθ᾽ Αἰακίδαο δεδουπότος, οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ αὐτοῦ

  120 υἱὸς ἀπὸ Σκύροιο θοῶς ἐς ἀπηνέα δῆριν

  Ἀργείοις ἐπαρωγὸς ἐλεύσεται εἴκελος ἀλκὴν

  πατρὶ ἑῷ: πολέσιν δὲ κακὸν δηίοισι πελάσσει.

  ἦ νυ σοὶ οὐ Τρώων ἐπιμέμβλεται, ἀλλ᾽ Ἀχιλῆι

  ἀμφ᾽ ἀρετῆς ἐμέγηρας, ἐπεὶ πέλε φἐρτατος ἀνδρῶν;

  125 νήπιε, πῶς ἔτι σοῖσιν ἐν ὄμμασι Νηρηίνην

  ὄψει ἐν ἀθανάτοισι Διὸς ποτὶ δώματ᾽ ἰοῦσαν,

  ἥ σε πάρος κύδαινε καὶ ὡς φίλον ἔδρακεν υἷα;’

  ἦ μέγα νεικείουσα πολυσθενέος Διὸς υἷα

  Ἥρη ἀκηχεμένη: ὁ δ᾽ ἄρ᾽ οὐκ ἀπαμείβετο μύθῳ:

  130 ἅζετο γὰρ παράκοιτιν ἑοῦ πατρὸς ἀκαμάτοιο:

  οὐδέ οἱ ὀφθαλμοῖαι καταντίον εἰσοράασθαι

  ἔσθενεν, ἀλλ᾽ ἀπάνευθε θεῶν ἄλληκτον ἐόντων

  ἧστο κατωπιόων: ἄμοτον δέ οἱ ἐακύζοντο

  ἀθάνατοι κατ᾽ Ὄλυμπον ὅσοι Δαναοῖσιν ἄμυνον:

  135 ὅσσοι δ᾽ αὖ Τρώεσσι μενοίνεον εὖχος ὀρέξαι,

  κεῖνοί μιν κύδαινον ἐνὶ φρεσὶ καγχαλόωντες

  κρύβδ᾽ Ἥρης: πάντες γὰρ ἐναντίον Οὐρανίωνες

  ἅζοντ᾽ ἀσχαλόωσαν. ὁ δ᾽ οὔπω λήθετο θυμοῦ

  Πηλείδης: ἔτι γάρ οἱ ἀμαιμακέτοις ἐνὶ γυίοις

  140 ἔζεεν αἷμα κελαινὸν ἐελδομένοιο μάχεσθαι.

  οὐδ᾽ ἄρα οἱ Τρώων τις ἐτόλμα ἐγγὺς ἱκέσθαι

  βλημένου, ἀλλ᾽ ἀπάνευθεν ἀφέστασαν, εὖτε λέοντος

  ἀγρόται ἐν ξυλόχοισι τεθηπότες, ὅν τε βάλῃσι

  θηρητήρ, ὁ δ᾽ ἄρ᾽ οὔτι πεπαρμένος ἦτορ ἄκοντι

  145 λήθεται ἠνορέης, ἀλλὴ στρέφετ᾽ ἄγριον ὄμμα

  σμερδαλέον βλοσυρῇσιν ὑπαὶ γενύεσσι βεβρυχώς.

  ὣς ἄρα Πηλείδαο χόλος καὶ λοίγιον ἕλκος

  θυμὸν ἄδην ὀρόθυνε: θεοῦ δέ μιν ἰὸς ἐδάμνα.

  ἀλλὰ καὶ ὣς ἀνόρουσε καὶ ἔνθορε δυσμενέεσσι

  150 πάλλων ὄβριμον ἔγχος: ἕλεν δ᾽ Ὀρυθάονα δῖον,

  Ἕκτορος ἐσθλὸν ἑταῖρον, ἔσω κροτάφοιο τυχήσας:

  οὐ γάρ οἱ κόρυς ἔσχε μακρὸν δόρυ, μαιμώωντος

  ἀλλὰ δι᾽ αὐτῆς αἶψα καὶ ὀστέου ἔνδον ἵκανεν

  ἶνας ἐς ἐγκεφάλοιο, κέδασσε δέ οἱ θαλερὸν κῆρ.

  155 Ἱππόνοον δ᾽ ἐδάμασσε κατ᾽ ὀφρύος ἔγχος ἐρείσας

  ἐς θέμεθλ᾽ ὀφθαλμοῖο: χαμαὶ δέ οἱ ἔκπεσε γλήνη

  ἐκ βλεφάρων: ψυχὴ δὲ κατ᾽ Ἄϊδος ἐξεποτήθη.

  Ἀλκαθόου δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα διὰ γναθμοῖο περήσας

  γλῶσσαν ὅλην ἀνέκερσεν: ὁ δ᾽ ἐς πέδον ἤριπε γαίης

  160 ἐκπνείων, αἰχμὴ δὲ δι᾽ οὔατος ἐξεφαάνθη.

  καὶ τοὺς μὲν κατέπεφνε καταντίον ἀΐσσοντας

  δῖος ἀνήρ: πολλῶν δὲ καὶ ἄλλων θυμὸν ἔλυσε

  φευγόντων: ἔτι γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶν ἔζεεν αἷμα.

  ἀλλ᾽ ὅτε οἱ ψύχοντο μέλη καὶ ἀπήιε θυμός,

  165 ἔστη ἐρεισάμενος μελίῃ ἔπι: τοὶ δ᾽ ἐπέτοντο

  πανσυδίῃ τρομέοντες, ὁ δέ σφισι τοῖον ὁμόκλα:

  ‘ἆ δειλοὶ Τρῶες καὶ Δάρδανοι, οὐδὲ θανόντος

  ἔγχος ἐμὸν φεύξεσθε ἀμείλιχον, ἀλλ᾽ ἅμα πάντες

  τίσετ᾽ ἄρ᾽ αἰνὸν ὄλεθρον Ἐριννύσιν ἡμετέρῃσιν.’

  170 ὣς φάτο: τοὶ δ᾽ ἀΐοντες ὑπέτρεσαν, εὖτ᾽ ἐν ὄρεσσι ὄρεσσι

  φθόγγον ἐριβρύχοιο νεβροὶ τρομέωσι λέοντος

  δείλαιοι μέγα θῆρα πεφυζότες: ὣς ἄρα λαοὶ

  Τρώων ἱπποπόλων ἠδ᾽ ἀλλοδαπῶν ἐπικούρων

  ὑστατίην Ἀχιλῆος ὑποτρομέεσκον ὁμοκλήν,

  175 ἐλπόμενοί μιν ἔτ᾽ ἔμμεν ἀνούτατον. ὃς δ᾽ ὑπὸ πότμῳ

  θυμὸν τολμήεντα καὶ ὄβριμα γυῖα βαρυνθεὶς

  ἤριπεν ἀμφὶ νέκυσσιν ἀλίγκιος οὔρεϊ μακρῷ:

  γαῖα δ᾽ ὑπεπλατάγησε, καὶ ἄσπετον ἔβραχε τεύχη

  Πηλείδαο πεσόντος ἀμύμονος. οἱ δ᾽ ἔτι θυμῷ

  180 δήιοι εἰσορόωντες ἀπειρέσιον τρομέεσκον:

  ὡς δ᾽ ὅτε θῆρα δαφοινὸν ὑπ᾽ αἰζηοῖσι δαμέντα

  μῆλα περιτρομέουσι παρὰ σταθμὸν ἀθρήσαντα

  βλήμενον, οὐδέ οἱ ἄγχι παρελθέμεναι μεμάασιν,

  ἀλλά μιν ὡς ζώοντα νέκυν περιπεφρίκασιν:

  185 ὣς Τρῶες φοβέοντο καὶ οὐκέτ᾽ ἐόντ᾽ Ἀχιλῆα.

  ἀλλὰ καὶ ὣς ἐπέεσσι Πάρις μέγα θαρσύνεσκε

  λαόν, �
�πεὶ φρεαὶν ᾗσιν ἐγήθεεν: ἦ γὰρ ἐώλπει

  Ἀργείους παύσασθαι ἀμαιμακέτοιο κυδοιμοῦ

  Πηλείδαο πεσόντος: ὁ γὰρ Δαναοῖς πέλεν ἀλκή:

  190 ‘ὦ φίλοι, εἰ ἐτεόν μοι ἀρήγετε εὐμενέοντες,

  σήμερον ἠὲ θάνωμεν ὑπ᾽ Ἀργείοισι δαμέντες,

  ἠὲ σαωθέντες ποτὶ Ἴλιον εἰρύσσωμεν

  ἵπποις Ἑκτορέοισι δεδουπότα Πηλείωνα,

  οἵ μ᾽ ἐς δηιοτῆτα κασιγνήτοιο θανόντος

  195 ἀχνύμενοι φορέουσιν ἑὸν ποθέοντες ἄνακτα:

  τοῖς εἴ πως ἐρύσαιμεν Ἀχιλλέα δῃωθέντα,

  ἵπποις μὲν μέγα κῦδος ὀρέξομεν ἠδὲ καὶ αὐτῷ

  Ἕκτορι, εἴ γέ τίς ἐστι κατ᾽ Ἄϊδος ἀνθρώποισιν

  ἢ νόος ἠὲ θέμιστες: ὁ γὰρ κακὰ μήσατο Τρῶας.

  200 καί μιν Τρωιάδες μεγάλα φρεσὶ καγχαλόωσαι

  ἀμφιπεριστήσονται ἀνὰ πτόλιν, ἠΰτε λυγραὶ

  πορδάλιες τεκέων κεχολωμέναι ἠὲ λέαιναι

  ἀνδρὶ πολυκμήτῳ μογερῆς ἐπιίστορι θήρης:

  ὣς Τρῳαὶ περὶ νεκρὸν ἀποκταμένου Ἀχιλῆος

  205 ἀθρόαι ἀΐξουσιν ἀπειρέσιον κοτέουσαι,

  αἱ μὲν ὑπὲρ τοκέων κεχολωμέναι, αἱ δὲ καὶ ἀνδρῶν,

  αἱ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ παίδων, αἱ δὲ γνωτῶν ἐριτίμων.

  γηθήσει δὲ μάλιστα πατὴρ ἐμὸς ἠδὲ γέροντες,

  ὅσσους οὐκ ἐθέλοντας ἐν ἅστεϊ γῆρας ἐρύκει,

  210 τόνδ᾽ ἡμεῖς εἴπερ τε ποτὶ πτόλιν εἰρύσσαντες

  θήσομεν οἰωνοῖσιν ἀερσιπέτῃσιν ἐδωδήν.’