Book Read Free

Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics)

Page 95

by Aristophanes


  Πισθέταιρος

  ἀσπαζόμεσθα φιλύρινον Κινησίαν.

  τί δεῦρο πόδα σὺ κυλλὸν ἀνὰ κύκλον κυκλεῖς;

  Κινησίας

  1380 ὄρνις γενέσθαι βούλομαι λιγύφθογγος ἀηδών.

  Πισθέταιρος

  παῦσαι μελῳδῶν, ἀλλ᾽ ὅ τι λέγεις εἰπέ μοι.

  Κινησίας

  ὑπὸ σοῦ πτερωθεὶς βούλομαι μετάρσιος

  ἀναπτόμενος ἐκ τῶν νεφελῶν καινὰς λαβεῖν

  1385 ἀεροδονήτους καὶ νιφοβόλους ἀναβολάς.

  Πισθέταιρος

  ἐκ τῶν νεφελῶν γὰρ ἄν τις ἀναβολὰς λάβοι;

  Κινησίας

  κρέμαται μὲν οὖν ἐντεῦθεν ἡμῶν ἡ τέχνη.

  τῶν διθυράμβων γὰρ τὰ λαμπρὰ γίγνεται

  ἀέρια καὶ σκότιά γε καὶ κυαναυγέα

  1390 καὶ πτεροδόνητα: σὺ δὲ κλύων εἴσει τάχα.

  Πισθέταιρος

  οὐ δῆτ᾽ ἔγωγε.

  Κινησίας

  νὴ τὸν Ἡρακλέα σύ γε.

  ἅπαντα γὰρ δίειμί σοι τὸν ἀέρα.

  Κινησίας

  εἴδωλα πετεινῶν

  αἰθεροδρόμων

  οἰωνῶν ταναοδείρων —

  Πισθέταιρος

  1395 ὠόπ.

  Κινησίας

  τὸν ἁλάδρομον ἁλάμενος

  ἅμ᾽ ἀνεμων πνοαῖσι βαίην.

  Πισθέταιρος

  νὴ τὸν Δί᾽ ἦ ‘γώ σου καταπαύσω τὰς πνοάς.

  Κινησίας

  τοτὲ μὲν νοτίαν στείχων πρὸς ὁδόν,

  τοτὲ δ᾽ αὖ βορέᾳ σῶμα πελάζων

  1400 ἀλίμενον αἰθέρος αὔλακα τέμνων.

  Κινησίας

  χαρίεντά γ᾽ ὦ πρεσβῦτ᾽ ἐσοφίσω καὶ σοφά.

  Πισθέταιρος

  οὐ γὰρ σὺ χαίρεις πτεροδόνητος γενόμενος;

  Κινησίας

  ταυτὶ πεποίηκας τὸν κυκλιοδιδάσκαλον,

  ὂς ταῖσι φυλαῖς περιμάχητός εἰμ᾽ ἀεί;

  Πισθέταιρος

  1405 βούλει διδάσκειν καὶ παρ᾽ ἡμῖν οὖν μένων

  Λεωτροφίδῃ χορὸν πετομένων ὀρνέων

  Κεκροπίδα φυλήν;

  Κινησίας

  καταγελᾷς μου, δῆλος εἶ.

  ἀλλ᾽ οὖν ἔγωγ᾽ οὐ παύσομαι, τοῦτ᾽ ἴσθ᾽ ὅτι,

  πρὶν ἂν πτερωθεὶς διαδράμω τὸν ἀέρα.

  Συκοφάντης

  1410 ὄρνιθες τίνες οὐδὲν ἔχοντες πτεροποίκιλοι,

  τανυσίπτερε ποικίλα χελιδοῖ;

  Πισθέταιρος

  τουτὶ τὸ κακὸν οὐ φαῦλον ἐξεγρήγορεν.

  ὅδ᾽ αὖ μινυρίζων δεῦρό τις προσέρχεται.

  Συκοφάντης

  1415 τανυσίπτερε ποικίλα μάλ᾽ αὖθις.

  Πισθέταιρος

  ἐς θοἰμάτιον τὸ σκόλιον ᾁδειν μοι δοκεῖ,

  δεῖσθαι δ᾽ ἔοικεν οὐκ ὀλίγων χελιδόνων.

