Complete Works of Euripides

Home > Other > Complete Works of Euripides > Page 83
Complete Works of Euripides Page 83

by Euripides


  Χαίρεις ὁρῶν φῶς· πατέρα δ΄ οὐ χαίρειν δοκεῖς; 705

  ἦ μὴν πολύν γε τὸν κάτω λογίζομαι

  χρόνον͵ τὸ δὲ ζῆν σμικρὸν ἀλλ΄ ὅμως γλυκύ.

  Σὺ γοῦν ἀναιδῶς διεμάχου τὸ μὴ θανεῖν

  καὶ ζῆις παρελθὼν τὴν πεπρωμένην τύχην͵

  ταύτην κατακτάς· εἶτ΄ ἐμὴν ἀψυχίαν 710

  λέγεις͵ γυναικός͵ ὦ κάκισθ΄͵ ἡσσημένος͵

  ἣ τοῦ καλοῦ σοῦ προύθανεν νεανίου;

  σοφῶς δ΄ ἐφηῦρες ὥστε μὴ θανεῖν ποτε͵

  εἰ τὴν παροῦσαν κατθανεῖν πείσεις ἀεὶ

  γυναῖχ΄ ὑπὲρ σοῦ· κἆιτ΄ ὀνειδίζεις φίλοις 715

  τοῖς μὴ θέλουσι δρᾶν τάδ΄͵ αὐτὸς ὢν κακός;

  σίγα· νόμιζε δ΄͵ εἰ σὺ τὴν σαυτοῦ φιλεῖς

  ψυχήν͵ φιλεῖν ἅπαντας· εἰ δ΄ ἡμᾶς κακῶς

  ἐρεῖς͵ ἀκούσηι πολλὰ κοὐ ψευδῆ κακά.

  ΧΟΡΟΣ

  Πλείω λέλεκται νῦν τε καὶ τὸ πρὶν κακά· 720

  παῦσαι δέ͵ πρέσβυ͵ παῖδα σὸν κακορροθῶν.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Λέγ΄͵ ὡς ἐμοῦ λέξαντος· εἰ δ΄ ἀλγεῖς κλύων

  τἀληθές͵ οὐ χρῆν σ΄ εἰς ἔμ΄ ἐξαμαρτάνειν.

  ΦΕΡΗΣ

  Σοῦ δ΄ ἂν προθνήισκων μᾶλλον ἐξημάρτανον.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Ταὐτὸν γὰρ ἡβῶντ΄ ἄνδρα καὶ πρέσβυν θανεῖν;

  ΦΕΡΗΣ

  Ψυχῆι μιᾶι ζῆν͵ οὐ δυοῖν͵ ὀφείλομεν. 725

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Καὶ μὴν Διός γε μείζονα ζώηις χρόνον.

  ΦΕΡΗΣ

  Ἀρᾶι γονεῦσιν οὐδὲν ἔκδικον παθών;

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Μακροῦ βίου γὰρ ἠισθόμην ἐρῶντά σε.

  ΦΕΡΗΣ

  Ἀλλ΄ οὐ σὺ νεκρὸν ἀντὶ σοῦ τόνδ΄ ἐκφέρεις; 730

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Σημεῖα τῆς σῆς γ΄͵ ὦ κάκιστ΄͵ ἀψυχίας.

  ΦΕΡΗΣ

  Οὔτοι πρὸς ἡμῶν γ΄ ὤλετ΄· οὐκ ἐρεῖς τόδε.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Φεῦ·

  Εἴθ΄ ἀνδρὸς ἔλθοις τοῦδέ γ΄ ἐς χρείαν ποτέ.

  ΦΕΡΗΣ

  Μνήστευε πολλάς͵ ὡς θάνωσι πλείονες. 735

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Σοὶ τοῦτ΄ ὄνειδος· οὐ γὰρ ἤθελες θανεῖν.

  ΦΕΡΗΣ

  Φίλον τὸ φέγγος τοῦτο τοῦ θεοῦ͵ φίλον.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Κακὸν τὸ λῆμα κοὐκ ἐν ἀνδράσιν τὸ σόν.

