The Complete Plays

Home > Fiction > The Complete Plays > Page 54
The Complete Plays Page 54

by Aristophanes


  Δικ.: ἀλλ᾽ ἔστιν ἀνθρώπου γε.

  Μεγ.: ναὶ τὸν Διοκλέα

  ἐμά γα. τὺ δέ νιν εἴμεναι τίνος δοκεῖς; 775

  ἦ λῇς ἀκοῦσαι φθεγγομένας;

  Δικ.: νὴ τοὺς θεοὺς

  ἔγωγε.

  Μεγ.: φώνει δὴ τὺ ταχέως χοιρίον.

  οὐ χρῆσθα; σιγῇς ὦ κάκιστ᾽ ἀπολουμένα;

  πάλιν τυ ἀποισῶ ναὶ τὸν Ἑρμᾶν οἴκαδις.

  Κόρη κοῒ κοΐ. 780

  Μεγ.: αὕτα ᾽στὶ χοῖρος;

  Δικ.: νῦν γε χοῖρος φαίνεται.

  ἀτὰρ ἐκτραφείς γε κύσθος ἔσται.

  Μεγ.: πέντ᾽ ἑτῶν,

  σάφ᾽ ἴσθι, ποττὰν ματέρ᾽ εἰκασθήσεται.

  Δικ.: ἀλλ᾽ οὐδὲ θύσιμός ἐστιν αὑτηγί.

  Μεγ.: σά μάν;

  πᾷ δ᾽ οὐχὶ θύσιμός ἐστι; 785

  Δικ.: κέρκον οὐκ ἔχει.

  Μεγ.: νεαρὰ γάρ ἐστιν· ἀλλὰ δελφακουμένα

  ἑξεῖ μεγάλαν τε καὶ παχεῖαν κἠρυθράν.

  ἀλλ᾽ αἰ τράφειν λῇς, ἅδε τοι χοῖρος καλά.

  Δικ.: ὡς ξυγγενὴς ὁ κύσθος αὐτῆς θατέρᾳ.

  Μεγ.: ὁμοματρία γάρ ἐστι κἠκ τωὐτῶ πατρός. 790

  αἰ δ᾽ ἂν παχυνθῇ κἀναχνοιανθῇ τριχί,

  κάλλιστος ἔσται χοῖρος Ἀφροδίτᾳ θύειν.

  Δικ.: ἀλλ᾽ οὐχὶ χοῖρος τἀφροδίτῃ θύεται.

  Μεγ.: οὐ χοῖρος Ἀφροδίτᾳ; μόνᾳ γα δαιμόνων.

  καὶ γίνεταί γα τᾶνδε τᾶν χοίρων τὸ κρῆς 795

  ἅδιστον ἂν τὸν ὀδελὸν ἐμπεπαρμένον.

  Δικ.: ἤδη δ᾽ ἄνευ τῆς μητρὸς ἐσθίοιεν ἄν;

  Μεγ.: ναὶ τὸν Ποτειδᾶν καί κ᾽ ἄνις γα τῶ πατρός.

  Δικ.: τί δ᾽ ἐσθίει μάλιστα;

  Μεγ.: πάνθ᾽ ἅ κα διδῷς.

  αὐτὸς δ᾽ ἐρώτη. 800

  Δικ.: χοῖρε χοῖρε.

  Κόρα κοῒ κοΐ.

  Δικ.: τρώγοις ἂν ἐρεβίνθους;

  Κόρα κοῒ κοῒ κοΐ.

  Δικ.: τί δαί; φιβάλεως ἰσχάδας;

  Κόρα κοῒ κοΐ.

  Δικ.: τί δαὶ σύ; τρώγοις ἄν;

  Κόρα κοῒ κοῒ κοΐ.

  Δικ.: ὡς ὀξὺ πρὸς τὰς ἰσχάδας κεκράγατε.

  ἐνεγκάτω τις ἔνδοθεν τῶν ἰσχάδων 805

  τοῖς χοιριδίοισιν. ἆρα τρώξονται; βαβαί,

  οἷον ῥοθιάζουσ᾽ ὦ πολυτίμηθ᾽ Ἡράκλεις.

  ποδαπὰ τὰ χοιρί᾽; ὡς Τραγασαῖα φαίνεται.

  Μεγ.: ἀλλ᾽ οὔτι πάσας κατέτραγον τὰς ἰσχάδας.