  Συκοφάντης

  τίς ὁ πτερῶν δεῦρ᾽ ἐστὶ τοὺς ἀφικνουμένους;

  Πισθέταιρος

  ὁδὶ πάρεστιν: ἀλλ᾽ ὅτου δεῖ χρὴ λέγειν.

  Συκοφάντης

  1420 πτερῶν πτερῶν δεῖ: μὴ πύθῃ τὸ δεύτερον.

  Πισθέταιρος

  μῶν εὐθὺ Πελλήνης πέτεσθαι διανοεῖ;

  Συκοφάντης

  μὰ Δί᾽ ἀλλὰ κλητήρ εἰμι νησιωτικὸς

  καὶ συκοφάντης —

  Πισθέταιρος

  ὦ μακάριε τῆς τέχνης.

  Συκοφάντης

  καὶ πραγματοδίφης. εἶτα δέομαι πτερὰ λαβὼν

  1425 κύκλῳ περισοβεῖν τὰς πόλεις καλούμενος.

  Πισθέταιρος

  ὑπὸ πτερύγων τι προσκαλεῖ σοφώτερον;

  Συκοφάντης

  μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἵν᾽ οἱ λῃσταί τε μὴ λυπῶσί με,

  μετὰ τῶν γεράνων τ᾽ ἐκεῖθεν ἀναχωρῶ πάλιν,

  ἀνθ᾽ ἕρματος πολλὰς καταπεπωκὼς δίκας.

  Πισθέταιρος

  1430 τουτὶ γὰρ ἐργάζει σὺ τοὔργον; εἰπέ μοι,

  νεανίας ὢν συκοφαντεῖς τοὺς ξένους;

  Συκοφάντης

  τί γὰρ πάθω; σκάπτειν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι.

  Πισθέταιρος

  ἀλλ᾽ ἔστιν ἕτερα νὴ Δί᾽ ἔργα σώφρονα,

  ἀφ᾽ ὧν διαζῆν ἄνδρα χρῆν τοσουτονὶ

  1435 ἐκ τοῦ δικαίου μᾶλλον ἢ δικορραφεῖν.

  Συκοφάντης

  ὦ δαιμόνιε μὴ νουθέτει μ᾽ ἀλλὰ πτέρου.

  Πισθέταιρος

  νῦν τοι λέγων πτερῶ σε.

  Συκοφάντης

  καὶ πῶς ἂν λόγοις

  ἄνδρα πτερώσειας σύ;

  Πισθέταιρος

  πάντες τοῖς λόγοις

  ἀναπτεροῦνται.

  Συκοφάντης

  πάντες;

  Πισθέταιρος

  οὐκ ἀκήκοας,

  1440 ὅταν λέγωσιν οἱ πατέρες ἑκάστοτε

  τοῖς μειρακίοις ἐν τοῖσι κουρείοις ταδί;

  ‘δεινῶς γέ μου τὸ μειράκιον Διειτρέφης

  λέγων ἀνεπτέρωκεν ὥσθ᾽ ἱππηλατεῖν.’

  ὁ δέ τις τὸν αὑτοῦ φησιν ἐπὶ τραγῳδίᾳ

  1445 ἀνεπτερῶσθαι καὶ πεποτῆσθαι τὰς φρένας.

  Συκοφάντης

  λόγοισί τἄρα καὶ πτεροῦνται;

  Πισθέταιρος

  φήμ᾽ ἐγώ.

  ὑπὸ γὰρ λόγων ὁ νοῦς τε μετεωρίζεται

  ἐπαίρεταί τ᾽ ἄνθρωπος. οὕτω καί σ᾽ ἐγὼ

  ἀναπτερώσας βούλομαι χρηστοῖς λόγοις

  1450 τρέψαι πρὸς ἔργον νόμιμον.

  Συκοφάντης

  ἀλλ᾽ οὐ βούλομαι.

  Πισθέταιρος

  τί δαὶ ποιήσεις;

  Συκοφάντης

  τὸ γένος οὐ καταισχυνῶ.

