Complete Works of Homer

Home > Fantasy > Complete Works of Homer > Page 559
Complete Works of Homer Page 559

by Homer

βῆ δ' ἴμεν ἄν τε μάχην καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχειάων

  Πάνδαρον ἀντίθεον διζήμενος εἴ που ἐφεύροι:

  εὗρε Λυκάονος υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε,

  στῆ δὲ πρόσθ' αὐτοῖο ἔπος τέ μιν ἀντίον ηὔδα: 170

  Πάνδαρε ποῦ τοι τόξον ἰδὲ πτερόεντες ὀϊστοὶ

  καὶ κλέος; ᾧ οὔ τίς τοι ἐρίζεται ἐνθάδε γ' ἀνήρ,

  οὐδέ τις ἐν Λυκίῃ σέο γ' εὔχεται εἶναι ἀμείνων.

  ἀλλ' ἄγε τῷδ' ἔφες ἀνδρὶ βέλος Διὶ χεῖρας ἀνασχὼν

  ὅς τις ὅδε κρατέει καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε 175

  Τρῶας, ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνατ' ἔλυσεν:

  εἰ μή τις θεός ἐστι κοτεσσάμενος Τρώεσσιν

  ἱρῶν μηνίσας: χαλεπὴ δὲ θεοῦ ἔπι μῆνις.

  τὸν δ' αὖτε προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός:

  Αἰνεία Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων 180

  Τυδεί̈δῃ μιν ἔγωγε δαί̈φρονι πάντα ἐί̈σκω,

  ἀσπίδι γιγνώσκων αὐλώπιδί τε τρυφαλείῃ,

  ἵππους τ' εἰσορόων: σάφα δ' οὐκ οἶδ' εἰ θεός ἐστιν.

  εἰ δ' ὅ γ' ἀνὴρ ὅν φημι δαί̈φρων Τυδέος υἱὸς

  οὐχ ὅ γ' ἄνευθε θεοῦ τάδε μαίνεται, ἀλλά τις ἄγχι 185

  ἕστηκ' ἀθανάτων νεφέλῃ εἰλυμένος ὤμους,

  ὃς τούτου βέλος ὠκὺ κιχήμενον ἔτραπεν ἄλλῃ.

  ἤδη γάρ οἱ ἐφῆκα βέλος, καί μιν βάλον ὦμον

  δεξιὸν ἀντικρὺ διὰ θώρηκος γυάλοιο:

  καί μιν ἔγωγ' ἐφάμην Ἀϊδωνῆϊ προϊάψειν, 190

  ἔμπης δ' οὐκ ἐδάμασσα: θεός νύ τίς ἐστι κοτήεις.

  ἵπποι δ' οὐ παρέασι καὶ ἅρματα τῶν κ' ἐπιβαίην:

  ἀλλά που ἐν μεγάροισι Λυκάονος ἕνδεκα δίφροι

  καλοὶ πρωτοπαγεῖς νεοτευχέες: ἀμφὶ δὲ πέπλοι

  πέπτανται: παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι 195

  ἑστᾶσι κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας.

  ἦ μέν μοι μάλα πολλὰ γέρων αἰχμητὰ Λυκάων

  ἐρχομένῳ ἐπέτελλε δόμοις ἔνι ποιητοῖσιν:

  ἵπποισίν μ' ἐκέλευε καὶ ἅρμασιν ἐμβεβαῶτα

  ἀρχεύειν Τρώεσσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας: 200

  ἀλλ' ἐγὼ οὐ πιθόμην: ἦ τ' ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν:

  ἵππων φειδόμενος, μή μοι δευοίατο φορβῆς

  ἀνδρῶν εἰλομένων εἰωθότες ἔδμεναι ἄδην.

