The Art of Love

Home > Fantasy > The Art of Love > Page 16
The Art of Love Page 16

by Ovid


  Automedon curru, tantus amator ego.

  Me vatem celebrate, viri, mihi dicite laudes,

  740

  Cantetur toto nomen in orbe meum.

  Arma dedi vobis: dederat Vulcanus Achilli;

  Vincite muneribus, vicit ut ille, datis.

  Sed quicumque meo superarit Amazona ferro,

  Inscribat spoliis “NASO MAGISTER ERAT.”

  [ENGLISH: But now the…]

  745

  Ecce, rogant tenerae, sibi dem praecepta, puellae:

  Vos eritis chartae proxima cura meae!

  LIBER TERTIUS

  [ENGLISH: Having armed Greeks…]

  Arma dedi Danais in Amazonas; arma supersunt,

  Quae tibi dem et turmae, Penthesilea, tuae.

  Ite in bella pares; vincant, quibus alma Dione

  Faverit et toto qui volat orbe puer.

  5

  Non erat armatis aequum concurrere nudas;

  Sic etiam vobis vincere turpe, viri.

  Dixerit e multis aliquis “quid virus in angues

  Adicis, et rabidae tradis ovile lupae?”

  Parcite paucarum diffundere crimen in omnes;

  10

  Spectetur meritis quaeque puella suis.

  Si minor Atrides Helenen, Helenesque sororem

  Quo premat Atrides crimine maior habet,

  Si scelere Oeclides Talaioniae Eriphylae

  Vivus et in vivis ad Styga venit equis,

  15

  Est pia Penelope lustris errante duobus

  Et totidem lustris bella gerente viro.

  Respice Phylaciden et quae comes isse marito

  Fertur et ante annos occubuisse suos.

  Fata Pheretiadae coniunx Pagasaea redemit:

  20

  Proque viro est uxor funere lata viri.

  “Accipe me, Capaneu! cineres miscebimus” inquit

  Iphias, in medios desiluitque rogos.

  Ipsa quoque et cultu est et nomine femina Virtus:

  Non mirum, populo si placet illa suo.

  25

  Nec tamen hae mentes nostra poscuntur ab arte:

  Conveniunt cumbae vela minora meae.

  Nil nisi lascivi per me discuntur amores;

  Femina praecipiam quo sit amanda modo.

  Femina nec flammas nec saevos excutit arcus;

  30

  Parcius haec video tela nocere viris.

  Saepe viri fallunt: tenerae non saepe puellae,

  Paucaque, si quaeras, crimina fraudis habent.

  Phasida iam matrem fallax dimisit Iason:

  Venit in Aesonios altera nupta sinus.

  35

  Quantum in te, Theseu, volucres Ariadna marinas

  Pavit, in ignoto sola relicta loco!

  Quaere, novem cur una viae dicantur, et audi

  Depositis silvas Phyllida flesse comis.

  Et famam pietatis habet, tamen hospes et ensem

  40

  Praebuit et causam mortis, Elissa, tuae.

  Quid vos perdiderit, dicam? nescistis amare:

  Defuit ars vobis; arte perennat amor.

  Nunc quoque nescirent: sed me Cytherea docere

  Iussit, et ante oculos constitit ipsa meos.

  45

  Tum mihi “Quid miserae” dixit “meruere puellae?

  Traditur armatis vulgus inerme viris.

  Illos artifices gemini fecere libelli:

  Haec quoque pars monitis erudienda tuis.

  Probra Therapnaeae qui dixerat ante maritae,

  50

  Mox cecinit laudes prosperiore lyra.

  Si bene te novi (cultas ne laede puellas!)

  Gratia, dum vives, ista petenda tibi est.”

  Dixit, et e myrto (myrto nam vincta capillos

  Constiterat) folium granaque pauca dedit;

  55

  Sensimus acceptis numen quoque: purior aether

  Fulsit, et e toto pectore cessit onus.

  Dum facit ingenium, petite hinc praecepta, puellae,

  Quas pudor et leges et sua iura sinunt.

  Venturae memores iam nunc estote senectae:

  60

  Sic nullum vobis tempus abibit iners.

  Dum licet, et vernos etiamnum educitis annos,

  Ludite: eunt anni more fluentis aquae;

  Nec quae praeteriit, iterum revocabitur unda,

  Nec quae praeteriit, hora redire potest.

  65

  Utendum est aetate: cito pede labitur aetas,

  Nec bona tam sequitur, quam bona prima fuit.

  Hos ego, qui canent, frutices violaria vidi:

  Hac mihi de spina grata corona data est.