  ΦΕΡΗΣ

  Οὐκ ἐγγελᾶις γέροντα βαστάζων νεκρόν.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Θανῆι γε μέντοι δυσκλεής͵ ὅταν θάνηις. 740

  ΦΕΡΗΣ

  Κακῶς ἀκούειν οὐ μέλει θανόντι μοι.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Φεῦ φεῦ· τὸ γῆρας ὡς ἀναιδείας πλέων.

  ΦΕΡΗΣ

  Ἥδ΄ οὐκ ἀναιδής· τήνδ΄ ἐφηῦρες ἄφρονα.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Ἄπελθε κἀμὲ τόνδ΄ ἔα θάψαι νεκρόν.

  ΦΕΡΗΣ

  Ἄπειμι· θάψεις δ΄ αὐτὸς ὢν αὐτῆς φονεύς͵ 745

  δίκας δὲ δώσεις σοῖσι κηδεσταῖς ἔτι·

  ἦ τἄρ΄ Ἄκαστος οὐκέτ΄ ἔστ΄ ἐν ἀνδράσιν͵

  εἰ μή σ΄ ἀδελφῆς αἷμα τιμωρήσεται.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Ἔρρων νυν αὐτὸς χἠ ξυνοικήσασά σοι͵

  ἄπαιδε παιδὸς ὄντος͵ ὥσπερ ἄξιοι͵ 750

  γηράσκετ΄· οὐ γὰρ τῶιδ΄ ἔτ΄ ἐς ταὐτὸν στέγος

  νεῖσθ΄· εἰ δ΄ ἀπειπεῖν χρῆν με κηρύκων ὕπο

  τὴν σὴν πατρώιαν ἑστίαν͵ ἀπεῖπον ἄν.

  Ἡμεῖς δέ͵ τοὐν ποσὶν γὰρ οἰστέον κακόν. 755

  Στείχωμεν͵ ὡς ἂν ἐν πυρᾶι θῶμεν νεκρόν.

  ΧΟΡΟΣ

  Ἰὼ ἰώ. Σχετλία τόλμης͵

  ὦ γενναία καὶ μέγ΄ ἀρίστη͵

  χαῖρε· πρόφρων σε χθόνιός θ΄ Ἑρμῆς

  Ἅιδης τε δέχοιτ΄. Εἰ δέ τι κἀκεῖ

  πλέον ἔστ΄ ἀγαθοῖς͵ τούτων μετέχουσ΄

  Ἅιδου νύμφηι παρεδρεύοις. 760

  ΘΕΡΑΠΩΝ

  Πολλοὺς μὲν ἤδη κἀπὸ παντοίας χθονὸς

  ξένους μολόντας οἶδ΄ ἐς Ἀδμήτου δόμους͵

  οἷς δεῖπνα προύθηκ΄· ἀλλὰ τοῦδ΄ οὔπω ξένου

  κακίον΄ ἐς τήνδ΄ ἑστίαν ἐδεξάμην. 765

  Ὃς πρῶτα μὲν πενθοῦντα δεσπότην ὁρῶν

  ἐσῆλθε κἀτόλμησ΄ ἀμείψασθαι πύλας.

  Ἔπειτα δ΄ οὔτι σωφρόνως ἐδέξατο

  τὰ προστυχόντα ξένια͵ συμφορὰν μαθών͵

  ἀλλ΄͵ εἴ τι μὴ φέροιμεν͵ ὤτρυνεν φέρειν. 770

  Ποτῆρα δ΄ ἐν χείρεσσι κίσσινον λαβὼν

  πίνει μελαίνης μητρὸς εὔζωρον μέθυ͵

  ἕως ἐθέρμην΄ αὐτὸν ἀμφιβᾶσα φλὸξ

  οἴνου. Στέφει δὲ κρᾶτα μυρσίνης κλάδοις͵

  ἄμουσ΄ ὑλακτῶν· δισσὰ δ΄ ἦν μέλη κλύειν· 775

  ὁ μὲν γὰρ ἦιδε͵ τῶν ἐν Ἀδμήτου κακῶν

  οὐδὲν προτιμῶν͵ οἰκέται δ΄ ἐκλαίομεν

  δέσποιναν͵ ὄμμα δ΄ οὐκ ἐδείκνυμεν ξένωι

  τέγγοντες· Ἄδμητος γὰρ ὧδ΄ ἐφίετο.

