Erotic Man Candy

by Alana Allen

  "Ja," zei hij.

  De kadyn paniek terug. Riep ze hard Max troost haar. Haar ademhaling deepend als ze begon te hyperventilate.

  "wat er gaat gebeuren met mij? Bij de baby?" vroeg ze. "Het ziet er menselijk of alien? Hoe kom ik aan de man te brengen? Waarom hebt u mij dit aandoen?"

  Max laat haar gaan en in zijn schaamte liep naar de andere kant van de kamer en hing zijn hoofd. Zachtjes, zei hij, "dat weet ik niet. I'm sorry".

  Hoofdstuk 4

  Hij had gelijk over alles. Ze wisten was er iets anders aan hem omdat ze hem voor het eerst ontmoetten de nacht vond hij haar kruipen richting zijn huis half dood.

  De Max Collier ze had gehoord over en zag met eigen ogen was een gezelschap, uitgaand, sociaal persoon. Hij was vaak gespot in de stad vele gesprekken met de lokale leveranciers. Echter in de afgelopen maanden, mensen zagen steeds minder van hem. Kadyn had nooit tot een echte interactie met hen voor dit, maar ze wist van hem en zijn familie's ranch. Het was zeker niet op hem terug te trekken en vasthouden aan zichzelf. Het was logisch dat iets veranderd.

  Ze wilde hem geloof. Ze wilde geloven dat hij niet probeerde te kwetsen. Naar waarheid, ze was emotioneel geïnvesteerd in deze man- of wie hij was- omdat zij eerst voelde zijn handen helen haar. Ze heeft altijd gevraagd wordt hoe hij in staat was om dat te doen, maar als hun tijd gespannen op, besloot ze niet om vragen te stellen en gewoon met het gevoel had ze over hem. Nu geconfronteerd worden met de waarheid is meer dan ze kon verwerken. Het was een surrealistisch gevoel niet begrijpen wat er gebeurde. Om nog maar te zwijgen dat in het midden van die van politie en wordt gezocht voor moord, veel minder uitzoeken je bent zwanger van Sterrenmens 's baby.

  Hij stond in de kamer van haar wachten op haar reactie. Ondanks de vele redenen zij wist dat zij moet draaien ver van deze hele situatie, Kadyn wilden hem te verlaten. Hoewel ze was een korte tijd, Max maakte haar gevoel was ze handig. Het was de eerste keer in haar leven een man had, mits de veiligheid in plaats van stripper heeft van haar.

  Haar hart overgeslagen bij het plotselinge besef dat ze van hem hield. Ze was verliefd op Max Collier.

  Nee. Ze was verliefd op de ziel die bewoond Max's lichaam. Als dat liefde betekende hij werd bepaald tussen een massa mensen en een extra-terrestrial dat is dan wat het zou gaan worden. Ze vonden een liefde zoals deze op haar eigen planeet, en nu was het staren haar in het gezicht en geeft haar een kind, ze was niet naar vraag.

  ***

  Max liep uit de hotelkamer en sluit de deur achter hem zachtjes. In het licht van de zonsopgang van een nieuwe dag, voelde hij zich ervan overtuigd dat alles in orde zou komen. Ze aanvaardde hem en kende de waarheid. Hoewel ze het nog veel moeite, hij geloofde dat er alleen maar beter.

  Hij legde zijn handen op zijn heupen en strekte zijn rug. Ochtend geconfronteerd met het verlangen van een stof bekend als koffie. Hij was gewend aan het drinken. Hij liep naar de lobby om de conciërge waar hij mogelijk een lokaal eethuis.

  In de verte zag hij twee mannen praten. Eén daarvan was het hotel agent herkende hij wanneer hij omhoog getrokken gisteren en de andere is een sheriff's plaatsvervanger. Max vertraagd zijn tempo totdat hij stopte en keek naar de twee van hen. Het hotel agent wees in de richting waarin hij stond. De politiefunctionaris gevolgd zijn vinger en zag Max. Max zijn hoofd boog en gekeerd, probeer niet te haasten naar de kamer, maar ik voel de drang om Kadyn.