  Tempus erit, quo tu, quae nunc excludis amantes,

  70

  Frigida deserta nocte iacebis anus,

  Nec tua frangetur nocturna ianua rixa,

  Sparsa nec invenies limina mane rosa.

  Quam cito (me miserum!) laxantur corpora rugis,

  Et perit in nitido qui fuit ore color.

  75

  Quasque fuisse tibi canas a virgine iuras,

  Spargentur subito per caput omne comae.

  Anguibus exuitur tenui cum pelle vetustas,

  Nec faciunt cervos cornua iacta senes:

  Nostra sine auxilio fugiunt bona; carpite florem,

  80

  Qui, nisi carptus erit, turpiter ipse cadet.

  Adde, quod et partus faciunt breviora iuventae

  Tempora: continua messe senescit ager.

  Latmius Endymion non est tibi, Luna, rubori,

  Nec Cephalus roseae praeda pudenda deae.

  85

  Ut Veneri, quem luget adhuc, donetur Adonis:

  Unde habet Aenean Harmoniamque suos?

  Ite per exemplum, genus o mortale, dearum,

  Gaudia nec cupidis vestra negate viris.

  Ut iam decipiant, quid perditis? omnia constant;

  90

  Mille licet sumant, deperit inde nihil.

  Conteritur ferrum, silices tenuantur ab usu:

  Sufficit et damni pars caret illa metu.

  Quis vetet adposito lumen de lumine sumi?

  Quisve cavo vastas in mare servet aquas?

  95

  Et tamen ulla viro mulier “non expedit” inquit?

  Quid, nisi quam sumes, dic mihi, perdis aquam?

  Nec vos prostituit mea vox, sed vana timere

  Damna vetat: damnis munera vestra carent.

  Sed me flaminibus venti maioris iturum,

  100

  Dum sumus in portu, provehat aura levis.

  [ENGLISH: I’ll start…]

  Ordior a cultu; cultis bene Liber ab uvis

  Provenit, et culto stat seges alta solo.

  Forma dei munus: forma quota quaeque superbit?

  Pars vestrum tali munere magna caret.

  105

  Cura dabit faciem; facies neglecta peribit,

  Idaliae similis sit licet illa deae.

  Corpora si veteres non sic coluere puellae,

  Nec veteres cultos sic habuere viros;

  Si fuit Andromache tunicas induta valentes,

  110

  Quid mirum? duri militis uxor erat.

  Scilicet Aiaci coniunx ornata venires,

  Cui tegumen septem terga fuere boum?

  Simplicitas rudis ante fuit: nunc aurea Roma est,

  Et domiti magnas possidet orbis opes.

  115

  Aspice quae nunc sunt Capitolia, quaeque fuerunt:

  Alterius dices illa fuisse Iovis.

  Curia, concilio quae nunc dignissima tanto,

  De stipula Tatio regna tenente fuit.

  Quae nunc sub Phoebo ducibusque Palatia fulgent,

  120

  Quid nisi araturis pascua bubus erant?

  Prisca iuvent alios: ego me nunc denique natum

  Gratulor: haec aetas moribus apta meis.

  Non quia nunc terrae lentum subducitur aurum,

  Lectaque diverso litore concha venit:

  125

  Nec quia decrescunt effosso marm
ore montes,

  Nec quia caeruleae mole fugantur aquae:

  Sed quia cultus adest, nec nostros mansit in annos

  Rusticitas, priscis illa superstes avis.

  [ENGLISH: Don’t load your…]

  Vos quoque nec caris aures onerate lapillis,

  130

  Quos legit in viridi decolor Indus aqua,

  Nec prodite graves insuto vestibus auro,

  Per quas nos petitis, saepe fugatis, opes.

  Munditiis capimur: non sint sine lege capilli:

  Admotae formam dantque negantque manus.

  135

  Nec genus ornatus unum est: quod quamque decebit

  Eligat, et speculum consulat ante suum.

  Longa probat facies capitis discrimina puri:

  Sic erat ornatis Laodamia comis.

  Exiguum summa nodum sibi fronte relinqui,

  140

  Ut pateant aures, ora rotunda volunt.

  Alterius crines umero iactentur utroque:

  Talis es adsumpta, Phoebe canore, lyra.

  Altera succinctae religetur more Dianae,

  Ut solet, attonitas cum petit illa feras.

  145

  Huic decet inflatos laxe iacuisse capillos:

  Illa sit adstrictis impedienda comis;

  Hanc placet ornari testudine Cyllenea:

  Sustineat similes fluctibus illa sinus.

