Book Read Free

The Complete Plays

Page 57

by Aristophanes


  Δημοσθένης

  εἴπω;

  Νικίας

  νὴ Δία.

  Δημοσθένης

  ἀλλαντοπώλης ἔσθ᾽ὁ τοῦτον ἐξολῶν.

  Νικίας

  ἀλλαντοπώλης; ὦ Πόσειδον τῆς τέχνης.

  φέρε ποῦ τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐξευρήσομεν; 145

  Δημοσθένης

  ζητῶμεν αὐτόν.

  Νικίας

  ἀλλ᾽ὁδὶ προσέρχεται

  ὥσπερ κατὰ θεὸν εἰς ἀγοράν.

  Δημοσθένης

  ὦ μακάριε

  ἀλλαντοπῶλα, δεῦρο δεῦρ᾽ὦ φίλτατε

  ἀνάβαινε σωτὴρ τῇ πόλει καὶ νῷν φανείς.

  Ἀλλαντοπώλης

  τί ἔστι; τί με καλεῖτε; 150

  Δημοσθένης

  δεῦρ᾽ἔλθ᾽, ἵνα πύθῃ

  ὡς εὐτυχὴς εἶ καὶ μεγάλως εὐδαιμονεῖς.

  Νικίας

  ἴθι δὴ κάθελ᾽αὐτοῦ τοὐλεὸν καὶ τοῦ θεοῦ

  τὸν χρησμὸν ἀναδίδαξον αὐτὸν ὡς ἔχει·

  ἐγὼ δ᾽ἰὼν προσκέψομαι τὸν Παφλαγόνα.

  Δημοσθένης

  ἄγε δὴ σὺ κατάθου πρῶτα τὰ σκεύη χαμαί· 155

  ἔπειτα τὴν γῆν πρόσκυσον καὶ τοὺς θεούς.

  Ἀλλαντοπώλης

  ἰδού· τί ἔστιν;

  Δημοσθένης

  ὦ μακάρι᾽ὦ πλούσιε,

  ὦ νῦν μὲν οὐδεὶς αὔριον δ᾽ὑπέρμεγας,

  ὦ τῶν Ἀθηνῶν ταγὲ τῶν εὐδαιμόνων.

  Ἀλλαντοπώλης

  τί μ᾽ὦγάθ᾽οὐ πλύνειν ἐᾷς τὰς κοιλίας 160

  πωλεῖν τε τοὺς ἀλλᾶντας, ἀλλὰ καταγελᾷς;

  Δημοσθένης

  ὦ μῶρε ποίας κοιλίας; δευρὶ βλέπε.

  τὰς στίχας ὁρᾷς τὰς τῶνδε τῶν λαῶν;

  Ἀλλαντοπώλης

  ὁρῶ.

  Δημοσθένης

  τούτων ἁπάντων αὐτὸς ἀρχέλας ἔσει,

  καὶ τῆς ἀγορᾶς καὶ τῶν λιμένων καὶ τῆς πυκνός· 165

  βουλὴν πατήσεις καὶ στρατηγοὺς κλαστάσεις,

  δήσεις φυλάξεις, ἐν πρυτανείῳ λαικάσει.

  Ἀλλαντοπώλης

  ἐγώ;

  Δημοσθένης

  σὺ μέντοι· κοὐδέπω γε πάνθ᾽ὁρᾷς.

  ἀλλ᾽ἐπανάβηθι κἀπὶ τοὐλεὸν τοδὶ

  καὶ κάτιδε τὰς νήσους ἁπάσας ἐν κύκλῳ. 170

  Ἀλλαντοπώλης

  καθορῶ.

  Δημοσθένης

  τί δαί; τἀμπόρια καὶ τὰς ὁλκάδας;

  Ἀλλαντοπώλης

  ἔγωγε.

  Δημοσθένης

  πῶς οὖν οὐ μεγάλως εὐδαιμονεῖς;

  ἔτι νῦν τὸν ὀφθαλμὸν παράβαλλ᾽ἐς Καρίαν

  τὸν δεξιόν, τὸν δ᾽ἕτερον ἐς Καρχηδόνα.