  ὣς λίπον, αὐτὰρ πεζὸς ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα

  τόξοισιν πίσυνος: τὰ δέ μ' οὐκ ἄρ' ἔμελλον ὀνήσειν. 205

  ἤδη γὰρ δοιοῖσιν ἀριστήεσσιν ἐφῆκα

  Τυδεί̈δῃ τε καὶ Ἀτρεί̈δῃ, ἐκ δ' ἀμφοτέροιιν

  ἀτρεκὲς αἷμ' ἔσσευα βαλών, ἤγειρα δὲ μᾶλλον.

  τώ ῥα κακῇ αἴσῃ ἀπὸ πασσάλου ἀγκύλα τόξα

  ἤματι τῷ ἑλόμην ὅτε Ἴλιον εἰς ἐρατεινὴν 210

  ἡγεόμην Τρώεσσι φέρων χάριν Ἕκτορι δίῳ.

  εἰ δέ κε νοστήσω καὶ ἐσόψομαι ὀφθαλμοῖσι

  πατρίδ' ἐμὴν ἄλοχόν τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα,

  αὐτίκ' ἔπειτ' ἀπ' ἐμεῖο κάρη τάμοι ἀλλότριος φὼς

  εἰ μὴ ἐγὼ τάδε τόξα φαεινῷ ἐν πυρὶ θείην 215

  χερσὶ διακλάσσας: ἀνεμώλια γάρ μοι ὀπηδεῖ.

  τὸν δ' αὖτ' Αἰνείας Τρώων ἀγὸς ἀντίον ηὔδα:

  μὴ δ' οὕτως ἀγόρευε: πάρος δ' οὐκ ἔσσεται ἄλλως,

  πρίν γ' ἐπὶ νὼ τῷδ' ἀνδρὶ σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν

  ἀντιβίην ἐλθόντε σὺν ἔντεσι πειρηθῆναι. 220

  ἀλλ' ἄγ' ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὄφρα ἴδηαι

  οἷοι Τρώϊοι ἵπποι ἐπιστάμενοι πεδίοιο

  κραιπνὰ μάλ' ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι:

  τὼ καὶ νῶϊ πόλιν δὲ σαώσετον, εἴ περ ἂν αὖτε

  Ζεὺς ἐπὶ Τυδεί̈δῃ Διομήδεϊ κῦδος ὀρέξῃ. 225

  ἀλλ' ἄγε νῦν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα

  δέξαι, ἐγὼ δ' ἵππων ἀποβήσομαι ὄφρα μάχωμαι:

  ἠὲ σὺ τόνδε δέδεξο, μελήσουσιν δ' ἐμοὶ ἵπποι.

  τὸν δ' αὖτε προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός:

  Αἰνεία σὺ μὲν αὐτὸς ἔχ' ἡνία καὶ τεὼ ἵππω: 230

  μᾶλλον ὑφ' ἡνιόχῳ εἰωθότι καμπύλον ἅρμα

  οἴσετον, εἴ περ ἂν αὖτε φεβώμεθα Τυδέος υἱόν:

  μὴ τὼ μὲν δείσαντε ματήσετον, οὐδ' ἐθέλητον

  ἐκφερέμεν πολέμοιο τεὸν φθόγγον ποθέοντε,

  νῶϊ δ' ἐπαί̈ξας μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς 235

  αὐτώ τε κτείνῃ καὶ ἐλάσσῃ μώνυχας ἵππους.

  ἀλλὰ σύ γ' αὐτὸς ἔλαυνε τέ' ἅρματα καὶ τεὼ ἵππω,

  τὸν δὲ δ' ἐγὼν ἐπιόντα δεδέξομαι ὀξέϊ δουρί.

  ὣς ἄρα φωνήσαντες ἐς ἅρματα ποικίλα βάντες

  ἐμμεμαῶτ' ἐπὶ Τυδεί̈δῃ ἔχον ὠκέας ἵππους. 240

  τοὺς δὲ ἴδε Σθένελος Καπανήϊος ἀγλαὸς υἱός,

  αἶψα δὲ Τυδεί̈δην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:

  Τυδεί̈δη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ,

  ἄνδρ' ὁρόω κρατερὼ ἐπὶ σοὶ μεμαῶτε μάχεσθαι

  ἶν' ἀπέλεθρον ἔχοντας: ὃ μὲν τόξων ἐὺ̈ εἰδὼς 245

  Πάνδαρος, υἱὸς δ' αὖτε Λυκάονος εὔχεται εἶναι:

  Αἰνείας δ' υἱὸς μὲν ἀμύμονος Ἀγχίσαο

  εὔχεται ἐκγεγάμεν, μήτηρ δέ οἵ ἐστ' Ἀφροδίτη.

  ἀλλ' ἄγε δὴ χαζώμεθ' ἐφ' ἵππων, μηδέ μοι οὕτω

  θῦνε διὰ προμάχων, μή πως φίλον ἦτορ ὀλέσσῃς. 250

  τὸν δ
' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης:

  μή τι φόβον δ' ἀγόρευ', ἐπεὶ οὐδὲ σὲ πεισέμεν οἴω.

  οὐ γάρ μοι γενναῖον ἀλυσκάζοντι μάχεσθαι

  οὐδὲ καταπτώσσειν: ἔτι μοι μένος ἔμπεδόν ἐστιν:

  ὀκνείω δ' ἵππων ἐπιβαινέμεν, ἀλλὰ καὶ αὔτως 255

  ἀντίον εἶμ' αὐτῶν: τρεῖν μ' οὐκ ἐᾷ Παλλὰς Ἀθήνη.

  τούτω δ' οὐ πάλιν αὖτις ἀποίσετον ὠκέες ἵπποι

  ἄμφω ἀφ' ἡμείων, εἴ γ' οὖν ἕτερός γε φύγῃσιν.

  ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ' ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν:

  αἴ κέν μοι πολύβουλος Ἀθήνη κῦδος ὀρέξῃ 260

  ἀμφοτέρω κτεῖναι, σὺ δὲ τούσδε μὲν ὠκέας ἵππους

  αὐτοῦ ἐρυκακέειν ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας,

  Αἰνείαο δ' ἐπαί̈ξαι μεμνημένος ἵππων,

  ἐκ δ' ἐλάσαι Τρώων μετ' ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.

  τῆς γάρ τοι γενεῆς ἧς Τρωί̈ περ εὐρύοπα Ζεὺς 265

  δῶχ' υἷος ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκ' ἄριστοι

  ἵππων ὅσσοι ἔασιν ὑπ' ἠῶ τ' ἠέλιόν τε,

  τῆς γενεῆς ἔκλεψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγχίσης

  λάθρῃ Λαομέδοντος ὑποσχὼν θήλεας ἵππους:

  τῶν οἱ ἓξ ἐγένοντο ἐνὶ μεγάροισι γενέθλη. 270

  τοὺς μὲν τέσσαρας αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλ' ἐπὶ φάτνῃ,

  τὼ δὲ δύ' Αἰνείᾳ δῶκεν μήστωρε φόβοιο.

  εἰ τούτω κε λάβοιμεν, ἀροίμεθά κε κλέος ἐσθλόν.

  ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,

  τὼ δὲ τάχ' ἐγγύθεν ἦλθον ἐλαύνοντ' ὠκέας ἵππους. 275

  τὸν πρότερος προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός:

  καρτερόθυμε δαί̈φρον ἀγαυοῦ Τυδέος υἱὲ

  ἦ μάλα σ' οὐ βέλος ὠκὺ δαμάσσατο πικρὸς ὀϊστός:

  νῦν αὖτ' ἐγχείῃ πειρήσομαι αἴ κε τύχωμι.

  ἦ ῥα καὶ ἀμπεπαλὼν προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχος 280

  καὶ βάλε Τυδεί̈δαο κατ' ἀσπίδα: τῆς δὲ διὰ πρὸ

  αἰχμὴ χαλκείη πταμένη θώρηκι πελάσθη:

  τῷ δ' ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός:

  βέβληαι κενεῶνα διαμπερές, οὐδέ σ' ὀί̈ω

  δηρὸν ἔτ' ἀνσχήσεσθαι: ἐμοὶ δὲ μέγ' εὖχος ἔδωκας. 285

  τὸν δ' οὐ ταρβήσας προσέφη κρατερὸς Διομήδης:

  ἤμβροτες οὐδ' ἔτυχες: ἀτὰρ οὐ μὲν σφῶί̈ γ' ὀί̈ω

  πρίν γ' ἀποπαύσεσθαι πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα

  αἵματος ἆσαι Ἄρηα, ταλαύρινον πολεμιστήν.

  ὣς φάμενος προέηκε: βέλος δ' ἴθυνεν Ἀθήνη 290

  ῥῖνα παρ' ὀφθαλμόν, λευκοὺς δ' ἐπέρησεν ὀδόντας.

  τοῦ δ' ἀπὸ μὲν γλῶσσαν πρυμνὴν τάμε χαλκὸς ἀτειρής,

  αἰχμὴ δ' ἐξελύθη παρὰ νείατον ἀνθερεῶνα:

  ἤριπε δ' ἐξ ὀχέων, ἀράβησε δὲ τεύχε' ἐπ' αὐτῷ

  αἰόλα παμφανόωντα, παρέτρεσσαν δέ οἱ ἵπποι 295

  ὠκύποδες: τοῦ δ' αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.

  Αἰνείας δ' ἀπόρουσε σὺν ἀσπίδι δουρί τε μακρῷ

  δείσας μή πώς οἱ ἐρυσαίατο νεκρὸν Ἀχαιοί.

  ἀμφὶ δ' ἄρ' αὐτῷ βαῖνε λέων ὣς ἀλκὶ πεποιθώς,

  πρόσθε δέ οἱ δόρυ τ' ἔσχε καὶ ἀσπίδα πάντοσ' ἐί̈σην, 300

  τὸν κτάμεναι μεμαὼς ὅς τις τοῦ γ' ἀντίος ἔλθοι

  σμερδαλέα ἰάχων: ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ

  Τυδεί̈δης μέγα ἔργον ὃ οὐ δύο γ' ἄνδρε φέροιεν,

  οἷοι νῦν βροτοί εἰσ': ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος.

  τῷ βάλεν Αἰνείαο κατ' ἰσχίον ἔνθά τε μηρὸς 305

  ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, κοτύλην δέ τέ μιν καλέουσι:

  θλάσσε δέ οἱ κοτύλην, πρὸς δ' ἄμφω ῥῆξε τένοντε:

  ὦσε δ' ἀπὸ ῥινὸν τρηχὺς λίθος: αὐτὰρ ὅ γ' ἥρως

  ἔστη γνὺξ ἐριπὼν καὶ ἐρείσατο χειρὶ παχείῃ

  γαίης: ἀμφὶ δὲ ὄσσε κελαινὴ νὺξ ἐκάλυψε. 310

  καί νύ κεν ἔνθ' ἀπόλοιτο ἄναξ ἀνδρῶν Αἰνείας,

  εἰ μὴ ἄρ' ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη

  μήτηρ, ἥ μιν ὑπ' Ἀγχίσῃ τέκε βουκολέοντι:

  ἀμφὶ δ' ἑὸν φίλον υἱὸν ἐχεύατο πήχεε λευκώ,

  πρόσθε δέ οἱ πέπλοιο φαεινοῦ πτύγμα κάλυψεν 315

  ἕρκος ἔμεν βελέων, μή τις Δαναῶν ταχυπώλων

  χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕλοιτο.

  ἣ μὲν ἑὸν φίλον υἱὸν ὑπεξέφερεν πολέμοιο:

  οὐδ' υἱὸς Καπανῆος ἐλήθετο συνθεσιάων

  τάων ἃς ἐπέτελλε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης, 320

  ἀλλ' ὅ γε τοὺς μὲν ἑοὺς ἠρύκακε μώνυχας ἵππους

  νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας,

  Αἰνείαο δ' ἐπαί̈ξας καλλίτριχας ἵππους

  ἐξέλασε Τρώων μετ' ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.

  δῶκε δὲ Δηϊπύλῳ ἑτάρῳ φίλῳ, ὃν περὶ πάσης 325

  τῖεν ὁμηλικίης ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτια ᾔδη,

  νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐλαυνέμεν: αὐτὰρ ὅ γ' ἥρως

  ὧν ἵππων ἐπιβὰς ἔλαβ' ἡνία σιγαλόεντα,

  αἶψα δὲ Τυδεί̈δην μέθεπε κρατερώνυχας ἵππους

  ἐμμεμαώς: ὃ δὲ Κύπριν ἐπῴχετο νηλέϊ χαλκῷ 330

  γιγνώσκων ὅ τ' ἄναλκις ἔην θεός, οὐδὲ θεάων

  τάων αἵ τ' ἀνδρῶν πόλεμον κάτα κοιρανέουσιν,

  οὔτ' ἄρ' Ἀθηναίη οὔτε πτολίπορθος Ἐνυώ.

  ἀλλ' ὅτε δή ῥ' ἐκίχανε πολ�
�ν καθ' ὅμιλον ὀπάζων,

  ἔνθ' ἐπορεξάμενος μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς 335

  ἄκρην οὔτασε χεῖρα μετάλμενος ὀξέϊ δουρὶ

  ἀβληχρήν: εἶθαρ δὲ δόρυ χροὸς ἀντετόρησεν

  ἀμβροσίου διὰ πέπλου, ὅν οἱ Χάριτες κάμον αὐταί,

  πρυμνὸν ὕπερ θέναρος: ῥέε δ' ἄμβροτον αἷμα θεοῖο

  ἰχώρ, οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσιν: 340

  οὐ γὰρ σῖτον ἔδουσ', οὐ πίνουσ' αἴθοπα οἶνον,

  τοὔνεκ' ἀναίμονές εἰσι καὶ ἀθάνατοι καλέονται.

  ἣ δὲ μέγα ἰάχουσα ἀπὸ ἕο κάββαλεν υἱόν:

  καὶ τὸν μὲν μετὰ χερσὶν ἐρύσατο Φοῖβος Ἀπόλλων

  κυανέῃ νεφέλῃ, μή τις Δαναῶν ταχυπώλων 345

  χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕλοιτο:

  τῇ δ' ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης:

  εἶκε Διὸς θύγατερ πολέμου καὶ δηϊοτῆτος:

  ἦ οὐχ ἅλις ὅττι γυναῖκας ἀνάλκιδας ἠπεροπεύεις;

  εἰ δὲ σύ γ' ἐς πόλεμον πωλήσεαι, ἦ τέ σ' ὀί̈ω 350

  ῥιγήσειν πόλεμόν γε καὶ εἴ χ' ἑτέρωθι πύθηαι.

  ὣς ἔφαθ', ἣ δ' ἀλύουσ' ἀπεβήσετο, τείρετο δ' αἰνῶς:

  τὴν μὲν ἄρ' Ἶρις ἑλοῦσα ποδήνεμος ἔξαγ' ὁμίλου

  ἀχθομένην ὀδύνῃσι, μελαίνετο δὲ χρόα καλόν.

  εὗρεν ἔπειτα μάχης ἐπ' ἀριστερὰ θοῦρον Ἄρηα 355

  ἥμενον: ἠέρι δ' ἔγχος ἐκέκλιτο καὶ ταχέ' ἵππω:

  ἣ δὲ γνὺξ ἐριποῦσα κασιγνήτοιο φίλοιο

 

‹ Prev