  παππῷος ὁ βίος συκοφαντεῖν ἐστί μοι.

  ἀλλὰ πτέρου με ταχέσι καὶ κούφοις πτεροῖς

  ἱέρακο
ς ἢ κερχνῇδος, ὡς ἂν τοὺς ξένους

  1455 καλεσάμενος κᾆτ᾽ ἐγκεκληκὼς ἐνθαδὶ

  κατ᾽ αὖ πέτωμαι πάλιν ἐκεῖσε.

  Πισθέταιρος

  μανθάνω.

  ὡδὶ λέγεις: ὅπως ἂν ὠφλήκῃ δίκην

  ἐνθάδε πρὶν ἥκειν ὁ ξένος.

  Συκοφάντης

  πάνυ μανθάνεις.

  Πισθέταιρος

  κἄπειθ᾽ ὁ μὲν πλεῖ δεῦρο, σὺ δ᾽ ἐκεῖσ᾽ αὖ πέτει

  1460 ἁρπασόμενος τὰ χρήματ᾽ αὐτοῦ.

  Συκοφάντης

  πάντ᾽ ἔχεις.

  βέμβικος οὐδὲν διαφέρειν δεῖ.

  Πισθέταιρος

  μανθάνω

  βέμβικα: καὶ μὴν ἔστι μοι νὴ τὸν Δία

  κάλλιστα Κορκυραῖα τοιαυτὶ πτερά.

  Συκοφάντης

  οἴμοι τάλας μάστιγ᾽ ἔχεις.

  Πισθέταιρος

  πτερὼ μὲν οὖν,

  1465 οἷσί σε ποιήσω τήμερον βεμβικιᾶν.

  Συκοφάντης

  οἴμοι τάλας.

  Πισθέταιρος

  οὐ πτερυγιεῖς ἐντευθενί;

  οὐκ ἀπολιβάξεις ὦ κάκιστ᾽ ἀπολούμενος;

  πικρὰν τάχ᾽ ὄψει στρεψοδικοπανουργίαν.

  ἀπίωμεν ἡμεῖς ξυλλαβόντες τὰ πτερά.

  Χορός

  1470 πολλὰ δὴ καὶ καινὰ καὶ θαυμάστ᾽

  ἐπεπτόμεσθα καὶ

  δεινὰ πράγματ᾽ εἴδομεν.

  ἔστι γὰρ δένδρον πεφυκὸς

  ἔκτοπόν τι Καρδίας ἀ-

  1475 πωτέρω Κλεώνυμος,

  χρήσιμον μὲν οὐδέν, ἄλλως

  δὲ δειλὸν καὶ μέγα.

  τοῦτο τοῦ μὲν ἦρος ἀεὶ

  βλαστάνει καὶ συκοφαντεῖ,

  1480 τοῦ δὲ χειμῶνος πάλιν τὰς

  ἀσπίδας φυλλορροεῖ. Χορός

  ἔστι δ᾽ αὗ χώρα πρὸς αὐτῷ

  τῷ σκότῳ πόρρω τις ἐν

  τῇ λύχνων ἐρημίᾳ,

  1485 ἔνθα τοῖς ἥρωσιν ἄνθρωποι

  ξυναριστῶσι καὶ ξύν-

  εισι πλὴν τῆς ἑσπέρας.

  τηνικαῦτα δ᾽ οὐκέτ᾽ ἦν

  ἀσφαλὲς ξυντυγχάνειν.

  1490 εἰ γὰρ ἐντύχοι τις ἥρῳ

  τῶν βροτῶν νύκτωρ Ὀρέστῃ,

  γυμνὸς ἦν πληγεὶς ὑπ᾽ αὐτοῦ

  πάντα τἀπιδέξια. Προμηθεύς

  οἴμοι τάλας, ὁ Ζεὺς ὅπως μή μ᾽ ὄψεται.

  1495 ποῦ Πισθέταιρός ἐστ᾽;

  Πισθέταιρος

  ἔα τουτὶ τί ἦν;

  τίς ὁ συγκαλυμμός;

  Προμηθεύς

  τῶν θεῶν ὁρᾷς τινα

  ἐμοῦ κατόπιν ἐνταῦθα;

  Πισθέταιρος

  μὰ Δί᾽ ἐγὼ μὲν οὔ.

  τίς δ᾽ εἶ σύ;

  Προμηθεύς

  πηνίκ᾽ ἐστὶν ἄρα τῆς ἡμέρας;

  Πισθέταιρος

  ὁπηνίκα; σμικρόν τι μετὰ μεσημβρίαν.

  1500 ἀλλὰ σὺ τίς εἶ;

  Προμηθεύς

  βουλυτὸς ἢ περαιτέρω;

  Πισθέταιρος

  οἴμ᾽ ὡς βδελύττομαί σε.

  Προμηθεύς

  τί γὰρ ὁ Ζεὺς ποιεῖ;

  ἀπαιθριάζει τὰς νεφέλας ἢ ξυννέφει;

  Πισθέταιρος

  οἴμωζε μεγάλ᾽.

  Προμηθεύς

  οὕτω μὲν ἐκκεκαλύψομαι.

  Πισθέταιρος

  ὦ φίλε Προμηθεῦ.

  Προμηθεύς

  παῦε παῦε, μὴ βόα.

  Πισθέταιρος

  1505 τί γὰρ ἔστι;

  Προμηθεύς

  σίγα, μὴ κάλει μου τοὔνομα:

  ἀπὸ γάρ μ᾽ ὀλεῖς, εἴ μ᾽ ἐνθάδ᾽ ὁ Ζεὺς ὄψεται.

  ἀλλ᾽ ἵνα φράσω σοι πάντα τἄνω πράγματα,

  τουτὶ λαβών μου τὸ σκιάδειον ὑπέρεχε

  ἄνωθεν, ὡς ἂν μή μ᾽ ὁρῶσιν οἱ θεοί.

  Πισθέταιρος

  1510 ἰοὺ ἰού:

  εὖ γ᾽ ἐπενόησας αὐτὸ καὶ προμηθικῶς.

  ὑπόδυθι ταχὺ δὴ κᾆτα θαρρήσας λέγε.

  Προμηθεύς

  ἄκουε δή νυν.

  Πισθέταιρος

  ὡς ἀκούοντος λέγε.

  Προμηθεύς

  ἀπόλωλεν ὁ Ζεύς.

  Πισθέταιρος

  πηνίκ᾽ ἄττ᾽ ἀπώλετο;

  Προμηθεύς

  1515 ἐξ οὗπερ ὑμεῖς ᾠκίσατε τὸν ἀέρα.

  θύει γὰρ οὐδεὶς οὐδὲν ἀνθρώπων ἔτι

  θεοῖσιν, οὐδὲ κνῖσα μηρίων ἄπο

  ἀνῆλθεν ὡς ἡμᾶς ἀπ᾽ ἐκείνου τοῦ χρόνου,

  ἀλλ᾽ ὡσπερεὶ Θεσμοφορίοις νηστεύομεν

  1520 ἄνευ θυηλῶν: οἱ δὲ βάρβαροι θεοὶ

  πεινῶντες ὥσπερ Ἰλλυριοὶ κεκριγότες

  ἐπιστρατεύσειν φάσ᾽ ἄνωθεν τῷ Διί,

  εἰ μὴ παρέξει τἀμπόρι᾽ ἀνεῳγμένα,

  ἵν᾽ εἰσάγοιτο σπλάγχνα κατατετμημένα.

  Πισθέταιρος

  1525 εἰσὶν γὰρ ἕτεροι βάρβαροι θεοί τινες

  ἄνωθεν ὑμῶν;

  Προμηθεύς

  οὐ γάρ εἰσι βάρβαροι,

  ὅθεν ὁ πατρῷός ἐστιν Ἐξηκεστίδῃ;

  Πισθέταιρος

  ὄνομα δὲ τούτοις τοῖς θεοῖς τοῖς βαρβάροις

  τί ἔστιν;

  Προμηθεύς

  ὅ τι ἔστιν; Τριβαλλοί.

  Πισθέταιρος

  μανθάνω.

  1530 ἐντεῦθεν ἆρα τοὐπιτριβείης ἐγένετο;

  Προμηθεύς

  μάλιστα πάντων. ἓν δέ σοι λέγω σαφές:

  ἥξουσι πρέσβεις δεῦρο περὶ διαλλαγῶν

  παρὰ τοῦ Διὸς καὶ τῶν Τριβαλλῶν τῶν ἄνω:

  ὑμεῖς δὲ μὴ σπένδεσθ᾽, ἐὰν μὴ παραδιδῷ

  1535 τὸ σκῆπτρον ὁ Ζεὺς τοῖσιν ὄρνισιν πάλιν,

  καὶ τὴν Βασίλειάν σοι γυναῖκ᾽ ἔχειν διδῷ.

  Πισθέταιρος

  τίς ἐστιν ἡ Βασίλεια;

  Προμηθε
ύς

  καλλίστη κόρη,

  ἥπερ ταμιεύει τὸν κεραυνὸν τοῦ Διὸς

  καὶ τἄλλ᾽ ἁπαξάπαντα, τὴν εὐβουλίαν

  1540 τὴν εὐνομίαν τὴν σωφροσύνην τὰ νεώρια,

  τὴν λοιδορίαν τὸν κωλακρέτην τὰ τριώβολα.

  Πισθέταιρος

  ἅπαντά γ᾽ ἆρ᾽ αὐτῷ ταμιεύει;

  Προμηθεύς

  φήμ᾽ ἐγώ.

  ἥν γ᾽ ἢν σὺ παρ᾽ ἐκείνου παραλάβῃς, πάντ᾽ ἔχεις.

  τούτων ἕνεκα δεῦρ᾽ ἦλθον, ἵνα φράσαιμί σοι.

  1545 ἀεί ποτ᾽ ἀνθρώποις γὰρ εὔνους εἴμ᾽ ἐγώ.

  Πισθέταιρος

  μόνον θεῶν γὰρ διὰ σ᾽ ἀπανθρακίζομεν.

  Προμηθεύς

  μισῶ δ᾽ ἅπαντας τοὺς θεούς, ὡς οἶσθα σύ.

  Πισθέταιρος

  νὴ τὸν Δί᾽ ἀεὶ δῆτα θεομισὴς ἔφυς.

  Προμηθεύς

  Τίμων καθαρός. ἀλλ᾽ ὡς ἂν ἀποτρέχω πάλιν,

  1550 φέρε τὸ σκιάδειον, ἵνα με κἂν ὁ Ζεὺς ἴδῃ

  ἄνωθεν, ἀκολουθεῖν δοκῶ κανηφόρῳ.

  Πισθέταιρος

  καὶ τὸν δίφρον γε διφροφόρει τονδὶ λαβών.

  Χορός

  πρὸς δὲ τοῖς Σκιάποσιν λίμνη

  τις ἔστ᾽ ἄλουτος οὗ

  1555 ψυχαγωγεῖ Σωκράτης:

  ἔνθα καὶ Πείσανδρος ἦλθε

  δεόμενος ψυχὴν ἰδεῖν ἣ

  ζῶντ᾽ ἐκεῖνον προὔλιπε,

  σφάγι᾽ ἔχων κάμηλον ἀμνόν

  1560 τιν᾽, ἧς λαιμοὺς τεμὼν ὥσπερ

  ποθ᾽ οὑδυσσεὺς ἀπῆλθε,

  κᾆτ᾽ ἀνῆλθ᾽ αὐτῷ κάτωθεν

  πρὸς τὸ λαῖτμα τῆς καμήλου

  Χαιρεφῶν ἡ νυκτερίς. Ποσειδῶν

  1565 τὸ μὲν πόλισμα τῆς Νεφελοκοκκυγίας

  ὁρᾶν τοδὶ πάρεστιν, οἷ πρεσβεύομεν.

  οὗτος τί δρᾷς; ἐπ᾽ ἀριστέρ᾽ οὕτως ἀμπέχει;

  οὐ μεταβαλεῖς θοἰμάτιον ὧδ᾽ ἐπιδέξια;

  τί ὦ κακόδαιμον; Λαισποδίας εἶ τὴν φύσιν;

  1570 ὦ δημοκρατία ποῖ προβιβᾷς ἡμᾶς ποτε,

 

‹ Prev