by RC, Steph
Jammer dat ze niet kon wissen uit haar geheugen. Jammer dat ze kon hem en zijn kussen van haar huid en het hart niet te wissen. Voor de komende paar dagen riep ze bijna de hele tijd. Ze was verdrietig, maar het was veel meer dan dat. Ze was boos.
Zodat ze kon zich niet weerhouden meer te bellen. Ze wist dat ze zou het betreuren, maar haar handen draaide het nummer en ze hoorde zichzelf zeggen tussen tranen:
"Je bent een leugenaar! Je maakte me vallen voor jou, je maakte me geloven in je woorden en nu ben je gewoon brak mijn hart! Jij bent slecht!!!"
Ze hing op en hoewel ze voelde een beetje beter, was ze ook in verlegenheid gebracht. Haar aanvankelijke bedoeling was om haar trots te houden en negeer hem tot de dag waarop hij weer zou kijken naar haar. Sinds die dag niet kwam, moest ze de ene roeping.
Maar dat was genoeg. Ze moest hem en zijn lieve woorden van liefde te vergeten. Ze pakte haar koffers en vertrok naar James. Als voordat ze in de baan alleen geïnteresseerd was, nu wilde ze hem ook.
Dit was niet omdat ze plotseling verliefd op hem, maar omdat ze hem nodig had om Dion vergeten. Mensen altijd gezegd dat om iemand te vergeten, een persoon had om te springen in een nieuwe relatie. Ze is nooit eerder geprobeerd, maar de pijn was te veel. Ze moest iets doen om zichzelf stoppen met huilen en lijden.
Zodra ze aangekomen bij James herenhuis, toonde hij zijn ware gezicht. Hij sprak met haar als hij een onbeduidend object zou praten. Ze haatte hem vanaf het eerste moment en ze wist dat er kon niets tussen hen.
Ze wilde alleen maar om het werk dat hij aanbood om een paar maanden te doen en vervolgens op zoek naar iets anders. James was niet eens een persoon die ze zou had graag werken voor de lange termijn. Hij was een echte eikel die arme mensen gehaat en geloofde dat het hun eigen schuld. James was alles wat ze haatte in een man.
Een paar weken gingen voorbij en Karla was al klaar om terug naar huis te gaan. Ze realiseerde zich dat zelfs zonder geld dat ze er veel gelukkiger was. Wat ze niet wisten was dat James niet van plan om haar te laten gaan.
Hij geloofde dat ze van hem was en hij wist dat uiteindelijk zou ze zijn vriendin geworden. Toen hij zich realiseerde dat niet gaat gebeuren en dat ze al haar kaartje kocht terug naar huis, sloot hij haar in zijn kelder. Hij bedroog haar dat hij iets belangrijks te laten zien aan haar had. Zodra ze waren in de kelder, kon Karla een rilling van angst over haar rug voelen. Hij sloot de deur en schreeuwde van de andere kant:
"Je bent van mij nu! Heb je enig idee hoeveel meisjes zou een kans om in uw plaats te houden? Aan te bieden om te leven in mijn herenhuis en mijn vriendin te zijn ?? U verblijft hier voor een tijdje en na te denken over dit. Ik laat u weer uit toen ik zal er zeker van dat ik je kan vertrouwen. Als je probeert te ontsnappen, denk maar aan je arme ouders terug naar huis. Wat als er iets vreselijks zou gebeuren aan hen? "
Toen ze hoorde over haar ouders, wist ze het een bedreiging was. Dit betekende dat ze er altijd was opgesloten. Het enige wat ze kon doen was huilen en ze wenste dat ze er nooit kwam. Ze wenste dat ze zou blij met een klein salaris in haar woonplaats was geweest. Terwijl ze daar was, ze nooit gestopt met denken over Dion.
Hij stapte weer in contact met haar en hij verontschuldigde zich. Hij zei dat er iets over hem dat ze niet kennen en dat de reden waarom ze niet kon komen naar zijn huis, maar hij werd besloten om haar de waarheid te vertellen en samen als ze hem nog wilde. In de afgelopen dagen werden ze praten over het krijgen van weer bij elkaar.
