Book Read Free

The Complete Plays

Page 70

by Aristophanes


  καίτοι σὺ θνητὸς ὢν θεοῦ πῶς μεῖζον ἂν δύναιο;

  Δίκαιος Λόγος

  τί δ’ἢν ῥαφανιδωθῇ πιθόμενός σοι τέφρᾳ τε τιλθῇ,

  ἕξει τινὰ γνώμην λέγειν τὸ μὴ εὐρύπρωκτος εἶναι;

  Ἄδικος Λόγος

  ἢν δ’εὐρύπρωκτος ᾖ, τί πείσεται κακόν; 1085

  Δίκαιος Λόγος

  τί μὲν οὖν ἂν ἔτι μεῖζον πάθοι τούτου ποτέ;

  Ἄδικος Λόγος

  τί δῆτ’ἐρεῖς, ἢν τοῦτο νικηθῇς ἐμοῦ;

  Δίκαιος Λόγος

  σιγήσομαι. τί δ’ἄλλο;

  Ἄδικος Λόγος

  φέρε δή μοι φράσον:

  συνηγοροῦσιν ἐκ τίνων;

  Δίκαιος Λόγος

  ἐξ εὐρυπρώκτων. 1090

  Ἄδικος Λόγος

  πείθομαι.

  τί δαί; τραγῳδοῦσ’ἐκ τίνων;

  Δίκαιος Λόγος

  ἐξ εὐρυπρώκτων.

  Ἄδικος Λόγος

  εὖ λέγεις.

  δημηγοροῦσι δ’ἐκ τίνων;

  Δίκαιος Λόγος

  ἐξ εὐρυπρώκτων.

  Ἄδικος Λόγος

  ἆρα δῆτ’

  ἔγνωκας ὡς οὐδὲν λέγεις; 1095

  καὶ τῶν θεατῶν ὁπότεροι

  πλείους σκόπει.

  Δίκαιος Λόγος

  καὶ δὴ σκοπῶ.

  Ἄδικος Λόγος

  τί δῆθ’ὁρᾷς; 1097B

  Δίκαιος Λόγος

  πολὺ πλείονας νὴ τοὺς θεοὺς

  τοὺς εὐρυπρώκτους: τουτονὶ

  γοῦν οἶδ’ἐγὼ κἀκεινονὶ 1100

  καὶ τὸν κομήτην τουτονί.

  Ἄδικος Λόγος

  τί δῆτ’ἐρεῖς; 1101B

  Δίκαιος Λόγος

  ἡττήμεθ’: ὦ κινούμενοι

  πρὸς τῶν θεῶν δέξασθέ μου

  θοἰμάτιον, ὡς 1103B

  ἐξαυτομολῶ πρὸς ὑμᾶς.

  Σωκράτης

  τί δῆτα; πότερα τοῦτον ἀπάγεσθαι λαβὼν 1105

  βούλει τὸν υἱόν, ἢ διδάσκω σοι λέγειν;

  Στρεψιάδης

  δίδασκε καὶ κόλαζε καὶ μέμνησ’ὅπως

  εὖ μοι στομώσεις αὐτόν, ἐπὶ μὲν θάτερα

  οἷον δικιδίοις, τὴν δ’ἑτέραν αὐτοῦ γνάθον

  στόμωσον οἵαν ἐς τὰ μείζω πράγματα. 1110

  Σωκράτης

  ἀμέλει κομιεῖ τοῦτον σοφιστὴν δεξιόν.

  Φειδιππίδης

  ὠχρὸν μὲν οὖν οἶμαί γε καὶ κακοδαίμονα.

  Χορός

  χωρεῖτέ νυν. οἶμαι δέ σοι

  ταῦτα μεταμελήσειν.

  τοὺς κριτὰς ἃ κερδανοῦσιν, ἤν τι τόνδε τὸν χορὸν 1115

  ὠφελῶσ’ἐκ τῶν δικαίων, βουλόμεσθ’ἡμεῖς φράσαι.

