Delphi Complete Works of Quintus Smyrnaeus

by Quintus Smyrnaeus

  ἐξόπιθεν, δειρὴν δὲ πάρος, καθύπερθε δὲ χαίτην

  αὐχένος ὑψηλοῖο καθήρμοσεν, ὡς ἐτεόν περ

  κινυμένην, λάσιον δὲ κάρη καὶ ἐΰτριχον οὐρήν,

  οὔατά τ᾽ ὀφθαλμούς τε διειδέας ἄλλα τε πάντα,

  145 οἷς ἐπικίνυται ἵππος: ἀέξετο δ᾽ ἱερὸν ἔργον

  ὡς ἐτεὸν ζώοντος, ἐπεὶ θεὸς ἀνέρι τέχνην

  δῶκ᾽ ἐρατήν: τετέλεστο δ᾽ ἐνὶ τρισὶν ἤμασι πάντα

  Παλλάδος ἐννεσίῃσι: πολὺς δ᾽ ἐπεγήθεε λαὸς

  Αργείων: θαύμαζε δ᾽ ὅπως ἐπὶ δούρατι θυμὸς

  150 καὶ τάχος ἐκπεπόνητο ποδῶν, χρεμέθοντί τ᾽ ἐῴκει.

  καὶ τότε δῖος Ἐπειὸς ὑπὲρ μεγακήτεος ἵππου

  εὔχετ᾽ ἐπ᾽ ἀκαμάτῳ Τριτωνίδι χεῖρας ὀρέξας:

  ‘κλῦθι, θεὰ μεγάθυμε, σάου δ᾽ ἐμὲ καὶ τεὸν ἵππον.’

  ὣς φάτο: τοῦ δ᾽ ἐσάκουσε θεὰ πολύμητις Ἀθήνη,

  155 καί ῥά οἱ ἔργον ἔτευξεν ἐπιχθονίοισιν ἀγητὸν

  πᾶσιν, ὅσοι μιν ἴδοντο καὶ οἳ μετόπισθε πύθοντο.

  ἀλλ᾽ ὅτε δὴ Δαναοὶ μὲν ἐγήθεον ἔργον Ἐπειοῦ

  δερκόμενοι, Τρῶες δὲ πεφυζότες ἔνδοθι πύργων

  μίμνον ἀλευάμενοι θάνατον καὶ ἀνηλέα κῆρα,

  160 δὴ τότ᾽ ἐπ᾽ Ὠκεανοῖο ῥοὰς καὶ Τηθύος ἄντρα

  Ζηνὸς ὑπερθύμοιο θεῶν ἀπάτερθε μολόντος

  ἔμπεσεν ἀθανάτοισιν ἔρις: δίχα δέ σφισι θυμὸς

  ἔπλετ᾽ ὀρινομένων: ἀνέμων δ᾽ ἐπιβάντες ἀέλλαις

  οὐρανόθεν φορέοντο ποτὶ χθόνα: τοῖσι δ̣̣̓̔̓ὕπ᾽ αἰθὴρ

  165 ἔβραχεν: οἱ δὲ μολόντες ἐπὶ Ξάνθοιο ῥέεθρα

  ἀλλήλων ἵσταντο καταντίον, οἱ μὲν Ἀχαιῶν

  οἱ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ Τρώων: πολέμου δ᾽ ἔρος ἔμπεσε θυμῷ.

  τοῖσι δ᾽ ὁμῶς ἀγέροντο καὶ οἳ λάχον εὐρέα πόντον.

  καί ῥ᾽ οἱ μὲν δολόεντα κοτεσσάμενοι μενέαινον

  170 ἵππον ἀμαλδῦναι σὺν νήεσιν, οἱ δ᾽ ἐρατεινὴν

  Ἴλιον: αἶσα δ᾽ ἔρυκε πολύτροπος, ἐς δὲ κυδοιμὸν

  τρέψε νόον μακάρεσσιν: Ἄρης δ᾽ ἐξῆρχε μόθοιο,

  ἆλτο δ᾽ Ἀθηναίης κατεναντίον: ὣς δὲ καὶ ἄλλοι

  σύμπεσον ἀλλήλοισι: περί σφισι δ᾽ ἄμβροτα τεύχη

  175 χρύσεα κινυμένοισι μέγ᾽ ἴαχεν: ἀμφὶ δὲ πόντος

  εὐρὺς ἐπεσμαράγησε: κελαινὴ δ᾽ ἔτρεμε γαῖα

  ἀθανάτων ὑπὸ ποσσί: μακρὸν δ᾽ ἅμα πάντες ἄϋσαν.