Karla nog steeds niet weet wat zijn geheim was, maar ze was nog niet klaar om het te horen dan. Ze vroeg hem om haar te vertellen toen ze elkaar ontmoetten. In haar hart wist ze dat het niet uitmaakt wat het was dat ze er overheen kon krijgen. Ze zou iets met hem had gedaan.
Op een dag vroeg hij voor het adres van James. Hij legde haar uit dat hij zich beter voelde als hij wist precies waar ze was. Terwijl ze werd opgesloten in de kelder, was ze blij dat ze gaf hem het adres, maar tegelijkertijd was ze bang voor hem. Ze wist dat als hij iets van haar niet meer hoorde, zou hij bang dat er iets ergs gebeurd en hij zou haast om haar te redden.
Dit was haar enige hoop, maar tegelijkertijd was ze bang voor zijn eigen veiligheid. James had een hevige bui en veel van de jacht wapens in het huis.
Het duurde minder dan een dag voor James te laten zien. Gelukkig heeft hij niet alleen komen. Hij had een paar politieagenten met hem. Toen hij zag dat de politie aan zijn deur, James kwam snel en bevrijdde haar uit de kelder. Hij vertelde haar dat hij van haar hield en dat hij hoopte dat ze zou hem niet om het even welke problemen met de politie. Opeens veranderde hij van de grote boze wolf in een engel.
"Hallo, alles is hier goed officieren." Zei James probeerde zijn zelfverzekerde glimlach tonen. Terwijl hij sprak, had hij een arm om haar schouders zodat het lijkt alsof ze waren gewoon een gelukkig paar. Hij hoopte om Dion uitzien als een gek ex-vriend, die niet kon accepteren dat Karla was blij met een andere man.
Hij verwacht dat Karla om mee te gaan met zijn leugen. Gelukkig vertelde ze de waarheid en werd hij dezelfde dag gearresteerd. De eerste dagen samen met Dion waren als een sprookje, maar beiden wisten dat ze hadden veel om over te praten. Hij haar eindelijk verteld dat hij getrouwd was. Zijn huwelijk was bijna voorbij toen hij haar ontmoette. Toch wilde hij de echtscheiding klaar voordat hij haar vertelde.
Naarmate de tijd ging door en zijn gevoelens voor haar sterker kreeg, kreeg hij te bang. Hij dacht dat ze hem zou verlaten als ze wist dat hij al getrouwd. Nu de scheiding definitief was en hij maakte duidelijk dat zijn huwelijk voorbij was voordat ze elkaar ontmoetten, zodat ze niet hoefde te zichzelf de schuld voor.
Karla niet bevalt wat ze hoorde, maar na alles wat ze meegemaakt dat ze in staat was om het grote plaatje te zien. Ze hield van hem zo veel en nu kon ze eindelijk samen zijn. Ze verhuisde in met hem en al snel nadat hij aan haar voorgesteld.
Story 3
Haar enige verbinding met de buitenwereld was een tv en haar moeder. Ze werd nooit toegestaan om het huis te verlaten. Haar moeder vertelde haar dat het voor haar eigen bescherming. Mensen en andere wezens waren op zoek naar haar sinds haar geboorte. Speciaal zijn was niet iets Alice wensen.
Het enige wat ze wilde was een normaal meisje zijn, om vrienden en misschien een vriendje te hebben. Ze verlangde zoveel voor slechts vrijheid. De laatste tijd had ze een droom die bleef herhalen elke nacht.
Ze was gewoon buiten lopen in een veld. In haar droom ontmoet ze een knappe mysterieuze vreemdeling. Hij is een eenvoudig mens, maar zijn groene ogen hebben een geweldige invloed op haar. Ze wakker altijd een leegte in haar hart. Het is bijna alsof de werkelijkheid houdt haar afgezien van de liefde van haar leven.
