Delphi Complete Works of Quintus Smyrnaeus

by Quintus Smyrnaeus

  κάλλιπεν, οὐδ᾽ Ἑλένη μιν ἐσέδρακε νοστήσαντα:

  ἀμφὶ δέ μιν Νύμφαι μέγ᾽ ἐκώκυον, οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ αὐτοῦ

  365 εἰσέτι που μέμνηντο κατὰ φρένας, ὅσσα πάροιθεν

  ἐξέτι νηπιάχοιο συναγρομένῃς ὀάριζε:

  σὺν δέ σφιν μύροντο βοῶν θοοὶ ἀγροιῶται

  ἀχνύμενοι κατὰ θυμόν: ἐπεστενάχοντο δὲ βῆσσαι.

  καὶ τότε δὴ Πριάμοιο πολυτλήτοιο γυναικὶ

  370 δεινὸν Ἀλεξάνδροιο μόρον φάτο βουκόλος ἀνήρ:

  τῆς δ᾽ ἄφαρ, ὡς ἐσάκουσε, τρόμῳ περιπάλλετο θυμός,

  γυῖα δ᾽ ὑπεκλάσθησαν: ἔπος δ᾽ ὀλοφύρατο τοῖον:

  ‘ὤλεό μοι, φίλε τέκνον, ἐμοὶ δ᾽ ἐπὶ πένθεϊ πένθος

  κάλλιπες αἰὲν ἄφυκτον, ἐπεὶ πολὺ φέρτατος ἄλλων

  375 παίδων ἔσκες ἐμεῖο μεθ᾽ Ἕκτορα: τῷ νύ σε λυγρὴ

  κλαύσομαι, εἰσόκε μοι κραδίῃ ἔνι πάλλεται ἦτορ:

  οὐ γὰρ ἄνευ μακάρων τάδε πάσχομεν, ἀλλά τις Αἶσα

  μήδετο λοίγια ἔργα, τὰ μὴ ὤφειλον ὀτλῆσαι,

  ἀλλ᾽ ἔθανον τὸ πάροιθεν ἐν εἰρήνῃ τε καὶ ὄλβῳ:

  νῦν δ᾽ ἐπὶ πήματι πῆμα μετ᾽ ὄμμασι δέρκομαι αἰεὶ

  380 ἐλπομένη καὶ ἔτ᾽ ἄλλα κακώτερα θηήσασθαι,

  παῖδας μὲν κταμένους, κεραϊζομένην δὲ πόληα

  καὶ πυρὶ δαιομένην Δαναῶν ὑπὸ καρτεροθύμων,

  σύν τε νυοὺς θύγατράς τε μετὰ Τρωῇσι καὶ ἄλλαις

  ἑλκομένας ἅμα παισὶ δορυκτήτῳ ὑπ᾽ ἀνάγκῃ.’

  385 ὣς φάτο κωκύουσα: πόσις δέ οἱ οὔ τι πέπυστο:

  ἀλλ᾽ ὁ παρ᾽ Ἕκτορος ἧστο τάφῳ ἐπὶ δάκρυα χεύων,

  οὕνεκ᾽ ἄριστος ἔην καὶ ἐρύετο δούρατι πάτρην:

  τοῦ πέρι πευκαλίμας ἀχέων φρένας οὔ τι πέπυστο.

  ἀλλ᾽ Ἑλένη μάλα πολλὰ διηνεκέως γοόωσα

  390 ἄλλα μὲν ἐν Τρώεσσιν ὀΰτεεν, ἄλλα δέ οἱ κῆρ

  ἐν κραδίῃ μενέαινε: φίλον δ᾽ ἀνὰ θυμὸν ἔειπεν:

  ‘ἆνερ, ἐμοὶ καὶ Τρωσὶ καὶ αὐτῷ σοὶ μέγα πῆμα,

  ὤλεο λευγαλέως: ἐμὲ δ᾽ ἐν στυγερῇ κακότητι

  κάλλιπες ἐλπομένην ὀλοώτερα πήματ᾽ ἰδέσθαι.

