Complete Works of Homer

by Homer

  κρουνὼ δ' ἵκανον καλλιρρόω: ἔνθα δὲ πηγαὶ

  δοιαὶ ἀναί̈σσουσι Σκαμάνδρου δινήεντος.

  ἣ μὲν γάρ θ' ὕδατι λιαρῷ ῥέει, ἀμφὶ δὲ καπνὸς

  γίγνεται ἐξ αὐτῆς ὡς εἰ πυρὸς αἰθομένοιο: 150

  ἣ δ' ἑτέρη θέρεϊ προρέει ἐϊκυῖα χαλάζῃ,

  ἢ χιόνι ψυχρῇ ἢ ἐξ ὕδατος κρυστάλλῳ.

  ἔνθα δ' ἐπ' αὐτάων πλυνοὶ εὐρέες ἐγγὺς ἔασι

  καλοὶ λαί̈νεοι, ὅθι εἵματα σιγαλόεντα

  πλύνεσκον Τρώων ἄλοχοι καλαί τε θύγατρες 155

  τὸ πρὶν ἐπ' εἰρήνης πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν.

  τῇ ῥα παραδραμέτην φεύγων ὃ δ' ὄπισθε διώκων:

  πρόσθε μὲν ἐσθλὸς ἔφευγε, δίωκε δέ μιν μέγ' ἀμείνων

  καρπαλίμως, ἐπεὶ οὐχ ἱερήϊον οὐδὲ βοείην

  ἀρνύσθην, ἅ τε ποσσὶν ἀέθλια γίγνεται ἀνδρῶν, 160

  ἀλλὰ περὶ ψυχῆς θέον Ἕκτορος ἱπποδάμοιο.

  ὡς δ' ὅτ' ἀεθλοφόροι περὶ τέρματα μώνυχες ἵπποι

  ῥίμφα μάλα τρωχῶσι: τὸ δὲ μέγα κεῖται ἄεθλον

  ἢ τρίπος ἠὲ γυνὴ ἀνδρὸς κατατεθνηῶτος:

  ὣς τὼ τρὶς Πριάμοιο πόλιν πέρι δινηθήτην 165

  καρπαλίμοισι πόδεσσι: θεοὶ δ' ἐς πάντες ὁρῶντο:

  τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε:

  ὢ πόποι ἦ φίλον ἄνδρα διωκόμενον περὶ τεῖχος

  ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι: ἐμὸν δ' ὀλοφύρεται ἦτορ

  Ἕκτορος, ὅς μοι πολλὰ βοῶν ἐπὶ μηρί' ἔκηεν 170

  Ἴδης ἐν κορυφῇσι πολυπτύχου, ἄλλοτε δ' αὖτε

  ἐν πόλει ἀκροτάτῃ: νῦν αὖτέ ἑ δῖος Ἀχιλλεὺς

  ἄστυ πέρι Πριάμοιο ποσὶν ταχέεσσι διώκει.

  ἀλλ' ἄγετε φράζεσθε θεοὶ καὶ μητιάασθε

  ἠέ μιν ἐκ θανάτοιο σαώσομεν, ἦέ μιν ἤδη 175

  Πηλεί̈δῃ Ἀχιλῆϊ δαμάσσομεν ἐσθλὸν ἐόντα.

  τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη:

  ὦ πάτερ ἀργικέραυνε κελαινεφὲς οἷον ἔειπες:

  ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ

  ἂψ ἐθέλεις θανάτοιο δυσηχέος ἐξαναλῦσαι; 180

  ἔρδ': ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι.

  τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς:

  θάρσει Τριτογένεια φίλον τέκος: οὔ νύ τι θυμῷ

  πρόφρονι μυθέομαι, ἐθέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι:

  ἔρξον ὅπῃ δή τοι νόος ἔπλετο, μὴ δ' ἔτ' ἐρώει. 185

  ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην:

  βῆ δὲ κατ' Οὐλύμποιο καρήνων ἀί̈ξασα.

  Ἕκτορα δ' ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ' ὠκὺς Ἀχιλλεύς.

  ὡς δ' ὅτε νεβρὸν ὄρεσφι κύων ἐλάφοιο δίηται

  ὄρσας ἐξ εὐνῆς διά τ' ἄγκεα καὶ διὰ βήσσας: 190

  τὸν δ' εἴ πέρ τε λάθῃσι καταπτήξας ὑπὸ θάμνῳ,

  ἀλλά τ' ἀνιχνεύων θέει ἔμπεδον ὄφρά κεν εὕρῃ:

  ὣς Ἕκτωρ οὐ λῆθε ποδώκεα Πηλεί̈ωνα.

