Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics)

Home > Fiction > Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) > Page 111
Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) Page 111

by Aristophanes


  Νέκρος

  πόσ᾽ ἄττα;

  Διόνυσος

  ταυτί.

  Νέκρος

  δύο δραχμὰς μισθὸν τελεῖς;

  Διόνυσος

  μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἔλαττον.

  Νέκρος

  ὑπάγεθ᾽ ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ.

  Διόνυσος

  175 ἀνάμεινον ὦ δαιμόνι᾽, ἐὰν ξυμβῶ τί σοι.

  Νέκρος

  εἰ μὴ καταθήσεις δύο δραχμάς, μὴ διαλέγου.

  Διόνυσος

  λάβ᾽ ἐννέ᾽ ὀβολούς.

  Νέκρος

  ἀναβιοίην νυν πάλιν.

  Ξανθίας

  ὡς σεμνὸς ὁ κατάρατος: οὐκ οἰμώξεται;

  ἐγὼ βαδιοῦμαι.

  Διόνυσος

  χρηστὸς εἶ καὶ γεννάδας.

  180 χωρῶμεν ἐπὶ τὸ πλοῖον.

  Χάρων

  ὠὸπ παραβαλοῦ.

  Ξανθίας

  τουτὶ τί ἔστι;

  Διόνυσος

  τοῦτο; λίμνη νὴ Δία

  αὕτη ‘στὶν ἣν ἔφραζε, καὶ πλοῖόν γ᾽ ὁρῶ.

  Ξανθίας

  νὴ τὸν Ποσειδῶ κἄστι γ᾽ ὁ Χάρων οὑτοσί.

  Διόνυσος

  χαῖρ᾽ ὦ Χάρων, χαῖρ᾽ ὦ Χάρων, χαῖρ᾽ ὦ Χάρων.

  Χάρων

  185 τίς εἰς ἀναπαύλας ἐκ κακῶν καὶ πραγμάτων;

  τίς ἐς τὸ Λήθης πεδίον, ἢ σ᾽ Ὄνου πόκας,

  ἢ σ᾽ Κερβερίους, ἢ σ᾽ κόρακας, ἢ ‘πὶ Ταίναρον;

  Διόνυσος

  ἐγώ.

  Χάρων

  ταχέως ἔμβαινε.

  Διόνυσος

  ποῖ σχήσειν δοκεῖς;

  ἐς κόρακας ὄντως;

  Χάρων

  ναὶ μὰ Δία σοῦ γ᾽ οὕνεκα.

  190 ἔσβαινε δή.

  Διόνυσος

  παῖ δεῦρο.

  Χάρων

  δοῦλον οὐκ ἄγω,

  εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν κρεῶν.

  Ξανθίας

  μὰ τὸν Δί᾽ οὐ γὰρ ἀλλ᾽ ἔτυχον ὀφθαλμιῶν.

  Χάρων

  οὔκουν περιθρέξει δῆτα τὴν λίμνην κύκλῳ;

  Ξανθίας

  ποῦ δῆτ᾽ ἀναμενῶ;

  Χάρων

  παρὰ τὸν Αὑαίνου λίθον

  195 ἐπὶ ταῖς ἀναπαύλαις.

  Διόνυσος

  μανθάνεις;

  Ξανθίας

  πάνυ μανθάνω.

  οἴμοι κακοδαίμων, τῷ ξυνέτυχον ἐξιών;

  Χάρων

  κάθιζ᾽ ἐπὶ κώπην. εἴ τις ἔτι πλεῖ, σπευδέτω.

  οὗτος τί ποιεῖς;

  Διόνυσος

  ὅ τι ποιῶ; τί δ᾽ ἄλλο γ᾽ ἢ

  ἵζω ‘πὶ κώπην, οὗπερ ἐκέλευές με σύ;

  Χάρων

  οὔκουν καθεδεῖ δῆτ᾽ ἐνθαδὶ γάστρων;

  Διόνυσος

  ἰδού.

