Delphi Complete Works of Quintus Smyrnaeus

by Quintus Smyrnaeus

  10 ἀενάου ποταμοῖο, τὸν εἰσέτι φῦλ᾽ ἀνθρώπων

  Γλαῦκον ἐπικλείουσιν ἐΰρροον: ἀλλὰ τὰ μέν που

  ἀθάνατοι τεύξαντο γέρας Λυκίων βασιλῆι.

  Ἀργεῖοι δ᾽ ἐρίθυμον ἀνεστενάχοντ᾽ Ἀχιλῆα

  νηυσὶ παρ᾽ ὠκυπόροισιν: ἔτειρε δὲ πάντας ἀνίη

  15 λευγαλέη καὶ πένθος, ἐπεί ῥά μιν ὡς ἐὸν υἷα

  δίζοντ᾽ , οὐδέ τις ἦεν ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν ἄδακρυς:

  Τρῶες δ᾽ αὖτ᾽ ἀλίαστον ἐγήθεον εἰσορόωντες

  τοὺς μὲν ἀκηχεμένους, τὸν δ᾽ ἐν πυρὶ δηωθέντα:

  καί τις ἐπευχόμενος μῦθον ποτὶ τοῖον ἔειπεν:

  20 ‘νῦν πάντεσσιν ἄελπτον ἀπ᾽ Οὐλύμποιο Κρονίων

  ἡμῖν ὤπασε χάρμα λιλαιομένοισιν ἰδέσθαι

  ἐν Τροίῃ Ἀχιλῆα δεδουπότα: τοῦ γὰρ ὀΐω

  βλημένου ἀμπνεύσειν Τρώων ἐρικυδέα φῦλα

  αἵματος ἐξ ὀλοοῖο καὶ ἀνδροφόνου ὐσμίνης:

  25 αἰεὶ γὰρ φρεσὶν ᾗσιν ἐμήδετο Τρωσὶν ὄλεθρον

  αἰνὰ δέ οἱ χείρεσσιν ἐμαίνετο λοίγιον ἔγχος

  λύθρῳ ὑπ᾽ ἀργαλέῳ πεπαλαγμένον, οὐδέ τις ἡμέων

  κείνῳ ἔναντα κιὼν ἔτ᾽ ἐσέδρακεν Ἠριγένειαν:

  νῦν δ᾽ ὀΐω φεύξεσθαι Ἀχαιῶν ὄβριμα τέκνα

  νηυσὶν ἐϋπρώροισι δαϊκταμένου Ἀχιλῆος:

  30 ὡς ὄφελον μένος ἦεν ἔθ᾽ Ἕκτορος, ὀφρ᾽ ἅμα πάντας

  Ἀργείους σφετέρησιν ἐνὶ κλισίῃσιν ὄλεσσεν.’

  ὣς ἄρ᾽ ἔφη Τρώων τις ἐνὶ φρεσὶ πάγχυ γεγηθώς:

  ἄλλος δ᾽ αὖθ᾽ ἑτέρωθι πύκα φρονέων φάτο μῦθον:

  ‘φῆσθα σὺ μὲν Δαναῶν ὀλοὸν στρατὸν ἔνδοθι νηῶν

  35 πόντον ἐπ᾽ ἠερόεντα πεφυζότας αἶψα νέεσθαι:

  ἀλλ᾽ οὐ μὰν δείσουσι λιλαιόμενοι μέγα χάρμης:

  εἰσὶ γάρ ἦ κρατεροί τε καὶ ὄβριμοι ἀνέρες ἄλλοι,

  Τυδείδης Αἴας τε καὶ Ἀτρέος ὄβριμοι υἷες:

  τοὺς ἔτ᾽ ἐγὼ δείδοικα κατακταμένου Ἀχιλῆος:

  40 τοὺς εἴθ᾽ ἀργυρότοξος ἀναιρήσειεν Ἀπόλλων,

  καί κεν ἀνάπνευσις πολέμου καὶ ἀεικέος οἴτου

  ἡμῖν εὐχομένοισιν ἐλεύσεται ἤματι κείνῳ.’

  ὣς ἔφατ᾽: ἀθάνατοι δὲ κατ᾽ οὐρανὸν ἐστενάχοντο,

  ὅσσοι ἔσαν Δαναοῖσιν ἐϋσθενέεσσιν ἀρωγοί,

  45 ἀμφὶ δὲ κρᾶτ᾽ ἐκάλυψαν ἀπειρεσίοις νεφέεσσι

  θυμὸν ἀκηχέμενοι: ἑτέρωθι δὲ γήθεον ἄλλοι

  εὐχόμενοι Τρώεσσι πέρας θυμηδὲς ὀρέξαι.