  σμερδαλέη δ᾽ ἐνοπὴ μέχρις οὐρανὸν εὐρὺν ἵκανε,

  μέχρις ἐπ᾽ Ἀϊδονῆος ὑπερθύμοιο βέρεθρον:

  180 Τιτῆνες δ᾽ ὑπένερθε μέγ᾽ ἔτρεσαν: ἀμφὶ δὲ μακρὴ

  Ἴδη ἐπέστενε πᾶσα καὶ ἠχήεντα ῥέεθρα

  ἀενάων ποταμῶν, δολιχαὶ δ᾽ ἅμα τοῖσι χαράδραι

  νῆές τ᾽ Ἀργείων Πριάμοιό τε κύδιμον ἄστυ.

  ἀλλ᾽ οὐκ ἀνθρώποισι πέλεν δέος: οὐδ᾽ ἐνόησαν

  185 αὐτῶν ἐννεσίῃσι θεῶν ἔριν: οἱ δὲ κολώνας

  χερσὶν ἀπορρήξαντες ἀπ᾽ οὔρεος Ἰδαίοιο

  βάλλον ἐπ᾽ ἀλλήλους: αἱ δὲ ψαμάθοισιν ὁμοῖαι

  ῥεῖα διεσκίδναντο θεῶν ἀμφ᾽ ἄσχετα γυῖα

  ῥηγνύμεναι διὰ τυτθά. Διὸς δ᾽ ἐπὶ πείρασι γαίης

  190 οὐ λάθον ἠῢ νόημα: λιπὼν δ᾽ ἄφαρ Ὠκεανοῖο

  χεύματ᾽ ἐς οὐρανὸν εὐρὺν ἀνήιε: τὸν δὲ φέρεσκον

  εὖρος καὶ Βορέης, Ζέφυρος δ᾽ ἐπὶ τοῖσι Νότος τε,

  τοὺς ὑπὸ θεσπέσιον ζυγὸν αἰόλος ἤγαγεν Ἶρις

  ἅρματος αἰὲν ἐόντος, ὅ οἱ κάμεν ἄμβροτος Αἰὼν

  195 χερσὶν ὑπ᾽ ἀκαμάτῃσιν ἀτειρέος ἐξ ἀδάμαντος.

  ἵκετο δ᾽ Οὐλύμποιο ῥίον μέγα: σὺν δ᾽ ἐτίναξεν

  ἠέρα πᾶσαν ὕπερθε χολούμενος: ἄλλοθε δ᾽ ἄλλαι

  βρονταὶ ὁμῶς στεροπῇσι μέγ᾽ ἔκτυπον: ἐκ δὲ κεραυνοὶ

  ταρφέες ἐξεχέοντο ποτὶ χθόνα: καίετο δ᾽ ἀὴρ

  200 ἄσπετον: ἀθανάτοισι δ᾽ ὑπὸ φρένας ἔμπεσε δεῖμα:

  πάντων δ᾽ ἔτρεμε γυῖα καὶ ἀθανάτων περ ἐόντων.

  τῶν δὲ περιδδείσασα κλυτὴ Θέμις εὖτε νόημα

  ἆλτο διὰ νεφέων: τάχα δέ σφεας εἰσαφίκανεν:

  οἴη γάρ στονόεντος ἀπόπροθι μίμνε μόθοιο:

  205 τοῖον δ᾽ ἔκφατο μῦθον ἐρυκανόωσα μάχεσθαι:

  ‘ἴσχεσθ᾽ ἰωχμοῖο δυσηχέος: οὐ γὰρ ἔοικε

  Ζηνὸς χωομένοιο μινυνθαδίων ἕνεκ᾽ ἀνδρῶν

  μάρνασθ᾽ αἰὲν ἐόντας, ἐπεὶ τάχα πάντες ἄϊστοι

  ἔσσεσθ᾽: ἦ γὰρ ὕπερθεν ἐφ᾽ ὑμέας οὔρεα πάντα

  210 εἰς ἓν ἀναρρήξας οὔθ᾽ υἱῶν οὔτε θυγατρῶν

  φείσεται, ἀλλ᾽ ἄρα πάντας ὁμῶς ἐφύπερθε καλύψει

  γαίῃ ἀπειρεσίῃ: οὐδ᾽ ἔσσεται ὔμμιν ἄλυξις

  ἐς φάος: ἀργαλέος δὲ περὶ ζόφος αἰὲν ἐρύξει.’