  Καὶ νῦν ἐγὼ μὲν ἐν δόμοισιν ἑστιῶ 780

  ξένον͵ πανοῦργον κλῶπα καὶ ληιστήν τινα͵

  ἡ δ΄ ἐκ δόμων βέβηκεν͵ οὐδ΄ ἐφεσπόμην

  οὐδ΄ ἐξέτεινα χεῖρ΄ ἀποιμώζων ἐμὴν

  δέσποιναν͵ ἣ ΄μοὶ πᾶσί τ΄ οἰκέταισιν ἦν

  μήτηρ· κακῶν γὰρ μυρίων ἐρρύετο͵ 785

  ὀργὰς μαλάσσουσ΄ ἀνδρός. Ἆρα τὸν ξένον

  στυγῶ δικαίως͵ ἐν κακοῖς ἀφιγμένον;

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Οὗτος͵ τί σεμνὸν καὶ πεφροντικὸς βλέπεις;

  οὐ χρὴ σκυθρωπὸν τοῖς ξένοις τὸν πρόσπολον

&n
bsp; εἶναι͵ δέχεσθαι δ΄ εὐπροσηγόρωι φρενί. 790

  Σὺ δ΄ ἄνδρ΄ ἑταῖρον δεσπότου παρόνθ΄ ὁρῶν

  στυγνῶι προσώπωι καὶ συνωφρυωμένωι

  δέχηι͵ θυραίου πήματος σπουδὴν ἔχων.

  Δεῦρ΄ ἔλθ΄͵ ὅπως ἂν καὶ σοφώτερος γένηι.

  Τὰ θνητὰ πράγματ΄ οἶδας ἣν ἔχει φύσιν; 795

  οἶμαι μὲν οὔ· πόθεν γάρ; ἀλλ΄ ἄκουέ μου.

  Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται͵

  κοὐκ ἔστι θνητῶν ὅστις ἐξεπίσταται

  τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται·

  τὸ τῆς τύχης γὰρ ἀφανὲς οἷ προβήσεται͵ 800

  κἄστ΄ οὐ διδακτὸν οὐδ΄ ἁλίσκεται τέχνηι.

  Ταῦτ΄ οὖν ἀκούσας καὶ μαθὼν ἐμοῦ πάρα

  εὔφραινε σαυτόν͵ πῖνε͵ τὸν καθ΄ ἡμέραν

  βίον λογίζου σόν͵ τὰ δ΄ ἄλλα τῆς τύχης.

  Τίμα δὲ καὶ τὴν πλεῖστον ἡδίστην θεῶν 805

  Κύπριν βροτοῖσιν· εὐμενὴς γὰρ ἡ θεός.

  Τὰ δ΄ ἄλλ΄ ἔασον πάντα καὶ πιθοῦ λόγοις

  ἐμοῖσιν͵ εἴπερ ὀρθά σοι δοκῶ λέγειν.

  Οἶμαι μέν. Οὔκουν τὴν ἄγαν λύπην ἀφεὶς

  πίηι μεθ΄ ἡμῶν [τάσδ΄ ὑπερβαλὼν τύχας͵ 810

  στεφάνοις πυκασθείς]; καὶ σάφ΄ οἶδ΄ ὁθούνεκα

  τοῦ νῦν σκυθρωποῦ καὶ ξυνεστῶτος φρενῶν

  μεθορμιεῖ σε πίτυλος ἐμπεσὼν σκύφου.

  Ὄντας δὲ θνητοὺς θνητὰ καὶ φρονεῖν χρεών·

  ὡς τοῖς γε σεμνοῖς καὶ συνωφρυωμένοις 815

  ἅπασίν ἐστιν͵ ὥς γ΄ ἐμοὶ χρῆσθαι κριτῆι͵

  οὐ βίος ἀληθῶς ὁ βίος ἀλλὰ συμφορά.

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Ἐπιστάμεσθα ταῦτα· νῦν δὲ πράσσομεν

  οὐχ οἷα κώμου καὶ γέλωτος ἄξια.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Γυνὴ θυραῖος ἡ θανοῦσα· μὴ λίαν 820

  πένθει· δόμων γὰρ ζῶσι τῶνδε δεσπόται.