  395 ὡς ὄφελόν μ᾽ Ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο πάροιθεν,

  ὁππότε σοίγ᾽ ἑπόμην ὀλοῇ ὑπὸ δαίμονος Αἴσῃ:

  νῦν δ᾽ ἄρα καὶ σοὶ πῆμα θεοὶ δόσαν ἠδ᾽ ἐμοὶ αὐτῇ

  αἰνομόρῳ: πάντες δέ μ᾽ ἀάσπετον ἐρρίγασι,

  πάντες δ᾽ ἐχθαίρουσιν ἐμόν κέαρ: οὐδέ πῃ οἶδα

  400 ἐκφυγέειν: εἰ γάρ κε φύγω Δαναῶν ἐς ὅμιλον,

  αὐτίκ᾽ ἀεικίσσουσιν ἐμὸν δέμας: εἰ δέ κε μίμνω,

  Τρῶες καὶ Τρωαί με περισταδὸν ἄλλοθεν ἄλλοι

  αἶψα διαρραίσουσι: νέκυν δ᾽ οὐ γαῖα καλύψει,

  ἀλλὰ κύνες δάψουσι καὶ οἰωνῶν θοὰ φῦλα:

  405 ὡς ὄφελόν μ᾽ ἕλεν Αἶσα, πάρος τάδε πήματ᾽ ἰδέσθαι.’

  ὣς ἔφατ᾽, οὔτι γοῶσα πόσιν τόσον, ὁππόσον αὐτῆς

  μύρετ᾽ ἀλιτροσύνης μεμνημένη: ἀμφὶ δὲ Τρωαὶ

  ὡς κεῖνον στενάχοντο, μετὰ φρεσὶ δ᾽ ἄλλα μενοίνων,

  αἱ μὲν ὑπὲρ τοκέων μεμνημέναι, αἱ δὲ καὶ ἀνδρῶν,

  410 αἱ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ παίδων, αἱ δὲ γνωτῶν ἐριτίμων.

  οἴη δ᾽ ἐκ θυμοῖο δαΐζετο κυδαλίμοιο

  Οἰνώνη: ἀλλ᾽ οὔτι μετὰ Τρωῇσιν ἐοῦσα

  κώκυεν, ἀλλ᾽ ἀπάνευθεν ἐνὶ σφετέροισι μελάθροις

  κεῖτο βαρυστενάχουσα παλαιοῦ λέκτρῳ ἀκοίτεω.

  415 οἵη δ᾽ ἐν ξυλόχοισι περιτρέφεται κρύσταλλος

  αἰπυτάτων ὀρέων, ἥ τ᾽ ἄγκεα πολλὰ παλύνει

  χευαμένη ζεφύροιο καταιγίσιν: ἡ δ᾽ ἄρ᾽ ὑπ᾽ Εὔρῳ

  ἠελίῳ τε χιὼν κατατήκεται ἀμφὶ δὲ μακραὶ

  ἄκριες ὑδρηλῇσι κατειβόμεναι λιβάδεσσι

  δεύονθ᾽, ἡ δὲ νάπῃσιν ἀπειρεσίη περ ἐοῦσα

  420 πίδακος ἐσσυμένης κρυερὸν περιτήκεται ὕδωρ:

  ὣς ἥ γ᾽ ἀσχαλόωσα μέγα στυγερῇ ὑπ᾽ ἀνίῃ

  τήκετ᾽ ἀκηχεμένη πόσιος περὶ κουριδίοιο.

  αἰνὰ δ᾽ ἀναστενάχουσα φίλον προσελέξατο θυμόν:

  ‘ὤ μοι ἀτασθαλίης, ὤ μοι στυγεροῦ βιότοιο,

  425 ἣ πόσιν ἀμφαγάπησα δυσάμμορον, ᾧ σὺν ἐώλπειν

  γήραϊ τειρομένη βιότου κλυτὸν οὐδὸν ἱκέσθαι

  αἰὲν ὁμοφρονέουσα: θεοὶ δ᾽ ἑτέρωσε βάλοντο:

  ὥς μ᾽ ὄφελόν ποτε Κῆρες ἀνηρείψαντο μέλαιναι,

  ὁππότε νόσφιν ἔμελλον Ἀλεξάνδροιο πέλεσθαι:

  430 ἀλλὰ καὶ εἰ ζωός μ᾽ ἔλιπεν, μέγα τλήσομαι ἔργον

  ἀμφ᾽ αὐτῷ θανέειν, ἐπεὶ οὔτι μοι εὔαδεν ἠώς.’

  ὣς φαμένης ἐλεεινὰ κατὰ βλεφάροιιν ἔχυντο

  δάκρυα, κουριδίοιο δ᾽ ἀναπλήσαντος ὄλεθρον

  μνωομένη, ἅτε κηρὸς ὑπαὶ πυρί, τήκετο λάθρῃ,

  435 ἅζετο γὰρ πατέρα σφὸν ἰδ᾽ ἀμφιπόλους εὐπέπλους,

  μέχρις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἀπ᾽ εὐρέος ὠκεανοῖο

  νὺξ ἐχύθη, μερόπεσσι λύσιν καμάτοιο φέρουσα.

  καί ῥα τόθ᾽ ὑπνώοντος ἐνὶ μεγάροισι τοκῆος

  καὶ δμώων, πυλεῶνας ἀναρρήξασα μελάθρων

  440 ἔκθορεν, ἠΰτ᾽ ἄελλα: φέρον δέ μιν ὠκέα γυῖα:

  ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἀν᾽ οὔρεα πόρτιν ἐρασσαμένην μέγα ταύρου

  θυμὸς ἐποτρύνει ποσὶ καρπαλίμοισι φέρεσθαι

  ἐσσυμένως, ἡ δ᾽ οὔτι λιλαιομένη φιλότητος

  ταρβεῖ βουκόλον ἄνδρα, φέρει δέ μιν ἄσχετος ὁρμή,


  445 εἴ που ἐνὶ ξυλόχοισιν ὁμήθεα ταῦρον ἴδοιτο:

  ὣς ἡ ῥίμφα θέουσα διήνυε μακρὰ κέλευθα

  διζομένη τάχα ποσσὶ πυρῆς ἐπιβήμεναι αἰνῆς.

  οὐδέ τί οἱ κάμε γούνατ᾽: ἐλαφρότεροι δ᾽ ἐφέροντο

  ἐσσυμένης πόδες αἰέν: ἔπειγε γὰρ οὐλομένη Κὴρ

  450 καὶ Κύπρις: οὐδέ τι θῆρας ἐδείδιε λαχνήεντας

  ἀντομένους ὑπὸ νύκτα, πάρος μέγα πεφρικυῖα:

  πᾶσα δέ οἱ λασίων ὀρέων ἐστείβετο πέτρη

  καὶ κρημνοί, πᾶσαι δὲ διεπρήσσοντο χαράδραι.

  τὴν δέ που εἰσορόωσα τόθ᾽ ὑψόθι δῖα Σελήνη

  455 μνησαμένη κατὰ θυμὸν ἀμύμονος Ἐνδυμίωνος

  πολλὰ μάλ᾽ ἐσσυμένην ὀλοφύρατο: καί οἱ ὕπερθε

  λαμπρὸν παμφανόωσα μακρὰς ἀνέφαινε κελεύθους.

  ἵκετο δ᾽ ἐμβεβαυῖα δι᾽ οὔρεος, ᾗχι καὶ ἄλλαι

  νύμφαι Ἀλεξάνδροιο πυρὴν περικωκύεσκον.

  460 τὸν δ᾽ ἔτι που κρατερὸν πῦρ ἄμφεχεν, οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ αὐτῷ

  μηλονόμοι ξυνιόντες ἀπ᾽ οὔρεος ἄλλοθεν ἄλλοι

  ὕλην θεσπεσίην παρενήνεον, ἦρα φέροντες

  ὑστατίην καὶ πένθος ὁμῶς ἑτάρῳ καὶ ἄνακτι,

  κλαίοντες μάλα πολλὰ περισταδόν: ἡ δέ μιν οὔτι,

  465 ἀμφαδὸν ὡς ἄθρησε, γοήσατο τειρομένη περ,

  ἀλλὰ καλυψαμένη περὶ φάπεϊ καλὰ πρόσωπα

  αἶψα πυρῇ ἐνέπαλτο: γόον δ᾽ ἄρα πουλὺν ὄρινε:

  καίετο δ᾽ ἀμφὶ πόσει: νύμφαι δέ μιν ἄλλοθεν ἄλλαι

  θάμβεον, εὖτ᾽ ἐσίδοντο μετ᾽ ἀνέρι πεπτηυῖαν:

  470 καί τις ἑὸν κατὰ θυμὸν ἔπος ποτὶ τοῖον ἔειπεν:

  ‘ἀτρεκέως Πάρις ἦεν ἀτάσθαλος, ὃς μάλα κεδνὴν

  κάλλιπε κουριδίην καὶ ἀνήγαγε μάργον ἄκοιτιν

  οἷ αὐτῷ καὶ Τρωσὶ καὶ ἄστεϊ λοίγιον ἄλγος,

  νήπιος: οὐδ᾽ ἀλόχοιο περίφρονος ἅζετο θυμὸν

  475 τειρομένης, ἥπερ μιν ὑπὲρ φάος ἠελίοιο

  καίπερ ἀπεχθαίροντα καὶ οὐ φιλέοντα τίεσκεν.’