  ὣς φάτο: τοὶ δ᾽ ἐπίθοντο Διὸς τρομέοντες ὁμοκλήν,

  215 ὑσμίνης δ᾽ ἴσχοντο, χόλον δ᾽ ἀπὸ νόσφι Βάλοντο

  ἀργαλέον, φιηότητα δ᾽ ὁμήθεα ποιήσαντο:

  καί ῥ᾽ οἱ μὲν νίσσοντο πρὸς οὐρανόν, οἱ δ᾽ ἁλὸς εἴσω,

  οἱ δ᾽ ἀνὰ γαῖαν ἔμιμνον. ἐϋπτολέμοιστ δ᾽ Ἀχαιοῖς

  υἱὸς Λαέρταο πύκα φρονέων φάτο μῦθον:

  220 ‘ὦ κλυτοὶ Ἀργείων σημάντορες ὀβριμόθυμοι,

  νῦν μοι ἐελδομένῳ τεκμήρατε, οἵτινές ἐστε

  ἐκπάγλως κρατεροὶ καὶ ἀμύμονες: ἦ γὰρ ἱκάνει

  ἔργον ἀναγκαίης: ἀλλὰ μνησώμεθ᾽ Ἄρηος,

  ἐς δ᾽ ἵπ�
�ον βαίνωμεν ἐΰξοον, ὄφρα κε τέκμωρ

  225 εὕρωμεν πολέμοιο δυσηχέος: ὣς γάρ ἄμεινον

  ἔσσεται ἤν κε δόλῳ καὶ μήδεσιν ἀργαλέοισιν

  ἄστυ μέγ᾽ ἐκπέρσωμεν, οὖ εἵνεκα δεῦρο μολόντες

  πάσχομεν ἄλγεα πολλὰ φίλης ἀπὸ τηλόθι γαίης.

  ἀλλ᾽ ἄγε δή, μένος ἠΰ καὶ ἄλκιμον ἐν φρεσί θέντες

  230 καὶ γάρ τις κατὰ δῆριν ἀνιηρῇ ὑπ᾽ ἀνάγκῃ

  θαρσήσας ἀνὰ θυμὸν ἀμείνονα φῶτα κατέκτα

  χειρότερος γεγαώς: μάλα γὰρ μέγα θυμὸν ἀέξει

  θάρσος, ὅ πέρ τε μάλιστα πέλει κλέος ἀνθ ρώποισιν.

  ἀλλ᾽ ἄγ᾽, ἀριστῆες μὲν ἐῢν λόχου ἐντύνεσθε:

  235 οἱ δ᾽ ἄλλοι Τενέδοιο πρὸς ἱερὸν ἄστυ μολόντες

  μιμνέμεν, εἰσόκεν ἄμμε ποτὶ πτόλιν εἰρύσσωσι

  δήϊοι ἐλπόμενοι Τριτωνίδι δῶρον ἄγεσθαι.

  αἰζηῶν δέ τις ἐσθλός, ὃν οὐ σάφα Τρῶες ἴσασι,

  μιμνέτω ἄγχ᾽ ἵπποιο σιδήρεον ἐνθέμενος κῆρ:

  240 καί οἱ πάντα μέλοιτο μάλ᾽ ἔμπεδον, ὁππόσ᾽ ἔγωγε

  πρόσθ᾽ ἐφάμην: καὶ μή τι περὶ φρεσὶν ἄλλο νοήσῃ,

  ὄφρα μὴ ἀμφαδὰ Τρωσὶν Ἀχαιῶν ἔργα πέληται.’

  ὣς φάτο: τὸν δὲ Σίνων ἀπαμείβετο κύδιμος ἀνὴρ

  ἄλλων δειδιότων: μάλα γὰρ μέγα ἔργον ἔμελλεν

  245 ἐκτελέειν: τῷ καί μιν ἐϋφρονέοντ᾽ ἀνὰ θυμὸν

  εὐρὺς ἀγάσσατο λαός: ὁ δ᾽ ἐν μέσσοισιν ἔειπεν:

  ‘ὦ Ὀδυσεῦ καὶ πάντες Ἀχαιῶν φέρτατοι υἷες,

  ἔργον μὲν τόδ᾽ ἔγωγε λιλαιομένοισι τελέσσω,

  εἰ καὶ ἀεικίζωσι καὶ εἰ πυρὶ μητιόωνται

  250 βάλλειν ζωὸν ἐόντα: τὸ γάρ νύ μοι εὔαδε θυμῷ,

  ἢ θανέειν δηΐοισιν ὑπ᾽ ἀνδράσιν, ἢ ὑπαλύξαι

  Ἀργείοις μέγα κῦδος ἐελδομένοισι φέροντα.’

  ὣς φάτο θαρσαλέως: μέγα δ᾽ Ἀργεῖοι κεχάροντο:

  καί τις ἔφη: ‘ὡς τῷδε θεὸς μέγα θάρσος ἔδωκε

  255 σήμερον: οὐ γὰρ πρόσθεν ἔην θρασύς: ἀλλά ἑ δαίμων

  ὀτρύνει πάντεσσι κακὸν Τρώεσσι γενέσθαι

  ἢ νῶιν: νῦν γάρ που ὀΐομαι ἐσσυμένως περ

  ἀργαλέου πολέμοιο τέκμωρ ἀΐδηλον ἔσεσθαι.’

  ὣς ἄρ᾽ ἔφη κατὰ λαὸν ἀρηϊφίλων τις Ἀχατῶν:

  260 Νέστωρ δ᾽ αὖθ᾽ ἑτέρωθεν ἐποτρύνων μετέειπε:

  ‘νῦν χρειώ, φίλα τέκνα , βίης καὶ θάρσεος ἐσθλοῦ:

  νῦν γὰρ τέρμα πόνοιο θεοὶ καὶ ἀμύμονα νίκην

  ἧμιν ἐελδομένοισι φίλας ἐς χεῖρας ἄγουσιν:

  ἀλλ᾽ ἄγε θαρσαλέως πολυχανδέος ἔνδοθεν ἵππου

  265 βαίνετ᾽, ἐπεὶ μερόπεσσι κλέος μέγα θάρσος ὀπάξει:

  ὡς ὄφελον μέγα κάρτος ἐμοῖς ἔτι γούνασι κεῖτο,

  οἶον ὅτ᾽ Αἴσονος υἱὸς ἔσω νεὸς ὠκυπόροιο

  Ἀργῴης καλέεσκεν ἀριστέας, ὁππότ᾽ ἔγωγε

  πρῶτος ἀριστήων καταβήμεναι ὁρμαίνεσκον,

  270 εἰ μὴ ἄρ᾽ ἀντίθεος Πελίης ἀέκοντά μ᾽ ἔρυκε:

  νῦν δέ με γῆρας ἔπεισι πολύστονον: ἀλλ᾽ ἄρα καὶ ὥς,

  ὡς νέος ἡβώων, καταβήσομαι ἔνδοθεν ἵππου

  θαρσαλέως: θάρσος δὲ κλέος καὶ κῦδος ὁπάσσει.’

  ὣς φάμενον προσέειπε πάϊς ξανθοῦ Ἀχιλῆος:

  275 ‘ὧ Νέστορ, σὺ μέν ἐσσὶ νόῳ προφερέστατος ἀνδρῶν

  πάντων: ἀλλά σε γῆρας ἀμείλιχον ἀμφιμέμαρπεν,

  οὐδέ τοι ἔμπεδός ἐστι βίη χατέοντι πόνοιο:

  τῷ σε χρὴ Τενέδοιο πρὸς ῇόνας ἀπονέεσθαι:

  ἐς δὲ λόχον νέοι ἄνδρες ἔθ᾽ ὑσμίνης ἀκόρητοι

  280 βησόμεθ᾽ ὡς σύ, γεραιέ, λιλαιομένοις ἐπιτέλλεις.’

  ὣς φάτο: τοῦ δ᾽ ἄγχιστα κιὼν Νηλήιος υἱὸς

  ἀμφοτέρας οἱ ἔκυσσε χέρας κεφαλήν τ᾽ ἐφύπερθεν,

  οὕνεχ᾽ ὑπέσχετο πρῶτος ἐς εὐρέα δύμεναι ἵππον,

  αὐτὸν δ᾽ αὖτε κέλευε γεραίτερον ἔκτοθι μίμνειν

  285 ἄλλοις σὺν Δαναοῖσιν: ἐέλδετο γὰρ πονέεσθαι:

  καί ῥά μιν ἰωχμοῖο λιλαιόμενον προσέειπεν:

  ‘ἐσσὶ πατρὸς κείνοιο βίῃ καὶ εΰφρονι μύθῳ

  ἀντιθέου Ἀχιλῆος: ἔολπα δὲ σῇσι χέρεσσιν

  Ἀργείους Πριάμοιο διαπραθέειν κλυτὸν ἄστυ:

  290 ὀψὲ δ᾽ ἄρ᾽ ἐκ καμάτοιο μέγα κλέος ἔσσεται ἡμῖν

  πολλὰ πονησαμένοισι κατὰ κλόνον ἄλγεα λυγρά:

  ἄλγεα μὲν παρὰ ποσσὶ θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν,

  ἐσθλὰ δὲ πολλὸν ἄπωθε: πόνον δ᾽ ἐς μέσσον ἔλασσαν:

  τούνεκα ῥηιδίη μέν ἐς ἀργαλέην κακότητα

  295 αἰζηοῖσι κέλευθος, ἀνιηρὴ δ᾽ ἐπὶ κῦδος,

  μέσφ᾽ ὅτε τις στονόεντα πόνον διὰ ποσσὶ περήσῃ.’