Ze sprak met haar moeder over de vreemdeling uit haar droom. Toen ze voor het eerst hoorde, kon Alice de zorg in haar ogen te zien. Echter, ze vertelde haar dat het was gewoon een droom en te vergeten. Maar hoe kon ze ... het was bijna alsof ze van hem hield al en ze haatte de ochtendzon, want dat was het teken dat de droom eindigde en hij was verdwenen. Alice wist in haar hart dat hij echt was. Die mysterieuze man echt was en hij stond te wachten voor haar in de buitenwereld.
"Mam, wanneer kan ik eindelijk dit huis te verlaten? Ik denk dat het tijd voor mij om de wereld. Kan me niet schelen over eventuele gevaar. Ik ben sterk genoeg om iedereen te vechten. U getraind me goed en ik weet hoe ik mijn shifter krachten nu te gebruiken. "
"Je zal dit huis op een dag te verlaten. Ik besef dat ik kan je niet eeuwig te beschermen, maar ik denk niet dat je er klaar voor bent nog. U bedoelt de wereld voor mij. Sinds je vader is verdwenen, je bent de enige die ik nog heb. Ik kan je niet te verliezen. "
Alice begrepen en dit was de reden waarom ze was niet boos op haar moeder voor het houden van haar opgesloten in het huis voor haar hele leven. Ze was een gevangene, maar ze wist dat het voor haar eigen bestwil.
Ze geloofde haar moeder goede bedoelingen, maar ze niet met haar eens. Alice was een shapeshifter net als haar moeder en ze kon vormen veranderen en vechten met iets of iemand in de wereld. Haar verbazingwekkende krachten waren de reden waarom ze gezocht sommigen van hen wilde haar bevoe
gdheden te gebruiken, terwijl anderen wilden een manier vinden om haar te doden ooit sinds ze werd geboren.
Haar vader verdween op een dag en ze nooit zagen hem. Alice nauwelijks herinnerde zich zijn gezicht, maar haar moeder zorgde ervoor dat over hem te praten met haar elke dag. Ze wist niet of hij nog leefde. Het enige wat ze waren vertrokken waren herinneringen en hoop.
Eén ding Alice zeker wist, was dat de hoop en het geloof in zichzelf was haar sterkste macht. Dit was de basis voor alles. Ze was verbaasd dat niet veel gebruikt, die eenvoudig wapen. In haar mening, was dit niet een geheim.
Toen haar moeder was gegaan voor boodschappen, werd de deur altijd vertrokken ontgrendeld. Ze vertrouwden elkaar en er was geen noodzaak voor woorden. Alice zou nooit uit de woorden van haar moeder. Op een dag echter, had ze niet terug te krijgen. Het was al donker buiten toen ze eindelijk hoorde de voordeur.
"Eindelijk, je bent terug, mam! Ik heb honger!"
Toen ze deed het licht echter, kon ze zien dat was niet haar moeder. Het was een lange man in het zwart gekleed. Hij probeerde haar te krijgen in zijn armen en neem haar uit het huis. Alice had geen problemen bestrijding van hem hebben.
Zodra hij op de grond was, ontsnapte ze door de voordeur. Voor het eerst in haar leven was ze buiten. Op het eerste, de frisse lucht sloeg haar longen en ze kreeg een beetje duizelig. Het was een ander gevoel dan toen ze de ramen openen om frisse lucht binnen te krijgen.
Het was krachtig en ze vond het. Ze begon te rennen en ze niet stoppen voor uren. Alice had geen idee waar ze heen ging. Het enige wat ze wist was dat ze moest haar moeder te vinden. Ze was nooit te laat en ze wist dat er iets ergs met haar gebeurd. Om haar moeder te beschermen, moest ze haar gehoorzamen en het huis verlaten.
Alice wist niet waar te beginnen met het zoeken en haar lege maag werd haar lastig.
Terwijl ze gepasseerd door een bakkerij, de zoete geuren maakte haar benen een beetje zwak. Ze wist dat het verkeerd was om dit te stelen ze vroeg de verkoper of hij hulp nodig had. Haar geluk was dat ze waren op zoek naar iemand in te huren.