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Τί ζῶσιν; οὐ κάτοισθα τἀν δόμοις κακά;

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Εἰ μή τι σός με δεσπότης ἐψεύσατο.

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Ἄγαν ἐκεῖνός ἐστ΄ ἄγαν φιλόξενος.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Οὐ χρῆν μ΄ ὀθνείου γ΄ οὕνεκ΄ εὖ πάσχειν νεκροῦ; 825

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Ἦ κάρτα μέντοι καὶ λίαν ὀθνεῖος ἦν.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Μῶν ξυμφοράν τιν΄ οὖσαν οὐκ ἔφραζέ μοι;

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Χαίρων ἴθ΄· ἡμῖν δεσποτῶν μέλει κακά.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Ὅδ΄ οὐ θυραίων πημάτων ἄρχει λόγος.

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Οὐ γάρ τι κωμάζοντ΄ ἂν ἠχθόμην σ΄ ὁρῶν. 830

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Ἀλλ΄ ἦ πέπονθα δείν΄ ὑπὸ ξένων ἐμῶν;

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Οὐκ ἦλθες ἐν δέοντι δέξασθαι δόμοις.

  [πένθος γὰρ ἡμῖν ἐστι· καὶ κουρὰν βλέπεις

  μελαμπέπλους στολμούς τε.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Τίς δ΄ ὁ κατθανών;] 835

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Μῶν ἢ τέκνων τι φροῦδον ἢ γέρων πατήρ;

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Γυνὴ μὲν οὖν ὄλωλεν Ἀδμήτου͵ ξένε.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Τί φήις; ἔπειτα δῆτά μ΄ ἐξενίζετε;

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Ἠιδεῖτο γάρ σε τῶνδ΄ ἀπώσασθαι δόμων.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Ὦ σχέτλι΄͵ οἵας ἤμπλακες ξυναόρου. 840

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Ἀπωλόμεσθα πάντες͵ οὐ κείνη μόνη.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Ἀλλ΄ ἠισθόμην μὲν ὄμμ΄ ἰδὼν δακρυρροοῦν

  κουράν τε καὶ πρόσωπον· ἀλλ΄ ἔπειθέ με

  λέγων θυραῖον κῆδος ἐς τάφον φέρειν.

  Βίαι δὲ θυμοῦ τάσδ΄ ὑπερβαλὼν πύλας 845

  ἔπινον ἀνδρὸς ἐν φιλοξένου δόμοις͵

  πράσσοντος οὕτω. Κἆιτα κωμάζω κάρα

  στεφάνοις πυκασθείς; ἀλλὰ σοῦ τὸ μὴ φράσαι͵

  κακοῦ τοσούτου δώμασιν προσκειμένου.

  Ποῦ καί σφε θάπτει; ποῖ νιν εὑρήσω μολών; 850

  ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ

  Ὀρθὴν παρ΄ οἶμον ἣ ΄πὶ Λαρίσαν φέρει

  τύμβον κατόψηι ξεστὸν ἐκ προαστίου.

  ΗΡΑΚΛΗΣ

  Ὦ πολλὰ τλᾶσα καρδία καὶ χεὶρ ἐμή͵

  νῦν δεῖξον οἷον παῖδά σ΄ ἡ Τιρυνθία

  ἐγείνατ΄ Ἠλεκτρύωνος Ἀλκμήνη Διί. 855

  Δεῖ γάρ με σῶσαι τὴν θανοῦσαν ἀρτίως

  γυναῖκα κἀς τόνδ΄ αὖθις ἱδρῦσαι δόμον

  Ἄλκηστιν Ἀδμήτωι θ΄ ὑπουργῆσαι χάριν.

  Ἐλθὼν δ΄ ἄνακτα τὸν μελάμπτερον νεκρῶν

  Θάνατον φυλάξω͵ καί νιν εὑρήσειν δοκῶ 860

  πίνοντα τύμβου πλησίον προσφαγμάτων.

