by Alana Allen
Kapitel 13
Skibet bevæger sig langsomt på himlen svæver over det landingssted ved præcis, hvor de blev stående.
"Er du sikker?" spurgte Max. "Vi snakker altid."
Kadyn kiggede på ham kærligt, "Jeg tilmeldte mig for evigt den første gang jeg så dig." hun kyssede ham.
Vinden blæste hårdt omkring dem, hvilket gør det vanskeligt at bo på ét sted. De så på 777 skibet langsomt åbnede døren. I et lysende guld lys indvendigt. Kadyn var både skræmt og ophidset. Der var ingen grund til at bo på denne jord. Nu, hvor hendes far var død. Hun vidste, at hendes søster ville være sikker for ham. Det var på tide hun begyndte hendes nye liv med sin nye familie, hvor end det måtte være.
"Kadyn, din far stadig er i live." Den skrigende bullhorn rungede ud over grand canyon som en politibetjent råbte disse ord.
Kadyn og Max kiggede på hinanden. Hun var i tvivl. "De er blot forsøger at narre mig, ikke?"
"Hvis du vender dig i nu kan vi glemme det hele skete. Din Far vil bare have dig tilbage."
Max kiggede på hende. Han vidste, at hvis hun troede, at hendes far stadig var i live, var der ingen måde at hun ville forlade sin søster alene at klare sig selv. Kadyn vidste hendes far ville finde hendes søster.
Kadyn kiggede på ham og derefter ud på politiet blokaden. Hendes hjerte faldet, da hun indså, at hun vidste, hvad hun skulle gøre.
Og det er med Max.
"Jeg kender." Max sagde da han læste hendes udtryk.
"Hvis det de siger er sandt, hvis min far stadig er i live, jeg er nødt til at beskytte min søster. Jeg kan ikke efterlade hende alene, vel vidende at han kunne finde hende en dag."
Max krøb ind i hendes hår og hviskede ind i hendes øre og sagde blidt: "Jeg ved".
Hun kyssede ham længe og langsomt indtil baby Max begyndte at græde, at afbryde deres forbindelse.
"Jeg elsker dig." Max sagde.
"Jeg kender. Jeg elsker dig." sagde hun. "gå nu. Jeg vil holde dem fra".
Max stødte på en flad klippe lige under skibet. Han kiggede op, inden at se på Kadyn.
"Jeg kommer tilbage til dig." sagde han.
Kadyn lad tårerne strøm ned ad hendes ansigt, mens hun greb baby Max.
"Jeg ved, du vil." sagde hun. Hun vidste, at hun løj da hun sagde det, men hun valgte at tro på ham over hendes frygt for, at det sker måske aldrig.
Hun så ham, da han kiggede op mod himlen som en gul stråle sprøjtede over ham. Det ene øjeblik var han der. Det næste øjeblik var han væk.
Kadyn vendt mod politiet barrikaderer. Hun iagttog han langsomt nærmer sig toppen af kløften. Hun havde baby Max tæt, vel vidende at hendes mission er nu at beskytte ham indtil Max til dem begge.
Eigendom van de seksuele CREATURE
Door
REBECCA BLOOM
Kindle Edition
Copyright © 2016
Kindle Edition, licentie-informatie
Dit eBook is gelicentieerd voor uw persoonlijke muziekplezier. Dit eBook mogen niet worden verkocht of weggegeven aan andere mensen. Als u graag wilt delen dit boek met een andere persoon, koopt u een extra exemplaar voor elke geadresseerde. Als je het lezen van dit boek en niet kopen, of het was niet aangeschaft voor uw gebruik, dan ga terug naar waar je dit uit en koop uw eigen exemplaar. Bedankt voor het respecteren van het harde werk van deze auteur.
All rights reserved. Geen enkel deel van deze handleiding mag worden gereproduceerd of overgebracht, in welke vorm dan ook, op enigerlei wijze, elektronisch of mechanisch, inclusief fotokopiëren, opnemen, of enige informatie opslag en retrieval systeem, zonder de uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de auteur.
Alle personages in deze roman zijn fictief. Elke gelijkenis met nog levende of overleden personen berust op louter toeval.
Hoofdstuk 1
Het briesje waait door de groezelige Pinto was ze rijden over de snelweg waardoor één van de spaghettibandjes met haar enorme bloemenprint sun kleed glijden haar schouder. Kadyn trok de band terug in de oorspronkelijke positie voordat haar hand op haar buik.
De werkelijkheid proberen te vangen in haar brein. Vanaf de politie en zwanger? Hoe kon dit gebeuren? Wat was ze nu doen? Het leven was echt surrealistisch. Haar vader was gestorven en zij was verantwoordelijk voor zijn dood. Het enige comfort voelde ze was in Max's arms, maar zelfs hij kon haar niet kunnen helpen.