  ἐγὼ γὰρ αὐτᾶν τάνδε μίαν ἀνειλόμαν. 810

  Δικ.: νὴ τὸν Δἴ ἀστείω γε τὼ βοσκήματε·

  πόσου πρίωμαί σοι τὰ χοιρίδια; λέγε.

  Μεγ.: τὸ μὲν ἅτερον τούτων σκορόδων τροπαλίδος,

  τὸ δ᾽ ἅτερον, αἰ λῇς, χοίνικος μόνας ἁλῶν.

  Δικ.: ὠνήσομαί σοι· περίμεν᾽ αὐτοῦ. 815

  Μεγ.: ταῦτα δή.

  Ἑρμᾶ ᾽μπολαῖε τὰν γυναῖκα τὰν ἐμὰν

  οὕτω μ᾽ ἀποδόσθαι τάν τ᾽ ἐμωυτῶ τ᾽ ἐμωυτῶ ματέρα.

  Συκοφάντης

  ὦνθρωπε ποδαπός;

  Μεγ.: χοιροπώλας Μεγαρικός.

  Συκοφάντης

  τὰ χοιρίδια τοίνυν ἐγὼ φανῶ ταδὶ

  πολέμια καὶ σέ. 820

  Μεγ.: τοῦτ᾽ ἐκεῖν᾽, ἵκει πάλιν

  ὅθενπερ ἀρχὰ τῶν κακῶν ἁμῖν ἔφυ.

  Συκοφάντης

  κλάων μεγαριεῖς. οὐκ ἀφήσεις τὸν σάκον;

  Μεγ.: Δικαιόπολι Δικαιόπολι φαντάδδομαι.

  Δικ.: ὑπὸ τοῦ; τίς ὁ φαίνων σ᾽ ἐστίν; ἁγορανόμοι,

  τοὺς συκοφάντας οὐ θύραζ᾽ ἐξείρξετε; 825

  τί δὴ μαθὼν φαίνεις ἄνευ θρυαλλίδος;

  Συκοφάντης

  οὐ γὰρ φανῶ τοὺς πολεμίους;

  Δικ.: κλάων γε σύ,

  εἰ μὴ ᾽τέρωσε συκοφαντήσεις τρέχων.

  Μεγ.: οἷον τὸ κακὸν ἐν ταῖς Ἀθάναις τοῦτ᾽ ἔνι.

  Δικ.: θάρρει Μεγαρίκ᾽· ἀλλ᾽ ἧς τὰ χοιρίδι᾽ ἀπέδου 830

  τιμῆς, λαβὲ ταυτὶ τὰ σκόροδα καὶ τοὺς ἅλας,

  καὶ χαῖρε πόλλ᾽.

  Μεγ.: ἀλλ᾽ ἁμὶν οὐκ ἐπιχώριον.

  Δικ.: πολυπραγμοσύνη νυν ἐς κεφαλὴν τράποιτ᾽ ἐμοί.

