Complete Works of Theocritus
Page 49
INSCRIPTION XXII. A Pal ix.598
τὸν τοῦ Ζανὸς ὅδ᾽ ὗμιν υἱὸν ὡνὴρ
τὸν λεοντομάχαν, τὸν ὀξύχειρα,
πρᾶτος τῶν ἐπάνωθε μουσοποιῶν
Πείσανδρος συνέγραψεν ὡκ Καμίρου
χὥσους ἐξεπόνασεν εἶπ᾽ ἀέθλους. 5
τοῦτον δ᾽ αὐτὸν ὁ δᾶμος, ὡς σάφ᾽ εἰδῇς,
ἔστασ᾽ ἐνθάδε χάλκεον ποιήσας
πολλοῖς μησὶν ὄπισθε κἠνιαυτοῖς.
INSCRIPTION XXIII. ἐκ τῆς Βερενίκης Athenaeus vii. 284.
Καἴ τις ἀνὴρ αἰτεῖται ἐπαγροσύνην τε καὶ ὄλβον,
ἐξ ἁλὸς ᾧ ζωή, τὰ δὲ δίκτυα κείνῳ ἄροτρα,
σφάζων ἀκρόνυχος ταύτῃ θεῷ ἱερὸν ἰχθύν,
ὃν λεῦκον καλέουσιν, ὁ γὰρ φιερώτατος ἄλλων,
καί κε λίνα στήσαιτο καὶ ἐξερύσαιτο θαλάσσης 5
ἔμπλεα.
INSCRIPTION XXIV. Μεγάρα
‘μῆτερ ἐμή, τίφθ᾽ ὧδε φίλον κατὰ θυμὸν ἰάπτεις
ἐκπάγλως ἀχέουσα, τὸ πρὶν δέ τοι οὐκέτ᾽ ἔρευθος
σώζετ᾽ ἐπὶ ῥεθέεσσι; τί μοι τόσον ἠνίησαι;
ἦ ῥ᾽ ὅτι ἄλγεα πάσχει ἀπείριτα φαίδιμος υἱὸς
ἀνδρὸς ὑπ᾽ οὐτιδανοῖο, λέων ὡσείθ᾽ ὑπὸ νεβροῦ; 5
ὤμοι ἐγώ, τί νυ δή με θεοὶ τόσον ἠτίμησαν
ἀθάνατοι; τί νύ μ᾽ ὧδε κακῇ γονέες τέκον αἴσῃ;
δύσμορος, ἥτ᾽ ἐπεὶ ἀνδρὸς ἀμύμονος ἐς λέχος ἦλθον,
τὸν μὲν ἐγὼ τίεσκον ἴσον φαέεσσιν ἐμοῖσιν
ἠδ᾽ ἔτι νῦν σέβομαί τε καὶ αἰδέομαι κατὰ θυμόν: 10
τοῦ δ᾽ οὔτις γένετ᾽ ἄλλος ἀποτμότερος ζωόντων,
οὐδὲ τόσων σφετέρῃσιν ἐγεύσατο φροντίσι κηδέων.
σχέτλιος, ὃς τόξοισιν, ἅ οἱ πόρεν αὐτὸς ᾿Απόλλων
ἠέ τινος Κηρῶν ἢ ᾿Εριννύος αἰνὰ βέλεμνα,
παῖδας ἑοὺς κατέπεφνε καὶ ἐκ φίλον εἵλετο θυμὸν 15
μαινόμενος κατὰ οἶκον, ὁ δ᾽ ἔμπλεος ἔσκε φόνοιο.
τοὺς μὲν ἐγὼ δύστηνος ἐμοῖς ἴδον ὀφθαλμοῖσι
βαλλομένους ὑπὸ πατρί: τὸ δ᾽ οὐδ᾽ ὄναρ ἤλυθεν ἄλλῳ:
οὐδέ σφιν δυνάμην ἀδινὸν καλέουσιν ἀρῆξαι
μητέρ᾽ ἑήν, ἐπεὶ ἐγγὺς ἀνίκητον κακὸν ἦεν. 20
ὡς δ᾽ ὄρνις ὀδύρηται ἐπὶ σφετέροισι νεοσσοῖς
ὀλλυμένοις, οὕστ᾽ αἰνὸς ὄφις ἔτι νηπιάχοντας
θάμνοις ἐν πυκινοῖσι κατεσθίει: ἡ δὲ κατ᾽ αὐτοὺς
πωτᾶται κλάζουσα μάλα λιγὺ πότνια μήτηρ,
οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔχει τέκνοισιν ἐπαρκέσαι: ἦ ῥά οἱ αὐτῇ 25
ἆσσον ἴμεν μέγα τάρβος ἀμειλίκτοιο πελώρου:
ὣς ἐγὼ αἰνοτόκεια φίλον γόνον αἰάζουσα
μαινομένοισι πόδεσσι δόμον κάτα πολλὸν ἐφοίτων.