  "neemt u mij niet kwalijk, meneer." De officier schreeuwde in zijn richting.

  Hij negeerde het en bleef op. Het openen van de deur naar de hotelkamer hij schreeuwde naar Kadyn.

  "opstaan, ze vonden ons!"

  Kadyn sprong omhoog alsof ze iets hadden gebeten door een slang en geprobeerd zich te registreren wat hij zei. Hij gooide haar dicht bij haar.

  "Haast, rondhuppelen."

  "Wat is er aan de hand?" vroeg ze.

  "Ik denk dat het hotel attendant herkende ons." antwoordde hij.

  Max verzameld hun kleding, sleutels tot zijn truck en enkele andere items en zet ze in zijn rugzak terwijl Kadyn probeerde te balanceren op één been om haar broek aan.

  "Is er een uitweg uit hier?" vroeg ze.

  "Niet dat ik weet. Kunnen we het maken van een run for it. Is mijn vrachtwagen geparkeerd achter het hotel. Volg mij." Max nam haar hand en opende de deur controleren om te zien of alles duidelijk was.

  Hij zag geen officer maar zag dat andere kwamen mensen uit hun kamers door alle geschreeuw.

  "haasten." Max golvend haar aan te komen bij hem als ze renden achter het hotel.

  "Waar is het?" vroeg ze.

  Max, niet tot het keren dat zijn truck was verdwenen. In plaats daarvan werden twee officieren met hun kanonnen gericht op beiden.

  Hoofdstuk 5

  Kadyn bevroor. Haar zonk dieper in haar keel als ze zagen de twee officieren die machinegeweren op haar gezicht. Instinctief, toen ze haar handen omhoog. Ze keek op Max, wie had ook zijn handen omhoog. Hij ontmoette haar blik. De blik in zijn ogen bezorgd.

  Ze voelde het bloed door haar aderen in snel tempo als de adrenaline opengewerkte haar hele lichaam. Ze wist dat ik iets over te gaan tot ze gewoon niet weten wat. Waar was zijn vrachtwagen? Heeft het bureau nemen?

  "Get Down op de grond!" Een van de medewerkers gevraagd.

  Ze dichter naar Max sensing (1767-1849), de grootste bedreiging. Wanneer de first officer was binnen bereik, hij trok Max, bleek hem rond en smeet hem tegen de politiewagen. De tweede officier deed hetzelfde met Kadyn. Tranen naar boven kwam in haar ogen. Ze was niet zeker weet wat u moet doen. Ze kon niet haar baby in een gevangeniscel.

  In een oogwenk, Max bleek zijn polsen naar de cop die pakte hem, en begon te convulse en op de grond vallen. Hij verhuisde al snel naar de tweede officier die werd gearresteerd Kadyn en hem aangeraakt achter de nek, elektrocutie.

  Kadyn was overrompeld. Zij stond als Max pakten we de handboei toetsen en ontgrendelde haar polsen van de handboeien.

  "Stap in de auto." Max besteld.

  "Wat? We can't steal a Police car!" zei ze.

  "just get in!" Dit is de eerste keer dat hij ooit verhief zijn stem aan haar. Het was intimiderend genoeg dat zij achternagelopen zijn bestelling.

  Kadyn keek uit het raam en zag Max lean omlaag naast de officieren. Hij legde beide handen over elkaar lichaam rondvliegen boven hen zonder deze te raken. Glowing lichtkleur uit zijn handen vallen de officers' lichamen. Kadyn keek de officieren als ze verplaatst door diep adem te halen. Max afgestapt en ging op weg naar de auto. Hij kreeg in en sloot de deur, zet de selecteurhendel in Drive en stapte op het gas, spinnen de banden als ze reed uit achter het hotel en op de snelweg.