  ὣς ἄρ᾽ ἔφη Νύμφη τις ἀνὰ φρένας: οἱ δ᾽ ἐνὶ μέσσῃ

  πυρκαϊῇ καίοντο λελασμένοι Ἡριγενείης:

  ἀμφὶ δὲ βουκόλοι ἄνδρες ἐθάμβεον, εὖτε πάροιθεν

  480 Ἀργεῖοι θάμβησαν ἀολλέες ἀθρήσαντες

  Εὐάδνην Καπανῆος ἐπεκχυμένην μελέεσσιν

  ἀμφὶ πόσιν δμηθέντα Διὸς στονόεντι κεραυνῷ.

  ἀλλ᾽ ὁπότ᾽ ἀμφοτέρους ὀλοὴ πυρὸς ἤνυσε ῥιπὴ

  Οἰνώνην τε Πάριν τε, μιῇ δ᾽ ὑποκάββαλε τέφπῃ,

  485 δὴ τότε πυρκαϊὴν οἴνῳ σβέσαν: ὀστέα δ᾽ αὐτῶν

  χρυσέῳ ἐν κρητῆρι θέσαν: περὶ δέ σφισι σῆμα

  ἐσσυμένως τεύξαντο: θέσαν δ᾽ ἄρα δοιὼ ὕπερθε

  στήλας, αἵπερ ἔασι τετραμμέναι ἄλλυδις ἄλλη.

  ζῆλον ἐπ᾽ ἀλλήλῃσιν ἔτι στονόεντα φέρουσαι.

  BOOK XI.

  Τρωαὶ δὲ στενάχοντο κατὰ πτόλιν, οὐδ᾽ ἐδύναντο

  ἐλθέμεναι ποτὶ τύμβον, ἐπεὶ μάλα τηλόθ᾽ ἔκειτο

  ἄστεος αἰπεινοῖο: νέοι δ᾽ ἔκτοσθε πόληος

  νωλεμέως πονέοντο: μάχη δ᾽ οὐ λῆγε φόνοιο,

  5 καίπερ Ἀλεξάνδροιο δεδουπότος, οὕνεκ᾽ Ἀχαιοὶ

  Τρωσὶν ἐπεσσεύοντο ποτὶ πτόλιν, οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ

  τείχεος ἤιον ἐκτός ἐπεί σφεας ἦγεν ἀνάγκη:

  ἐν γὰρ δὴ μέσσοισιν Ἔρις στονόεσσά τ᾽ Ἐνυὼ

  στρωφῶντ᾽, ἀργαλέῃσιν Ἐριννύσιν εἴκελαι ἄντην,

  10 ἄμφω ἀπὸ στομάτων ὀλοὸν πνείουσαι ὄλεθρον:

  ἀμφ᾽ αὐτοῖσι δὲ Κῆρες ἀναιδέα θυμὸν ἔχουσαι

  ἀργαλέως μαίνοντο: φόβος δ᾽ ἑτέρωθι καὶ Ἄρης

  λαοὺς ὀτρύνεσκον: ἐφέσπετο δέ σφισι Δεῖμος

  φοινήεντι λύθρῳ πεπαλαγμένος, ὄφρα ἑ φῶτες

  15 οἱ μὲν καρτύνωνται ὁρώμενοι, οἱ δὲ φέβωνται:

  πάντῃ δ᾽ αἰγανέαι τε καὶ ἔγχεα καὶ βέλἐ ἀνδρῶν,

  ἄλλυδις ἄλλα χέοντο κακοῦ μεμαῶτα φόνοιο:

  ἀμφὶ δ᾽ ἄρα σφίσι δοῦπος ἐρειδομένοισιν ὀρώρει,

  μαρναμένων ἑκάτερθε κατὰ φθισήνορα χάρμην.

  20 Ἔνθ᾽ ἄρα Λαοδάμαντα Νεοπτόλεμος κατέπεφνεν,

  ὃς τράφη ἐν Λυκίῃ Ξάνθου παρὰ καλὰ ῥέεθρα,

  ὅν ποτ᾽ ἐριγδούποιο Διὸς δάμαρ ἀνθρώποισι

  Λητὼ δἶ ἀνέφηνεν ἀναρρήξασα χέρεσσι

  τρηχὺ πέδον Λυκίης ἐρικυδέος, ὁππόθ᾽ ἑοῖο

  25 θεσπεσίου τοκετοῖο πολυτλήτῃσιν ἀνίῃ

  δάμναθ᾽ ὑπ᾽ ὠδίνεσσιν, ὅσην ὠδῖνες ἔγειρον.

  τῷ δ᾽ ἔπι Νῖρον ὄλεσσε βαλὼν ἀνὰ δηιοτῆτα

  δουρὶ διὰ γναθμοῖο: πέρησε δέ οἱ στόμα χαλκὸς

  γλῶσσάν τ᾽ αὐδήεσσαν: ὁ δ᾽ ἔγχεος ἄσχετον αἰχμὴν

  30 ἄμφεχε βεβρυχώς: περὶ δ᾽ ἔρρεεν αἷμα γένυσσι

  φθεγγομένου: καὶ τὸν μὲν ὑπὸ κρατερῆς χερὸς ἀλκῇ

  ἐγχείη στονόεσσα ποτὶ χθονὸς οὖδας ἔρεισε

  δευόμενον θυμοῖο. βάλεν δ᾽ Εὐήνορα δῖον

  τυτθὸν ὑπὲρ λαπάρην, διὰ δ᾽ ἤλασεν ἐς μέσον ἧπαρ

  35 αἰχμήν: τῷ δ᾽ ἀλεγεινὸς ἄφαρ συνέκυρσεν ὄλεθρος.

  εἷλε δ᾽ ἄρ᾽ Ἰφιτίωνα καὶ Ἱππομέδοντα δάμασσε

  Μαινάλου ὄβριμον υἷα, τὸν Ὡκυρόη τέκε Νύμφη

  Σαγγαρίου ποταμοῖο παρὰ ῥόον: οὐδέ νυ τόν γε

  δέξατο νοστήσαντα: κακὴ δέ ἑ Κὴρ ἀπάμερσε

  40 παιδὸς ἀνιηρῶς, μέγα δ᾽ υἱέος
ἔμβαλε πένθος.

  Αἰνείας δὲ Βρέμοντα καὶ Ἀνδρόμαχον κατέπεφνεν,

  ὃς τράφη ἐν Κνωσσῷ, ὁ δ᾽ ἄρα ζαθέῃ ἐνὶ Λύκτῳ:

  ἄμφω δ᾽ εἰς ἕνα χῶρον ἀπ᾽ ὠκυπόδων πέσον ἵππων:

  καί ῥ᾽ ὁ μὲν ἀσπαίρεσκε πεπαρμένος ἔγχεϊ μακρῷ

  45 λαιμόν, ὁ δ᾽ ἀλγινόεντος ἀνὰ κροτάφοιο θέμεθλα

  χερμαδίῳ στονόεντι μάλα κρατερῆς ἀπὸ χειρὸς

  βλήμενος ἐκπνείεσκε, μέλας δέ μιν ἄμφεχε πότμος.

  ἵπποι δ᾽ ἐπτοίηντο καὶ ἡνιόχων ἀπάνευθε

  φεύγοντες πολλοῖσιν ἐνεπλάζοντο νέκυσσι:

  50 καὶ τοὺς μὲν θεράποντες ἀμύμονος Αἰνείαο

  μάρψαντες κεχάροντο φίλῃ περὶ ληίδι θυμόν.

  ἔνθα Φιλοκτήτης ὀλοῷ βάλε Πείρασον ἰῷ

  φεύγοντ᾽ ἐκ πολέμοιο: διέθρισε δ᾽ ἀγκύλα νεῦρα

  γούνατος ἐξόπιθεν, κατὰ δ᾽ ἔκλασεν ἀνέρος ὁρμήν:

  55 καὶ τὸν μὲν Δαναῶν τις ὅτ᾽ ἔδρακε γυιωθέντα

  ἐσσυμένως ἀπάμερσε καρήατος ἄορι τύψας

  ἀλγινόεντα τένοντα: κόλον δ᾽ ὑπεδέξατο γαῖα

  σῶμα: κάρη δ᾽ ἀπάτερθε κυλινδομένη πεφόρητο

  φωνῆς ἱεμένοιο: ταχὺς δ᾽ ἅμ᾽ ἀπέπτατο θυμός.

  60 Πουλδάμας δὲ Κλέωνα καὶ Εὐρύμαχον βάλε δουρί,

  οἱ Σύμηθεν ἵκανον ὑπὸ Νιρῆι ἄνακτι

  ἄμφω ἐπιστάμενοι δόλον ἰχθύσι μητίσασθαι

  αἰνοῦ ὑπ᾽ ἀγκίστροιο, βαλέσθαι τ᾽ εἰς ἅλα δῖαν

  δίκτυα καὶ παλάμῃσι περιφραδέως ἀπὸ νηὸς