Kadyn getrokken in een oude, stoffige tankstation. Ze stopte naast één van de gaspompen, zet het voertuig in de parkeerstand en zet de motor uit.
De roestige sign Read full service, maar ze kregen het gevoel dat dat kwam van een tijdperk allang verdwenen. Zij moeten een prettige ervaring hebben om deze service aan de klant. Het leven leek makkelijker terug. Ze was het gemakkelijk om de romatiseren wordt verleden als u daar niet woont. Ze schudde de gedachte van haar en gingen uit de auto. Draai de tankdop en plaatsen van de pomp in de auto, Kadyn gedachten meegenomen naar Max.
Angst omhult haar. Wat als de politie gevangen tot hem? Wat als hij pijn? Gal rose in haar keel als ze was misselijk. Zij omdraaide en gooide in de dichtstbijzijnde vuilnisbak kan dankbaar was vlakbij.
Wissen haar mond met haar arm, Kadyn afgewerkt pompen haar gas en probeerde te kalmeren. De laatste keer dat ze zagen elkaar schoof hij haar op een trein richting de stad uit. Ze wist hij wilde haar tegen schadelijke elementen, maar ze was niet zeker of ze konden leven zonder te weten of ze zou zien him. Misschien heeft ze zich weer voor hem, maar waar zou hij dan nu zijn?
Nee , ze dacht. Zij dienen de plannen en rijden hem te ontmoeten bij het hotel beschreef hij langs deze weg. Kadyn uitgetrokken geld uit haar broekzak als ze liep bij het tankstation. De attendant droegen smerig mechanic overalls en ontbrak een paar tanden. Alles wat erin zit, leek een jaar of twee ouder dan vandaag. De televisie achter de toonbank speelde een nieuwsprogramma op laag volume. Als ze deelde haar geld aan de man, ze hoorde haar naam op het nieuws programma.
Haar hart verbroken. Ze voelde haar gezicht rood en doorgespoeld. Haar hoofd gerukt in de tv's richting als ze luisterden.
"politie op een manhunt vandaag even een paar beschuldigd van fotograferen Arbor County Sheriff John Gregory gevlucht… Kadyn Gregory en Max Collier waren laatst gezien…"
Kadyn en Max's foto geflitst op het scherm. Geschokt, haar ogen verschoven van de televisie om het gas pompbediende. Ze was zelfbewust, afvraagt of hij ging opvallen. Ze wilde hem niet omdraaien om te zien. In plaats daarvan, zijn hand werd uitgebreid naar haar pogingen om haar veranderen. Ze aanvaardden en links zo snel mogelijk.
***
"politie op een manhunt vandaag even een paar beschuldigd van fotograferen Arbor County Sheriff John Gregory gevlucht… Kadyn Gregory en Max Collier waren laatst gezien…"
Max keek op van zijn koffie op de televisie regeert over het diner toog. Hij onmiddellijk afgevraagd of Kadyn had het nieuws gezien. Hij wist dat ze zou worden bezorgd over hem. Hij gooide een paar dollar op de teller, pakte hij zijn sleutels en liep naar zijn truck.
Tot nu toe was geslaagd te ontsnappen aan de wet. Nu, met hun namen en gezichten in het nieuws, hij hoopte Kadyn had hetzelfde geluk. In de truck, keek hij in de spiegel als hij spoedde voort uit de parkeerplaats en op de onverharde weg langs de stadsgrenzen naar haar. Stofdeeltjes glowed tegen zijn koplampen als hij blies over de motorkap van zijn truck. De stad achter hem vervaagde in de horizon lijn.
Hij moest toegeven aan zichzelf was hij gevoel wat mensen zou noemen zorgelijk. Hij had niet veel ervaring met dit gevoel zoals de meeste dingen op de ranch was hij aankan. Deze laatste reeks van gebeurtenissen die hij niet voorbereid op vreemd terrein. Zijn gedachten waren gericht op Kadyn en hun baby. Hij hoopte dat ze geluisterd naar zijn instructies nauwgezet en was in het hotel.
De motor liet als hij op het gas pedaal. Zijn handen hun grip op het stuurwiel. Een ongerust uitdrukking op zijn gezicht. Hij gemasseerd zijn voorhoofd ter leniging van de opeenhoping van stress.
Hij wist het nieuws van de zwangerschap moet zijn een schok voor haar. Dwingt haar in de trein als de politie op hen
was niet echt de beste tijd om haar vertellen dat ze zwanger was van zijn kind. Hij had geen tijd om dit verder uit te leggen voordat ze gescheiden. Het kon niet worden geholpen. Er was geen tijd en ze was hem over laten. Hij wist dat hij moest geven haar een goede reden om naar hem te luisteren.