  Ἀλλαντοπώλης

  εὐδαιμονήσω δ᾽εἰ διαστραφήσομαι; 175

  Δημοσθένης

  οὐκ ἀλλὰ διὰ σοῦ ταῦτα πάντα πέρναται.

  γίγνει γάρ, ὡς ὁ χρησμὸς οὑτοσὶ λέγει,

  ἀνὴρ μέγιστος.

  Ἀλλαντοπώλης

  εἰπέ μοι καὶ πῶς ἐγὼ

  ἀλλαντοπώλης ὢν ἀνὴρ γενήσομαι;

  Δημοσθένης

  δι᾽αὐτὸ γάρ τοι τοῦτο καὶ γίγνει μέγας, 180

  ὁτιὴ πονηρὸς κἀξ ἀγορᾶς εἶ καὶ θρασύς.

  Ἀλλαντοπώλης

  οὐκ ἀξιῶ ᾽γὼ ᾽μαυτὸν ἰσχύειν μέγα.

  Δημοσθένης

  οἴμοι τί ποτ᾽ἔσθ᾽ὅτι σαυτὸν οὐ φῂς ἄξιον;

  ξυνειδέναι τί μοι δοκεῖς σαυτῷ καλόν.

  μῶν ἐκ καλῶν εἶ κἀγαθῶν; 185

  Ἀλλαντοπώλης

  μὰ τοὺς θεοὺς

  εἰ μὴ ᾽κ πονηρῶν γ᾽.

  Δημοσθένης

  ὦ μακάριε τῆς τύχης

  ὅσον πέπονθας ἀγαθὸν ἐς τὰ πράγματα.

  Ἀλλαντοπώλης

  ἀλλ᾽ὦγάθ᾽οὐδὲ μουσικὴν ἐπίσταμαι

  πλὴν γραμμάτων, καὶ ταῦτα μέντοι κακὰ κακῶς.

  Δημοσθένης

  τουτὶ μόνον σ᾽ἔβλαψεν, ὅτι καὶ κακὰ κακῶς. 190

  ἡ δημαγωγία γὰρ οὐ πρὸς μουσικοῦ

  ἔτ᾽ἐστὶν ἀνδρὸς οὐδὲ χρηστοῦ τοὺς τρόπους,

  ἀλλ᾽εἰς ἀμαθῆ καὶ βδελυρόν. ἀλλὰ μὴ παρῇς

  ἅ σοι διδόασ᾽ἐν τοῖς λογίοισιν οἱ θεοί.

  Ἀλλαντοπώλης

  πῶς δῆτά φησ᾽ὁ χρησμός; 195

  Δημοσθένης

  εὖ νὴ τοὺς θεοὺς

  καὶ ποικίλως πως καὶ σοφῶς ᾐνιγμένος·

  ἀλλ᾽ὁπόταν μάρψῃ βυρσαίετος ἀγκυλοχήλης

  γαμφηλῇσι δράκοντα κοάλεμον αἱματοπώτην,

  δὴ τότε Παφλαγόνων μὲν ἀπόλλυται ἡ σκοροδάλμη,

  κοιλιοπώλῃσιν δὲ θεὸς μέγα κῦδος ὀπάζει, 200

  αἴ κεν μὴ πωλεῖν ἀλλᾶντας μᾶλλον ἕλωνται.

  Ἀλλαντοπώλης

  πῶς οὖν πρὸς ἐμὲ ταῦτ᾽ἐστίν; ἀναδίδασκέ με.

  Δημοσθένης

  βυρσαίετος μὲν ὁ Παφλαγών ἐσθ᾽οὑτοσί.

  Ἀλλαντοπώλης

  τί δ᾽ἀγκυλοχήλης ἐστίν;

  Δημοσθένης

  αὐτό που λέγει,

  ὅτι ἀγκύλαις ταῖς χερσὶν ἁρπάζων φέρει. 205

  Ἀλλαντοπώλης

  ὁ δράκων δὲ πρὸς τί;

  Δημοσθένης

  τοῦτο περιφανέστατον.

  ὁ δράκων γάρ ἐστι μακρὸν ὅ τ᾽ἀλλᾶς αὖ μακρόν.

  εἶθ᾽αἱματοπώτης ἔσθ᾽ὅ τ᾽ἀλλᾶς χὠ δράκων·

  τὸν οὖν δράκοντά φησι τὸν βυρσαίετον

  ἤδη κρατήσειν, αἴ κε μὴ θαλφθῇ λόγοις. 210

  Ἀλλαντοπώλης

  τὰ μὲν λόγι᾽αἰκάλλει με· θαυμάζω δ᾽ὅπως

  τὸν δῆμον οἷ�
��ς τ᾽ἐπιτροπεύειν εἴμ᾽ἐγώ.

  Δημοσθένης

  φαυλότατον ἔργον· ταῦθ᾽ἅπερ ποιεῖς ποίει·

  τάραττε καὶ χόρδευ᾽ὁμοῦ τὰ πράγματα

  ἅπαντα, καὶ τὸν δῆμον ἀεὶ προσποιοῦ 215

  ὑπογλυκαίνων ῥηματίοις μαγειρικοῖς.

  τὰ δ᾽ἄλλα σοι πρόσεστι δημαγωγικά,

  φωνὴ μιαρά, γέγονας κακῶς, ἀγοραῖος εἶ·

  ἔχεις ἅπαντα πρὸς πολιτείαν ἃ δεῖ·

  χρησμοί τε συμβαίνουσι καὶ τὸ Πυθικόν. 220

  ἀλλὰ στεφανοῦ καὶ σπένδε τῷ Κοαλέμῳ·

  χὤπως ἀμυνεῖ τὸν ἄνδρα.

  Ἀλλαντοπώλης

  καὶ τίς ξύμμαχος

  γενήσεταί μοι; καὶ γὰρ οἵ τε πλούσιοι

  δεδίασιν αὐτὸν ὅ τε πένης βδύλλει λεώς.

  Δημοσθένης

  ἀλλ᾽εἰσὶν ἱππῆς ἄνδρες ἀγαθοὶ χίλιοι 225

  μισοῦντες αὐτόν, οἳ βοηθήσουσί σοι,

  καὶ τῶν πολιτῶν οἱ καλοί τε κἀγαθοί,

  καὶ τῶν θεατῶν ὅστις ἐστὶ δεξιός,

  κἀγὼ μετ᾽αὐτῶν χὠ θεὸς ξυλλήψεται.

  καὶ μὴ δέδιθ᾽· οὐ γάρ ἐστιν ἐξῃκασμένος, 230

  ὑπὸ τοῦ δέους γὰρ αὐτὸν οὐδεὶς ἤθελεν

  τῶν σκευοποιῶν εἰκάσαι. πάντως γε μὴν

  γνωσθήσεται· τὸ γὰρ θέατρον δεξιόν.

  Ἀλλαντοπώλης

  οἴμοι κακοδαίμων ὁ Παφλαγὼν ἐξέρχεται.

  Κλέων

  οὔτοι μὰ τοὺς δώδεκα θεοὺς χαιρήσετον, 235

  ὁτιὴ ᾽πὶ τῷ δήμῳ ξυνόμνυτον πάλαι.

  τουτὶ τί δρᾷ τὸ Χαλκιδικὸν ποτήριον;

  οὐκ ἔσθ᾽ὅπως οὐ Χαλκιδέας ἀφίστατον.

  ἀπολεῖσθον ἀποθανεῖσθον ὦ μιαρωτάτω.

  Δημοσθένης

  οὗτος τί φεύγεις; οὐ μενεῖς; ὦ γεννάδα 240

  ἀλλαντοπῶλα μὴ προδῷς τὰ πράγματα.

  ἄνδρες ἱππῆς παραγένεσθε· νῦν ὁ καιρός. ὦ Σίμων,

  ὦ Παναίτι᾽οὐκ ἐλᾶτε πρὸς τὸ δεξιὸν κέρας;

  ἅνδρες ἐγγύς. ἀλλ᾽ἀμύνου κἀπαναστρέφου πάλιν.

  ὁ κονιορτὸς δῆλος αὐτῶν ὡς ὁμοῦ προσκειμένων. 245

  ἀλλ᾽ἀμύνου καὶ δίωκε καὶ τροπὴν αὐτοῦ ποιοῦ.

  Χορός Ἱππεῶν

  παῖε παῖε τὸν πανοῦργον καὶ ταραξιππόστρατον

  καὶ τελώνην καὶ φάραγγα καὶ Χάρυβδιν ἁρπαγῆς,

  καὶ πανοῦργον καὶ πανοῦργον· πολλάκις γὰρ αὔτ᾽ἐρῶ.

  καὶ γὰρ οὗτος ἦν πανοῦργος πολλάκις τῆς ἡμέρας. 250

  ἀλλὰ παῖε καὶ δίωκε καὶ τάραττε καὶ κύκα

  καὶ βδελύττου, καὶ γὰρ ἡμεῖς, κἀπικείμενος βόα·

  εὐλαβοῦ δὲ μὴ ᾽κφύγῃ σε· καὶ γὰρ οἶδε τὰς ὁδούς,

  ἅσπερ Εὐκράτης ἔφευγεν εὐθὺ τῶν κυρηβίων.

  Κλέων

  ὦ γέροντες ἡλιασταί, φράτερες τριωβόλου, 255

  οὓς ἐγὼ βόσκω κεκραγὼς καὶ δίκαια κἄδικα,

  παραβοηθεῖθ᾽, ὡς ὑπ᾽ἀνδρῶν τύπτομαι ξυνωμοτῶν.

  Χορός

  ἐν δίκῃ γ᾽, ἐπεὶ τὰ κοινὰ πρὶν λαχεῖν κατεσθίεις,

  κἀποσυκάζεις πιέζων τοὺς ὑπευθύνους σκοπῶν,

  ὅστις αὐτῶν ὠμός ἐστιν ἢ πέπων ἢ μὴ πέπων, 260

  κἄν τιν᾽αὐτῶν γνῷς ἀπράγμον᾽ὄντα καὶ κεχηνότα,

  καταγαγὼν ἐκ Χερρονήσου διαβαλὼν ἀγκυρίσας

  εἶτ᾽ἀποστρέψας τὸν ὦμον αὐτὸν ἐνεκολήβασας·

  καὶ σκοπεῖς γε τῶν πολιτῶν ὅστις ἐστὶν ἀμνοκῶν,

  πλούσιος καὶ μὴ πονηρὸς καὶ τρέμων τὰ πράγματα. 265

  Κλέων

  ξυνεπίκεισθ᾽ὑμεῖς; ἐγὼ δ᾽ἄνδρες δι᾽ὑμᾶς τύπτομαι,

  ὅτι λέγειν γνώμην ἔμελλον ὡς δίκαιον ἐν πόλει

  ἑστάναι μνημεῖον ὑμῶν ἐστιν ἀνδρείας χάριν.

  Χορός

  ὡς δ᾽ἀλαζών, ὡς δὲ μάσθλης· εἶδες οἷ᾽ὑπέρχεται

  ὡσπερεὶ γέροντας ἡμᾶς καὶ κοβαλικεύεται; 270

  ἀλλ᾽ἐὰν ταύτῃ γε νικᾷ, ταυτῃὶ πεπλήξεται·

  ἢν δ᾽ὑπεκκλίνῃ γε δευρί, τὸ σκέλος κυρηβάσει.

  Κλέων

  ὦ πόλις καὶ δῆμ᾽ὑφ᾽οἵων θηρίων γαστρίζομαι.

  Χορός

  καὶ κέκραγας, ὥσπερ ἀεὶ τὴν πόλιν καταστρέφει;

  Κλέων

  ἀλλ᾽ἐγώ σε τῇ βοῇ ταύτῃ γε πρῶτα τρέψομαι. 275

  Χορός

  ἀλλ᾽ἐὰν μέντοι γε νικᾷς τῇ βοῇ, τήνελλος εἶ·

  ἢν δ᾽ἀναιδείᾳ παρέλθῃ σ᾽, ἡμέτερος ὁ πυραμοῦς.

  Κλέων

  τουτονὶ τὸν ἄνδρ᾽ἐγὼ ᾽νδείκνυμι, καὶ φήμ᾽ἐξάγειν

  ταῖσι Πελοποννησίων τριήρεσι ζωμεύματα.