  πρῶτα μὲν γάρ, ἢν νεᾶν βούλησθ’ἐν ὥρᾳ τοὺς ἀγρούς,

  ὕσομεν πρώτοισιν ὑμῖν, τοῖσι δ’ἄλλοις ὕστερον.

  εἶτα τὸν καρπὸν τεκούσας ἀμπέλους φυλάξομεν,

  ὥστε μήτ’αὐχμὸν πιέζειν μήτ’ἄγαν ἐπομβρίαν. 1120

  ἢν δ’ἀτιμάσῃ τις ἡμᾶς θνητὸς ὢν οὔσας θεάς,

  προσεχέτω τὸν νοῦν, πρὸς ἡμῶν οἷα πείσεται κακά,

  λαμβάνων οὔτ’οἶνον οὔτ’ἄλλ’οὐδὲν ἐκ τοῦ χωρίου.

  ἡνίκ’ἂν γὰρ αἵ τ’ἐλαῖαι βλαστάνωσ’αἵ τ’ἄμπελοι,

  ἀποκεκόψονται: τοιαύταις σφενδόναις παιήσομεν. 1125

  ἢν δὲ πλινθεύοντ’ἴδωμεν, ὕσομεν καὶ τοῦ τέγους

  τὸν κέραμον αὐτοῦ χαλάζαις στρογγύλαις συντρίψομεν.

  κἂν γαμῇ ποτ’αὐτὸς ἢ τῶν ξυγγενῶν ἢ τῶν φίλων,

  ὕσομεν τὴν νύκτα πᾶσαν: ὥστ’ἴσως βουλήσεται

  κἂν ἐν Αἰγύπτῳ τυχεῖν ὢν μᾶλλον ἢ κρῖναι κακῶς. 1130

  Στρεψιάδης

  πέμπτη, τετράς, τρίτη, μετὰ ταύτην δευτέρα,

  εἶθ’ἣν ἐγὼ μάλιστα πασῶν ἡμερῶν

  δέδοικα καὶ πέφρικα καὶ βδελύττομαι,

  εὐθὺς μετὰ ταύτην ἔσθ’ἕνη τε καὶ νέα.

  πᾶς γάρ τις ὀμνὺς οἷς ὀφείλων τυγχάνω, 1135

  θείς μοι πρυτανεῖ’ἀπολεῖν μέ φησι κἀξολεῖν,

  κἀμοῦ μέτριά τε καὶ δίκαι’αἰτουμένου,

  ‘ὦ δαιμόνιε τὸ μέν τι νυνὶ μὴ λάβῃς,

  τὸ δ’ἀναβαλοῦ μοι, τὸ δ’ἄφες’, οὔ φασίν ποτε

  οὕτως ἀπολήψεσθ’, ἀλλὰ λοιδοροῦσί με 1140

  ὡς ἄδικός εἰμι, καὶ δικάσεσθαί φασί μοι.

  νῦν οὖν δικαζέσθων: ὀλίγον γάρ μοι μέλει,

  εἴπερ μεμάθηκεν εὖ λέγειν Φειδιππίδης.

  τάχα δ’εἴσομαι κόψας τὸ φροντιστήριον.

  παῖ, ἠμί, παῖ παῖ. 1145

  Σωκράτης

  Στρεψιάδην ἀσπάζομαι.

  Στρεψιάδης

  κἄγωγέ σ’: ἀλλὰ τουτονὶ πρῶτον λαβέ:

  χρὴ γὰρ ἐπιθαυμάζειν τι τὸν διδάσκαλον.

  καί μοι τὸν υἱὸν εἰ μεμάθηκε τὸν λόγον

  ἐκεῖνον εἴφ’ὃν ἀρτίως εἰσήγαγες.

  Σωκράτης

  μεμάθηκεν. 1150

  Στρεψιάδης

  εὖ γ’ὦ παμβασίλει’Ἀπαιόλη.

  Σωκράτης

  ὥστ’ἀποφύγοις ἂν ἥντιν’ἂν βούλῃ δίκην.