Pas nu, hij was bang dat hij haar kwijtraakt. Zou zij kunnen begrijpen in welke mate haar leven gaat veranderen? Hij begreep het concept dat een vrouwenleven verandert wanneer zij een moeder, maar de moeder van een half mens, half buitenaards baby is een andere zaak.
Dat is een understatement. Het is een heel ander concept. Iets dat hij niet zeker wist of zelfs hij zou kunnen voorspellen.
Max schudde zijn hoofd. Hij hoopte dat ze zou accepteren. Dit betekende een nieuwe ervaring voor hem, maar ook voor zijn onderzoek. Geen vreemdeling heeft ooit gefokt met een mens, althans niet dat hij op de hoogte was. Hij had niet gepland, maar hij wist de anderen zouden willen een volledig verslag gevolgd door uitgebreide testen. Hij wilde reserve haar uit.
Alles wat hij wilde was voor haar niet wegrennen van hem. De angst om afgewezen door haar was te tijdrovend. Hij worstelde om dergelijke gevoelens en verstand van hen, maar het leek logischer.
Hij trok uit de snelweg naar een kleiner weg richting het hotel. De naald van de snelheidsmeter geduwd ten noorden van negentig kilometer per uur; sneller dan hij. Hij had om haar zo snel mogelijk.
Hoofdstuk 2
Kadyn ontgrendeld de deur en opende hem. De wafting geur van schimmel en flauw sigarettenrook doken haar neus. De sprei en bijpassende gordijnen deden denken aan 1980s decor, waarin haar een reis haar familie nam bij Disney toen ze een kind was. Toen was het leuk om te verblijven in een hotel op vakantie. Nu de omstandigheden schrikken haar.
Ze sloot de deur achter haar en sluit de gordijnen. De side table light geklikt tweemaal voordat het verlichten van de kamer. Onzekerheid gevuld haar hart. Ze was niet zeker wat zij moet doen nu dan wachten en hopen dat Max erkende de blauwe string hij liet haar vast te binden op de deurknop.
De string!
Kadyn bijna vergeten dat op de deur. Ze opende de deur en gebonden op de knop Zoek naar links en vervolgens naar rechts alvorens hem te sluiten en vergrendelen van de bout.
Ze pakte de telefoon op te pakken en haar oor te luisteren naar de kiestoon voordat u deze vervangt op de ontvanger. Althans hij bezig was. Toen herinnerde hij vertelde haar niet in staat de telefoon te gebruiken. Ze kon zelfs niet als ze wilde, want er was geen manier om contact met hem te maken. Geen van hen had een mobiele telefoon.
Heil, zij zat op het bed. Zoiets gebeurde aan haar. Ze had nooit in de problemen met de wet. Niet omdat haar vader was de sheriff, maar omdat ze nooit in het echt moeilijk. Ze was doodsbang om iets te doen opgroeien. De wet is niet bang haar. Haar vader straffen deed.
Kadyn was speelt zich af op de slechte herinneringen wanneer een lichte beweging buiten het raam betrapt haar aandacht. Door de gordijnen ze kon zien een schaduw schets van een mens stil. Ze dichter naar het raam te inspecteren.
De adrenaline schoot door haar aderen, zoals zij dacht dat het kon worden politie en onderzoekers. Misschien hadden ze al kijken naar haar en volgde haar helemaal hier. Een stevige rappen op de deur verschrikt haar. Zij gestaan, te bang om te bewegen.
***
Max keek naar de deur open als Kadyn's gezicht verscheen erachter. Hij bestudeerde haar uitdrukking als het smolt uit angst en paniek in vreugde. Hij had nog nooit meegemaakt dat zo mooi als Kadyn's glimlach te incasseren. Het was iets dat hij hoopte dat hij nooit verloren gegaan.
"Max!" Kadyn schreeuwden in verrukking.
Ze opende de deur openzetten en sprong in zijn armen. Max haar, opgelucht dat ze blij was hem te zien. Hij voerde haar binnen als hij de deur achter hen. Zij plaatste kisses all over zijn gezicht en nek, zijn lichaam prikkelen als hij wist ontving zij de elektriciteit die weerklonk uit van zijn lichaam.
"Ik was zo ongerust bent u gewond kunt raken of gevangen." Ze begon.
"Ik vertelde je me vertrouwen.", zei hij.
Max kuste haar diep en langzaam met elk onderdeel van hem. Hij geaaid haar haren. Hij was opgelucht om touch her. Het was leuk om niet te worden bezorgd over wat er kan gebeuren. Ze was met hem nu en dat is het enige dat telde.
"Heb je het nieuws zien? Onze gezichten staan." Kadyn's bezorgd kijk terug.
Hij liep naar het raam en trok de gordijnen stevig dicht. Zijn enige probleem nu was of ze hier moeten blijven voor de nacht of vertrekken. Kadyn trok zijn gezicht naar de hare dwingt hem zich te richten zijn aandacht op haar.