  ὣς φάτο: τὸν δ᾽ Ἀχιλῆος ἀμείβετο κύδιμος υἱός:

  ‘ὦ γέρον, ὡς σύ γ᾽ ἔολπας ἐνὶ φρεσί, τοῦτο πέλοιτο

  ἡμῖν εὐχομένοισιν, ἐπεὶ πολὺ λώιον οὕτως:

  300 εἰ δ᾽ ἑτέρως ἐθέλουσι θεοί , καὶ τοῦτο τετύχθω:

  βουλοίμην γὰρ ὑπ᾽ Ἄρεϊ ἐϋκλειῶς ἀπολέσθαι,

  ἠὲ φυγὼν Τροίηθεν ὀνείδεα πολλὰ φέρεσθαι.’

  ὣς εἰπὼν ὤμοισι κατ᾽ ἄμβροτα θήκατο τεύχη

  πατρὸς ἑοῦ: τοὶ δ᾽ αἶψα καὶ αὐτοὶ θωρήχθησαν

  305 ἡρώων οἱ ἄριστοι, ὅσοις θρασὺς ἔπλετο θυμός.

  τούς μοι νῦν καθ᾽ ἕκαστον ἀνειρομένῳ σάφα Μοῦσαι

  ἔσπεθ᾽ , ὅσοι κατέβησαν ἄσω πολυχανδέος ἵππου:

  ὑμεῖς γὰρ πᾶσάν �
�οι ἐνὶ φρεσὶ θήκατ᾽ ἀοιδήν,

  πρίν μοι ἔτ᾽ ἀμφὶ παρειὰ κατασκίδνασθαι ἴουλον,

  310 σμύρνης ἐν δαπέδοισι περικλυτὰ μῆλα νέμοντι

  τρὶς τόσον Ἑρμοῦ ἄπωθεν, ὅσον βοόωντος ἀκοῦσαι,

  Ἀρτέμιδος περὶ νηὸν Ἐλευθερίῳ ἐνὶ κήπῳ,

  οὔρεΐ τ᾽ οὔτε λίην χθαμαλῷ οὔθ᾽ ὑψόθι πολλῷ.

  πρῶτος μὲν κατέβαινεν ἐς ἵππον κητώεντα

  315 υἱὸς Ἀχιλλῆος, σὺν δὲ κρατερὸς Μενέλαος

  ἠδ᾽ Ὀδυσεὺς Σθένελός τε καὶ ἀντίθεος Διομήδης:

  βῆ δὲ Φιλοκτήτης τε καὶ Ἄντικλος ἠδὲ Μενεσθεύς,

  σὺν δὲ Θόας ἐρίθυμος ἰδὲ ξανθὸς Πολυποίτης,

  Αἴας τ᾽ Εὐρύπυλός τε καὶ ἰσόθεος Θρασυμήδης,

  320 Μηριόνης τε καὶ Ἰδομενεὺς ἀριδεικέτω ἄμφω,

  σὺν δ᾽ ἄρ᾽ ἐϋμμελίης Ποδαλείριος Εὐρύμαχός τε

  Τεῦκρός τ᾽ ἀντίθεος καὶ Ἰάλμενος ὀβριμόθυμος,

  Θάλπιος Ἀντίμαχός τε μενεπτόλεμός τε Λεοντεύς:

  σὺν δ᾽ Εὔμηλος ἔβη θεοείκελος Εὐρύαλός τε

  325 Δημοφόων τε καὶ Ἀμφίμαχος κρατερός τ᾽ Ἀγαπήνωρ,

  σὺν δ᾽ Ἀκάμας τε Μέγης τε κραταιοῦ Φυλέος υἱός:

  ἄλλοι δ᾽ αὖ κατέβαινον, ὅσοι ἔσαν ἔξοχ᾽ ἄριστοι,

  ὅσσους χάνδανεν ἵππος ἐΰξοος ἐντὸς ἐέργειν.

  ἐν δέ σφιν πύματος κατεβήσατο δῖος Ἐπειός,

  330 ὅς ῥα καὶ ἵππον ἔτευξεν: ἐπίστατο δ᾽ ᾦ ἐνὶ θυμῷ

  ἠμὲν ἀναπτύξαι κείνου πτύχας ἠδ᾽ ἐπερεῖσαι: