Book Read Free

Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics)

Page 119

by Aristophanes


  τονδὶ λαβοῦσα. τοῖς θεοῖς μὲν εὔχομαι

  τυχεῖν κατορθώσασα τὰ βεβουλευμένα.

  ἐμοὶ δ᾽ ἴσον μὲν τῆσδε τῆς χώρας μέτα

  ὅσονπερ ὑμῖν: ἄχθομαι δὲ καὶ φέρω

  175 τὰ τῆς πόλεως ἅπαντα βαρέως πράγματα.

  ὁρῶ γὰρ αὐτὴν προστάταισι χρωμένην

  ἀεὶ πονηροῖς: κἄν τις ἡμέραν μίαν

  χρηστὸς γένηται, δέκα πονηρὸς γίγνεται.

  ἐπέτρεψας ἑτέρῳ: πλείον᾽ ἔτι δράσει κακά.

  180 χαλεπὸν μὲν οὖν ἄνδρας δυσαρέστους νουθετεῖν,

  οἳ τοὺς φιλεῖν μὲν βουλομένους δεδοίκατε,

  τοὺς δ᾽ οὐκ ἐθέλοντας ἀντιβολεῖθ᾽ ἑκάστοτε.

  ἐκκλησίαισιν ἦν ὅτ᾽ οὐκ ἐχρώμεθα

  οὐδὲν τὸ παράπαν: ἀλλὰ τόν γ᾽ Ἀγύρριον

  185 πονηρὸν ἡγούμεσθα: νῦν δὲ χρωμένων

  ὁ μὲν λαβὼν ἀργύριον ὑπερεπῄνεσεν,

  ὁ δ᾽ οὐ λαβὼν εἶναι θανάτου φήσ᾽ ἀξίους

  τοὺς μισθοφορεῖν ζητοῦντας ἐν τἠκκλησίᾳ.

  Γυνὴ Α

  νὴ τὴν Ἀφροδίτην εὖ γε ταυταγὶ λέγεις.

  Πραξάγορα

  190 τάλαιν᾽ Ἀφροδίτην ὤμοσας; χαρίεντά γ᾽ ἂν

  ἔδρασας, εἰ τοῦτ᾽ εἶπας ἐν τἠκκλησίᾳ.

  Γυνὴ Α

  ἀλλ᾽ οὐκ ἂν εἶπον.

  Πραξάγορα

  μηδ᾽ ἐθίζου νῦν λέγειν.

  τὸ συμμαχικὸν αὖ τοῦθ᾽, ὅτ᾽ ἐσκοπούμεθα,

  εἰ μὴ γένοιτ᾽, ἀπολεῖν ἔφασκον τὴν πόλιν:

  195 ὅτε δὴ δ᾽ ἐγένετ᾽, ἤχθοντο, τῶν δὲ ῥητόρων

  ὁ τοῦτ᾽ ἀναπείσας εὐθὺς ἀποδρὰς ᾤχετο.

  ναῦς δεῖ καθέλκειν: τῷ πένητι μὲν δοκεῖ,

  τοῖς πλουσίοις δὲ καὶ γεωργοῖς οὐ δοκεῖ.

  Κορινθίοις ἄχθεσθε, κἀκεῖνοί γέ σοι:

  200 νῦν εἰσὶ χρηστοί, καὶ σύ νυν χρηστὸς γενοῦ.

  Ἀργεῖος ἀμαθής, ἀλλ᾽ Ἱερώνυμος σοφός:

  σωτηρία παρέκυψεν, ἀλλ᾽ ὡρᾴζεται

  Θρασύβουλος αὐτὸς οὐχὶ παρακαλούμενος.

  Γυνὴ Α

  ὡς ξυνετὸς ἁνήρ.

  Πραξάγορα

  νῦν καλῶς ἐπῄνεσας.

  205 ὑμεῖς γάρ ἐστ᾽ ὦ δῆμε τούτων αἴτιοι.

  τὰ δημόσια γὰρ μισθοφοροῦντες χρήματα

  ἰδίᾳ σκοπεῖσθ᾽ ἕκαστος ὅ τι τις κερδανεῖ,

  τὸ δὲ κοινὸν ὥσπερ Αἴσιμος κυλίνδεται.

  ἢν οὖν ἐμοὶ πίθησθε, σωθήσεσθ᾽ ἔτι.

  210 ταῖς γὰρ γυναιξὶ φημὶ χρῆναι τὴν πόλιν

  ἡμᾶς παραδοῦναι. καὶ γὰρ ἐν ταῖς οἰκίαις

  ταύταις ἐπιτρόποις καὶ ταμίαισι χρώμεθα.

  Γυνὴ Α

  εὖ γ᾽ εὖ γε νὴ Δί᾽ εὖ γε.

  Γυνὴ Β

  λέγε λέγ᾽ ὦγαθέ.

  Πραξάγορα

  ὡς δ᾽ εἰσὶν ἡμῶν τοὺς τρόπους βελτίονες

  215 ἐγὼ διδάξω. πρῶτα μὲν γὰρ τἄρια

  βάπτουσι θερμῷ κατὰ τὸν ἀρχαῖον νόμον

  ἁπαξάπασαι, κοὐχὶ μεταπειρωμένας

  ἴδοις ἂν αὐτάς. ἡ δ᾽ Ἀθηναίων πόλις,

  εἰ τοῦτο χρηστῶς εἶχεν, οὐκ ἂν ἐσῴζετο,

  220 εἰ μή τι καινὸν ἄλλο περιηργάζετο.

  καθήμεναι φρύγουσιν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  ἐπὶ τῆς κεφαλῆς φέρουσιν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  τὰ Θεσμοφόρι᾽ ἄγουσιν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  πέττουσι τοὺς πλακοῦντας ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  τοὺς ἄνδρας ἐπιτρίβουσιν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  225 μοιχοὺς ἔχουσιν ἔνδον ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  αὑταῖς παροψωνοῦσιν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  οἶνον φιλοῦσ᾽ εὔζωρον ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ:

  βινούμεναι χαίρουσιν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ.

  ταύταισιν οὖν ὦνδρες παραδόντες τὴν πόλιν

  230 μὴ περιλαλῶμεν, μηδὲ πυνθανώμεθα

  τί ποτ᾽ ἄρα δρᾶν μέλλουσιν, ἀλλ᾽ ἁπλῷ τρόπῳ

  ἐῶμεν ἄρχειν, σκεψάμενοι ταυτὶ μόνα,

  ὡς τοὺς στρατιώτας πρῶτον οὖσαι μητέρες

  σῴζειν ἐπιθυμήσουσιν: εἶτα σιτία

  235 τίς τῆς τεκούσης μᾶλλον ἐπιπέμψειεν ἄν;

  χρήματα πορίζειν εὐπορώτατον γυνή,

  ἄρχουσά τ᾽ οὐκ ἂν ἐξαπατηθείη ποτέ:

  αὐταὶ γάρ εἰσιν ἐξαπατᾶν εἰθισμέναι.

  τὰ δ᾽ ἄλλ᾽ ἐάσω: ταῦτ᾽ ἐὰν πίθησθέ μοι,

  240 εὐδαιμονοῦντες τὸν βίον διάξετε.

  Γυνὴ Α

  εὖ γ᾽ ὦ γλυκυτάτη Πραξαγόρα καὶ δεξιῶς.

  πόθεν ὦ τάλαινα ταῦτ᾽ ἔμαθες οὕτω καλῶς;

  Πραξάγορα

  ἐν ταῖς φυγαῖς μετὰ τἀνδρὸς ᾤκησ᾽ ἐν πυκνί:

  ἔπειτ᾽ ἀκούουσ᾽ ἐξέμαθον τῶν ῥητόρων.

  Γυνὴ Α

  245 οὐκ ἐτὸς ἄρ᾽ ὦ μέλ᾽ ἦσθα δεινὴ καὶ σοφή:

  καί σε στρατηγεῖν αἱ γυναῖκες αὐτόθεν

  αἱρούμεθ᾽, ἢν ταῦθ᾽ ἁπινοεῖς κατεργάσῃ.

  ἀτὰρ ἢν Κέφαλός σοι λοιδορῆται προσφθαρείς,

  πῶς ἀντερεῖς πρὸς αὐτὸν ἐν τἠκκλησίᾳ;

  Πραξάγορα

  250 φήσω παραφρονεῖν αὐτόν.

  Γυνὴ Α

  ἀλλὰ τοῦτό γε

  ἴσασι πάντες.

  Πραξάγορα

  ἀλλὰ καὶ μελαγχολᾶν.

  Γυνὴ Α

  καὶ τοῦτ᾽ ἴσασιν.