  Χάρων

  οὔκουν προβαλεῖ τὼ χεῖρε κἀκτενεῖς;

  Διόνυσος

  ἰδού.

  Χάρων

  οὐ μὴ φλυαρήσεις ἔχων ἀλλ᾽ ἀντιβὰς

  ἐλᾷς προθύμως;

  Διόνυσος

  κᾆτα πῶς δυνήσομαι

  ἄπειρος ἀθαλάττωτος ἀσαλαμίνιος

  ὢν εἶτ᾽ ἐλαύνειν;

  Χάρων

  ῥᾷστ᾽: ἀκούσει γὰρ μέλη

  κάλλιστ᾽, ἐπειδὰν ἐμβάλῃς ἅπαξ,

  Διόνυσος

  τίνων;

  Χάρων

  βατράχων κύκνων θαυμαστά.

  Διόνυσος

  κατακέλευε δή.

  Χάρων

  ὦ ὀπὸπ ὦ ὀπόπ.

  Βάτραχοι

  βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ,

  210 βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  λιμναῖα κρηνῶν τέκνα,

  ξύναυλον ὕμνων βοὰν

  φθεγξώμεθ᾽, εὔγηρυν ἐμὰν ἀοιδάν,

  κοὰξ κοάξ,

  215 ἣν ἀμφὶ Νυσήιον

  Διὸς Διόνυσον ἐν

  Λίμναισιν ἰαχήσαμεν,

  ἡνίχ᾽ ὁ κραιπαλόκωμος

  τοῖς ἱεροῖσι Χύτροισι

  χωρεῖ κατ᾽ ἐμὸν τέμενος λαῶν ὄχλος.

  220 βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  Διόνυσος

  ἐγὼ δέ γ᾽ ἀλγεῖν ἄρχομαι

  τὸν ὄρρον ὦ κοὰξ κοάξ:

  ὑμῖν δ᾽ ἴσως οὐδὲν μέλει.

  Βάτραχοι

  225 βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  Διόνυσος

  ἀλλ᾽ ἐξόλοισθ᾽ αὐτῷ κοάξ:

  οὐδὲν γάρ ἐστ᾽ ἀλλ᾽ ἢ κοάξ.

  Βάτραχοι

  εἰκότως γ᾽ ὦ πολλὰ πράττων.

  ἐμὲ γὰρ ἔστερξαν εὔλυροί τε Μοῦσαι

  230 καὶ κεροβάτας Πὰν ὁ καλαμόφθογγα παίζων:

  προσεπιτέρπεται δ᾽ ὁ φορμικτὰς Ἀπόλλων,

  ἕνεκα δόνακος, ὃν ὑπολύριον

  ἔνυδρον ἐν λίμναις τρέφω.

  235 βρεκεκεκὲξ κοάξ κοάξ.

  Διόνυσος

  ἐγὼ δὲ φλυκταίνας γ᾽ ἔχω,

  χὠ πρωκτὸς ἰδίει πάλαι,

  κᾆτ᾽ αὐτίκ᾽ ἐκκύψας ἐρεῖ —

  Βάτραχοι

  βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  Διόνυσος

  240 ἀλλ᾽ ὦ φιλῳδὸν γένος

  παύσασθε.

  Βάτραχοι

  μᾶλλον μὲν οὖν

  φθεγξόμεσθ᾽, εἰ δή ποτ᾽ εὐηλίοις

  ἐν ἁμέραισιν

  ἡλάμεσθα διὰ κυπείρου

  καὶ φλέω, χαίροντες ᾠδῆς

  245 πολυκολύμβοισι μέλεσιν,

  ἢ Διὸς φεύγοντες ὄμβρον

  ἔνυδρον ἐν βυθῷ χορείαν

  αἰόλαν ἐφθεγξάμεσθα

  πομφολυγοπαφλάσμασιν.

  Διόνυσος

  βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  τουτὶ παρ᾽ ὑμῶν λαμβάνω.