  Στρεψιάδης

  κεἰ μάρτυρες παρῆσαν, ὅτ’ἐδανειζόμην;

  Σωκράτης

  πολλῷ γε μᾶλλον, κἂν παρῶσι χίλιοι.

  Στρεψιάδης

  βοάσομαί τἄρα τὰν ὑπέρτονον

  βοάν. ἰὼ κλάετ’ὦ ‘βολοστάται 1155

  αὐτοί τε καὶ τἀρχαῖα καὶ τόκοι τόκων:

  οὐδὲν γὰρ ἄν με φλαῦρον ἐργάσαισθ’ἔτι,

  οἷος ἐμοὶ τρέφεται

  τοῖσδ’ἐνὶ δώμασι πα�
��ς,

  ἀμφήκει γλώττῃ λάμπων, 1160

  πρόβολος ἐμός, σωτὴρ δόμοις, ἐχθροῖς βλάβη,

  λυσανίας πατρῴων μεγάλων κακῶν:

  ὃν κάλεσον τρέχων ἔνδοθεν ὡς ἐμέ.

  Σωκράτης

  ὦ τέκνον ὦ παῖ ἔξελθ’οἴκων, 1165

  ἄιε σοῦ πατρός.

  ὅδ’ἐκεῖνος ἀνήρ.

  Στρεψιάδης

  ὦ φίλος ὦ φίλος.

  Σωκράτης

  ἄπιθι συλλαβών.

  Στρεψιάδης

  ἰὼ ἰὼ τέκνον, ἰὼ ἰοῦ ἰοῦ. 1170

  ὡς ἥδομαί σου πρῶτα τὴν χρόαν ἰδών.

  νῦν μέν γ’ἰδεῖν εἶ πρῶτον ἐξαρνητικὸς

  κἀντιλογικός, καὶ τοῦτο τοὐπιχώριον

  ἀτεχνῶς ἐπανθεῖ, τὸ ‘τί λέγεις σύ;’καὶ δοκεῖν

  ἀδικοῦντ’ἀδικεῖσθαι καὶ κακουργοῦντ’οἶδ’ὅτι: 1175

  ἐπὶ τοῦ προσώπου τ’ἐστὶν Ἀττικὸν βλέπος.

  νῦν οὖν ὅπως σώσεις μ’, ἐπεὶ κἀπώλεσας.

  Φειδιππίδης

  φοβεῖ δὲ δὴ τί;

  Στρεψιάδης

  τὴν ἕνην τε καὶ νέαν.

  Φειδιππίδης

  ἕνη γάρ ἐστι καὶ νέα τις ἡμέρα;

  Στρεψιάδης

  εἰς ἥν γε θήσειν τὰ πρυτανεῖά φασί μοι. 1180

  Φειδιππίδης

  ἀπολοῦσ’ἄρ’αὔθ’οἱ θέντες: οὐ γὰρ ἔσθ’ὅπως

  μί’ἡμέρα γένοιτ’ἂν ἡμέρα δύο.

  Στρεψιάδης

  οὐκ ἂν γένοιτο;

  Φειδιππίδης

  πῶς γάρ; εἰ μή πέρ γ’ἅμα

  αὑτὴ γένοιτ’ἂν γραῦς τε καὶ νέα γυνή.

  Στρεψιάδης

  καὶ μὴν νενόμισταί γ’. 1185

  Φειδιππίδης

  οὐ γάρ, οἶμαι, τὸν νόμον

  ἴσασιν ὀρθῶς ὅ τι νοεῖ.

  Στρεψιάδης

  νοεῖ δὲ τί;

  Φειδιππίδης

  ὁ Σόλων ὁ παλαιὸς ἦν φιλόδημος τὴν φύσιν.

  Στρεψιάδης

  τουτὶ μὲν οὐδέν πω πρὸς ἕνην τε καὶ νέαν.

  Φειδιππίδης

  ἐκεῖνος οὖν τὴν κλῆσιν ἐς δύ’ἡμέρας

  ἔθηκεν, ἔς γε τὴν ἕνην τε καὶ νέαν, 1190

  ἵν’αἱ θέσεις γίγνοιντο τῇ νουμηνίᾳ.