  "Wat precies gebeurd?" Kadyn gevraagd. Hoewel ze al wist het antwoord. Het was hetzelfde had gedaan om haar de eerste nacht dat hij haar ontmoet. Ze had geen vragen, maar dit keer om hem doen aan iemand anders een langzame realisatie kronkel in haar hoofd. Hij had de macht anderen te genezen met zijn handen. Hij vertelde de waarheid. Hij kwam uit een andere wereld.

  Max hield zijn ogen op de weg, maar zei niets. Hij wist zijn tijd was. Meer dan wat hij moest Kadyn naar een veilige plek voor hun baby. Dit was niet makkelijk zal zijn. Er waren niet veel mensen die hij had ontmoet in de afgelopen 18 maanden dat hij wist dat hij kon vertrouwen, behalve één.

  Op de weg vóór u lijkt een lange reis, zowel achter en voor de boeg. Zijn enige probleem nu was om Kadyn veilig en al hun baby bezorgd zonder dat in handen van de overheid. Haar zwangerschap was ongepland en onverwacht, maar een wonder toch.

  Hij richt zijn aandacht op de radio scanner die was verslaglegging over hun nieuwste wegkomen. Blijkbaar andere officieren waren bij het nastreven van de politiewagen waren ze rijden. Als hij ging om haar veiligheid, hij had om zich te ontdoen van deze auto. Hij reed totdat hij kwam ik bij een klein stadje. Bij de volgende lichte, er was een auto garage. Hij trok in en parkeerde de auto achter het gebouw.

  "Get out.", zei hij.

  "Waar gaan we heen?" Kadyn gevraagd.

  "We moeten af van de auto."

  Kadyn volgde hem en gingen uit de voorstoel. Ze hie
lp hem open de garagedeur aan de autocarrosseriewerkplaats, duw de auto in en zet de motor dan achter hen. Aan de overkant van de parkeerplaats zagen ze een oud aftands blue Chevy truck die zag verlaten.

  "Daar," zei hij. "That one." Hij wees op de auto. Ze liepen over straat en kreeg in de machine.

  "Hoe zit het met de toetsen?" zei ze.

  "I've got it." Max plaatste zijn hand boven de ontsteking en met slechts een korte paar muisklikken kon de machine te starten.

  "Dat is een cadeau dat je hebt zitten," zei Kadyn.

  Hoofdstuk 6

  Ze waren paardrijden langs de weg bij een diepe druk in haar buik van Kadyn. Ze pakte haar maag en voelde zich uit te breiden.

  "Wat is er gebeurt met mij?" Ze schreeuwden. Haar maag verplaatst, vergroot en tot zinken voordat het weer tijd om uit te breiden.

  Max nam enerzijds stuurwiel eraf en plaatste het op haar buik.

  "Voelt u geen pijn?" vroeg hij.

  "Nee, gewoon heel druk en tintelingen. Het stoppen, Max. Please." Kadyn roerei op haar stoel en pakte zijn schouder trekt op zijn jas.

  "Het zal wel goed."

  Hij trok de truck aan de kant van de weg, zet hem in de parkeerstand en zet de motor uit. Sluit zijn ogen opende hij zijn hand en verdreven, een gouden licht over haar buik.

  Kadyn voelde de kalmte die afgenomen om haar lichaam. Haar maag stopt met bewegen. Max zet de machine in de stand drive en bleef op langs de snelweg. Zijn uitdrukking werd afstandelijk.

  "Wat is in mij, Max?" vroeg ze, bang voor wat er zojuist gebeurd is.

  Hij negeerde haar en hield zijn blik op de weg vooruit.

  "Answer me!" Ze uitgescholden, tranen rollen over haar gezicht.

  "I don't know Kadyn. Dit is nog nooit eerder gebeurd." Hij probeerde te troosten, maar wist dat ze zou niet geloven wat hij zei, want de waarheid was, wist hij niet kunnen beantwoorden.