  καὶ τότε δὴ Κρονίωνα κλυτὴ προσεφώνεεν Ἥρη:

  ‘Ζεῦ πάτερ ἀργικέραυνε, τί ἢ Τρώεσσιν ἀρήγεις

  50 κούρης ἠϋκόμοιο λελασμένος, ἥν ῥα πάροιθεν

  ἀντιθέῳ Πηλῆι πόρες θυμήρἐ ἄκοιτιν

  Πηλίου ἐν βήσσῃσι; γάμον δέ οἱ αὐτὸς ἔτευξας

  ἄμβροτον, οἱ δέ νυ πάντες ἐδαινύμεθ᾽ ἤματι κείνῳ

  ἀθάνατοι καὶ πολλὰ δόμεν περικαλλέα δῶρα:

  55 ἀλλὰ τά γ᾽ ἐξελάθου, μέγα δ᾽ Ἑλλάδι μήσαο πένθος.’

  ὣς ἄρ᾽ ἔφη: τὴν δ᾽ οὔτι προσέννεπεν ἀκάματος Ζεύς:

  ἧστο γὰρ ἀχνύμενος κραδίην καὶ πολλὰ μενοινῶν,

  οὕνεκεν ἤμελλον Πριάμου πόλιν ἐξαλαπάξειν

  Ἀργεῖοι, τοῖς αἰνὸν ἐμήδετο λοιγὸν ὀπάσσαι

  60 ἐν πολέμῳ στονόεντι καὶ ἐν βαρυηχέϊ πόντῳ:

  καὶ τὰ μέν ὣς ὥρμαινε, τὰ δὴ μετόπισθε τέλεσσεν.

  Ἠὼς δ᾽ ὠκεανοῖο βαθὺν ῥόον εἰσαφίκανε,

  κυανέην δ᾽ ἄρα γαῖαν ἐπήιεν ἄσπετος ὄρφνη,

  ἦμος ἀναπνείουσι βροτοὶ βαιὸν καμάτοιο:

  65 Ἀργεῖοι δ᾽ ἐπὶ νηυσὶν ἐδόρπεον ἀχνύμενοί περ:

  οὐ γάρ νηδύος ἐστὶν ἀπωσέμεναι μεμαυίης

  λιμὸν ἀταρτηρόν, ὁπόταν στέρνοισιν ἵκηται.

  ἀλλ᾽ εἶθαρ θοὰ γυῖα βαρύνεται, οὐδέ τι μῆχος

  γίνεται, ἢν μή τις κορέσῃ θυμαλγέα νηδύν:

  70 τοὔνεκα δαῖτ᾽ ἐπάσαντο καὶ ἀχνύμενοι Ἀχιλῆος:

  αἰνὴ γὰρ μάλα πάντας ἐποτρύνεσκεν ἀνάγκη.

  τοῖσι δὲ πασσαμένοισιν ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος,

  λῦσε δ᾽ ἀπὸ μελέων ὀδύνας, ἐπὶ δὲ σθένος ὦρσεν.

  ἀλλ᾽ ὅτε δὴ κεφαλὰς μὲν ἐπ᾽ ἀντολίην ἔχον ἄρκτοι,

  75 δέγμεναι ἠελίοιο θοὸν φάος, ἔγρετο δ᾽ ἠώς,

  δὴ τότ᾽ ἀνέγρετο λαὸς ἐϋσθενέων Ἀργείων

  πορφύρων Τρώεσσι φόνον καὶ κῆρ᾽ ἀΐδηλον.

  κίνυτο δ᾽ ἠΰτε πόντος ἀπείριτος Ἰκαρίοιο

  ἠὲ καὶ αὐαλέου βαθὺ λήιον, ὁππόθ᾽ ἵκηται

  80 ῥιπὴ ἀπειρεσίη νεφεληγερέος Ζεφύροιο:

  ὣς ἄρα κίνυτο λαὸς ἐπ᾽ ᾐόσιν Ἑλλησπόντου.

  καὶ τότε Τυδέος υἱὸς ἐελδομένοισι ἔειπεν:

  ‘ὦ φίλοι, εἰ ἐτεόν γε μενεπτόλεμοι πελόμεσθα,

  νῦν μᾶλλον στυγεροῖσι μαχώμεθα δυσμενέεσσι,

  85 μή πως θαρσήσωσιν Ἀχιλλέος οὐκέτ᾽ ἐόντος:

  ἀλλ᾽ ἄγε, σὺν τεύχεσσι καὶ ἅρμασιν ἠδὲ καὶ ἵπποις

  ἴομεν ἀμφὶ πόληα: πόνος δ᾽ ἄρα κῦδος ὀρέξει.’