ὥς γ᾽ ὄφελον μετὰ παισὶν ἅμα θνήσκουσα καὶ αὐτὴ
κεῖσθαι φαρμακόεντα δι᾽ ἥπατος ἰὸν ἔχουσα, 30
ἢ καὶ σοῖς ἀγανοῖσιν ὑπαὶ βελέεσσι δαμῆναι
῎Αρτεμι θηλυτέρῃσι μέγα κρείουσα γυναιξί.
τῷ χ᾽ ἡμᾶς κλαύσαντε φίλῃς ἐπὶ χερσὶ τοκῆες
πολλοῖς σὺν κτερέεσσι πυρῆς ἐπέβησαν ὁμοίης,
καί κεν ἕνα χρύσειον ἐς ὀστέα κρωσσὸν ἁπάντων
λέξαντες κατέθαψαν, ὅθι πρῶτον γενόμεσθα. 35
νῦν δ᾽ οἱ μὲν Θήβην ἱπποτρόφον ἐνναίουσιν
᾿Αονίου πεδίοιο βαθεῖαν βῶλον ἀροῦντες:
αὐτὰρ ἐγὼ Τίρυνθα κατὰ κραναὴν πόλιν ῞Ηρης
πολλοῖσιν δύστηνος ἰάπτομαι ἄλγεσιν ἦτορ
αἰεὶ ὁμῶς: δακρύων δὲ πάρεστί μοι οὐδ᾽ ἴ᾽ ἐρωή. 40
ἀλλὰ πόσιν μὲν ὁρῶ παῦρον χρόνον ὀφθαλμοῖσιν
οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ: πολέων δὲ οἱ ἔργον ἑτοῖμον
μόχθων, τοὺς ἐπὶ γαῖαν ἀλώμενος ἠδὲ θάλασσαν
μοχθίζει πέτρης ὅγ᾽ ἔχων νόον ἠὲ σιδήρου
καρτερὸν ἐν στήθεσσι: σὺ δ᾽ ἠύτε λείβεται ὕδωρ, 45
νύκτας τε κλαίουσα καὶ ἐκ Διὸς ἤμαθ᾽ ὁπόσσα.
ἄλλος μὰν οὐκ ἄν τις ἐυφρήναι με παραστὰς
κηδεμόνων: οὐ γάρ σφε δόμων κατὰ τεῖχος ἐέργει.
καὶ λίην πάντες γε πέρην πιτυώδεος ᾿Ισθμοῦ
ναίουσ᾽, οὐδέ μοί ἐστι πρὸς ὅντινά κε βλέψασα 50
ο̣̣α γυνὴ πανάποτμος ἀναψύξαιμι φίλον κῆρ,
νόσφι γε δὴ Πύρρης συνομαίμονος: ἡ δὲ καὶ αὐτὴ
ἀμφὶ πόσει σφετέρῳ πλέον ἄχνυται ᾿Ιφικλῆι,
σῷ υἱεῖ: πάντων γὰρ ὀϊζυρώτατα τέκνα
γείνασθαί σε θεῷ τε καὶ ἀνέρι θνητῷ ἔολπα.’ 55
ὣς ἄρ᾽ ἔφη: τὰ δέ οἱ θαλερώτερα δάκρυα μήλων
κόλπον ἐς ἱμερόεντα κατὰ βλεφάρων ἐχέοντο,
μνησαμένῃ τέκνων τε καὶ ὧν μετέπειτα τοκήων.