  Κἄνπερ λοχαίας αὐτὸν ἐξ ἕδρας συθεὶς

  μάρψω͵ κύκλον γε περιβαλὼν χεροῖν ἐμαῖν͵

  οὐκ ἔστιν ὅστις αὐτὸν ἐξαιρήσεται

  μογοῦντα πλευρά͵ πρὶν γυναῖκ΄ ἐμοὶ μεθῆι. 865

  Ἢν δ΄ οὖν ἁμάρτω τῆσδ΄ ἄγρας καὶ μὴ μόληι

  πρὸς αἱματηρὸν πελανόν͵ εἶμι τῶν κάτω

  Κόρης ἄνακτός τ΄ εἰς ἀνηλίους δόμους͵

  αἰτήσομαί τε καὶ πέποιθ΄ ἄξειν ἄνω

  Ἄλκηστιν͵ ὥστε χερσὶν ἐνθεῖναι ξένου͵ 870

  ὅς μ΄ ἐς δόμους ἐδέξατ΄ οὐδ΄ ἀπήλασεν͵

  καίπερ βαρείαι συμφορᾶι πεπληγμένος͵

  ἔκρυπτε δ΄ ὢν γενναῖος͵ αἰδεσθεὶς ἐμέ.

  Τίς τοῦδε μᾶλλον Θεσσαλῶν φιλόξενος͵

  τίς Ἑλλάδ΄ οἰκῶν; τοιγὰρ οὐκ ἐρεῖ κακὸν 875

/>   εὐεργετῆσαι φῶτα γενναῖος γεγώς.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Ἰώ͵

  στυγναὶ πρόσοδοι͵ στυγναὶ δ΄ ὄψεις

  χήρων μελάθρων.

  Ἰώ μοί μοι͵ αἰαῖ αἰαῖ. 880

  Ποῖ βῶ; ποῖ στῶ; τί λέγω; τί δὲ μή;

  πῶς ἂν ὀλοίμην;

  ἦ βαρυδαίμονα μήτηρ μ΄ ἔτεκεν.

  Ζηλῶ φθιμένους͵ κείνων ἔραμαι͵

  κεῖν΄ ἐπιθυμῶ δώματα ναίειν. 885

  Οὔτε γὰρ αὐγὰς χαίρω προσορῶν

  οὔτ΄ ἐπὶ γαίας πόδα πεζεύων·

  τοῖον ὅμηρόν μ΄ ἀποσυλήσας

  Ἅιδηι Θάνατος παρέδωκεν.

  ΧΟΡΟΣ

  Πρόβα πρόβα͵ βᾶθι κεῦθος οἴκων. 890

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Αἰαῖ.

  ΧΟΡΟΣ

  Πέπονθας ἄξι΄ αἰαγμάτων.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Ἒ ἔ.

  ΧΟΡΟΣ

  Δι΄ ὀδύνας ἔβας͵ σάφ΄ οἶδα.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Φεῦ φεῦ. 895

  ΧΟΡΟΣ

  Τὰν νέρθε δ΄ οὐδὲν ὠφελεῖς ...

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Ἰώ μοί μοι.

  ΧΟΡΟΣ

  Τὸ μήποτ΄ εἰσιδεῖν φιλίας ἀλόχου

  πρόσωπόν σ΄ ἔσαντα λυπρόν.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Ἔμνησας ὅ μου φρένας ἥλκωσεν· 900

  τί γὰρ ἀνδρὶ κακὸν μεῖζον ἁμαρτεῖν

  πιστῆς ἀλόχου; μήποτε γήμας

  ὤφελον οἰκεῖν μετὰ τῆσδε δόμους.

  Ζηλῶ δ΄ ἀγάμους ἀτέκνους τε βροτῶν·

  μία γὰρ ψυχή͵ τῆς ὑπεραλγεῖν 905

  μέτριον ἄχθος.

  Παίδων δὲ νόσους καὶ νυμφιδίους

  εὐνὰς θανάτοις κεραϊζομένας

  οὐ τλητὸν ὁρᾶν͵ ἐξὸν ἀτέκνους

  ἀγάμους τ΄ εἶναι διὰ παντός. 910

  ΧΟΡΟΣ

  Στύχα τύχα δυσπάλαιστος ἥκει.

  ΑΔΜΗΤΟΣ

  Αἰαῖ.

  ΧΟΡΟΣ

  Πέρας δέ γ΄ οὐδὲν ἀλγέων τίθης.

 

‹ Prev