  Στρεψιάδης

  ἵνα δὴ τί τὴν ἕνην προσέθηχ’;

  Φειδιππίδης

  ἵν’ὦ μέλε

  παρόντες οἱ φεύγοντες ἡμέρᾳ μιᾷ

  πρότερον ἀπαλλάττοινθ’ἑκόντες, εἰ δὲ μή,

  ἕωθεν ὑπανιῷντο τῇ νουμηνία. 1195

  Στρεψιάδης

  πῶς οὐ δέχονται δῆτα τῇ νουμηνίᾳ

  ἁρχαὶ τὰ πρυτανεῖ’, ἀλλ’ἕνῃ τε καὶ νέᾳ;

  Φειδιππίδης

  ὅπερ οἱ προτένθαι γὰρ δοκοῦσί μοι ποιεῖν:

  ὅπως τάχιστα τὰ πρυτανεῖ’ὑφελοίατο,

  διὰ τοῦτο προὐτένθευσαν ἡμέρᾳ μιᾷ. 1200

  Στρεψιάδης

  εὖ γ’: ὦ κακοδαίμονες, τί κάθησθ’ἀβέλτεροι,

  ἡμέτερα κέρδη τῶν σοφῶν ὄντες, λίθοι,

  ἀριθμός, πρόβατ’ἄλλως, ἀμφορῆς νενησμένοι;

  ὥστ’εἰς ἐμαυτὸν καὶ τὸν υἱὸν τουτονὶ

  ἐπ’εὐτυχίαισιν ᾀστέον μοὐγκώμιον. 1205

  ‘μάκαρ ὦ Στρεψίαδες,

  αὐτός τ’ἔφυς ὡς σοφὸς

  χοἶον τὸν υἱὸν τρέφεις,’

  φήσουσι δή μ’οἱ φίλοι

  χοἰ δημόται 1210

  ζηλοῦντες ἡνίκ’ἂν σὺ νικᾷς λέγων τὰς δίκας.

  ἀλλ’εἰσάγων σε βούλομαι πρῶτον ἑστιᾶσαι.

  Πασίας

  εἶτ’ἄνδρα τῶν αὑτοῦ τι χρὴ προι¨έναι;

  οὐδέποτέ γ’, ἀλλὰ κρεῖττον εὐθὺς ἦν τότε

  ἀπερυθριᾶσαι μᾶλλον ἢ σχεῖν πράγματα, 1215

  ὅτε τῶν ἐμαυτοῦ γ’ἕνεκα νυνὶ χρημάτων

  ἕλκω σε κλητεύσοντα, καὶ γενήσομαι

  ἐχθρὸς ἔτι πρὸς τούτοισιν ἀνδρὶ δημότῃ.

  ἀτὰρ οὐδέποτέ γε τὴν πατρίδα καταισχυνῶ

  ζῶν, ἀλλὰ καλοῦμαι Στρεψιάδην — 1220

  Στρεψιάδης

  τίς οὑτοσί;

  Πασίας

  ἐς τὴν ἕνην τε καὶ νέαν.

  Στρεψιάδης

  μαρτύρομαι,

  ὅτι ἐς δύ’εἶπεν ἡμέρας. τοῦ χρήματος;

  Πασίας

  τῶν δώδεκα μνῶν, ἃς ἔλαβες ὠνούμενος

  τὸν ψαρὸν ἵππον.

  Στρεψιάδης

  ἵππον; οὐκ ἀκούετε;

  ὃν πάντες ὑμεῖς ἴστε μισοῦνθ’ἱππικήν. 1225

  Πασίας

  καὶ νὴ Δί’ἀποδώσειν γ’ἐπώμνυς τοὺς θεούς.

  Στρεψιάδης

  μὰ τὸν Δί’οὐ γάρ πω τότ’ἐξηπίστατο

  Φειδιππίδης μοι τὸν ἀκατάβλητον λόγον.

  Πασίας

  νῦν δὲ διὰ τοῦτ’ἔξαρνος εἶναι διανοεῖ; 1230

  Στρεψιάδης

  τί γὰρ ἄλλ’ἂν ἀπολαύσαιμι τοῦ μαθήματος;

  Πασίας

  καὶ ταῦτ’ἐθελήσεις ἀπομόσαι μοι τοὺς θεοὺς

  ἵν’ἂν κελεύσω ‘γώ σε;

  Στρεψιάδης

  τοὺς ποίους θεούς;

  Πασίας

  τὸν Δία, τὸν Ἑρμῆν, τὸν Ποσειδῶ.

  Στρεψιάδης

  νὴ Δία

  κἂν προσκαταθείην γ’ὥστ’ὀμόσαι τριώβολον. 1235

  Πασίας

  ἀπόλοιο τοίνυν ἕνεκ’ἀναιδείας ἔτι.

  Στρεψιάδης

  ἁλσὶν διασμηχθεὶς ὄναιτ’ἂν οὑτοσί.

  Πασίας

  οἴμ’ὡς καταγελᾷς.

  Στρεψιάδης

  ἓξ χοᾶς χωρήσεται.

  Πασίας

  οὔ τοι μὰ τὸν �
�ία τὸν μέγαν καὶ τοὺς θεοὺς

  ἐμοῦ καταπροίξει. 1240

  Στρεψιάδης

  θαυμασίως ἥσθην θεοῖς,

  καὶ Ζεὺς γέλοιος ὀμνύμενος τοῖς εἰδόσιν.

  Πασίας

  ἦ μὴν σὺ τούτων τῷ χρόνῳ δώσεις δίκην.

  ἀλλ’εἴτ’ἀποδώσεις μοι τὰ χρήματ’εἴτε μή,

  ἀπόπεμψον ἀποκρινάμενος.

  Στρεψιάδης

  ἔχε νυν ἥσυχος.

  ἐγὼ γὰρ αὐτίκ’ἀποκρινοῦμαί σοι σαφῶς. 1245

  Πασίας

  τί σοι δοκεῖ δράσειν;

  Μάρτυς

  ἀποδώσειν μοι δοκεῖ.

  Στρεψιάδης

  ποῦ ‘σθ’οὗτος ἁπαιτῶν με τἀργύριον; λέγε

  τουτὶ τί ἔστι;

  Πασίας

  τοῦθ’ὅ τι ἐστί; κάρδοπος.

  Στρεψιάδης

  ἔπειτ’ἀπαιτεῖς τἀργύριον τοιοῦτος ὤν;

  οὐκ ἂν ἀποδοίην οὐδ’ἂν ὀβολὸν οὐδενί, 1250

  ὅστις καλέσειε κάρδοπον τὴν καρδόπην.

  Πασίας

  οὐκ ἄρ’ἀποδώσεις;

  Στρεψιάδης

  οὐχ ὅσον γέ μ’εἰδέναι.

  οὔκουν ἀνύσας τι θᾶττον ἀπολιταργιεῖς

  ἀπὸ τῆς θύρας;

  Πασίας

  ἄπειμι, καὶ τοῦτ’ἴσθ’ὅτι

  θήσω πρυτανεῖ’ἢ μηκέτι ζῴην ἐγώ. 1255

  Στρεψιάδης

  καὶ προσαπολεῖς ἄρ’αὐτὰ πρὸς ταῖς δώδεκα.

  καίτοι σε τοῦτό γ’οὐχὶ βούλομαι παθεῖν,

  ὁτιὴ ‘κάλεσας εὐηθικῶς τὴν κάρδοπον.

  Αμυνίας

  ἰώ μοί μοι.

  Στρεψιάδης

  ἔα.

  τίς οὑτοσί ποτ’ἔσθ’ὁ θρηνῶν; οὔτι που 1260

  τῶν Καρκίνου τις δαιμόνων ἐφθέγξατο;

  Αμυνίας

  τί δ’ὅστις εἰμὶ τοῦτο βούλεσθ’εἰδέναι;

  ἀνὴρ κακοδαίμων.

 

‹ Prev