ὡς δ᾽ αὔτως δακρύοισι παρήια λεύκ᾽ ἐδίαινεν
᾿Αλκμήνη: βαρὺ δ᾽ ἥγε καὶ ἐκ θυμοῦ στενάχουσα 60
μύθοισιν πυκινοῖσι φίλην νυὸν ὧδε μετηύδα:
‘δαιμονίη παίδων, τί νύ τοι φρεσὶν ἔμπεσε τοῦτο
πευκαλίμῃς; πῶς ἄμμ᾽ ἐθέλεις ὀροθυνέμεν ἄμφω
κήδε᾽ ἄλαστα λέγουσα; τὰ δ᾽ οὐ νῦν πρῶτα κέκλαυται.
ἢ οὐχ ἅλις, οἷς ἐχόμεσθα τὸ δεύτατον αἰεὶ ἐπ᾽ ἦμαρ
γινομένοις; μάλα μέν γε φιλοθρηνής κέ τις εἴη,
ὅστις ἀριθμήσειεν………
……ἐφ᾽ ἡμετέροις ἀχέεσσι
θάρσει. οὐ τοιῆσδ᾽ ἐκυρήσαμεν ἐκ θεοῦ αἴσης.
καὶ δ᾽ αὐτὴν ὁρόω δε, φίλον τέκος, ἀτρύτοισιν
ἄλγε
σι μοχθίζουσαν. ἐπιγνώμων δέ τοί εἰμι 70
ἀσχαλάαν, ὅτε δή γε καὶ εὐφροσύνης κόρος ἐστί.
καί σε μάλ᾽ ἐκπάγλως ὀλοφύρομαι ἠδ᾽ ἐλεαίρω,
οὕνεκεν ἡμετέροιο λυγροῦ μετὰ δαίμονος ἔσχες,
ὅσθ᾽ ἡμῖν ἐφύπερθε κάρης βαρὺς αἰωρεῖται.
ἴστω γὰρ Κούρη τε καὶ εὐέανος Δημήτηρ, 75
ἅς κε μέγα βλαφθείς τις ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσῃ
δυσμενέων, μηδέν δε χερειότερον φρεσὶν ᾗσι
στέργειν ἢ εἴ πέρ μοι ὑπὲκ νηδυίοφιν ἦλθες
καί μοι τηλυγέτη ἐνὶ δώμασι παρθένος ἦσθα.
οὐδ᾽ αὐτήν γέ νυ πάμπαν ἔολπά δε τοῦτό γε λήθειν.
τῷ μηδ᾽ ἐξείπῃς πότ᾽, ἐμὸν θάλος, ὥς σευ ἀκηδέω,
μηδ᾽ εἴ κ᾽ ἠυκόμου Νιόβης πυκινώτερα κλαίω.
οὐδὲν γὰρ νεμεσητὸν ὑπὲρ τέκνου γοάασθαι
μητέρι δυσπαθέοντος: ἐπεὶ δέκα μῆνας ἔκαμνον
πρὶν ἤπερ τ᾽ ἰδέειν μιν, ἐμῷ ὑπὸ ἥπατ᾽ ἔχουσα, 85
καί με πυλάρταο σχεδὸν ἤγαγεν Αἰδωνῆος:
ὧδέ ἑ δυστοκέουσα κακὰς ὠδῖνας ἀνέτλην.
νῦν δέ μοι οἴχεται υἱὸς ἐπ᾽ ἀλλοτρίης νέον ἆθλον
ἐκτελέων: οὐδ᾽ οἶδα δυσάμμορος, εἴτε μιν αὐτὸν
ἐνθάδε νοστήσανθ᾽ ὑποδέξομαι, εἴτε καὶ οὐκί. 90
πρὸς δ᾽ ἔτι μ᾽ ἐπτοίησε διὰ γλυκὺν αἰνὸς ὄνειρος
ὕπνον: δειμαίνω δὲ παλίγκοτον ὄψιν ἰδοῦσα
ἐκπάγλως, μή μοί τι τέκνοις ἀποθύμιον ἔρδοι.
εἴσατο γάρ μοι ἔχων μακέλην εὐεργέα χερσὶ
παῖς ἐμὸς ἀμφοτέρῃσι, βίη ῾Ηρακληείη: 95
τῇ μεγάλην ἐλάχαινε δεδεγμένος ὡς ἐπὶ μισθῷ
τάφρον τηλεθάοντος ἐπ᾽ ἐσχατιῇ τινος ἀγροῦ,
γυμνὸς ἄτερ χλαίνης τε καὶ εὐμίτροιο χιτῶνος.
αὐτὰρ ἐπειδὴ παντὸς ἀφίκετο πρὸς τέλος ἔργου
καρτερὸν οἰνοφόροιο πονεύμενος ἕρκος ἀλωῆς, 100
ἤτοι ὁ λίστρον ἔμελλεν ἐπὶ προύχοντος ἐρείσας
ἀνδήρου καταδῦναι ἃ καὶ πάρος εἵματα ἕστο:
ἐξαπίνης δ᾽ ἀνέλαμψεν ὑπὲρ καπέτοιο βαθείης
πῦρ ἄμοτον, περὶ δ᾽ αὐτὸν ἀθέσφατος εἱλεῖτο φλόξ.
αὐτὰρ ὅγ᾽ αἰὲν ὄπισθε θοοῖς ἀνεχάζετο ποσσίν, 105
ἐκφυγέειν μεμαὼς ὀλοὸν μένος ῾Ηφαίστοιο:
αἰεὶ δὲ προπάροιθεν ἑοῦ χροὸς ἠύτε γέρρον
νώμασκεν μακέλην: περὶ δ᾽ ὄμμασιν ἔνθα καὶ ἔνθα
πάπταινεν, μὴ δή μιν ἐπιφλέξῃ δήιον πῦρ.
τῷ μὲν ἀοσσῆσαι λελιημένος, ὥς μοι ἔικτο, 110
᾿Ιφικλέης μεγάθυμος ἐπ᾽ οὔδεϊ κάππεσ᾽ ὀλισθὼν
πρὶν ἐλθεῖν, οὐδ᾽ ὀρθὸς ἀναστῆναι δύνατ᾽ αὖτις,
ἀλλ᾽ ἀστεμφὲς ἔκειτο, γέρων ὡσείτ᾽ ἀμενηνός,
ὅντε καὶ οὐκ ἐθέλοντα βιήσατο γῆρας ἀτερπὲς
καππεσέειν, κεῖται δ᾽ ὅγ᾽ ἐπὶ χθονὸς ἔμπεδον αὐτοῦ
εἰς ὅ κε τις χειρός μιν ἀνειρύσσῃ παριόντων
αἰδεσθεὶς ὄπιδα τρομερὴν πολιοῖο γενείου.
ὣς ἐν γῇ λελίαστο σακεσπάλος ᾿Ιφικλείης.
αὐτὰρ ἐγὼ κλαίεσκον ἀμηχανέοντας ὁρῶσα
παῖδας ἐμούς, μέχρι δή μοι ἀπέσσυτο νήδυμος ὕπνος
ὀφθαλμῶν, ἠὼς δὲ παραυτίκα φαινόλις ἦλθε.
τοῖα, φίλη, μοι ὄνειρα διὰ φρένας ἐπτοίησαν
παννυχίῃ: τὰ δὲ πάντα πρὸς Εὐρυσθῆα τρέποιτο
οἴκου ἀφ᾽ ἡμετέροιο, γένοιτο δὲ μάντις ἐκείνῳ
θυμὸς ἐμός, μηδ᾽ ἄλλο παρὲκ τελέσειέ τι δαίμων.’ 125
The Dual Text
Ruins of the Temple of Apollo, Kos — some believe Theocritus lived for a time on the island of Kos
DUAL GREEK AND ENGLISH TEXT
Translated by J. M. Edmonds for The Loeb Classical Library
Here readers can view a section by section text of Theocritus’ poems, alternating between the original Greek and Edmonds’ English translation.
CONTENTS
IDYLLS. Εἰδύλλια
IDYLL I. Θύρσις ἢ ᾠδή
IDYLL II. Φαρμακεύτριαι
IDYLL III. κῶμος
IDYLL IV. νομεῖς Βάττος καὶ Κορύδων
IDYLL V. Βουκολιασταὶ Κομάτας καὶ Λάκων
IDYLL VI. Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Δαμοίτας
IDYLL VII. θαλύσια
IDYLL VIII. Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας
IDYLL IX. Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας
IDYLL X. ἐργατίναι ἢ Θερισταί
IDYLL XI. Κύκλωψ
IDYLL XII. Ἀίτης
IDYLL XIII. ὕλας
IDYLL XIV. Κυνίσκας Ἔρως ἢ Θυώνιχος.