  Tussen uitroepen van lucht en sniffles, zij whimpered, "kun je tenminste liegen tegen mij?"

  "Nee. Ik zal nooit liegen tegen je." zei hij.

  Kadyn scooted over aan zijn kant van de stoel en rustte haar hoofd op zijn schouder. Hij nam enerzijds uit van het stuurwiel en om haar heen.

  "Please laat me." zei ze.

  Hij keek neer op haar: "Nooit."

  ***

  Max verdacht was er niet veel tijd meer overblijft. De baby zou nog komen en hij moest haar naar een plek waar de politie niet zou vinden. Er was slechts één plek wist hij dat hij kon nemen. Één Persoon op deze wereld die hij kon vertrouwen. Het enige andere dat was net zelf die hier was geweest op een langdurige missie.

  Cal Jenkins.

  Bij iedere missie naar aarde, was er altijd een paar van hen op de planeet. Één voor kortere missies om gegevens te verzamelen en de andere bewoner verbleef voor verschillende Aardse jaren leert de cultuur en aanpassing aan de omstandigheden. Pas door de gegevens teruggestuurd naar onze wereld van deze bewoners die de kortstondige missie reizigers konden blend gemakkelijk onder mensen.

  Cal was op deze planeet de afgelopen veertig Aardse jaren. Voorbij de missie eisen, maar hij koos voor verblijf en wonen tussen de aardbewoners nadat hij ontmoette en trouwde. Toen zijn vrouw overleed, hij weigerde te vertrekken waarbij de aarde als de plek zijn ziel zou dimmen. Nu woonde hij in een blokhut diep in de noordelijke bossen en alleen toonde zich bij andere reizigers in de problemen.

  Max zich bewust is van zijn bestaan en had geweten Cal uit voordat ze beide hier ingezet, maar nog nooit had een behoefte om contact met hem voor nu. Hij hoopte alleen was niets veranderd en Cal lag er nog.

  Keek Kadyn als ze sliepen. Ze keek zo rustig. Hij wilde haar altijd het gevoel dat het weg. Ze verdienden toch om gelukkig te zijn, zo niet met hem dan met iemand in haar leven. Zijn stemming was somber omdat hij besefte dat hij ondanks zijn goede bedoelingen, hij had nog niet eerlijk tegenover haar. Er was een donker geheim links. Dat zou ongetwijfeld kwaad haar en kan haar forever. Hij had geen zin om dat te doen voor haar.

  Haar vader had gedaan genoeg schade, maar toen was het allemaal gezegd en gedaan werd hij uit een andere wereld en zowel hun toekomst afhangt van hem zijn werk te doen.

  Hoofdstuk 7

  Kadyn ontwaakte uit haar dutje op het geluid van de brullende motor over de snelweg. Zij zat tot zie de schittering van de koplampen breekt in de nachtelijke hemel voor de boeg. Ze voelde een beetje minder gespannen dan ze had voordat u in slaap valt tot ze herinnerden zij zich een vreemde in haar. Panic geretourneerd en de onbeantwoorde vragen die zij bezat vóór kwam aan haar mond.

  "Max, wat er gaat gebeuren met mij? Ik zal overleven deze geboren?"

  Hij gaf haar een geruststellende knipoog maar hield zijn handen aan het stuur. Ze was niet blij. Het was alsof hij wist meer dan hij vertelde haar. Ze losten haar lichaam en probeerde om comfortabel ondanks de enorme buik belemmerd haar vermogen om.

  Het leek alsof ze nog meer gegroeid sinds ze sliepen. Ze keek alsof ze was negen maanden zwanger. Angst schoot door haar.

  "Look at me!" riep ze. "Ik ben enorm!"

  "Het gaat prima."

  Kadyn wist hij probeerde zijn best aan console haar maar zonder de zekerheid in zijn stem, ze kon het niet geloven.

  "tell me what you know. Wat er gaat gebeuren met mij? Gaat me vermoorden? Zal het pijnlijk?"

  Kadyn vochten de tranen stromen van haar gezicht. Ze wilde dapper, sterk, maar ze was bang. Alles was tegelijk.

  "De waarheid is dat ik niet weet wat er gaat gebeuren met u of de baby." Max gepauzeerd.

  Rechtschapenheid bang haar meer dan zijn heb ik haar niet genegeerd heeft.

  "Onze soorten helers. Wij zijn genezen menselijke lichamen in vele gevallen. Het is logisch dat het waarschijnlijk voel je je niet pijn, evenmin zal deze geboorte kill you".

  Hij pakte haar hand.

  "I Won't laat u Kadyn. Wat er ook gebeurt."

  ***

  Max omhooggetrokken op de onverharde oprit en parkeerde de wagen. Hij en Kadyn stapte uit en liep naar de hut. Op de veranda zat een oudere man in een schommelstoel. Zijn functies werden verweerd en donker. Hij opstond en ontmoet ze aan de bovenkant van het terras trappen.

  "Cal?" Max ondervraagd.

  "Wie bent u?" vroeg de man.

  Max klom drie stappen en ontmoette zijn blik. Hij gestrekt zijn onderarm en wachtte voor Cal hetzelfde te doen. De man keek naar beneden en vervolgens pakte Max's onderarm.

  Een oplichtende kwam uit de heren armen en na een ogenblik Cal herkend de man standing vóór hem.

  "Max Collier. Kom binnen." Cal glimlachte en pakte Max's andere hand schudden.

  Hij richt zijn aandacht op het meisje was achter hem. "Wie is dat?" vroeg hij.

  Kadyn geïntensiveerd te schudden zijn hand. Hij ontmoette haar met zijn eigen. "Je bent heel mooi, ma'am".

  Kadyn bloosde. "Bedankt." Ze antwoordde.

  Zijn glimlach verdween als hij staarde op Kadyn Promotieartikel van haar buik. Hij keek naar Max in alarm voordat terugkijkend op haar.

  "Wat is de zin van deze?" vroeg hij Max.

  "Dat is wat we hadden gehoopt dat u ons zou willen helpen." Max gezegd.

  "Het lijkt erop dat je geholpen hebt uzelf in een wereld van ellende." Cal hem een uitbrander gegeven. "Weet je wat dit betekent voor de missie."

  "Wat betekent het?" Kadyn keek vragend.

  "Je hebt nog niet vertelde haar nog, toch?" Cal hem vroeg. Max was niet zeker of hij kon antwoord op zijn vraag en houd Kadyn kalm.

  "Misschien moeten we allemaal zitten." Max gezegd.

  Cal zuchtten en motioned tot hen: "kom binnen. We moeten praten".

  Max hield de deur voor Kadyn. Ze passeerde met een schittering die hem vertelde, was hij in een soort van moeite.

  Hoofdstuk 8

  Kadyn was steeds bang hoe langer ze hoorde de twee van hen praten. Max leek terughoudend met het geven van rechte antwoorden en Cal niet wilde praten zonder Max's toestemming. Beiden waren probeert te kalmeren, maar hoe meer ze probeerde de meer ze besefte dat wat er gaat gebeuren met haar ernstig was. Misschien zelfs dodelijk zijn.

  Ze
nam diep adem om rustig haar zenuwen, maar het mocht niet baten. Haar hand, die was rustend op haar buik, verplaatst. Het was de baby weer uitzetten en als voorheen, groeiende binnenkant van haar. Zij twijfelden.

  "Max is het weer gebeurt." Ze haalde uit naar zijn hand als hij hielp haar op de bank.

  Er is geen pijn, maar de intense druk in haar bekken geretourneerd. Ze wisten niet wat ze moesten doen. Ze had nooit een moeder naast haar baby zus en dit was heel anders dan wat zij aan. Max stond bij haar terwijl Cal gezocht voor handdoeken. Haar voorhoofd begon te zweten.