  Πραξάγορα

  ἀλλὰ καὶ τὰ τρύβλια

  κακῶς κεραμεύειν, τὴν δὲ πόλιν εὖ καὶ καλῶς.

  Γυνὴ Α

  τί δ᾽ ἢν Νεοκλείδης ὁ γλάμων σε λοιδορῇ;

  Πραξάγορα

  255 τούτῳ μὲ
ν εἶπον ἐς κυνὸς πυγὴν ὁρᾶν.

  Γυνὴ Α

  τί δ᾽ ἢν ὑποκρούωσίν σε;

  Πραξάγορα

  προσκινήσομαι

  ἅτ᾽ οὐκ ἄπειρος οὖσα πολλῶν κρουμάτων.

  Γυνὴ Α

  ἐκεῖνο μόνον ἄσκεπτον, ἤν σ᾽ οἱ τοξόται

  ἕλκωσιν, ὅ τι δράσεις ποτ᾽.

  Πραξάγορα

  ἐξαγκωνιῶ

  260 ὡδί: μέση γὰρ οὐδέποτε ληφθήσομαι.

  Γυνὴ Β

  ἡμεῖς δέ γ᾽, ἢν αἴρωσ᾽, ἐᾶν κελεύσομεν.

  Γυνὴ Α

  ταυτὶ μὲν ἡμῖν ἐντεθύμηται καλῶς

  ἐκεῖνο δ᾽ οὐ πεφροντίκαμεν, ὅτῳ τρόπῳ

  τὰς χεῖρας αἴρειν μνημονεύσομεν τότε.

  265 εἰθισμέναι γάρ ἐσμεν αἴρειν τὼ σκέλει.

  Πραξάγορα

  χαλεπὸν τὸ πρᾶγμ᾽: ὅμως δὲ χειροτονητέον

  ἐξωμισάσαις τὸν ἕτερον βραχίονα.

  ἄγε νυν ἀναστέλλεσθ᾽ ἄνω τὰ χιτώνια:

  ὑποδεῖσθε δ᾽ ὡς τάχιστα τὰς Λακωνικάς,

  270 ὥσπερ τὸν ἄνδρ᾽ ἐθεᾶσθ᾽, ὅτ᾽ εἰς ἐκκλησίαν

  μέλλοι βαδίζειν ἢ θύραζ᾽ ἑκάστοτε.

  ἔπειτ᾽ ἐπειδὰν ταῦτα πάντ᾽ ἔχῃ καλῶς,

  περιδεῖσθε τοὺς πώγωνας. ἡνίκ᾽ ἂν δέ γε

  τούτους ἀκριβώσητε περιηρμοσμέναι,

  275 καὶ θαἰμάτια τἀνδρεῖά γ᾽ ἅπερ ἐκλέψατε

  ἐπαναβάλεσθε, κᾆτα ταῖς βακτηρίαις

  ἐπερειδόμεναι βαδίζετ᾽ ᾁδουσαι μέλος

  πρεσβυτικόν τι, τὸν τρόπον μιμούμεναι

  τὸν τῶν ἀγροίκων.

  Γυνὴ Β

  εὖ λέγεις: ἡμεῖς δέ γε

  280 προΐωμεν αὐτῶν. καὶ γὰρ ἑτέρας οἴομαι

  ἐκ τῶν ἀγρῶν ἐς τὴν πύκν᾽ ἥξειν ἄντικρυς

  γυναῖκας.

  Πραξάγορα

  ἀλλὰ σπεύσαθ᾽ ὡς εἴωθ᾽ ἐκεῖ

  τοῖς μὴ παροῦσιν ὀρθρίοις ἐς τὴν πύκνα

  ὑπαποτρέχειν ἔχουσι μηδὲ πάτταλον.

  Χορὸς

  285 ὥρα προβαίνειν ὦνδρες ἡμῖν ἐστι: τοῦτο γὰρ χρὴ

  μεμνημένας ἀεὶ λέγειν, ὡς μήποτ᾽ ἐξολίσθῃ

  ἡμᾶς. ὁ κίνδυνος γὰρ οὐχὶ μικρός, ἢν ἁλῶμεν

  ἐνδυόμεναι κατὰ σκότον τόλμημα τηλικοῦτον.

  Χορός

  χωρῶμεν εἰς ἐκκλησίαν ὦνδρες: ἠπείλησε γὰρ

  290 ὁ θεσμοθέτης, ὃς ἂν

  μὴ πρῲ πάνυ τοῦ κνέφους

  ἥκῃ κεκονιμένος,

  στέργων σκοροδάλμῃ

  βλέπων ὑπότριμμα, μὴ

  δώσειν τὸ τριώβολον.

  ἀλλ᾽ ὦ Χαριτιμίδη

  καὶ Σμίκυθε καὶ Δράκης

  ἕπου κατεπείγων,

  σαυτῷ προσέχων ὅπως

  295 μηδὲν παραχορδιεῖς

  ὧν δεῖ σ᾽ ἀποδεῖξαι:

  ὅπως δὲ τὸ σύμβολον

  λαβόντες ἔπειτα πλησίοι

  καθεδούμεθ᾽, ὡς

  ἂν χειροτονῶμεν

  ἅπανθ᾽ ὁπόσ᾽ ἂν δέῃ

  τὰς ἡμετέρας φίλας.

  καίτοι τί λέγω; φίλους

  γὰρ χρῆν μ᾽ ὀνομάζειν. Χορός

  300 ὅρα δ᾽ ὅπως ὠθήσομεν τούσδε τοὺς ἐξ ἄστεως

  ἥκοντας, ὅσοι πρὸ τοῦ

  μέν, ἡνίκ᾽ ἔδει λαβεῖν

  ἐλθόντ᾽ ὀβολὸν μόνον,

  καθῆντο λαλοῦντες

  ἐν τοῖς στεφανώμασιν,

  νυνὶ δ᾽ ἐνοχλοῦσ᾽ ἄγαν.

  ἀλλ᾽ οὐχί, Μυρωνίδης

  ὅτ᾽ ἦρχεν ὁ γεννάδας,

  οὐδεὶς ἂν ἐτόλμα

  305 τὰ τῆς πόλεως διοικεῖν

  ἀργύριον φέρων:

  ἀλλ᾽ ἧκεν ἕκαστος

  ἐν ἀσκιδίῳ φέρων

  πιεῖν ἅμα τ᾽ ἄρτον αὑτῷ

  καὶ δύο κρομμύω

  καὶ τρεῖς ἂν ἐλάας.

  νυνὶ δὲ τριώβολον

  ζητοῦσι λαβεῖν, ὅταν

  πράττωσί τι κοινὸν ὥσ-

  310 περ πηλοφοροῦντες. Βλέπυρος

  τί τὸ πρᾶγμα; ποῖ ποθ᾽ ἡ γυνὴ φρούδη ‘στί μοι;

  ἐπεὶ πρὸς ἕω νῦν γ᾽ ἔστιν, ἡ δ᾽ οὐ φαίνεται.

  ἐγὼ δὲ κατάκειμαι πάλαι χεζητιῶν,

  τὰς ἐμβάδας ζητῶν λαβεῖν ἐν τῷ σκότῳ

  315 καὶ θοἰμάτιον: ὅτε δὴ δ᾽ ἐκεῖνο ψηλαφῶν

  οὐκ ἐδυνάμην εὑρεῖν, ὁ δ᾽ ἤδη τὴν θύραν

  ἐπεῖχε κρούων ὁ κοπρεαῖος, λαμβάνω

  τουτὶ τὸ τῆς γυναικὸς ἡμιδιπλοίδιον,

  καὶ τὰς ἐκείνης Περσικὰς ὑφέλκομαι.

  320 ἀλλ᾽ ἐν καθαρῷ ποῦ, ποῦ τις ἂν χέσας τύχοι;

  ἢ πανταχοῦ τοι νυκτός ἐστιν ἐν καλῷ;

  οὐ γάρ με νῦν χέζοντά γ᾽ οὐδεὶς ὄψεται.

  οἴμοι κακοδαίμων, ὅτι γέρων ὢν ἠγόμην

  γυναῖχ᾽: ὅσας εἴμ᾽ ἄξιος πληγὰς λαβεῖν.

  325 οὐ γάρ ποθ᾽ ὑγιὲς οὐδὲν ἐξελήλυθεν

  δράσουσ᾽. ὅμως δ᾽ οὖν ἐστιν ἀποπατητέον.

  Ἀνήρ

  τίς ἔστιν; οὐ δήπου Βλέπυρος ὁ γειτνιῶν;

  Βλέπυρος

  νὴ τὸν Δί᾽ αὐτὸς δῆτ᾽ ἐκεῖνος.

  Ἀνήρ

  εἰπέ μοι,

  τί τοῦτό σοι τὸ πυρρόν ἐστιν; οὔτι που

  330 Κινησίας σου κατατετίληκέν ποθεν;

  Βλέπυρος

  οὔκ, ἀλλὰ τῆς γυναικὸς ἐξελήλυθα

  τὸ κροκωτίδιον ἀμπισχόμενος οὑνδύεται.

  Ἀνήρ

  τὸ δ᾽ ἱμάτιόν σου ποῦ ‘στιν;

  Βλέπυρος

  οὐκ ἔχω φράσαι.

  ζητῶν γὰρ αὔτ᾽ οὐχ ηὗρον ἐν τοῖς στρώμασιν.

  Ἀνήρ

  335 εἶτ᾽ οὐδὲ τὴν γυναῖκ᾽ ἐκέλευσάς σοι φράσαι;

  Βλέπυρος

  μὰ τὸν
Δί᾽ οὐ γὰρ ἔνδον οὖσα τυγχάνει,

  ἀλλ᾽ ἐκτετρύπηκεν λαθοῦσά μ᾽ ἔνδοθεν:

  ὃ καὶ δέδοικα μή τι δρᾷ νεώτερον.

  Ἀνήρ

  νὴ τὸν Ποσειδῶ ταὐτὰ τοίνυν ἄντικρυς

  340 ἐμοὶ πέπονθας. καὶ γὰρ ᾗ ξύνειμ᾽ ἐγὼ

  φρούδη ‘στ᾽ ἔχουσα θοἰμάτιον οὑγὼ ‘φόρουν.

  κοὐ τοῦτο λυπεῖ μ᾽, ἀλλὰ καὶ τὰς ἐμβάδας.

  οὔκουν λαβεῖν γ᾽ αὐτὰς ἐδυνάμην οὐδαμοῦ.

  Βλέπυρος

  μὰ τὸν Διόνυσον οὐδ᾽ ἐγὼ γὰρ τὰς ἐμὰς

  345 Λακωνικάς, ἀλλ᾽ ὡς ἔτυχον χεζητιῶν,

  ἐς τὼ κοθόρνω τὼ πόδ᾽ ἐνθεὶς ἵεμαι,

  ἵνα μὴ ‘γχέσαιμ᾽ ἐς τὴν σισύραν: φανὴ γὰρ ἦν.

  Ἀνήρ

  τί δῆτ᾽ ἂν εἴη; μῶν ἐπ᾽ ἄριστον γυνὴ

  κέκληκεν αὐτὴν τῶν φίλων;

  Βλέπυρος

  γνώμην γ᾽ ἐμήν.

  Ἀνήρ

  350 οὔκουν πονηρά γ᾽ ἐστὶν ὅ τι κἄμ᾽ εἰδέναι.

  ἀλλὰ σὺ μὲν ἱμονιάν τιν᾽ ἀποπατεῖς, ἐμοὶ δ᾽

  ὥρα βαδίζειν ἐστὶν εἰς ἐκκλησίαν,

  ἤνπερ λάβω θοἰμάτιον, ὅπερ ἦν μοι μόνον.

  Βλέπυρος

  κἄγωγ᾽, ἐπειδὰν ἀποπατήσω: νῦν δέ μου

  355 ἀχράς τις ἐγκλῄσασ᾽ ἔχει τὰ σιτία.

  Ἀνήρ

  μῶν ἣν Θρασύβουλος εἶπε τοῖς Λακωνικοῖς;

  Βλέπυρος

  νὴ τὸν Διόνυσον ἐνέχεται γοῦν μοι σφόδρα.

  ἀτὰρ τί δράσω; καὶ γὰρ οὐδὲ τοῦτό με

  μόνον τὸ λυποῦν ἐστιν, ἀλλ᾽ ὅταν φάγω,

  360 ὅποι βαδιεῖταί μοι τὸ λοιπὸν ἡ κόπρος.

  νῦν μὲν γὰρ οὗτος βεβαλάνωκε τὴν θύραν,

  ὅστις ποτ᾽ ἔσθ᾽ ἅνθρωπος ἁχραδούσιος.

  τίς ἂν οὖν ἰατρόν μοι μετέλθοι καὶ τίνα;

  τίς τῶν κατὰ πρωκτὸν δεινός ἐστι τὴν τέχνην;

  365 ἀλλ᾽ οἶδ᾽, Ἀμύνων. ἀλλ᾽ ἴσως ἀρνήσεται.

 

‹ Prev