  Μεγαρεύς

  ὦ χοιρίδια πειρῆσθε κἄνις τῶ πατρὸς

  παίειν ἐφ᾽ ἁλὶ τὰν μᾶδδαν, αἴκα τις διδῷ. 835

  Χορ.: εὐδαιμονεῖ γ᾽ ἅνθρωπος. οὐκ ἤκουσας οἷ προβαίνει

  τὸ πρᾶγμα τοῦ βουλεύματος; καρπώσεται γὰρ ἁνὴρ

  ἐν τἀγορᾷ καθήμενος·

  κἂν εἰσίῃ τις Κτησίας

  ἢ συκοφάντης ἄλλος, οἰμώζων 840

  καθεδεῖται·

  οὐδ᾽ ἄλλος ἀνθρώπων ὑποψωνῶν σε πημανεῖ τι,

  οὐδ᾽ ἐξομόρξεται Πρέπις τὴν εὐρυπρωκτίαν σοι,

  οὐδ᾽ ὠστιεῖ Κλεωνύμῳ·

  χλαῖναν δ᾽ ἔχων φανὴν δίει 845

  κοὐ ξυντυχών σ᾽ Ὑπέρβολος

  δικῶν ἀναπλήσει·

  οὐδ᾽ ἐντυχὼν ἐν τἀγορᾷ πρόσεισί σοι βαδίζων

  Κρατῖνος ἀεὶ κεκαρμένος μοιχὸν μιᾷ μαχαίρᾳ,

  ὁ περιπόνηρος Ἀρτέμων, 850

  ὁ ταχὺς ἄγαν τὴν μουσικήν,

  ὄζων κακὸν τῶν μασχαλῶν

  πατρὸς Τραγασαίου·

  οὐδ᾽ αὖθις αὖ σε σκώψεται Παύσων ὁ παμπόνηρος

  Λυσίστρατός τ᾽ ἐν τἀγορᾷ, Χολαργέων ὄνειδος, 855

  ὁ περιαλουργὸς τοῖς κακοῖς,

  ῥιγῶν τε καὶ πεινῶν ἀεὶ

  πλεῖν ἢ τριάκονθ᾽ ἡμέρας

  τοῦ μηνὸς ἑκάστου.

  Βοιωτός

  ἴττω Ἡρακλῆς ἔκαμόν γα τὰν τύλαν
κακῶς· 860

  κατάθου τὺ τὰν γλάχων᾽ ἀτρέμας Ἰσμηνία·

  ὑμὲς δ᾽ ὅσοι Θείβαθεν αὐληταὶ πάρα

  τοῖς ὀστίνοις φυσῆτε τὸν πρωκτὸν κυνός.

  Δικ.: παῦ᾽ ἐς κόρακας. οἱ σφῆκες οὐκ ἀπὸ τῶν θυρῶν;

  πόθεν προσέπτονθ᾽ οἱ κακῶς ἀπολούμενοι 865

  ἐπὶ τὴν θύραν μοι Χαιριδῆς βομβαύλιοι;

  Βοιωτός

  νεὶ τὸν Ἰόλαον ἐπεχαρίττα γ᾽ ὦ ξένε·

  Θείβαθε γὰρ φυσᾶντες ἐξόπισθέ μου

  τἄνθια τᾶς γλάχωνος ἀπέκιξαν χαμαί.

  ἀλλ᾽ εἴ τι βούλει, πρίασο τῶν ἐγὼ φέρω 870

  τῶν ὀρταλίχων ἢ τῶν τετραπτερυλλίδων.

  Δικ.: ὦ χαῖρε κολλικοφάγε Βοιωτίδιον.

  τί φέρεις;

  Βοιωτός

  ὅσ᾽ ἐστὶν ἀγαθὰ Βοιωτοῖς ἁπλῶς,

  ὀρίγανον γλαχὼ ψιάθως θρυαλλίδας

  νάσσας κολοιὼς ἀτταγᾶς φαλαρίδας 875

  τροχίλως κολύμβως.

  Δικ.: ὡσπερεὶ χειμὼν ἄρα

  ὀρνιθίας ἐς τὴν ἀγορὰν ἐλήλυθας.

  Βοιωτός

  καὶ μὰν φέρω χᾶνας λαγὼς ἀλώπεκας

  σκάλοπας ἐχίνως αἰελούρως πικτίδας

  ἰκτῖδας ἐνύδρως ἐγχέλεις Κωπαΐδας. 880

  Δικ.: ὦ τερπνότατον σὺ τέμαχος ἀνθρώποις φέρων,

  δός μοι προσειπεῖν, εἰ φέρεις, τὰς ἐγχέλεις.

  Βοιωτός

  πρέσβειρα πεντήκοντα Κωπᾴδων κορᾶν,

  ἔκβαθι τῶδε κἠπιχάριτται τῷ ξένῳ.

  Δικ.: ὦ φιλτάτη σὺ καὶ πάλαι ποθουμένη, 885

  ἦλθες ποθεινὴ μὲν τρυγῳδικοῖς χοροῖς,

  φίλη δὲ Μορύχῳ. δμῶες ἐξενέγκατε

  τὴν ἐσχάραν μοι δεῦρο καὶ τὴν ῥιπίδα.

  σκέψασθε παῖδες τὴν ἀρίστην ἔγχελυν,

  ἥκουσαν ἕκτῳ μόλις ἔτει ποθουμένην· 890

  προσείπατ᾽ αὐτὴν ὦ τέκν᾽· ἄνθρακας δ᾽ ἐγὼ

  ὑμῖν παρέξω τῆσδε τῆς ξένης χάριν.

  ἀλλ᾽ ἔσφερ᾽ αὐτήν· μηδὲ γὰρ θανών ποτε

  σοῦ χωρὶς εἴην ἐντετευτλανωμένης.