  Ἀλλαντοπώλης

  ναὶ μὰ Δία κἄγωγε τοῦτον, ὅτι κενῇ τῇ κοιλίᾳ 280

  ἐσδραμὼν ἐς τὸ πρυτανεῖον, εἶτα πάλιν ἐκθεῖ πλέᾳ.

  Δημοσθένης

  νὴ Δί᾽ἐξάγων γε τἀπόρρηθ᾽, ἅμ᾽ἄρτον καὶ κρέας

  καὶ τέμαχος, οὗ Περικλέης οὐκ ἠξιώθη πώποτε.

  Κλέων

  ἀποθανεῖσθον αὐτίκα μάλα.

  Ἀλλαντοπώλης

  τριπλάσιον κεκράξομαί σου. 285

  Κλέων

  καταβοήσομαι βοῶν σε.

  Ἀλλαντοπώλης

  κατακεκράξομαί σε κράζων.

  Κλέων

  διαβαλῶ σ᾽ἐὰν στρατηγῇς.

  Ἀλλαντοπώλης

  κυνοκοπήσω σου τὸ νῶτον.

  Κλέων

  περιελῶ σ᾽ἀλαζονείαις. 290

  Ἀλλαντοπώλη
ς

  ὑποτεμοῦμαι τὰς ὁδούς σου.

  Κλέων

  βλέψον ἔς μ᾽ἀσκαρδάμυκτος.

  Ἀλλαντοπώλης

  ἐν ἀγορᾷ κἀγὼ τέθραμμαι.

  Κλέων

  διαφορήσω σ᾽εἴ τι γρύξει.

  Ἀλλαντοπώλης

  κοπροφορήσω σ᾽εἰ λαλήσεις. 295

  Κλέων

  ὁμολογῶ κλέπτειν· σὺ δ᾽οὐχί.

  Ἀλλαντοπώλης

  νὴ τὸν Ἑρμῆν τὸν ἀγοραῖον,

  κἀπιορκῶ γε βλεπόντων.

  Κλέων

  ἀλλότρια τοίνυν σοφίζει,

  καὶ φανῶ σε τοῖς πρυτάνεσιν 300

  ἀδεκατεύτους τῶν θεῶν ἱερὰς

  χοντα κοιλίας.

  Χορός

  ὦ μιαρὲ καὶ βδελυρὲ “καὶ κεκράκτα”, τοῦ σοῦ θράσους

  πᾶσα μὲν γῆ πλέα, πᾶσα δ᾽ἐκκλησία, καὶ τέλη 305

  καὶ γραφαὶ καὶ δικαστήρι᾽, ὦ βορβοροτάραξι καὶ

  τὴν πόλιν ἅπασαν ἡμῶν ἀνατετυρβακώς, 310

  ὅστις ἡμῶν τὰς Ἀθήνας ἐκκεκώφωκας βοῶν,

  κἀπὸ τῶν πετρῶν ἄνωθεν τοὺς φόρους θυννοσκοπῶν. 313

  Κλέων

  οἶδ᾽ἐγὼ τὸ πρᾶγμα τοῦθ᾽ὅθεν πάλαι καττύεται.

  Ἀλλαντοπώλης

  εἰ δὲ μὴ σύ γ᾽οἶσθα κάττυμ᾽, οὐδ᾽ἐγὼ χορδεύματα, 315

  ὅστις ὑποτέμνων ἐπώλεις δέρμα μοχθηροῦ βοὸς

  τοῖς ἀγροίκοισιν πανούργως, ὥστε φαίνεσθαι παχύ,

  καὶ πρὶν ἡμέραν φορῆσαι μεῖζον ἦν δυοῖν δοχμαῖν.

  Δημοσθένης

  νὴ Δία κἀμὲ τοῦτ᾽ἔδρασε ταὐτόν, ὥστε κατάγελων

  πάμπολυν τοῖς δημόταισι καὶ φίλοις παρασχεθεῖν· 320

  πρὶν γὰρ εἶναι Περγασῆσιν ἔνεον ἐν ταῖς ἐμβάσιν.

  Χορός

  ἆρα δῆτ᾽οὐκ ἀπ᾽ἀρχῆς ἐδήλους ἀναίδειαν,

 

‹ Prev