IDYLL XV. Συρακούσιαι ἢ Αδωνιάζουσαι
IDYLL XVI. Χάριτες ἢ Ἱέρων
IDYLL XVII. ἐγκώμιον εἰς Πτολεμαῖον
IDYLL XVIII. Ἑλένης Ἐπιθάλαμιος
IDYLL XIX. Κηριοκλέπτης
IDYLL XX. Βουκολίσκος
IDYLL XXI. ἁλιεῖς
IDYLL XXII. Διόσκουροι
IDYLL XXIII. ἐραστής
IDYLL XXIV. Ἡρακλίσκος
IDYLL XXV. Ἡρακλῆς Λεοντοφόνος
IDYLL XXVI. Λῆναι ἢ Βάκχαι
IDYLL XXVII. Οαριστύς
IDYLL XXVIII. Ἠλακάτη
IDYLL XXIX. Εἰδύλλιον Ἐρῶντος
IDYLL XXX. Παιδικά
INSCRIPTIONS. Ἐπιγράμματα
INSCRIPTION I. A Pal vi.336
INSCRIPTION II. A Pal vi.177
INSCRIPTION III. A Pal ix.338
INSCRIPTION IV. A Pal ix.437
INSCRIPTION V. A Pal ix.433
INSCRIPTION VI. A Pal ix.432
INSCRIPTION VII. A Pal vii.659
INSCRIPTION VIII. A Pal vi.337
INSCRIPTION IX. A Pal vii.660
INSCRIPTION X. A Pal vi.338
INSCRIPTION XI. A Pal vii.661
INSCRIPTION XII. A Pal vi.339
INSCRIPTION XIII. A Pal vi.340
/>
INSCRIPTION XIV. A Pal ix.435
INSCRIPTION XV. A Pal vii.658
INSCRIPTION XVI. A Pal vii.662
INSCRIPTION XVII. A Pal ix.599
INSCRIPTION XVIII. A Pal ix.600
INSCRIPTION XIX. A Pal xiii.3
INSCRIPTION XX. A Pal vii.663
INSCRIPTION XXI. A Pal vii.664
INSCRIPTION XXII. A Pal ix.598
INSCRIPTION XXIII. ἐκ τῆς Βερενίκης Athenaeus vii. 284.
IDYLLS. Εἰδύλλια
IDYLL I. Θύρσις ἢ ᾠδή
IDYLL I. THYRSIS
A shepherd and a goatherd meet in the pastures one noontide, and compliment each other upon their piping. The shepherd, Thyrsis by name, is persuaded by the other – for a cup which he describes but does not at first show – to sing him The Affliction of Daphnis, a ballad which tells how the ideal shepherd, friend not only of Nymphs and Muse, but of all the wild creatures, having vowed to his first love that she should be his last, pined and died for the love of another. The ballad is divided into three parts marked by changes in the refrain. The first part, after a complaint to the Nymphs of their neglect, tells how the herds and the herdsmen gathered about the dying man, and Hermes his father, and Priapus the country-god of fertility whom he had flouted, came and spoke and got no answer. In the second part, the slighted Love-Goddess comes, and gently upbraids him, whereat he breaks silence with a threat of vengeance after death. The lines of his speech which follow tell in veiled ironic terms what he vengeance of this friend of wild things will be; for Anchises was afterwards blinded by bees, Adonis slain by a boar, and Cypris herself wounded by Diomed. The speech is continued with a farewell to the wild creatures, and to the wells and rivers of Syracuse. In the third part the bequeaths his pipe to Pan, ends his dying speech with an address to all Nature, and is overwhelmed at last in the river of Death. The scene of the mime is Cos, but Thyrsis comes from Sicily, and Sicily is the scene of his song.
Θύρσις
῾Αδύ τι τὸ ψιθύρισμα καὶ ἁ πίτυς αἰπόλε τήνα,
ἃ ποτὶ ταῖς παγαῖσι μελίσδεται, ἁδὺ δὲ καὶ τὺ
συρίσδες: μετὰ Πᾶνα τὸ δεύτερον ἆθλον ἀποισῇ.