  Βοιωτός

  ἐμοὶ δὲ τιμὰ τᾶσδε πᾷ γενήσεται; 895

  Δικ.: ἀγορᾶς τέλος ταύτην γέ που δώσεις ἐμοί·

  ἀλλ᾽ εἴ τι πωλεῖς τῶνδε τῶν ἄλλων λέγε.

  Βοιωτός

  ἰώγα ταῦτα πάντα.

  Δικ.: φέρε πόσου λέγεις;

  ἢ φορτί᾽ ἕτερ᾽ ἐνθένδ᾽ ἐκεῖσ᾽ ἄξεις ἰών;

  Βοιωτός

  ὅ τι γ᾽ ἔστ᾽ Ἀθάναις, ἐν Βοιωτοῖσιν δὲ μή. 900

  Δικ.: ἀφύας ἄρ᾽ ἄξεις πριάμενος Φαληρικὰς

  ἢ κέραμον.

  Βοιωτός

  ἀφύας ἢ κέραμον; ἀλλ᾽ ἔντ᾽ ἐκεῖ·

  ἀλλ᾽ ὅ τι παρ᾽ ἁμῖν μή ᾽στι, τᾷδε δ᾽ αὖ πολύ.

  Δικ.: ἐγᾦδα τοίνυν· συκοφάντην ἔξαγε,

  ὥσπερ κέραμον ἐνδησάμενος. 905

  Βοιωτός

  νεὶ τὼ θιὼ

  λάβοιμι μέντἂν κέρδος ἀγαγὼν καὶ πολύ,

  περ πίθακον ἀλιτρίας πολλᾶς πλέων.

  Δικ.: καὶ μὴν ὁδὶ Νίκαρχος ἔρχεται φανῶν.

  Βοιωτός

  μικκός γα μᾶκος οὗτος.

  Δικ.: ἀλλ᾽ ἅπαν κακόν.

  Νίκαρχος

  ταυτὶ τίνος τὰ φορτί᾽ ἐστί; 910

  Βοιωτός

  τῶδ᾽ ἐμὰ

  Θείβαθεν, ἴττω Δεύς.

  Νίκ.: ἐγὼ τοίνυν ὁδὶ

  φαίνω πολέμια ταῦτα.

  Βοιωτός

  τί δὲ κακὸν παθὼν

  ὀρναπετίοισι πόλεμον ἤρα καί μάχαν;

  Νίκ.: καὶ σέ γε φανῶ πρὸς τοῖσδε.

  Βοιωτός

  τί ἀδικείμενος;

  Νίκ.: ἐγὼ φράσω σοι τῶν περιεστώτων χάριν· 915

  ἐκ τῶν πολεμίων γ᾽ εἰσάγεις θρυαλλίδας.

  Δικ.: ἔπειτα φαίνεις δῆτα διὰ θρυαλλίδα;

  Νίκ.: αὕτη γὰρ ἐμπρήσειεν ἂν τὸ νεώριον.

  Δικ.: νεώριον θρυαλλίς;

  Νίκ.: οἶμαι·

  Δικ.: τίνι τρόπῳ;

  Νίκ.: ἐνθεὶς ἂν ἐς τίφην ἀνὴρ Βοιώτιος 920

  ἅψας ἄν ἐσπέμψειεν ἐς τὸ νεώριον

  δι᾽ ὑδρορρόας, βορέαν ἐπιτηρήσας μέγαν.

  κεἴπερ λάβοιτο τῶν νεῶν τὸ πῦρ ἅπαξ,

  σελαγοῖντ᾽ ἂν εὐθύς.

  Δικ.: ὦ κάκιστ᾽ ἀπολούμενε,

  σελαγοῖντ᾽ ἂν ὑπὸ τίφης τε καὶ θρυαλλίδος; 925

  Νίκ.: μαρτύρομαι.

  Δικ.: ξυλλάμβαν᾽ αὐτοῦ τὸ στόμα·

  δός μοι φορυτόν, ἵν᾽ αὐτὸν ἐνδήσας φέρω

  ὥσπερ κέραμον ἵνα μὴ καταγῇ φερόμενος.

  Χορ.: ἔνδησον ὦ βέλτιστε τῷ

  ξένῳ καλῶς τὴν ἐμπολὴν 930

  οὕτως ὅπως

  ἂν μὴ θέρων κατάξῃ.