  Βάτραχοι

  δεινά τἄρα πεισόμεσθα.

  Διόνυσος

  δεινότερα δ᾽ ἔγωγ᾽, ἐλαύνων

  255 εἰ διαρραγήσομαι.

  Βάτραχοι

  βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  Διόνυσος

 
; οἰμώζετ᾽: οὐ γάρ μοι μέλει.

  Βάτραχοι

  ἀλλὰ μὴν κεκραξόμεσθά γ᾽

  ὁπόσον ἡ φάρυξ ἂν ἡμῶν

  260 χανδάνῃ δι᾽ ἡμέρας.

  Διόνυσος

  βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε.

  Βάτραχοι

  οὐδὲ μὴν ἡμᾶς σὺ πάντως.

  Διόνυσος

  οὐδὲ μὴν ὑμεῖς γ᾽ ἐμὲ

  οὐδέποτε: κεκράξομαι γὰρ

  265 κἂν δέῃ δι᾽ ἡμέρας

  βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ,

  ἕως ἂν ὑμῶν ἐπικρατήσω τῷ κοάξ,

  βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

  Διόνυσος

  ἔμελλον ἄρα παύσειν ποθ᾽ ὑμᾶς τοῦ κοάξ.

  Χάρων

  ὢ παῦε παῦε, παραβαλοῦ τὼ κωπίω,

  270 ἔκβαιν᾽, ἀπόδος τὸν ναῦλον.

  Διόνυσος

  ἔχε δὴ τὠβολώ.

  ὁ Ξανθίας. ποῦ Ξανθίας; ἦ Ξανθία.

  Ξανθίας

  ἰαῦ.

  Διόνυσος

  βάδιζε δεῦρο.

  Ξανθίας

  χαῖρ᾽ ὦ δέσποτα.

  Διόνυσος

  τί ἔστι τἀνταυθοῖ;

  Ξανθίας

  σκότος καὶ βόρβορος.

  Διόνυσος

  κατεῖδες οὖν που τοὺς πατραλοίας αὐτόθι

  275 καὶ τοὺς ἐπιόρκους, οὓς ἔλεγεν ἡμῖν;

  Ξανθίας

  σὺ δ᾽ οὔ;

  Διόνυσος

  νὴ τὸν Ποσειδῶ ‘γωγε, καὶ νυνί γ᾽ ὁρῶ.

  ἄγε δὴ τί δρῶμεν;

  Ξανθίας

  προϊέναι βέλτιστα νῷν,

  ὡς οὗτος ὁ τόπος ἐστὶν οὗ τὰ θηρία

  τὰ δείν᾽ ἔφασκ᾽ ἐκεῖνος.

  Διόνυσος

  ὡς οἰμώξεται.

  280 ἠλαζονεύεθ᾽ ἵνα φοβηθείην ἐγώ,

  εἰδώς με μάχιμον ὄντα φιλοτιμούμενος.

  οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρόν ἐσθ᾽ ὡς Ἡρακλῆς.

  ἐγὼ δέ γ᾽ εὐξαίμην ἂν ἐντυχεῖν τινι

  λαβεῖν τ᾽ ἀγώνισμ᾽ ἄξιόν τι τῆς ὁδοῦ.

  Ξανθίας

  285 νὴ τὸν Δία καὶ μὴν αἰσθάνομαι ψόφου τινός.

  Διόνυσος

  ποῦ ποῦ ‘στιν;

  Ξανθίας

  ἐξόπισθεν.

  Διόνυσος

  ἐξόπισθ᾽ ἴθι.

  Ξανθίας

  ἀλλ᾽ ἐστὶν ἐν τῷ πρόσθε.

  Διόνυσος

  πρόσθε νυν ἴθι.

  Ξανθίας

  καὶ μὴν ὁρῶ νὴ τὸν Δία θηρίον μέγα.

