σήμερον ἀθανάτων τις, ἵν᾽ Ἀργείοισι μάχηται
360 ἡμῖν ἦρα φέρουσα Διὸς κρατερόφρονι βουλῇ,
ὃς τάχα που μέμνηται ἐϋσθενέος Πριάμοιο,
ὅς ῥά οἱ εὔχεται εἶναι ἀφ᾽ αἵματος ἀθανάτοιο.
οὐ γὰρ τήνδε γυναῖκά γ᾽ ὀΐομαι εἰσοράασθαι
αὕτως θαρσαλέην τε καὶ ἀγλαὰ τεύχἐ ἔχουσαν,
365 ἀλλ᾽ ἄρ᾽ Ἀθηναίην ἢ καρτερόθυμον Ἐνυὼ
ἢ Ἔριδ᾽ ἢ κλειτὴν Λητωίδα: καί μιν ὀΐω
σήμερον Ἀργείοισι φόνον στονόεντα βαλέσθαι
νῆάς τ᾽ ἐμπρήσειν ὀλοῷ πυρί, τῇσι πάροιθεν
ἤλυθον ἐς Τροίην νῶιν κακὰ πολλὰ φέροντες,
370 ἤλυθον ἄσχετον ἄμμιν ὑπ᾽ Ἄρεϊ πῆμα φέροντες:
ἀλλ᾽ οὐ μὰν παλίνορσοι ἐς Ἑλλάδα νοστήσαντες
πάτρην εὐφρανέουσιν, ἐπεὶ θεὸς ἄμμιν ἀρήγει.’
ὣς ἄρ᾽ ἔφη Τρώων τις ἐνὶ φρεσὶ πάγχυ γεγηθώς,
νήπιος: οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἐφράσσατ᾽ ἐπεσσύμενον βαρὺ πῆμα
375 οἷ αὐτῷ καὶ Τρωσὶ καὶ αὐτῇ Πενθεσιλείῃ.
οὐ γάρ πώ τι μόθοιο δυσηχέος ἀμφιπέπυστο
Αἴας ὀβριμόθυμος ἰδὲ πτολίπορθος Ἀχιλλεύς,
ἀλλ᾽ ἄμφω περὶ σῆμα Μενοιτιάδαο κέχυντο
μνησάμενοι ἑτάροιο: γόος δ᾽ ἔχεν ἄλλυδις ἄλλον.
380 τοὺς γὰρ δὴ μακάρων τις ἐρήτυε νόσφι κυδοιμοῦ,
ὄφρ᾽ ἀλεγεινὸν ὄλεθρον ἀναπλήσωσι δαμέντες
πολλοὶ ὑπὸ Τρώεσσι καὶ ἐσθλῇ Πενθεσιλείῃ,
ἥ σφιν ἐπασσυτέροις κακὰ μήδετο, καί οἱ ἄεξεν
ἀλκὴ ὁμῶς καὶ θάρσος ἐπὶ πλέον, οὐδέ ποτ᾽ αἰχμὴν
385 μαψιδίην ἴθυνεν, ἀεὶ δ᾽ ἢ νῶτα δάϊζε
φευγόντων ἢ στέρνα καταντίον ἀϊσσόντων:
θερμῷ δ᾽ αἵματι πάμπαν ἐδεύετο, γυῖα δ᾽ ἐλαφρὰ
ἔπλετ᾽ ἐπεσσυμένης: κάματος δ᾽ οὐ δάμνατο θυμὸν
ἄτρομον, ἀλλ᾽ ἀδάμαντος ἔχεν μένος: εἰσέτι γάρ μιν,
οὔπω ἐπὶ κλόνον αἰνὸν ἐποτρύνουσ᾽ Ἀχιλῆα,
390 αἶσα λυγρὴ κύδαινεν, ἀπόπροθι δ᾽ ἑστηυῖα
χάρμης κυδιάασκεν ὀλέθριον, οὕνεκ᾽ ἔμελλε
κούρην οὐ μετὰ δηρὸν ὑπ᾽ Αἰακίδαο χέρεσσι
δάμνασθ᾽: ἀμφὶ δέ μιν ζόφος ἔκρυφε: τὴν δ᾽ ὀρόθυνεν
αἰὲν ἄϊστος ἐοῦσα καὶ ἐς κακὸν ἦγεν ὄλεθρον
395 ὕστατα κυδαίνουσ᾽: ἡ δ᾽ ἄλλοθεν ἄλλον ἔναιρεν,
ὡς δ᾽ ὁπόθ᾽ ἑρσήεντος ἔσω κήποιο θοροῦσα
ποίης ἐλδομένη θυμηδέος εἴαρι πόρτις
ἀνέρος οὐ παρεόντος ἐπέσσυται ἄλλοθεν ἄλλῃ
σινομένη φυτὰ πάντα νέον μάλα τηλεθόωντα,
400 καὶ τὰ μὲν ἂρ κατέδαψε, τὰ δ᾽ ἐν ποσὶν ἠμάλδυνεν:
ὣς ἄρ᾽ Ἀχαιῶν υἷας ἐπεσσυμένη καθ᾽ ὅμιλον
κούρη Ἐνυαλίη τοὺς μὲν κτάνε, τοὺς δ᾽ ἐφόβησε.
Τρωιάδες δ᾽ ἀπάνευθεν ἀρήια ἔργα γυναικὸς
θαύμαζον, πολέμοιο δ᾽ ἔρως λάβεν ἱπποδάμοιο
405 Ἀντιμάχοιο θύγατρα Μενεπτολέμοιο δ᾽ ἄκοιτιν
Τισιφόνην: κρατερῇσι δ᾽ ὑπὸ φρεσὶν ἐμμεμαυῖα
θαρσαλέον φάτο μῦθον ὁμήλικας ὀτρύνουσα
δῆριν ἐπὶ στονόεσσαν: ἔγειρε δέ οἱ θράσος ἀλκήν:
‘ὦ φίλαι, ἄλκιμον ἦτορ ἐνὶ στέρνοισι λαβοῦσαι
410 ἀνδράσιν ἡμετέροισιν ὁμοίιον, οἳ περὶ πάτρης
δυσμενέσιν μάρνανται ὑπὲρ τεκέων τε καὶ ἡμέων,
οὔποτ᾽ ἀναπνείοντες ὀϊζύος — ἀλλὰ καὶ αὐταὶ
παρθέμεναι φρεσὶ θυμὸν ἴσης μνησώμεθα χάρμης:
οὐ γὰρ ἀπόπροθέν εἰμεν ἐϋσθενέων αἰζηῶν,
415 ἀλλ᾽ οἷον κείνοισι πέλει μένος ἔστι καὶ ἡμῖν:
ἶσοι δ᾽ ὀφθαλμοὶ καὶ γούνατα, πάντα δ᾽ ὁμοῖα,
ξυνὸν δ᾽ αὖ πάντεσσι φάος καὶ νήχυτος ἀήρ,
φορβὴ δ᾽ οὐχ ἑτέρη: δί δ᾽ ἐπ᾽ ἀνδράσι λώιον ἄλλο
θῆκε θεός; τῷ μή τι φεβώμεθα δηιοτῆτα.
420 ἢ οὐχ ὁράατε γυναῖκα μέγ᾽ αἰζηῶν προφέρουσαν
ἀγχεμάχων; τῆς δ᾽ οὔτι πέλει σχεδὸν οὔτε γενέθλη
οὔτ᾽ ἄρ᾽ ἑὸν πτολίεθρον, ὑπὲρ ξείνοιο δ᾽ ἄνακτος
μάρναται ἐκ θυμοῖο καὶ οὐκ ἐμπάζεται ἀνδρῶν
ἐνθεμένη φρεσὶ θάρσος ἀταρτηρόν τε νόημα:
425 ἡμῖν δ᾽ ἄλλοθεν ἄλλα παραὶ ποσὶν ἄλγεα κεῖται:
τῇς μὲν γὰρ φίλα τέκνα καὶ ἀνέρες ἀμφὶ πόληι
ὤλλυνθ᾽, αἱ δὲ τοκῆας ὀδυρόμεθ᾽ οὐκέτ᾽ ἐόντας:
ἄλλαι δ᾽ αὖτ᾽ ἀκάχηνται ἀδελφειῶν ἐπ᾽ ὀλέθρῳ
καὶ πηῶν: οὐ γάρ τις ὀϊζυρῆς κακότητος
430 ἄμμορος: ἐλπωρὴ δὲ πέλει καὶ δούλιον ἦμαρ
εἰσιδέειν: τῷ μή τις ἔτ᾽ ἀμβολίη πολέμοιο
εἴη τειρομένῃσιν: ἔοικε γὰρ ἐν δαῒ μᾶλλον
τεθνάμεν ἢ μετόπισθεν ὑπ᾽ ἀλλοδαποῖσιν ἄγεσθαι
νηπιάχοις ἅμα παισὶν ἀνιηρῇ ὑπ᾽ ἀνάγκῃ
435 ἄστεος αἰθομένοιο καὶ ἀνδρῶν οὐκέτ᾽ ἐόντων.’
ὣς ἄρ᾽ ἔθη: πάσῃσι δ᾽ ἔρως στυγεροῖο μόθοιο
ἔμπεσεν: ἐσσυμένως δὲ πρὸ τείχεος ὁρμαίνεσκον
βήμεναι ἐν τεύχεσσιν ἀρηγέμεναι μεμαυῖαι
ἄστεϊ καὶ λαοῖσιν: ὀρίνετο δέ σφισι θυμός.
440 ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἔσω σίμβλοιο μέγ᾽ ἰύζωσι μέλισσαι
χείματος οὐκέτ᾽ ἐόντος, ὅτ᾽ ἐς νομὸν ἐντύνονται
ἐλθέμεν, οὐδ᾽ ἄρα τῇσ�
� φίλον πέλει ἔνδοθι μίμνειν,
ἄλλη δ᾽ αὖθ᾽ ἑτέρην προκαλίζεται ἐκτὸς ἄγεσθαι:
ὣς ἄρα Τρωιάδες ποτὶ φύλοπιν ἐγκονέουσαι
445 ἀλλήλας ὤτρυνον: ἀπόπροθι δ᾽ εἴρια θέντο
καὶ ταλάρους, ἀλεγεινὰ δ᾽ ἐπ᾽ ἔντεα χεῖρας ἴαλλον.
καί νύ κεν ἄστεος ἐκτὸς ἅμα σφετέροισιν ὄλοντο
ἀνδράσι καὶ σθεναρῇσιν Ἀμαζόσιν ἐν δαῒ κείνῃ,
εἰ μή σφεας κατέρυξε πύκα φρονέουσα Θεανὼ
450 ἐσσυμένας πινυτοῖσι παραυδήσασ᾽ ἐπέεσσι:
‘τίπτε ποτὶ κλόνον αἰνὸν ἐελδόμεναι πονέεσθαι,
σχέτλιαι, οὔτι πάροιθε πονησάμεναι περὶ χάρμης,
ἀλλ᾽ ἄρα νηίδες ἔργον ἐπ᾽ ἄτλητον μεμαυῖαι
ὄρνυσθ᾽ ἀφραδέως; οὐ γὰρ σθένος ἔσσεται ἶσον
455 ἡμῖν καὶ Δαναοῖσιν ἐπισταμένοισι μάχεσθαι.
αὐτὰρ Ἀμαζόσι δῆρις ἀμείλιχος ἱππασίαι τε
εὔαδον ἐξ ἀρχῆς καὶ ὅσ᾽ ἀνέρες ἔργα μέλονται:
τοὔνεκ᾽ ἄρα σφίσι θυμὸς ἀρήιος αἰὲν ὄρωρεν,
οὐδ᾽ ἀνδρῶν δεύονται, ἐπεὶ πόνος ἐς μέγα κάρτος
460 θυμὸν ἀνηέξησε καὶ ἄτρομα γούνατ᾽ ἔθηκε.
τὴν δὲ φάτις καὶ Ἄρηος ἔμεν κρατεροῖο θύγατρα:
τῷ οἱ θηλυτέρην τιν᾽ ἐριζέμεν οὔτι ἔοικεν:
ἠὲ τάχ᾽ ἀθανάτων τις ἐπήλυθεν εὐχομένοισιν.
πᾶσι δ᾽ ἄρ᾽ ἀνθρώποισιν ὁμὸν γένος, ἀλλ᾽ ἐπὶ ἔργα
465 στρωφῶντ᾽ ἄλλος ἐπ᾽ ἄλλα: πέλει δ᾽ ἄρα κεῖνο φέριστον
ἔργον, ὅ τι φρεσὶν ᾖσιν ἐπιστάμενος πονέηται:
τοὔνεκα δηιοτῆτος ἀποσχόμεναι κελαδεινῆς
ἱστὸν ἐπεντύνεσθε φίλων ἔντοσθε μελάθρων.
ἁνδράσι δ᾽ ἡμετέροισι περὶ πτολέμοιο μελήσει.
470 ἐλπωρὴ δ᾽ ἀγαθοῖο τάχ᾽ ἔσσεται, οὕνεκ᾽ Ἀχαιοὺς
δερκόμεθ᾽ ὀλλυμένους, μέγα δὲ κράτος ὄρνυται ἀνδρῶν
ἡμετέρων: οὐδ᾽ ἔστι κακοῦ δέος: οὔτι γὰρ ἄστυ
δήιοι ἀμφὶς ἔχουσιν ἀνηλέες, οὔτ᾽ ἀλεγεινὴ
γίνετ᾽ ἀναγκαίη καὶ θηλυτέρῃσι μάχεσθαι.’
475 ὣς φάτο: ταὶ δ᾽ ἐπίθοντο παλαιοτέρῃ περ ἐούσῃ,
ὑσμίνην δ᾽ ἀπάνευθεν ἐσέδρακον, ἡ δ᾽ ἔτι λαοὺς
δάμνατο Πενθεσίλεια, περιτρομέοντο δ᾽ Ἀχαιοί,
οὐδέ σφιν θανάτοιο πέλε στονόεντος ἄλυξις:
ἀλλ᾽ ἅτε μηκάδες αἶγες ὑπὸ βλοσυρῇσι γένυσσι
480 πορδάλιος κτείνοντο, ποθὴ δ᾽ ἔχεν οὐκέτι χάρμης
ἀνέρας ἀλλὰ φόβοιο, καὶ ἄλλυδις ἤιον ἄλλοι
οἱ μὲν ἀπορρίψαντες ἐπὶ χθόνα τεύχἐ ἀπ᾽ ὤμων,
οἱ δ᾽ ἄρα σὺν τεύχεσσι, καὶ ἡνιόχων ἀπάνευθεν
ἵπποι ἴσαν φεύγοντες: ἐπεσσυμένοις δ᾽ ἄρα χάρμα
485 ἔπλετ᾽, ἀπολλυμένων δὲ πολὺς στόνος: οὐδέ τις ἀλκὴ
γίνετο τειρομένοισι: μινυνθάδιοι δὲ πέλοντο
πάντες, ὅσους ἐκίχανεν ἀνὰ κρυερὸν στόμα χάρμης.
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἐπιβρίσασα μέγα στονόεσσα θύελλα
ἄλλα μὲν ἐκ ῥιζέων χαμάδις βάλε δένδρεα μακρὰ
490 ἄνθεσι τηλεθόωντα, τὰ δ᾽ ἐκ πρέμνοιο κέδασσεν
ὑψόθεν, ἀλλήλοισι δ᾽ ἐπὶ κλασθέντα κέχυνται:
ὣς Δαναῶν κέκλιντο πολὺς στρατὸς ἐν κονίῃσι
Μοιράων ἰότητι καὶ ἔγχεϊ Πενθεσιλείης.
αὐτὰρ ἐπεὶ καὶ νῆες ἐνιπρήσεσθαι ἔμελλον
495 χερσὶν ὕπο Τρώων, τότε που μενεδήιος Αἴας
οἰμωγῆς ἐσάκουσε καὶ Αἰακίδην προσέειπεν:
‘ὦ Ἀχιλεῦ, περὶ δή μοι ἀπείριτος ἤλυθεν αὐδὴ
οὔασιν ὡς πολέμοιο συνεσταότος μεγάλοιο:
ἀλλ᾽ ἴομεν, μὴ Τρῶες ὑποφθάμενοι παρὰ νηυσὶν
500 Ἀργείους ὀλέσωσι, καταφλέξωσι δὲ νῆας:
νῶιν δ᾽ ἀμφοτέροισιν ἐλεγχείη ἀλεγεινὴ
ἔσσεται: οὐ γὰρ ἔοικε Διὸς μεγάλοιο γεγῶτας
αἰσχύνειν πατέρων ἱερὸν γένος, οἵ ῥα καὶ αὐτοὶ
τὸ πρὶν ἅμ᾽ Ἡρακλῆι δαΐφρονι Δαομέδοντος
505 Τροίην, ἀγλαὸν ἄστυ, διέπραθον ἐγχείῃσι:
ὡς καὶ νῦν τελέεσθαι ὑφ᾽ ἡμετέρῃσιν ὀΐω
χερσίν, ἐπεὶ μέγα κάρτος ἀέξεται ἀμφοτέροισιν.’
ὣς φάτο: τῷ δ᾽ ἐπίθησε θρασὺ σθένος Αἰακίδαο:
κλαγγὴν γὰρ στονόεσσαν ὑπέκλυεν οὔασιν οἷσιν.
510 ἄμφω δ᾽ ὡρμήθησαν ἐπ᾽ ἔντεα μαρμαίροντα:
καὶ τὰ μὲν ἑσσάμενοι κατεναντίον ἔσταν ὁμίλου:
τῶν δ᾽ ἄρα τεύχεα καλὰ μέγ᾽ ἔβραχε: μαίνετο δέ σφιν
ἶσον θυμὸς Ἄρηι: τόσον σθένος ἀμφοτέροισι
δῶκεν ἐπειγομένοισι σακέσπαλος Ἀτρυτώνη.
515 Ἀργεῖοι δ᾽ ἐχάρησαν, ἐπεὶ ἴδον ἄνδρε κραταιὼ
εἰδομένω παίδεσσιν Ἀλωῆος μεγάλοιο,
οἵ ποτ᾽ ἐπ᾽ εὐρὺν Ὄλυμπον ἔφαν θέμεν οὔρεα μακρὰ
Ὄσσαν τ᾽ αἰπεινὴν καὶ Πήλιον ὑψικάρηνον,
ὅππως δὴ μεμαῶτε καὶ οὐρανὸν εἰσαφίκωνται:
520 τοῖοι ἄρ᾽ ἀντέστησαν ἀταρτηροῦ πολέμοιο
Αἰακίδαι, μέγα χάρμα λιλαιομένοισιν Ἀχαιοῖς,
ἄμφω ἐπειγόμενοι δηίων ἀπὸ λαὸν ὀλέσσαι.
πολλοὺς δ᾽ ἐγχείῃσιν ἀμαιμακέτῃσι δάμασσαν:
ὡς δ᾽ ὅτε πίονα μῆλα βοοδμητῆρε λέοντε
525 εὑρόντ᾽ ἐν ξυλόχοισι φίλων ἀπάνευθε νομήων
πανσυδίῃ κτείνωσιν, ἄχ
ρις μέλαν αἷμα πιόντες
σπλάγχνων ἐμπλήσωνται ἑὴν πολυχανδέα νηδύν:
ὣς οἵ γ᾽ ἄμφω ὄλεσσαν ἀπειρέσιον στρατὸν ἀνδρῶν.
Ἔνθ᾽ Αἴας ἕλε Δηίοχον καὶ ἀρήιον ῞Υλλον,
530 Εὐρύνομόν τε φιλοπτόλεμον καὶ Ἐνυέα δῖον.
Ἀντάνδρην δ᾽ ἄρα Πηλείδης ἕλε καὶ Πολεμοῦσαν
ἠδὲ καὶ Ἀντιβρότην, μετὰ δ᾽ Ἱπποθόην ἐρίθυμον,
τῇσι δ᾽ ἔφ᾽ Ἀρμοθόην: ἐπὶ δ᾽ ᾤχετο λαὸν ἅπαντα
αὺν Τελαμωνιάδῃ μεγαλήτορι: τῶν δ᾽ ὑπὸ χερσὶ
535 πυκναί τε σθεναραί τε κατηρείποντο φάλαγγες
ῥεῖα καὶ ὀτραλέως, ὡσεὶ πυρὶ δάσκιος ὕλη
οὔρεος ἐν ξυνοχῇσιν ἐπισπέρχοντος ἀήτεω.
τοὺς δ᾽ ὁπότ᾽ εἰσενόησε δαΐφρων Πενθεσίλεια
θῆρας ὅπως θύνοντας ἀνὰ μόθον ὀκρυόεντα,
540 ἀμφοτέρων ὥρμησε καταντίον, ἠΰτε λυγρὴ
πόρδαλις ἐν ξυλόχοισιν ὀλέθριον ἦτορ ἔχουσα
αἰνὰ περισσαίνουσα θόρῃ κατέναντ᾽ ἐπιόντων
ἀγρευτέων, οἵπερ μιν ἐν ἔντεσι θωρηχθέντες.
ἐσσυμένην μίμνουσι πεποιθότες ἐγχείῃσιν:
545 ὣς ἄρα Πενθεσίλειαν ἀρήιοι ἄνδρες ἔμιμνον
δούρατ᾽ ἀειράμενοι: περὶ δέ σφισι χαλκὸς ἀΰτει
κινυμένων: πρώτη δ᾽ ἔβαλεν περιμήκετον ἔγχος
ἐσθλὴ Πενθεσίλεια: τὸ δ᾽ ἐς σάκος Αἰακίδαο
ἷξεν, ἀπεπλάγχθη δὲ διατρυφὲν εὖτ᾽ ἀπὸ πέτρης:
550 τοἶ ἔσαν Ἡφαίστοιο περίφρονος ἄμβροτα δῶρα.
Delphi Complete Works of Quintus Smyrnaeus Page 34