  Δικ.: ἐμοὶ μελήσει ταῦτ᾽, ἐπεί

  τοι καὶ ψοφεῖ λάλον τι καὶ

  πυρορραγὲς 935

  κἄλλως θεοῖσιν ἐχθρόν.

  Χορ.: τί χρήσεταί ποτ᾽ αὐτῷ; 935

  Δικ.: πάγχρηστον ἄγγος ἔσται,

  κρατὴρ κακῶν, τριπτὴρ δικῶν,

  φαίνειν ὑπευθύνους λυχνοῦχος

  καὶ κύλιξ —

  καὶ πράγματ᾽ ἐγκυκᾶσθαι. 939β

  Χορ.: πῶς δ᾽ ἂν πεποιθοίη τις ἀγγείῳ 940

  τοιούτῳ χρώμενος

  κατ᾽ οἰκίαν

  τοσόνδ᾽ ἀεὶ ψοφοῦντι;

  Δικ.: ἰσχυρόν ἐστιν ὦγάθ᾽, ὥστ᾽

  οὐκ ἂν καταγείη ποτ᾽, εἴπερ 945

  ἐκ ποδῶν

  κατωκάρα κρέμαιτο. 945

  Χορ.: ἤδη καλῶς ἔχει σ
οι.

  Βοιωτός

  μέλλω γά τοι θερίδδειν.

  Χορ.: ἀλλ᾽ ὦ ξένων βέλτιστε συνθέριζε

  καὶ τοῦτον λαβὼν

  πρόσβαλλ᾽ ὅποι βούλει φέρων 950

  πρὸς πάντα συκοφάντην.

  Δικ.: μόλις γ᾽ ἐνέδησα τὸν κακῶς ἀπολούμενον.

  αἴρου λαβὼν τὸν κέραμον ὦ Βοιώτιε.

  Βοιωτός

  ὑπόκυπτε τὰν τύλαν ἰὼν Ἰσμήνιχε.

  Δικ.: χὤπως κατοίσεις αὐτὸν εὐλαβούμενος. 955

  πάντως μὲν οἴσεις οὐδὲν ὑγιές, ἀλλ᾽ ὅμως·

  κἂν τοῦτο κερδήνῃς ἄγων τὸ φορτίον,

  εὐδαιμονήσεις συκοφαντῶν γ᾽ οὕνεκα.

  Θεράπων Λαμάχου

  Δικαιόπολι.Δικαιόπολις

  τίς ἔστι; τί με βωστρεῖς;

  Θεράπων Λαμάχου

  ὅ τι; 960

  ἐκέλευε Λάμαχός σε ταυτησὶ δραχμῆς

  ἐς τοὺς Χοᾶς αὑτῷ μεταδοῦναι τῶν κιχλῶν,

  τριῶν δραχμῶν δ᾽ ἐκέλευε Κωπᾷδ᾽ ἔγχελυν.

  Δικ.: ὁ ποῖος οὗτος Λάμαχος τὴν ἔγχελυν;

  Θεράπων Λαμάχου

  ὁ δεινός, ὁ ταλαύρινος, ὃς τὴν Γοργόνα

  πάλλει κραδαίνων τρισὶ κατάσκιος λόφοις. 965

  Δικ.: οὐκ ἂν μὰ Δί᾽ εἰ δοίη γέ μοι τὴν ἀσπίδα·

  ἀλλ᾽ ἐπὶ ταρίχει τοὺς λόφους κραδαινέτω·

  ἢν δ᾽ ἀπολιγαίνῃ, τοὺς ἀγορανόμους καλῶ.

  ἐγὼ δ᾽ ἐμαυτῷ τόδε λαβὼν τὸ φορτίον

  εἴσειμ᾽ ὑπαὶ πτερύγων κιχλᾶν καὶ κοψίχων. 970

  Χορ.: εἶδες ὦ εἶδες ὦ πᾶσα πόλι τὸν φρόνιμον ἄνδρα τὸν ὑπέρσοφον,

  οἷ᾽ ἔχει σπεισάμενος ἐμπορικὰ χρήματα διεμπολᾶν,

  ὧν τὰ μὲν ἐν οἰκίᾳ χρήσιμα, τὰ δ᾽ αὖ πρέπει χλιαρὰ κατεσθίειν. 975

  αὐτόματα πάντ᾽ ἀγαθὰ τῷδέ γε πορίζεται.

 

‹ Prev