  ὣς ἔφατ᾽ ἐν Δαναοῖσιν: ἀμείβετο δ᾽ ὄβριμος Αἴας:

  ‘Τυδείδη, σὺ μὲν ἐσθλά καὶ οὐκ ἀνεμώλια βάζεις

  90 ὀτρύνων Τρώεσσιν ἐϋπτολέμοισι μάχεσθαι

  ἀγχεμάχους Δαναούς, οἵπερ μεμάασι καὶ αὐτοί:

  ἀλλὰ χρὴ ἐν νήεσσι μένειν, ἄχρις ἐξ ἁλὸς ἔλθῃ

  δῖα Θέτις: μάλα γάρ οἱ ἐνὶ φρεσὶ μήδεται ἦτορ


  υἱέος ἀμφὶ τάφῳ περικαλλέα θεῖναι ἄεθλα:

  95 ὣς χθιζή μοι ἔειπεν, ὅτ᾽ εἰς ἁλὸς ἤιε βένθος,

  νόσφ᾽ ἄλλων Δαναῶν: καί ἑ σχεδὸν ἔλπομαι εἶναι

  ἐσσυμένην: Τρῶες δέ, καὶ εἰ θάνε Πηλέος υἱός,

  οὐ μάλα θαρσήσουσιν ἔτι ζώοντος ἐμεῖο

  καὶ σέθεν ἠδὲ καὶ αὐτοῦ ἀμύμονος Ἀτρείδαο.’

  100 ὣς ἄρ᾽ ἔφη Τελαμῶνος ἐῢς πάϊς, οὐδέ τι ᾔδη,

  ὅττι ῥά οἱ μετ᾽ ἄεθλα κακὸν μόρον ἔντυε δαίμων

  ἀργαλέον᾽ τὸν δ᾽ αὖθις ἀμείβετο Τυδέος υἱός:

  ‘ὦ φίλος, εἰ ἐτεὸν Θέτις ἔρχεται ἤματι τῷδε

  υἱέος ἀμφὶ τάφῳ περικαλλέα θεῖναι ἄεθλα,

  105 πὰρ νήεσσι μένωμεν ἐρυκανόωντε καὶ ἄλλους:

  καὶ γὰρ δὴ μακάρεσσι θεοῖς πείθεσθαι ἔοικε:

  καὶ δ᾽ ἄλλως Ἀχιλῆι καὶ ἀθανάτων ἀέκητι

  αὐτοὶ φραζώμεσθα δόμεν θυμηδέα τιμήν.’

  ὣς φάτο Τυδείδαο δαΐφρονος ὄβριμον ἦτορ.

  110 καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ ἐκ πόντοιο κίεν Πηλῆος ἄκοιτις

  αὔρῃ ὑπηώῃ ἐναλίγκιον: αἶψα δ᾽ ἵκανεν

  Ἀργείων ἐς ὅμιλον, ὅπῃ μεμαῶτες ἔμιμνον,

  οἱ μὲν ἀεθλεύσοντες ἀπειρεσίῳ ἐν ἀγῶνι,

  οἱ δὲ φρένας καὶ θυμὸν ἀεθλητῆρσιν ἰῆναι.

  115 τοῖσι δ᾽ ἅμ᾽ ἀγρομένοισι Θέτις κυανοκρήδεμνος

  θῆκεν ἄεθλα φέρουσα καὶ ὀτρύνεσκεν Ἀχαιοὺς

  αὐτίκ᾽ ἀεθλεύειν: τοὶ δ᾽ ἀθανάτῃ πεπίθοντο.

  πρῶτος δ᾽ ἐν μέσσοισιν ἀνίστατο Νηλέος υἱός,

  οὐ μὲν πυγμαχίῃσι λιλαιόμενος πονέεσθαι

  120 οὔτε παλαισμοσύνῃ πολυτειρέϊ: τοῦ γὰρ ὕπερθε

  γυῖα καὶ ἅψεα πάντα λυγρὸν κατεδάμνατο γῆρας:

  ἀλλά οἱ ἐν στέρνοισιν ἔτ᾽ ἔμπεδος ἔπλετο θυμὸς

  καὶ νόος, οὐδέ τις ἄλλος ἐριδμαίνεσκεν Ἀχαιῶν

  κείνῳ, ὅτ᾽ εἰν ἀγορῇ ἐπέων πέρι δῆρις ἐτέχθη:

  125 τῷ καὶ Λαέρταο κλυτὸς πάϊς εἵνεκα μύθων

  εἰν ἀγορῇ ὑπόεικε, καὶ ὃς βασιλεύτατος ἦεν

  πάντων Ἀργείων μέγ᾽ ἐϋμμελίης Ἀγαμέμνων.