"Look at me," zei ze. "Wat gaan we nu doen?"
"Do you trust me?" vroeg hij haar.
"Je weet wel."
"Dan heb je niets te vrezen."
Gevoel haar warmte dicht bij hem, hij was niet langer bezorgd over iets of iemand anders. Hij aangesloten ogen met haar, zijn lies roeren. Hij liep haar op het bed het accepteren haar kussen.
De vrede van hun reünie toeschrijft aan hem en voor een moment hij vergat waar hij was. Zijn enige focus werd met haar rechter nu op dit moment.
Hoofdstuk 3
"Kadyn, we moeten praten over de baby." Max zachtjes geduwd zelf terug van kussend haar en nam haar hand en hield het in zijn.
"Wat bedoel je?" vroeg ze.
Hij bovenop haar hand met zijn vingers en afgeslagen voor de juiste woorden. Hij wist niet goed wat te zeggen. Het was niet dat hij definitief kennis over de zwangerschap. Geen vreemdeling heeft ooit gecombineerd met een menselijk dat hij op de hoogte was, dus er was geen precedent op hoe een half mens, half buitenaards baby born. Toch was hij bang dat ze nog niet weet zijn hele verhaal over hoe hij hier kwam, wie hij was, en hoe dit alles zou beïnvloeden. In zijn geest, ze konden niet vooruit als zij niet weten wat zij krijgen in.
"Er zijn dingen over mij die u niet kent." Hij begon.
Toen ze haar vinger op zijn lippen. "Ik weet al wat ik moet weten".
"Nee, ik denk niet dat je het doet.", zei hij.
"wat er mis is met Max?" Kadyn zag het conflict in zijn ogen en gevreesd slecht nieuws was over om uit zijn mond.
"Deze baby. Het zal niet helemaal…mens." Hij liet de woorden stilstaan met de hoop dat het zou klikken in haar brein de richting waarin hij ging.
Kadyn zat naast hem verwerking zijn woorden. De spieren in haar keel begon aan en draai deze vast. "Wat bedoel je 'niet helemaal menselijk'?"
"Ik bedoel dat ik ben niet wie je denkt dat ik ben."
Max bereikt voor haar maar ze weggetrokken. Integendeel, ze zijn opgestaan en gepaced.
"Ik weet precies wie je bent, Max Collier. U bent de troonopvolger Collier ranch. Uw gezin heeft gewerkt dat grond in onze stad in de afgelopen decennia. Uw naam is vaker dan mijn achternaam is."
Kadyn gezocht voor enig inzicht in zijn ogen te bevestigen wat zij zei, maar niets te vinden.
"Nee," begon hij, "Ik ben niet de Max Collier bekende, Kadyn. Dit orgaan is, maar de Max wist je verdwenen is."
Back kadyn tegen de muur, haar ogen verbreding uitgewreven.
"Wat zeg je, Max?" vroeg ze.
"Weet je wat ik zeg." Hij antwoordde.
"Dus als je geen Max Collier, wie bent u?"
Max opgestaan om lopen naar haar maar ze verworpen zijn. Hij wist niet zeker hoe haar, of dat er een goede manier om dit aan haar.
"Waarom doe je dit? Probeert u zich te ontdoen van mij? Wilt u mij verlaten?" Kadyn's ogen gevuld met tranen. Ze zag eruit als een gewond dier in een hoek gedrukt in verband met de dood van een geliefde.
"Ik wil dat je de waarheid te kennen. Ik denk niet dat er geen geheimen tussen ons." Max geprobeerd om reden met haar.
"Wat betekent dit? Wier baby ben ik dragen als hij niet Max?" Zij speelde bij hem, haar ogen gerend in woede.
"Ik weet dat het moeilijk te geloven, maar ik weet ook dat je vermoed dat er iets anders over mij vanaf het begin." Kadyn's gaze gedropped in stille bevestiging. Hij nam die gelegenheid dichter bij haar.
"Je voelde het vanaf het eerste moment dat ik raakte je." zei hij.
Op het voorhoofd van voorho
ofd, hij trok haar. "voel je je nu. De elektriciteit tussen ons."
Kadyn, te zwak of willen protesteren niet langer, daarin gevolgd.
"Wat betekent dit?" vroeg ze met een fluisterstille.
Hij sloot zijn ogen. Hij wilde verblijven in deze plaats met haar forever, maar hij wist dat het volgende stukje informatie te sturen over de rand.
"De baby," begon hij, "gaat worden (half mens en half exoten."
Hij probeerde te houden maar ze weggetrokken in een heftige beweging.
"half alien?" haar stem omgezet in een hoog piepgeluid. "Als extra-terrestrial?"