  Sed neque ramosa numerabis in ilice glandes,

  150

  Nec quot apes Hyblae, nec quot in Alpe ferae,

  Nec mihi tot positus numero conprendere fas est:

  Adicit ornatus proxima quaeque dies.

  Et neglecta decet multas coma; saepe iacere

  Hesternam credas; illa repexa modo est.

  155

  Ars casum simulat; sic capta vidit ut urbe

  Alcides Iolen, “hanc ego” dixit “amo.”

  Talem te Bacchus Satyris clamantibus euhoe

  Sustulit in currus, Cnosi relicta, suos.

  O quantum indulget vestro natura decori,

  160

  Quarum sunt multis damna pianda modis!

  Nos male detegimur, raptique aetate capilli,

  Ut Borea frondes excutiente, cadunt.

  Femina canitiem Germanis inficit herbis,

  Et melior vero quaeritur arte color:

  165

  Femina procedit densissima crinibus emptis,

  Proque suis alios efficit aere suos.

  Nec rubor est emisse; palam venire videmus

  Herculis ante oculos virgineumque chorum.

  Quid de veste loquar? Nec vos, segmenta, requiro

  170

  Nec te, quae Tyrio murice, lana, rubes.

  Cum tot prodierint pretio leviore colores,

  Quis furor est census corpore ferre suos!

  Aëris, ecce, color, tum cum sine nubibus aër,

  Nec tepidus pluvias concitat auster aquas:

  175

  Ecce, tibi similis, quae quondam Phrixon et Hellen

  Diceris Inois eripuisse dolis;

  Hic undas imitatur, habet quoque nomen ab undis:

  Crediderim nymphas hac ego veste tegi.

  Ille crocum simulat: croceo velatur amictu,

  180

  Roscida luciferos cum dea iungit equos:

  Hic Paphias myrtos, hic purpureas amethystos,

  Albentesve rosas, Threïciamve gruem;

  Nec glandes, Amarylli, tuae, nec amygdala desunt;

  Et sua velleribus nomina cera dedit.

  185

  Quot nova terra parit flores, cum vere tepenti

  Vitis agit gemmas pigraque fugit hiemps,

  Lana tot aut plures sucos bibit; elige certos:

  Nam non conveniens omnibus omnis erit.

  Pulla decent niveas: Briseïda pulla decebant:

  190

  Cum rapta est, pulla tum quoque veste fuit.

  Alba decent fuscas: albis, Cepheï, placebas:

  Sic tibi vestitae pressa Seriphos erat.

  [ENGLISH: I was about…]

  Quam paene admonui, ne trux caper iret in alas,

  Neve forent duris aspera crura pilis!

  195

  Sed non Caucasea doceo de rupe puellas,

  Quaeque bibant undas, Myse Caice, tuas.

  Quid si praecipiam ne fuscet inertia dentes,

  Oraque suscepta mane laventur aqua?

  Scitis et inducta candorem quaerere creta:

  200

  Sanguine quae vero non rubet, arte rubet.

  Arte supercilii confinia nuda repletis,

  Parvaque sinceras velat aluta genas.

  Nec pudor est oculos tenui signare favilla,

  Vel prope te nato, lucide Cydne, croco.

  205

  Est mihi, quo dixi vestrae medicamina formae,

  Parvus, sed cura grande, libellus, opus;

  Hinc quoque praesidium laesae petitote figurae;

  Non est pro vestris ars mea rebus iners.

  Non tamen expositas mensa deprendat amator

  210

  Pyxidas: ars faciem dissimulata iuvat.

  Quem non offendat toto faex inlita vultu,

  Cum fluit in tepidos pondere lapsa sinus?

  Oesypa quid redolent? quamvis mittatur Athenis

  Demptus ab inmundo vellere sucus ovis.

  215

  Nec coram mixtas cervae sumpsisse medullas,

  Nec coram dentes defricuisse probem;

  Ista dabunt formam, sed erunt deformia visu:

  Multaque, dum fiunt, turpia, facta placent;

  Quae nunc nomen habent operosi signa Myronis

  220

  Pondus iners quondam duraque massa fuit;

  Anulus ut fiat, primo conliditur aurum;

  Quas geritis vestis, sordida lana fuit;

  Cum fieret, lapis asper erat: nunc, nobile signum,

  Nuda Venus madidas exprimit imbre comas.

  225

  Tu quoque dum coleris, nos te dormire putemus;

  Aptius a summa conspiciere manu.

  Cur mihi nota tuo causa est candoris in ore?

  Claude forem thalami! quid rude prodis opus?

  Multa viros nescire decet; pars maxima rerum

  230

  Offendat, si non interiora tegas.

  Aurea quae splendent ornato signa theatro,

  Inspice, contemnes: brattea ligna tegit;

  Sed neque ad illa licet populo, nisi facta, venire,

  Nec nisi summotis forma paranda viris.

  235

  At non pectendos coram praebere capillos,

  Ut iaceant fusi per tua terga, veto.

  Illo praecipue ne sis morosa caveto

  Tempore, nec lapsas saepe resolve comas.

  Tuta sit ornatrix; odi, quae sauciat ora

  240

  Unguibus et rapta brachia figit acu.

  Devovet, ut tangit, dominae caput illa, simulque

  Plorat in invisas sanguinolenta comas.

  Quae male crinita est, custodem in limine ponat,

  Orneturve Bonae semper in aede deae.

  245

  Dictus eram subito cuidam venisse puellae:

  Turbida perversas induit illa comas.

  Hostibus eveniat tam foedi causa pudoris,

  Inque nurus Parthas dedecus illud eat.

  Turpe pecus mutilum, turpis sine gramine campus,

  250

  Et sine fronde frutex, et sine crine caput.

  Non mihi venistis, Semele Ledeve, docendae,

  Perque fretum falso, Sidoni, vecta bove,

  Aut Helene, quam non stulte, Menelaë, reposcis,

  Tu quoque non stulte, Troice raptor, habes.

  255

  Turba docenda venit, pulchrae turpesque puellae:

  Pluraque sunt semper deteriora bonis.

  Formosae non artis opem praeceptaque quaerunt:

  Est illis sua dos, forma sine arte potens;

  Cum mare compositum est, securus navita cessat:

  260

  Cum tumet, auxiliis adsid
et ille suis.

  Rara tamen mendo facies caret: occule mendas,

  Quaque potes vitium corporis abde tui.

  Si brevis es, sedeas, ne stans videare sedere:

  Inque tuo iaceas quantulacumque toro;

  265

  Hic quoque, ne possit fieri mensura cubantis,

  Iniecta lateant fac tibi veste pedes.

  Quae nimium gracilis, pleno velamina filo

  Sumat, et ex umeris laxus amictus eat.

  Pallida purpureis spargat sua corpora virgis,

  270

  Nigrior ad Pharii confuge piscis opem.

  Pes malus in nivea semper celetur aluta:

  Arida nec vinclis crura resolve suis.

  Conveniunt tenues scapulis analemptrides altis:

  Angustum circa fascia pectus eat.

  275

  Exiguo signet gestu, quodcumque loquetur,

  Cui digiti pingues et scaber unguis erit.

  Cui gravis oris odor numquam ieiuna loquatur,

  Et semper spatio distet ab ore viri.

  Si niger aut ingens aut non erit ordine natus

  280

  Dens tibi, ridendo maxima damna feres.

  Quis credat? discunt etiam ridere puellae,

  Quaeritur aque illis hac quoque parte decor.

  Sint modici rictus, parvaeque utrimque lacunae,

  Et summos dentes ima labella tegant.

  285

  Nec sua perpetuo contendant ilia risu,

  Sed leve nescio quid femineumque sonent.

  Est, quae perverso distorqueat ora cachinno:

  Risu concussa est altera, flere putes.

  Illa sonat raucum quiddam atque inamabile ridet,

  290

  Ut rudit a scabra turpis asella mola.

  Quo non ars penetrat? discunt lacrimare decenter,

  Quoque volunt plorant tempore, quoque modo.

  Quid, cum legitima fraudatur littera voce,

  Blaesaque fit iusso lingua coacta sono?

  295

  In vitio decor est: quaerunt male reddere verba;

  Discunt posse minus, quam potuere, loqui.

  Omnibus his, quoniam prosunt, inpendite curam:

  Discite femineo corpora ferre gradu.

  Est et in incessu pars non temnenda decoris:

  300

  Allicit ignotos ille fugatque viros.

  Haec movet arte latus, tunicisque fluentibus auras

  Accipit, expensos fertque superba pedes:

  Illa velut coniunx Umbri rubicunda mariti

  Ambulat, ingentes varica fertque gradus.

  305

  Sed sit, ut in multis, modus hic quoque: rusticus alter

  Motus, concesso mollior alter erit.

  Pars umeri tamen ima tui, pars summa lacerti

  Nuda sit, a laeva conspicienda manu.

  Hoc vos praecipue, niveae, decet: hoc ubi vidi,

  310

  Oscula ferre umero, qua patet usque, libet.

  Monstra maris Sirenes erant, quae voce canora

  Quamlibet admissas detinuere rates.

 

‹ Prev