Ze begon die ochtend en ze was in staat om haar maag te kalmeren met een aantal van de heerlijke gebakken producten. Nu dat ze een baan had, kon ze een nieuwe plek om te verblijven, omdat het niet meer veilig voor haar om terug naar huis te vinden.
Later op de dag, had ze een schok. De knappe vreemdeling uit haar dromen ging de bakkerij. Hij vroeg of hij kon zetten een flyer. Zijn naam was Jason en hij was op zoek naar iemand om de huur te delen. Alice kon het niet geloven.
Het was bijna alsof het zo moest zijn. Ze vertelde hem dat er geen noodzaak om de flyer te zetten, omdat ze bereid was om huisgenoten bewegen in het huis met hem en zijn. Hij was het met een glimlach en gaf haar het adres voordat hij vertrok.
Alice was nog steeds erg bezorgd naar haar moeder, maar ze kon het gevoel dat ze nog leefde. Het was een van haar bevoegdheden. Ze kon met haar moeder te communiceren en ze kon zien haar opgesloten in een donkere kamer.
Tenminste was ze nog in leven en ze was niet gewond. Het was slechts een kwestie van het vinden van haar en het redden van haar. Ze kon het adres niet communiceren aan haar dochter, omdat ze niet weten dat het zelf.
Ze werd geblinddoekt en ze geen idee waar ze was. Het huis was in het midden van een leeg veld en er was niets rond om haar een idee over de locatie te geven. Ze vroeg Alice om te zoeken, maar heel voorzichtig zijn. Ze heeft ook meegedeeld dat ze niet terug naar het huis, omdat het niet meer veilig is. Sinds ze werd aangevallen in het huis, Alice al wist dat.
Verlaten met een man was allemaal nieuw voor haar. Wat was nog spannender was het feit dat ze al hield die man. Ze voelde zich alsof ze brachten zoveel tijd met hem in haar dromen dat ze hem al kende. Alice hoopte dat hij haar ook zou herkennen, maar dat hij niet geven haar geen tekenen. Ze wilde niet om het te brengen, omdat ze bang was niet te klinken als een gek persoon.
Als de dagen gingen voorbij, hij haar toonde met weinig romantische gebaren dat ook hij vond haar. Het duurde niet lang duren voor ze om te eindigen samen in bed. De volgende ochtend Alice voelde dat ze was geen klein meisje meer. Ze was een jonge vrouw en ze was een kind dragen. Het duurde vrouwen weken om te zien of ze zwanger waren, maar Alice wist dat het moment dat het gebeurde.
Ze was op zoek naar haar moeder elke dag, maar ze wenste dat ze niet hoefde te geheimen van de man van wie ze hield. Op een dag, als ze waren te lopen, werd zij aangevallen. Voordat Alice een kans om te reageren en terug te vechten had, zag ze Jason veranderende vormen en haar beschermen. Blijkt dat ze was niet de enige met een geheim.
Net als haar, Jason was een Shapeshifter. Op een bepaalde manier was ze opgelucht, maar toen ze de tijd om na te denken over het had, voelde ze zich verraden. Beiden bewaarde geheimen van elkaar, maar Jason kreeg in die bakkerij wetende dat hij zou haar daar te vinden.
Hij vertelde haar dat hij inderdaad was op zoek naar haar, maar alleen om haar te beschermen. De man die haar aanviel in het huis was een beschermer ook. De kwade krachten waren die houden van haar moeder een gevangene. Op het einde, zelfs als ze het niet leuk vinden, Alice begreep zijn redenen.
Nu kon ze vrijuit met hem praten over het plan om haar moeder te redden. Ze kregen samen met het team van beschermers en samen zetten ze een plan van aanpak. Gelukkig, de beschermers wist precies waar haar moeder werd gehouden.
Tijdens de eigenlijke strijd, Alice was het belangrijkste wapen. Iedereen rekende op haar bevoegdheden om het kwaad vorm shifters verslaan. De rest van de strijders waren alleen bedoeld om afleiding te creëren. Toen ze zag haar moeder, haastte ze haar een knuffel te geven. Het was een opluchting om haar weer te zien. Toen ze keek in haar ogen kon ze hetzelfde geluk te zien als in de hare. Als ze niet beter wist, zou ze denken dat haar moeder was in de liefde.
"Ik moet je iets vertellen. Ik vond je vader. Hij werd hier gevangen gehouden ook. Hij ontsnapte en laat de beschermers weten waar ik werd gehouden. "
Alice had geen tijd om te herstellen van de schok toen ze zag een man de kamer binnen hebben. Ze had haar ogen, was het geen twijfel dat hij haar vader was. Ze omhelsde als een familie voor de eerste keer in een heel lange tijd. Het enige nieuws dat ze nog blijer maakte was te horen over de zwangerschap.
Nu dat het kwaad shifters werden verslagen, waren ze de leiding weer. Hun wens was om mensen te helpen en te leven onder hen in vrede.
Story 4
Sarah was een normaal meisje, maar ze een geheim had. In tegenstelling tot een van haar vrienden, ze had absoluut geen ervaring met mannen. Dit was een grote verlegenheid en wanneer haar vrienden zou praten over seks, zou ze doen alsof ze wist er alles van. Er was slechts één persoon die alles wist van haar, en dat was haar beste vriendin, Clara.
Haar probleem was dat ze was erg verlegen rond jongens. Bijvoorbeeld, als een leuke jongen probeerde haar uit te vragen, zou ze blozen en hem afwijzen.
Sarah kwam uit een heel arm gezin. De enige ouder die nog in leven was, was haar moeder en helaas werd ze worstelt met haar ziekte. Een tijdje terug werd ze gediagnosticeerd met borstkanker en Sarah was haar alleen maar helpen.
Dit was een van de redenen waarom ze zo verlegen en bang om open te stellen voor de wereld was. Zodra mensen wisten over haar problemen, zou ze het medelijden in hun ogen te zien. Dit was iets wat ze niet graag en ze probeerde de ziekte van haar moeder geheim te houden. Omdat al hun geld ging op de medische rekeningen, was er nauwelijks genoeg geld voor eten. Dit is de reden waarom Sarah nooit enige mode kleding had.
Ze worden gebruikt om een lange t-shirt en een paar oude jeans die gebruikt worden te behoren tot haar moeder te dragen. Die kleren heeft een goede baan het verbergen van de warme lichaam ze de ontwikkeling werd de afgelopen jaren.
Haar vriendin Clara aan de andere kant, was een erg populair meisje en ze kon geen man die ze wilde hebben. Vele malen ze wilde kleren lenen om haar vriendin, maar ze werd geweigerd. Op een bepaalde manier, Sarah vond om te verbergen onder de baggy kleding. Ze wilde niet dat alle aandacht van jongens als haar vriend deed. Ze zei dat het maakte haar blik onzichtbaar en het was geruststellend.
Pas toen ze in haar eentje in de nacht, gebruikte ze haar ogen sluiten en dromen over haar prins charmant. Hij was een man die langs haar verschijning kon zien recht in haar ziel. Clara vertelde haar vaak dat hij niet bestaat in het echte leven.
"Mannen zijn visuele wezens en ze nodig hebben om sexy kleding en een warm lichaam te zien voordat ze daadwerkelijk in de liefde kunnen vallen." Hij zei Clara.
Sarah weigerde te geloven dat. In haar hart, ze was een echte romantische meisje. Voor nu, haar verbeelding was alles wat ze hadden, maar ze wist dat hij daar ergens op haar te wachten. Sarah had een verjaardag coming up en haar moeder wilde haar een leuke verrassing te maken.
Het laatste wat ze verwachtte was een feest, omdat ze wist dat haar moeder had het geld niet hebben. Echter, haar moeder werd schuldig bevonden voor alle stress haar ziekte veroorzaakt aan haar dochter door de jaren heen te voelen. Ze deed haar best om haar een goed leven te geven, maar als alleenstaande moeder, dit was niet gemakkelijk om te doen.