  Διόνυσος

  ποῖόν τι;

  Ξανθίας

  δεινόν: παντοδαπὸν γοῦν γίγνεται

  290 τοτὲ μέν γε βοῦς, νυνὶ δ᾽ ὀρεύς, τοτὲ δ᾽ αὖ γυνὴ

  ὡραιοτάτη τις.

  Διόνυσος

  ποῦ ‘στι; φέρ᾽ ἐπ᾽ αὐτὴν ἴω.

  Ξανθίας

  ἀλλ᾽ οὐκέτ᾽ αὖ γυνή ‘στιν, ἀλλ᾽ ἤδη κύων.

  Διόνυσος

  Ἔμπουσα τοίνυν ἐστί.

  Ξανθίας

  πυρὶ γοῦν λάμπεται

  ἅπαν τὸ πρόσωπον.

  Διόνυσος

  καὶ σκέλος χαλκοῦν ἔχει;

  Ξανθίας

  295 νὴ τὸν Ποσειδῶ, καὶ βολίτινον θάτερον,

  σάφ᾽ ἴσθι.

  Διόνυσος

  ποῖ δῆτ᾽ ἂν τραποίμην;

  Ξανθίας

  ποῖ δ᾽ ἐγώ;

  Διόνυσος

  ἱερεῦ διαφύλαξόν μ᾽, ἵν᾽ ὦ σοι ξυμπότης.

  Ξανθίας

  ἀπολούμεθ᾽ ὦναξ Ἡράκλεις.

  Διόνυσος

  οὐ μὴ καλεῖς μ᾽

  ὦνθρωφ᾽, ἱκετεύω, μηδὲ κατερεῖς τοὔνομα.

  Ξανθίας

  300 Διόνυσε τοίνυν.

  Διόνυσος

  τοῦτό γ᾽ ἧττον θατέρου.

  ἴθ᾽ ᾗπερ ἔρχει.

  Ξανθίας

  δεῦρο δεῦρ᾽ ὦ δέσποτα.

  Διόνυσος

  τί δ᾽ ἔστι;

  Ξανθίας

  θάρρει: πάντ᾽ ἀγαθὰ πεπράγαμεν,

  ἔξεστί θ᾽ ὥσπερ Ἡγέλοχος ἡμῖν λέγειν,

  ‘ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλῆν ὁρῶ.’

  305 ἥμπουσα φρούδη.

  Διόνυσος

  κατόμοσον.

  Ξανθίας

  νὴ τὸν Δία.

  Διόνυσος

  καὖθις κατόμοσον.

  Ξανθίας

  νὴ Δί᾽.

  Διόνυσος

  ὄμοσον.

  Ξανθίας

  νὴ Δία.

  Διόνυσος

  οἴμοι τάλας, ὡς ὠχρίασ᾽ αὐτὴν ἰδών.

  Ξανθίας

  ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασέ σου.

  Διόνυσος

  οἴμοι, πόθεν μοι τὰ κακὰ ταυτὶ προσέπεσεν;

  310 τίν᾽ αἰτιάσομαι θεῶν μ᾽ ἀπολλύναι;

  Ξανθίας

  αἰθέρα Διὸς δωμάτιον ἢ χρόνου πόδα;

  αὐλεῖ τις ἔνδοθεν)

  Διόνυσος

  οὗτος.

  Ξανθίας

  τί ἔστιν;

  Διόνυσος

  οὐ κατήκουσας;

  Ξανθίας

  τίνος;

  Διόνυσος

  αὐλῶν πνοῆς.

  Ξανθίας

  ἔγωγε, καὶ δᾴδων γέ με

  αὔρα τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη.

  Διόνυσος

  315 ἀλλ᾽ ἠρεμὶ πτήξαντες ἀκροασώμεθα.

  Χορός

  Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε.

  Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε.

  Ξανθίας

  τοῦτ᾽ ἔστ᾽ ἐκεῖν᾽ ὦ δέσποθ᾽: οἱ μεμυημένοι

  ἐνταῦθά που παίζουσιν, οὓς ἔφραζε νῷν.

  320 ᾁδουσι γοῦν τὸν Ἴακχον ὅνπερ Διαγόρας.

  Διόνυσος

  κἀμοὶ δοκοῦσιν. ἡσυχίαν τοίνυν ἄγειν

  βέλτιστόν ἐσθ᾽, ἕως ἂν εἰδῶμεν σαφῶς.

  Χορός

  Ἴακχ᾽ ὦ πολυτίμητ᾽ ἐν ἕδραις ἐνθάδε ναίων,

  325 Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε,

  ἐ
λθὲ τόνδ᾽ ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων

  ὁσίους ἐς θιασώτας,

  πολύκαρπον μὲν τινάσσων

  περὶ κρατὶ σῷ βρύοντα

  330 στέφανον μύρτων, θρασεῖ δ᾽ ἐγκατακρούων

  ποδὶ τὰν ἀκόλαστον

  φιλοπαίγμονα τιμάν,

  335 χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος, ἁγνάν, ἱερὰν

  ὁσίοις μύσταις χορείαν. Ξανθίας

  ὦ πότνια πολυτίμητε Δήμητρος κόρη,

  ὡς ἡδύ μοι προσέπνευσε χοιρείων κρεῶν.

  Διόνυσος

  οὔκουν ἀτρέμ᾽ ἕξεις, ἤν τι καὶ χορδῆς λάβῃς;

  Χορός

  †ἔγειρε φλογέας λαμπάδας ἐν χερσὶ γὰρ ἥκει τινάσσων†,

  Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε,

  νυκτέρου τελετῆς φωσφόρος ἀστήρ.

  φλογὶ φέγγεται δὲ λειμών:

  345 γόνυ πάλλεται γερόντων:

  ἀποσείονται δὲ λύπας

  χρονίους τ᾽ ἐτῶν παλαιῶν ἐνιαυτοὺς

  350 ἱερᾶς ὑπὸ τιμᾶς.

  σὺ δὲ λαμπάδι † φλέγων†

  προβάδην ἔξαγ᾽ ἐπ᾽ ἀνθηρὸν ἕλειον δάπεδον

  χοροποιὸν μάκαρ ἥβαν. Χορός

  εὐφημεῖν χρὴ κἀξίστασθαι τοῖς ἡμετέροισι χοροῖσιν,

  355 ὅστις ἄπειρος τοιῶνδε λόγων ἢ γνώμῃ μὴ καθαρεύει,

  ἢ γενναίων ὄργια Μουσῶν μήτ᾽ εἶδεν μήτ᾽ ἐχόρευσεν,

  μηδὲ Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου γλώττης Βακχεῖ᾽ ἐτελέσθη,

  ἢ βωμολόχοις ἔπεσιν χαίρει μὴ ν᾽ καιρῷ τοῦτο ποιοῦσιν,

  ἢ στάσιν ἐχθρὰν μὴ καταλύει μηδ᾽ εὔκολός ἐστι πολίταις,

  360 ἀλλ᾽ ἀνεγείρει καὶ ῥιπίζει κερδῶν ἰδίων ἐπιθυμῶν,

  ἢ τῆς πόλεως χειμαζομένης ἄρχων καταδωροδοκεῖται,

  ἢ προδίδωσιν φρούριον ἢ ναῦς, ἢ τἀπόρρητ᾽ ἀποπέμπει

  ἐξ Αἰγίνης Θωρυκίων ὢν εἰκοστολόγος κακοδαίμων,

  ἀσκώματα καὶ λίνα καὶ πίτταν διαπέμπων εἰς Ἐπίδαυρον,

  365 ἢ χρήματα ταῖς τῶν ἀντιπάλων ναυσὶν παρέχειν τινὰ πείθει,

  ἢ κατατιλᾷ τῶν Ἑκαταίων κυκλίοισι χοροῖσιν ὑπᾴδων,

  ἢ τοὺς μισθοὺς τῶν ποιητῶν ῥήτωρ ὢν εἶτ᾽ ἀποτρώγει,

 

‹ Prev