  ὁσσάκι δ' ὁρμήσειε πυλάων Δαρδανιάων

  ἀντίον ἀί̈ξασθαι ἐϋδμήτους ὑπὸ πύργους, 195

  εἴ πως οἷ καθύπερθεν ἀλάλκοιεν βελέεσσι,

  τοσσάκι μιν προπάροιθεν ἀποστρέψασκε παραφθὰς

  πρὸς πεδίον: αὐτὸς δὲ ποτὶ πτόλιος πέτετ' αἰεί.

  ὡς δ' ἐν ὀνείρῳ οὐ δύναται φεύγοντα διώκειν:

  οὔτ' ἄρ' ὃ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθ' ὃ διώκειν: 200

  ὣς ὃ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποσίν, οὐδ' ὃς ἀλύξαι.

  πῶς δέ κεν Ἕκτωρ κῆρας ὑπεξέφυγεν θανάτοιο,

  εἰ μή οἱ πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤντετ' Ἀπόλλων

  ἐγγύθεν, ὅς οἱ ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα;

  λαοῖσιν δ' ἀνένευε καρήατι δῖος Ἀχιλλεύς, 205

  οὐδ' ἔα ἱέμεναι ἐπὶ Ἕκτορι πικρὰ βέλεμνα,

  μή τις κῦδος ἄροιτο βαλών, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.

  ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπὶ κρουνοὺς ἀφίκοντο,

  καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,

  ἐν δ' ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο, 210

  τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δ' Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,

  ἕλκε δὲ μέσσα λαβών: ῥέπε δ' Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,

  ᾤχετο δ' εἰς Ἀί̈δαο, λίπεν δέ ἑ Φοῖβος Ἀπόλλων.

  Πηλεί̈ωνα δ' ἵκανε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,

  ἀγχοῦ δ' ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα: 215

  νῦν δὴ νῶι ἔολπα Διὶ̈ φίλε φαίδιμ' Ἀχιλλεῦ

  οἴσεσθαι μέγα κῦδος Ἀχαιοῖσι προτὶ νῆας

  Ἕκτορα δῃώσαντε μάχης ἄατόν περ ἐόντα.

  οὔ οἱ νῦν ἔτι γ' ἔστι πεφυγμένον ἄμμε γενέσθαι,

  οὐδ' εἴ κεν μάλα πολλὰ πάθοι ἑκάεργος Ἀπόλλων 220

  προπροκυλινδόμενος πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο.

  ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν στῆθι καὶ ἄμπνυε, τόνδε δ' ἐγώ τοι

  οἰχομένη πεπιθήσω ἐναντίβιον μαχέσασθαι.

  ὣς φάτ' Ἀθηναίη, ὃ δ' ἐπείθετο, χαῖρε δὲ θυμῷ,

  στῆ δ' ἄρ' ἐπὶ μελίης χαλκογλώχινος ἐρεισθείς. 225

  ἣ δ' ἄρα τὸν μὲν ἔλειπε, κιχήσατο δ' Ἕκτορα δῖον

  Δηϊφόβῳ ἐϊκυῖα δέμας καὶ ἀτειρέα φωνήν:

  ἀγχοῦ δ' ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:

  ἠθεῖ' ἦ μάλα δή σε βιάζεται ὠκὺς Ἀχιλλεὺς

  ἄστυ πέρι Πριάμοιο ποσὶν ταχέεσσι διώκων: 230

  ἀλλ'
ἄγε δὴ στέωμεν καὶ ἀλεξώμεσθα μένοντες.

  τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ:

  Δηί̈φοβ' ἦ μέν μοι τὸ πάρος πολὺ φίλτατος ἦσθα

  γνωτῶν οὓς Ἑκάβη ἠδὲ Πρίαμος τέκε παῖδας:

  νῦν δ' ἔτι καὶ μᾶλλον νοέω φρεσὶ τιμήσασθαι, 235

  ὃς ἔτλης ἐμεῦ εἵνεκ', ἐπεὶ ἴδες ὀφθαλμοῖσι,

  τείχεος ἐξελθεῖν, ἄλλοι δ' ἔντοσθε μένουσι.

  τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη:

  ἠθεῖ' ἦ μὲν πολλὰ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ

  λίσσονθ' ἑξείης γουνούμενοι, ἀμφὶ δ' ἑταῖροι, 240

  αὖθι μένειν: τοῖον γὰρ ὑποτρομέουσιν ἅπαντες:

  ἀλλ' ἐμὸς ἔνδοθι θυμὸς ἐτείρετο πένθεϊ λυγρῷ.

  νῦν δ' ἰθὺς μεμαῶτε μαχώμεθα, μὴ δέ τι δούρων

  ἔστω φειδωλή, ἵνα εἴδομεν εἴ κεν Ἀχιλλεὺς

  νῶϊ κατακτείνας ἔναρα βροτόεντα φέρηται 245

  νῆας ἔπι γλαφυράς, ἦ κεν σῷ δουρὶ δαμήῃ.

  ὣς φαμένη καὶ κερδοσύνῃ ἡγήσατ' Ἀθήνη:

  οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντες,

  τὸν πρότερος προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ:

  οὔ σ' ἔτι Πηλέος υἱὲ φοβήσομαι, ὡς τὸ πάρος περ 250

  τρὶς περὶ ἄστυ μέγα Πριάμου δίον, οὐδέ ποτ' ἔτλην

  μεῖναι ἐπερχόμενον: νῦν αὖτέ με θυμὸς ἀνῆκε

  στήμεναι ἀντία σεῖο: ἕλοιμί κεν ἤ κεν ἁλοίην.

  ἀλλ' ἄγε δεῦρο θεοὺς ἐπιδώμεθα: τοὶ γὰρ ἄριστοι

  μάρτυροι ἔσσονται καὶ ἐπίσκοποι ἁρμονιάων: 255

  οὐ γὰρ ἐγώ σ' ἔκπαγλον ἀεικιῶ, αἴ κεν ἐμοὶ Ζεὺς

  δώῃ καμμονίην, σὴν δὲ ψυχὴν ἀφέλωμαι:

  ἀλλ' ἐπεὶ ἄρ κέ σε συλήσω κλυτὰ τεύχε' Ἀχιλλεῦ

  νεκρὸν Ἀχαιοῖσιν δώσω πάλιν: ὣς δὲ σὺ ῥέζειν.

  τὸν δ' ἄρ' ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς: 260

  Ἕκτορ μή μοι ἄλαστε συνημοσύνας ἀγόρευε:

  ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά,

  οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν,

  ἀλλὰ κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν,

  ὣς οὐκ ἔστ' ἐμὲ καὶ σὲ φιλήμεναι, οὐδέ τι νῶϊν 265

  ὅρκια ἔσσονται, πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα

  αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν.

  παντοίης ἀρετῆς μιμνήσκεο: νῦν σε μάλα χρὴ

  αἰχμητήν τ' ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν.

  οὔ τοι ἔτ' ἔσθ' ὑπάλυξις, ἄφαρ δέ σε Παλλὰς Ἀθήνη 270

  ἔγχει ἐμῷ δαμάᾳ: νῦν δ' ἀθρόα πάντ' ἀποτίσεις

  κήδε' ἐμῶν ἑτάρων οὓς ἔκτανες ἔγχεϊ θύων.

  ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχος:

  καὶ τὸ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο φαίδιμος Ἕκτωρ:

  ἕζετο γὰρ προϊδών, τὸ δ' ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος, 275

  ἐν γαίῃ δ' ἐπάγη: ἀνὰ δ' ἥρπασε Παλλὰς Ἀθήνη,

  ἂψ δ' Ἀχιλῆϊ δίδου, λάθε δ' Ἕκτορα ποιμένα λαῶν.

  Ἕκτωρ δὲ προσέειπεν ἀμύμονα Πηλεί̈ωνα:

  ἤμβροτες, οὐδ' ἄρα πώ τι θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ

  ἐκ Διὸς ἠείδης τὸν ἐμὸν μόρον, ἦ τοι ἔφης γε: 280

  ἀλλά τις ἀρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος ἔπλεο μύθων,

  ὄφρά σ' ὑποδείσας μένεος ἀλκῆς τε λάθωμαι.

  οὐ μέν μοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξεις,

  ἀλλ' ἰθὺς μεμαῶτι διὰ στήθεσφιν ἔλασσον

  εἴ τοι ἔδωκε θεός: νῦν αὖτ' ἐμὸν ἔγχος ἄλευαι 285

  χάλκεον: ὡς δή μιν σῷ ἐν χροὶ̈ πᾶν κομίσαιο.

  καί κεν ἐλαφρότερος πόλεμος Τρώεσσι γένοιτο

  σεῖο καταφθιμένοιο: σὺ γάρ σφισι πῆμα μέγιστον.

  ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προί̈ει δολιχόσκιον ἔγχος,

  καὶ βάλε Πηλεί̈δαο μέσον σάκος οὐδ' ἀφάμαρτε: 290

  τῆλε δ' ἀπεπλάγχθη σάκεος δόρυ: χώσατο δ' Ἕκτωρ

  ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός,

  στῆ δὲ κατηφήσας, οὐδ' ἄλλ' ἔχε μείλινον ἔγχος.

  Δηί̈φοβον δ' ἐκάλει λευκάσπιδα μακρὸν ἀύ̈σας:

  ᾔτεέ μιν δόρυ μακρόν: ὃ δ' οὔ τί οἱ ἐγγύθεν ἦεν. 295

  Ἕκτωρ δ' ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε:

  ὢ πόποι ἦ μάλα δή με θεοὶ θάνατον δὲ κάλεσσαν:

  Δηί̈φοβον γὰρ ἔγωγ' ἐφάμην ἥρωα παρεῖναι:

  ἀλλ' ὃ μὲν ἐν τείχει, ἐμὲ δ' ἐξαπάτησεν Ἀθήνη.

  νῦν δὲ δὴ ἐγγύθι μοι θάνατος κακός, οὐδ' ἔτ' ἄνευθεν, 300

  οὐδ' ἀλέη: ἦ γάρ ῥα πάλαι τό γε φίλτερον ἦεν

  Ζηνί τε καὶ Διὸς υἷι ἑκηβόλῳ, οἵ με πάρος γε

  πρόφρονες εἰρύατο: νῦν αὖτέ με μοῖρα κιχάνει.

  μὴ μὰν ἀσπουδί γε καὶ ἀκλειῶς ἀπολοίμην,

  ἀλλὰ μέγα ῥέξας τι καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι. 305

  ὣς ἄρα φωνήσας εἰρύσσατο φάσγανον ὀξύ,

  τό οἱ ὑπὸ λαπάρην τέτατο μέγα τε στιβαρόν τε,

  οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τ' αἰετὸς ὑψιπετήεις,

  ὅς τ' εἶσιν πεδίον δὲ διὰ νεφέων ἐρεβεννῶν

  ἁρπάξων ἢ ἄρν' ἀμαλὴν ἤ πτῶκα λαγωόν: 310

  ὣς Ἕκτωρ οἴμησε τινάσσων φάσγανον ὀξύ.

  ὁρμήθη δ' Ἀχιλεύς, μένεος δ' ἐμπλήσατο θυμὸν

  ἀγρίου, πρόσθεν δὲ σάκος στέρνοιο κάλυψε

&nbs
p; καλὸν δαιδάλεον, κόρυθι δ' ἐπένευε φαεινῇ

  τετραφάλῳ: καλαὶ δὲ περισσείοντο ἔθειραι 315

  χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς.

  οἷος δ' ἀστὴρ εἶσι μετ' ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ

  ἕσπερος, ὃς κάλλιστος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ,

  ὣς αἰχμῆς ἀπέλαμπ' εὐήκεος, ἣν ἄρ' Ἀχιλλεὺς

  πάλλεν δεξιτερῇ φρονέων κακὸν Ἕκτορι δίῳ 320

  εἰσορόων χρόα καλόν, ὅπῃ εἴξειε μάλιστα.

  τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα

  καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξε κατακτάς:

  φαίνετο δ' ᾗ κληῖ̈δες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσι

  λαυκανίην, ἵνα τε ψυχῆς ὤκιστος ὄλεθρος: 325

  τῇ ῥ' ἐπὶ οἷ μεμαῶτ' ἔλασ' ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεύς,

  ἀντικρὺ δ' ἁπαλοῖο δι' αὐχένος ἤλυθ' ἀκωκή:

  οὐδ' ἄρ' ἀπ' ἀσφάραγον μελίη τάμε χαλκοβάρεια,

  ὄφρά τί μιν προτιείποι ἀμειβόμενος ἐπέεσσιν.

  ἤριπε δ' ἐν κονίῃς: ὃ δ' ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς: 330

  Ἕκτορ ἀτάρ που ἔφης Πατροκλῆ' ἐξεναρίζων

  σῶς ἔσσεσθ', ἐμὲ δ' οὐδὲν ὀπίζεο νόσφιν ἐόντα

  νήπιε: τοῖο δ' ἄνευθεν ἀοσσητὴρ μέγ' ἀμείνων

  νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγὼ μετόπισθε λελείμμην,

  ὅς τοι γούνατ' ἔλυσα: σὲ μὲν κύνες ἠδ' οἰωνοὶ 335

  ἑλκήσουσ' ἀϊκῶς, τὸν δὲ κτεριοῦσιν Ἀχαιοί.

  τὸν δ' ὀλιγοδρανέων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ: