Complete Works of Homer

by Homer

  ἐρρέτω: ἐκ γάρ εὑ φρένας εἵλετο μητίετα Ζεύς.

  ἐχθρὰ δέ μοι τοῦ δῶρα, τίω δέ μιν ἐν καρὸς αἴσῃ.

  οὐδ' εἴ μοι δεκάκις τε καὶ εἰκοσάκις τόσα δοίη

  ὅσσά τέ οἱ νῦν ἔστι, καὶ εἴ ποθεν ἄλλα γένοιτο, 380

  οὐδ' ὅσ' ἐς Ὀρχομενὸν ποτινίσεται, οὐδ' ὅσα Θήβας

  Αἰγυπτίας, ὅθι πλεῖστα δόμοις ἐν κτήματα κεῖται,

  αἵ θ' ἑκατόμπυλοί εἰσι, διηκόσιοι δ' ἀν' ἑκάστας

  ἀνέρες ἐξοιχνεῦσι σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν:

  οὐδ' εἴ μοι τόσα δοίη ὅσα ψάμαθός τε κόνις τε, 385

  οὐδέ κεν ὧς ἔτι θυμὸν ἐμὸν πείσει' Ἀγαμέμνων

  πρίν γ' ἀπὸ πᾶσαν ἐμοὶ δόμεναι θυμαλγέα λώβην.

  κούρην δ' οὐ γαμέω Ἀγαμέμνονος Ἀτρεί̈δαο,

  οὐδ' εἰ χρυσείῃ Ἀφροδίτῃ κάλλος ἐρίζοι,

  ἔργα δ' Ἀθηναίῃ γλαυκώπιδι ἰσοφαρίζοι: 390

  οὐδέ μιν ὧς γαμέω: ὃ δ' Ἀχαιῶν ἄλλον ἑλέσθω,

  ὅς τις οἷ τ' ἐπέοικε καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν.

  ἢν γὰρ δή με σαῶσι θεοὶ καὶ οἴκαδ' ἵκωμαι,

  Πηλεύς θήν μοι ἔπειτα γυναῖκά γε μάσσεται αὐτός.

  πολλαὶ Ἀχαιί̈δες εἰσὶν ἀν' Ἑλλάδα τε Φθίην τε 395

  κοῦραι ἀριστήων, οἵ τε πτολίεθρα ῥύονται,

  τάων ἥν κ' ἐθέλωμι φίλην ποιήσομ' ἄκοιτιν.

  ἔνθα δέ μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸς ἀγήνωρ

  γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν

  κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς: 400

  οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆς ἀντάξιον οὐδ' ὅσα φασὶν

  Ἴλιον ἐκτῆσθαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον

  τὸ πρὶν ἐπ' εἰρήνης, πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν,

  οὐδ' ὅσα λάϊνος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει

  Φοίβου Ἀπόλλωνος Πυθοῖ ἔνι πετρηέσσῃ. 405

  ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόες καὶ ἴφια μῆλα,

  κτητοὶ δὲ τρίποδές τε καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα,

  ἀνδρὸς δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ

  οὔθ' ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων.

  μήτηρ γάρ τέ μέ φησι θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα 410

  διχθαδίας κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλος δέ.

  εἰ μέν κ' αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,

  ὤλετο μέν μοι νόστος, ἀτὰρ κλέος ἄφθιτον ἔσται:

  εἰ δέ κεν οἴκαδ' ἵκωμι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,

  ὤλετό μοι κλέος ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν 415

  ἔσσεται, οὐδέ κέ μ' ὦκα τέλος θανάτοιο κιχείη.

  καὶ δ' ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἐγὼ παραμυθησαίμην

  οἴκαδ' ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ

  Ἰλίου αἰπεινῆς: μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς

  χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί. 420

  ἀλλ' ὑμεῖς μὲν ἰόντες ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν

  ἀγγελίην ἀπόφασθε: τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων:

  ὄφρ' ἄλλην φράζωνται ἐνὶ φρεσὶ μῆτιν ἀμείνω,

  ἥ κέ σφιν νῆάς τε σαῷ καὶ λαὸν Ἀχαιῶν

  νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇς, ἐπεὶ οὔ σφισιν ἥδέ γ' ἑτοίμη 425

  ἣν νῦν ἐφράσσαντο ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος:

  Φοῖνιξ δ' αὖθι παρ' ἄμμι μένων κατακοιμηθήτω,

  ὄφρά μοι ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδ' ἕπηται

  αὔριον ἢν ἐθέλῃσιν: ἀνάγκῃ δ' οὔ τί μιν ἄξω.

  ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ 430

  μῦθον ἀγασσάμενοι: μάλα γὰρ κρατερῶς ἀπέειπεν:

  ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ

  δάκρυ' ἀναπρήσας: περὶ γὰρ δίε νηυσὶν Ἀχαιῶν:

  εἰ μὲν δὴ νόστόν γε μετὰ φρεσὶ φαίδιμ' Ἀχιλλεῦ

  βάλλεαι, οὐδέ τι πάμπαν ἀμύνειν νηυσὶ θοῇσι 435

  πῦρ ἐθέλεις ἀί̈δηλον, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ,

  πῶς ἂν ἔπειτ' ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος αὖθι λιποίμην

  οἶος; σοὶ δέ μ' ἔπεμπε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς

  ἤματι τῷ ὅτε σ' ἐκ Φθίης Ἀγαμέμνονι πέμπε

  νήπιον οὔ πω εἰδόθ' ὁμοιί̈ου πολέμοιο 440

  οὐδ' ἀγορέων, ἵνα τ' ἄνδρες ἀριπρεπέες τελέθουσι.

  τοὔνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα,

  μύθων τε ῥητῆρ' ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων.

  ὡς ἂν ἔπειτ' ἀπὸ σεῖο φίλον τέκος οὐκ ἐθέλοιμι

  λείπεσθ', οὐδ' εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτὸς 445

  γῆρας ἀποξύσας θήσειν νέον ἡβώοντα,

  οἷον ὅτε πρῶτον λίπον Ἑλλάδα καλλιγύναικα

  φεύγων νείκεα πατρὸς Ἀμύντορος Ὀρμενίδαο,

  ὅς μοι παλλακίδος περιχώσατο καλλικόμοιο,

  τὴν αὐτὸς φιλέεσκεν, ἀτιμάζεσκε δ' ἄκοιτιν 450

  μητέρ' ἐμήν: ἣ δ' αἰὲν ἐμὲ λισσέσκετο γούνων

  παλλακίδι προμιγῆναι, ἵν' ἐχθήρειε γέροντα.

  τῇ πιθόμην καὶ ἔρεξα: πατὴρ δ' ἐμὸς αὐτίκ' ὀϊσθεὶς

  πολλὰ κατηρᾶτο, στυγερὰς δ' ἐπεκέκλετ' Ἐρινῦς,

  μή ποτε γούνασιν οἷσιν ἐφέσσεσθαι φίλον υἱὸν 455

  ἐξ ἐμέθεν γεγαῶτα: θεοὶ δ' ἐτέλειον ἐπαρὰς

  Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια.

  ἔνθ' ἐμοὶ οὐκέτι πάμπαν ἐρητύετ' ἐν φρεσὶ θυμὸς

  πατρὸς χωομένοιο κατὰ μέγαρα στρωφᾶσθαι.

  ἦ
μὲν πολλὰ ἔται καὶ ἀνεψιοὶ ἀμφὶς ἐόντες 460

  αὐτοῦ λισσόμενοι κατερήτυον ἐν μεγάροισι,

  πολλὰ δὲ ἴφια μῆλα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς

  ἔσφαζον, πολλοὶ δὲ σύες θαλέθοντες ἀλοιφῇ

  εὑόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο,

  πολλὸν δ' ἐκ κεράμων μέθυ πίνετο τοῖο γέροντος. 465

  εἰνάνυχες δέ μοι ἀμφ' αὐτῷ παρὰ νύκτας ἴαυον:

  οἳ μὲν ἀμειβόμενοι φυλακὰς ἔχον, οὐδέ ποτ' ἔσβη

  πῦρ, ἕτερον μὲν ὑπ' αἰθούσῃ εὐερκέος αὐλῆς,

  ἄλλο δ' ἐνὶ προδόμῳ, πρόσθεν θαλάμοιο θυράων.

  ἀλλ' ὅτε δὴ δεκάτη μοι ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή, 470

  καὶ τότ' ἐγὼ θαλάμοιο θύρας πυκινῶς ἀραρυίας

  ῥήξας ἐξῆλθον, καὶ ὑπέρθορον ἑρκίον αὐλῆς

  ῥεῖα, λαθὼν φύλακάς τ' ἄνδρας δμῳάς τε γυναῖκας.

  φεῦγον ἔπειτ' ἀπάνευθε δι' Ἑλλάδος εὐρυχόροιο,

  Φθίην δ' ἐξικόμην ἐριβώλακα μητέρα μήλων 475

  ἐς Πηλῆα ἄναχθ': ὃ δέ με πρόφρων ὑπέδεκτο,

  καί μ' ἐφίλησ' ὡς εἴ τε πατὴρ ὃν παῖδα φιλήσῃ

  μοῦνον τηλύγετον πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι,

  καί μ' ἀφνειὸν ἔθηκε, πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν:

  ναῖον δ' ἐσχατιὴν Φθίης Δολόπεσσιν ἀνάσσων. 480

  καί σε τοσοῦτον ἔθηκα θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ,

  ἐκ θυμοῦ φιλέων, ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκες ἅμ' ἄλλῳ

  οὔτ' ἐς δαῖτ' ἰέναι οὔτ' ἐν μεγάροισι πάσασθαι,

  πρίν γ' ὅτε δή σ' ἐπ' ἐμοῖσιν ἐγὼ γούνεσσι καθίσσας

  ὄψου τ' ἄσαιμι προταμὼν καὶ οἶνον ἐπισχών. 485

  πολλάκι μοι κατέδευσας ἐπὶ στήθεσσι χιτῶνα

  οἴνου ἀποβλύζων ἐν νηπιέῃ ἀλεγεινῇ.

  ὣς ἐπὶ σοὶ μάλα πολλὰ πάθον καὶ πολλὰ μόγησα,

  τὰ φρονέων ὅ μοι οὔ τι θεοὶ γόνον ἐξετέλειον

  ἐξ ἐμεῦ: ἀλλὰ σὲ παῖδα θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ 490

  ποιεύμην, ἵνα μοί ποτ' ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς.

  ἀλλ' Ἀχιλεῦ δάμασον θυμὸν μέγαν: οὐδέ τί σε χρὴ

  νηλεὲς ἦτορ ἔχειν: στρεπτοὶ δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί,

  τῶν περ καὶ μείζων ἀρετὴ τιμή τε βίη τε.

  καὶ μὲν τοὺς θυέεσσι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι 495

  λοιβῇ τε κνίσῃ τε παρατρωπῶσ' ἄνθρωποι

  λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτῃ.

  καὶ γάρ τε λιταί εἰσι Διὸς κοῦραι μεγάλοιο

  χωλαί τε ῥυσαί τε παραβλῶπές τ' ὀφθαλμώ,

  αἵ ῥά τε καὶ μετόπισθ' ἄτης ἀλέγουσι κιοῦσαι. 500

  ἣ δ' ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος, οὕνεκα πάσας

  πολλὸν ὑπεκπροθέει, φθάνει δέ τε πᾶσαν ἐπ' αἶαν

  βλάπτουσ' ἀνθρώπους: αἳ δ' ἐξακέονται ὀπίσσω.

  ὃς μέν τ' αἰδέσεται κούρας Διὸς ἆσσον ἰούσας,

  τὸν δὲ μέγ' ὤνησαν καί τ' ἔκλυον εὐχομένοιο: 505

  ὃς δέ κ' ἀνήνηται καί τε στερεῶς ἀποείπῃ,

  λίσσονται δ' ἄρα ταί γε Δία Κρονίωνα κιοῦσαι

  τῷ ἄτην ἅμ' ἕπεσθαι, ἵνα βλαφθεὶς ἀποτίσῃ.

  ἀλλ' Ἀχιλεῦ πόρε καὶ σὺ Διὸς κούρῃσιν ἕπεσθαι

  τιμήν, ἥ τ' ἄλλων περ ἐπιγνάμπτει νόον ἐσθλῶν. 510

  εἰ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι τὰ δ' ὄπισθ' ὀνομάζοι

  Ἀτρεί̈δης, ἀλλ' αἰὲν ἐπιζαφελῶς χαλεπαίνοι,

  οὐκ ἂν ἔγωγέ σε μῆνιν ἀπορρίψαντα κελοίμην

  Ἀργείοισιν ἀμυνέμεναι χατέουσί περ ἔμπης:

  νῦν δ' ἅμα τ' αὐτίκα πολλὰ διδοῖ τὰ δ' ὄπισθεν ὑπέστη, 515

  ἄνδρας δὲ λίσσεσθαι ἐπιπροέηκεν ἀρίστους

  κρινάμενος κατὰ λαὸν Ἀχαιϊκόν, οἵ τε σοὶ αὐτῷ

  φίλτατοι Ἀργείων: τῶν μὴ σύ γε μῦθον ἐλέγξῃς

  μηδὲ πόδας: πρὶν δ' οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι.

  οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν ἐπευθόμεθα κλέα ἀνδρῶν 520

  ἡρώων, ὅτε κέν τιν' ἐπιζάφελος χόλος ἵκοι:

  δωρητοί τε πέλοντο παράρρητοί τ' ἐπέεσσι.

  μέμνημαι τόδε ἔργον ἐγὼ πάλαι οὔ τι νέον γε

  ὡς ἦν: ἐν δ' ὑμῖν ἐρέω πάντεσσι φίλοισι.

  Κουρῆτές τ' ἐμάχοντο καὶ Αἰτωλοὶ μενεχάρμαι 525

  ἀμφὶ πόλιν Καλυδῶνα καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον,

  Αἰτωλοὶ μὲν ἀμυνόμενοι Καλυδῶνος ἐραννῆς,

  Κουρῆτες δὲ διαπραθέειν μεμαῶτες Ἄρηϊ.

  καὶ γὰρ τοῖσι κακὸν χρυσόθρονος Ἄρτεμις ὦρσε

  χωσαμένη ὅ οἱ οὔ τι θαλύσια γουνῷ ἀλωῆς 530

  Οἰνεὺς ῥέξ': ἄλλοι δὲ θεοὶ δαίνυνθ' ἑκατόμβας,

  οἴῃ δ' οὐκ ἔρρεξε Διὸς κούρῃ μεγάλοιο.

  ἢ λάθετ' ἢ οὐκ ἐνόησεν: ἀάσατο δὲ μέγα θυμῷ.

  ἣ δὲ χολωσαμένη δῖον γένος ἰοχέαιρα

  ὦρσεν ἔπι χλούνην σῦν ἄγριον ἀργιόδοντα, 535

  ὃς κακὰ πόλλ' ἕρδεσκεν ἔθων Οἰνῆος ἀλωήν:

  πολλὰ δ' ὅ γε προθέλυμνα χαμαὶ βάλε δένδρεα μακρὰ

  αὐτῇσιν ῥίζῃσι καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων.

  τὸν δ' υἱὸς Οἰνῆος ἀπέκτεινεν Μελέαγρος

  πολλέων ἐκ πολίων θηρήτορας ἄνδρας ἀγείρας 540

  καὶ κύνας: οὐ μὲν γάρ κε δάμη παύροισι βροτοῖσι:

  τόσσος ἔην, πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησ' ἀλεγεινῆς.

  ἣ δ' ἀμφ' αὐτῷ θῆκε πολὺν κέ
λαδον καὶ ἀϋτὴν

  ἀμφὶ συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι λαχνήεντι,

  Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Αἰτωλῶν μεγαθύμων. 545

  ὄφρα μὲν οὖν Μελέαγρος ἄρηι φίλος πολέμιζε,

  τόφρα δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἦν, οὐδὲ δύναντο

  τείχεος ἔκτοσθεν μίμνειν πολέες περ ἐόντες:

  ἀλλ' ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅς τε καὶ ἄλλων

  οἰδάνει ἐν στήθεσσι νόον πύκα περ φρονεόντων, 550

  ἤτοι ὃ μητρὶ φίλῃ Ἀλθαίῃ χωόμενος κῆρ

  κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ καλῇ Κλεοπάτρῃ

  κούρῃ Μαρπήσσης καλλισφύρου Εὐηνίνης

  Ἴδεώ θ', ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετ' ἀνδρῶν

  τῶν τότε: καί ῥα ἄνακτος ἐναντίον εἵλετο τόξον 555

  Φοίβου Ἀπόλλωνος καλλισφύρου εἵνεκα νύμφης,

  τὴν δὲ τότ' ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ

  Ἀλκυόνην καλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκ' ἄρ' αὐτῆς

  μήτηρ ἀλκυόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσα

  κλαῖεν ὅ μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε Φοῖβος Ἀπόλλων: 560

  τῇ ὅ γε παρκατέλεκτο χόλον θυμαλγέα πέσσων

  ἐξ ἀρέων μητρὸς κεχολωμένος, ἥ ῥα θεοῖσι

  πόλλ' ἀχέουσ' ἠρᾶτο κασιγνήτοιο φόνοιο,

  πολλὰ δὲ καὶ γαῖαν πολυφόρβην χερσὶν ἀλοία

  κικλήσκουσ' Ἀί̈δην καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν 565

  πρόχνυ καθεζομένη, δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι,

  παιδὶ δόμεν θάνατον: τῆς δ' ἠεροφοῖτις Ἐρινὺς

  ἔκλυεν ἐξ Ἐρέβεσφιν ἀμείλιχον ἦτορ ἔχουσα.