  τοὔνεκ᾽ ἐνὶ μέσσοισιν ἐΰφρονα Νηρηίνην

  ὕμνεεν, ὡς Πάσῃσι μετέπρεπεν εἰναλίῃσιν

  130 εἵνεκ᾽ ἐϋφροσύνης τε καὶ εἴδεος: ἡ δ᾽ ἀΐουσα

  τέρπεθ᾽: ὁ δ᾽ ἱμερόεντα γάμον Πηλῆος ἔνισπε,

  τόν ῥά οἱ ἀθάνατοι μάκαρες συνετεκτήναντο

  Πηλίου ἀμφὶ κάρηνα, καὶ ἄμβροτον ὡς ἐπάσαντο

  δαῖτα παρ᾽ εἰλαπίνῃσιν, ὅτ᾽ εἴδατα θεῖα φέρουσαι

  135 χερσὶν ὑπ᾽ ἀμβροσίῃσι θεαὶ παρενήνεον Ὧραι

  χρυσείοις κανέοισι, Θέμις δ᾽ ἄρα καγχαλόωσα

  ἀργυρέας ἐτίταινεν ἐπισπέρχουσα τραπέζας,

  πῦρ δ᾽ Ἥφαιστος ἔκαιεν ἀκήρατον, ἀμφὶ δὲ Νύμφαι

  ἀμβροσίην ἐκέραιον ἐνί χρυσέοισι κυπέλλοις,

  140 αἱ δ᾽ ἄρ᾽ ἐς ὀρχηθμὸν Χάριτες τράπεν ἱμερόεντα,

  Μοῦσαι δ᾽ ἐς μολπήν, ἐπετέρπετο δ᾽ οὔρεα πάντα

  καὶ ποταμοὶ καὶ θῆρες, ἰαίνετο δ᾽ ἄφθιτος αἰθὴρ

  ἄντρα τε Χείρωνος περικαλλέα καὶ θεοὶ αὐτοί.

  καὶ τὰ μὲν ἂρ Νηλῆος ἐῢς πάϊς Ἀργείοισι

  145 πάντα μάλ᾽ ἱεμένοις κατελέξατο: τοὶ δ᾽ ἀΐοντες

  τέρπονθ᾽: ὃς δ᾽ Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἄφθιτα ἔργα

  μέλπε μέσῳ ἐν ἀγῶνι: πολὺς δ᾽ ἀμφίαχε λαὸς

  ἀσπασίως. ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἔνθεν ἑλὼν ἐρικυδέα φῶτα

  ἐκπάγλως κύδαινεν ἀρηραμένοις ἐπέεσσι,

  150 δώδεχ᾽ ὅπως διέπερσε κατὰ πλόον ἄστεα φωτῶν,

  ἕνδεκα δ᾽ αὖ κατὰ γαῖαν ἀπείριτον, ὡς δ᾽ ἐδάϊξε

  Τήλεφον, ἠδὲ βίην ἐρικυδέος Ἠετίωνος

  Θήβης ἐν δαπέδοισι, καὶ ὡς Κύκνον ἔκτανε δουρὶ

  υἷα Ποσειδάωνος ἰδ᾽ ἀντίθεον Πολύδωρον

  155 καὶ Τρώιλον θηητὸν ἀμύμονά τ᾽ Ἀστεροπαῖον,

  αἵματι δ᾽ ὡς ἐρύθηνεν ἄδην ποταμοῖο ῥέεθρα

  Ξάνθου καὶ νεκύεσσιν ἀπειρεσίοισι κάλυψε

  πάντα ῥόον κελάδοντα, Λυκάονος ὁππότε θυμὸν

  νοσφίσατ᾽ ἐκ μελέων ποταμοῦ σχεδὸν ἠχήεντος,

  160 Ἕκτορά θ᾽ ὡς ἐδάμασσε, καὶ ὡς ἕλε Πενθεσίλειαν,

  ἠδὲ καὶ υἱέα δῖον ἐϋθρόνου Ἠριγενείης.

  καὶ τὰ μὲν Ἀργείοισιν ἐπισταμένοισι καὶ αὐτοῖς

  μέλπε, καὶ ὡς ἐτέτυκτο πελώριος, ὥς τέ οἱ οὔτις

  ἔσθενε δηριάασθαι ἐναντίον, οὔτ᾽ ἐν ἀέθλοις

  165 αἰζηῶν, ὅτε ποσσὶ νέοι περιδηριόωνται,

  οὐδὲ μὲν ἱππασίῃ, οὐδὲ σταδίῃ ἐνὶ χάρμῃ,

  κάλλεΐ θ᾽ ὡς Δαναούς μέγ᾽ ὑπείρεχεν, ὥς τέ οἱ ἀλκὴ

  ἔπλετ᾽ ἀπειρεσίη, ὁπότ᾽ Ἄρεος ἔσσυτο δῆρις.

  εὔχετο δ᾽ ἀθανάτοισι καὶ υἱέα τοῖον ἰδέσθαι

  170 κείνου ἀπὸ Σκύροιο πολυκλύστοιο μολόντα.

  Ἀργεῖοι δ᾽ ἄρα πᾶσιν ἐπευφήμησαν ἔπεσσιν

  αὐτή τ᾽ ἀργυρόπεζα Θέτις, καί οἱ πόρεν ἵππους

  ὠκύποδας, τούς πρόσθεν ἐϋμμελίῃ Ἀχιλῆι

  Τήλεφος ὤπασε δῶρον ἐπὶ προχοῇσι Καΐκου,

  175 εὖτέ ἑ μοχθίζοντα κακῷ περὶ ἕλκεϊ θυμὸν

  ἠκέσατ᾽ ἐγχείῃ, τῇ μιν βάλε δηριόωντα

  αὐτὸς ἔσω μηροῖο, διήλασε δ᾽ ὄβριμον αἰχμήν:

  καὶ τοὺς μέν Νέστωρ Νηλήιος οἶς ἑτάροισιν

  ὤπασεν: οἱ δ᾽ ἐς νῆας ἄγου μέ
γα κυδαίνοντες

  180 ἀντίθεον βασιλῆα. Θέτις δ᾽ ἐς μέσσον ἀγῶνα

  θῆκεν ἄρ᾽ ἀμφὶ δρόμοιο βόας δέκα: τῇσι δὲ πάσῃς

  καλαὶ πόρτιες ᾖσαν ὑπὸ μαζοῖσιν ἰοῦσαι:

  τάς ποτε Πηλείδαο θρασὺ σθένος ἀκαμάτοιο

  ἤλασεν ἐξ Ἴδης μεγάλῳ ἐπὶ δουρὶ πεποιθώς.

  185 τῶν πέρι δοιοὶ ἀνέσταν ἐελδόμενοι μέγα νίκης:

  Τεῦκρος μὲν πρῶτος Τελαμώνιος, ἄν δὲ καὶ Αἴας,

  Αἴας, ὅς τε Λοκροῖσι μετέπρεπεν ἰοβόλοισιν.

  ἀμφὶ δ᾽ ἄρα ζώσαντο θοῶς περὶ μήδεα χερσὶ

  φάρεα, πάντα δ᾽ ἔνερθεν, ἅπερ θέμις, ἐκρύψαντο

  190 αἰδόμενοι Πηλῆος ἐϋσθενέος παράκοιτιν

  ἄλλας τ᾽ εἰναλίας Νηρηίδας, ὅσσαι ἅμ᾽ αὐτῇ

  ἤλυθον Ἀργείων κρατεροὺς ἐσιδέσθαι ἀέθλους.

  τοῖσι δὲ σημαίνεσκε δρόμου τέλος ὠκυτάτοιο

  Ἀτρείδης, ὅς πᾶσι μετ᾽ Ἀργείοισιν ἄνασσε.

  195 τοὺς δ᾽ Ἔρις ὀτρύνεσκεν ἐπήρατος: οἱ δ᾽ ἀπὸ νύσσης

  καρπαλίμως οἴμησαν ἐοικότες ἰρήκεσσι:

  τῶν δὲ καὶ ἀμφήριστος ἔην δρόμος: οἱ δ᾽ ἑκάτερθεν

  Ἀργεῖοι λεύσσοντες ἐπίαχον ἄλλυδις ἄλλος.

  ἀλλ᾽ ὅτε τέρματ᾽ ἔμελλον ἱκανέμεναι μεμαῶτες,

  200 δὴ τότε που Τεύκροιο μένος καὶ γυῖα πέδησαν

  ἀθάνατοι: τὸν γάρ ῥα θεὸς βάλεν ἠέ τις ἄτη

  ὄζον ἐς ἀλγινόεντα βαθυρρίζοιο μυρίκης:

  τῷ δ᾽ ἄρ᾽ ἐνιχριμφθεὶς χαμάδις πέσε: τοῦ δ᾽ ἀλεγεινῶς