Erotic Man Candy

by Alana Allen

  "Ik ben hier, baby." Max consoled haar. Ze kon vertellen was hij zeker wat er aan de hand was net zoveel als ze was.

  Cal teruggestuurd naar de beide met de handdoeken. Hij hief haar shirt naar bloot haar buik gloeiend dezelfde manier zowel de heren onderarmen waren gloeiend.

  Kadyn keek Max aandachtig en bang zijn dat ze naar beneden keek ze zou uittrekken. Cal opende haar benen en verdeel ze appart. Zijn handen begon te gloeien als Kadyn geperst met haar ogen gesloten. Er was nog geen pijn, die verward haar, maar ze pakte Max handvast. Hij plaatste zijn andere hand om zowel van de hondenbelasting.

  'Hold on, Kadyn. Het is bijna voorbij."

  Max heeft vertrouwen in Cal op het leveren van de baby. Hij was een mens huisarts een aantal jaren volgens de telepathische wisselen ze eerder hadden. Hij was ook als een oudere reiziger. Als er ooit een ander geval van een mens/buitenaardse hybride dan zou hij het weet. Hij staarde naar Cal's expression inschatten hoe goed het proces ging. Kadyn niet scheen te pijn maar ze was nog hard en klaagde over gevoel.

  Hij keek neer op haar en voelde zijn menselijke hart ontploffen. Figuurlijk, althans. Dit was hoe de mannen keken naar hun vrouwen? Hij was onder de indruk van hoe moedig een menselijk vrouwtje was met zulk een traumatische metamorfose op haar lichaam. Zou hij hetzelfde hebben gedaan? Hij dringende verzoeken om haar te beschermen overwon hem en hij wilde troosten haar, maar er was nog een gevoel kon hij niet vinden. Dat deed hij niet herkend in de eerste totdat hij besefte hij had gevoeld.

  Hij raakte haar wang en fluisterde in haar oor.

  "I love you".

  "Kadyn opende haar ogen aan het geluid van zijn stem.

  "I love you."

  "Max, ik heb je hulp nodig." Cal zei hen te onderbreken.

  Max benaderde Cal's kant en keek bezorgd. Hij raakte Cal's schouder.

  "Wat is er aan de hand?"

  Cal's uitdrukking te knagen.

  "De baby. Het niet willen dat ik wil je." Cal gezegd.

  "Wat bedoel je?" Max gevraagd.

  "Uw baby. Hij wil".

  Max van plaats verwisseld met Cal, die zijn handen en een gezonde baby boy. Door alle schijn keek hij menselijk.

  Tranen gestreamd van Max's gezicht als hij zijn zoon. Hij keek naar Kadyn die glimlachte bij hem voordat zweven in een diepe slaap.

  Hoofdstuk 9

  Kadyn's ogen geopend. Zij probeerde zich te concentreren op de popcorn plafond van de slaapkamer. Haar armen bereikt over haar hoofd en als ze yawned.

  Ze was volledig uitgerust en voelde geweldig. Verrassend om haar, als ze net bevallen van een baby slechts uren voordat. Zij verwachtte dat pijnlijke of een soort pijn. Zelfs tijdens de bevalling ze alleen voelde een diepe druk maar niets ze zou definiëren als pijn. Het was niet alsof ze was rond baby's veel, maar wist ze genoeg algemene kennis dat zij op de hoogte was dat zij een vrouw was het lot van het leven in de pijn van de geboorte van een kind.

  Kadyn aangezet haar zijde naar haar pasgeborene. De baby was goed slapen in een geïmproviseerde ledikant Max had gemaakt voor hem.

  Hij hart sterk gegroeid met trots. Zij en Max dat kindje. Hij was zo mooi. Ze kon niet geloven dat ze kon liefde iedereen meer zoveel hield ze haar nieuwe gezin.

  Scheuren ontstaan aan de basis van haar ogen. Ze veegde ze weg met een slag van haar hand.

  Max gluurden zijn hoofd in de kamer. Zij gevangen zijn blik als hij glimlachte. Hij opende de deur en liep door, waardoor er achter hem. Haar hart lichter als hij liep naar haar toe en plantten een kus op haar lippen.

  Ze leunde in hem, waardoor haar arm rond zijn nek. Hij zat op het bed naast haar breken hun zoen.

  "Hoe voelt u zich?" vroeg hij.

  "Geweldig, eigenlijk. Geen pijn." Kadyn gezegd.

  "We bespraken dat eerder. Wij hebben een theorie over waarom je geen pijn".

  Kadyn vaste blik op hem wachten voor zijn uitleg. Ze was nieuwsgierig. Opvallend zijn hand, ze hield.

  "Ik kan niet wachten om te horen dat dit uitleg." zei ze.

  "Want wij zijn helers door natuur, Cal en ik denk dat de baby beschermd zijn gastheer van elke vorm van pijn." Max vermeld.

  "Host?" Kadyn bespotten het woord herhalen.

  "Je weet wat ik bedoel." Max glimlachte.

  Max pakte de baby en gleed in bed naast Kadyn. Hij legde de baby tussen hen. Zijn geluk was van korte duur voor zijn houding is nors. Ze was niet zeker waarom hij keek droevig.

  Kadyn omarmde de baby's wang met haar hand en vervolgens herhaald optreden van tot MAX.

  "I love you Max." Ze kuste hem diep in de mond, wervelende haar tong tussen zijn lippen totdat hij opende ze willen ontvangen.

  Max snuggled in Kadyn's hair en nam diep adem. Hij genoot de zoete geur van honing en vanille en kuste haar hoofd. Sinds zijn tijd op deze planeet, hij had niet het idee dat de diepte van emoties zijn menselijk lichaam kon gevoel tot nu toe. Kadyn was de katalysator voor een diepere betekenis van het menselijk leven.

  Zijn acties voelde alsof ze zaten op automatische piloot. De mensachtige Max Collier was weliswaar niet meer, maar het leek alsof delen van hem waren. Hij beleefde deze emoties zonder werkelijke controle op uitoefenen. Ze gewoonweg niet bestonden.

  Hij keek in haar ogen en nam zijn hand in de zijne, let daarbij op de baby. Zijn woorden veranderd in verdriet en hij was zeker Kadyn gemerkt. Er is geen gemakkelijke manier om Kadyn vertel dat hij moest terugkeren naar zijn schip.

  Het was niet wat hij wilde, maar hij moest verantwoorden voor wat hij had gedaan. De gedachte aan hen getrokken op zijn ziel. Ze waren zijn leven nu, maar hij had geen idee hoe hij het probleem kon verhelpen. De politie achter hen aan. Hoe kon hij haar verlaten en hun baby niet aan hun lot overlaten?

  Hij winced op zijn eigen situatie. Hij keek naar haar, omdat zij nestelde me met de baby. Wilde hij haar beschermt sinds het begin, maar nu hij vreesde dat hij wellicht meer kwaad om haar dan hij van plan was.

  Max sloot zijn ogen en sloeg op zijn rug. Kadyn gedaald waren terug om te slapen. Hij brak zijn menselijk hart te zien haar met hun zoon en weten dat binnenkort zou hij niet met hen. Er zouden geen lange nachten vrijen met haar. Niet meer gedeelde momenten met elkaar.

  Hij geperst zijn ogen dichtknijpt bereid de toekomst te veranderen. Hij zou veranderen een paar dingen als hij kon. Helaas, hij was gewoon een levend wezen en niet de schepper van het universum. Hij wreef zijn ogen verlichten wat stress had opgestapeld en besloten dat hij zou wachten om je haar op een later tijdstip nog eens. Nu wilde hij graag met hen beiden before life trok ze uit elkaar.

  Hoofdstuk 10

  Kadyn zat, trok de kapjes en haar voeten op de vloer. Ze uitgerekt haar armen hoog boven haar hoofd en keek op baby Max. Ze kwam uiteindelijk met een naam voor hun nieuwe liefde. Max wilde naam hem na cal voor zijn hulp bij het leveren van het kind, maar Kadyn gevochten voor naamgeving hem naar zijn vader.

  Baby Max lag te slapen slapen. Ze besefte dat Max niet in de kamer en besloot op zoek te gaan naar hem. Ze vallen het kind, een kus op zijn neus, voordat ze de deur rustig.

  Ze checkte de woonkamer maar er was geen teken van Max. Ze keek in de badkamer en de keuken zonder succes. Merkwaardig, want hij laat nooit haar uit zijn gezicht en nu kon ze niet vinden.

  Een kleine windturbine breezed de geopende vensters doorlopen in het huis chillen Kadyn. Ze trok haar badjas dicht en shivered de koude weg. Ze merkte dat de deur open stond en de getraliede deur werd overgelaten om lucht te blazen in het huis terwijl insecten buiten.

  Haar blote voeten tip marionetten op de koude hardhouten eiken vloeren zoals ze zelf geleid in de richting van de deur. Er waren twee stemmen spreken op het terras in een lage, gedempte toon.

  "Ze niet kent doet ze?" De stem klonk als CAL's. "Waarom heb je geen vertelde haar nog?"

  De kadyn innerlijke alarmbellen rinkelen waren zoals het werd duidelijk dat hij doelde op haar. Wat had Max niet vertelde haar toch? Wat viel er te vertellen? Ze dichter, verstoppen zichzelf op de muur naast de voordeur.

  "Ik beloofde haar dat ik nooit zou verlaten." Max beantwoord.

  "Maar je weet
dat je moet gaan. Weet u zeker dat ze zullen je niet laten verblijven, vooral vanwege wat u hebt gedaan." Cal gemotiveerd met zijn vriend.

  Kadyn voelde ze had genoeg gehoord. Ze opende de krakende deur, staarde ze allebei in de ogen en vroeg, "Wat hebt u gedaan?"

  "Kadyn." Max was verrast haar te zien. Hij onderbroken als hij besefte ze had gehoord wat hij en Cal heeft gezegd. Hoe werd hij uitleggen?

  Cal was in staat om hem erop te wijzen dat hij niet nadenkt over zijn eigen leven leiden. Hij wist de waarheid over te kwetsen Kadyn maar hij had geen keus. Zijn tijd was het einde nadert en hij moest gaan. Of hij wel of niet terug zou keren nu dat hij verwekt een half menselijk kind was een andere zaak. Hoe kon hij haar antwoorden als hij dat niet allemaal zelf?

  "Wat zijn jullie verbergen van me, Max?" haar stem quivered als haar ogen overspoeld met tranen. Het laatste wat hij wilde doen, was haar pijn, maar hij was te weinig tijd. Hij moest je naar het rendez-vous punt op een bepaalde tijd om terug te keren naar zijn volk. Hij wist was ze niet gaan om dit gemakkelijk te doen en hij kwam niet aan haar. Hij had bemoeid in haar leven. Ze had hem hield en bevallen van hun kind. Nu moest hij haar vragen te doen het onvoorstelbare en zorg voor hun baby.

  "Ik wilde je vertellen binnenkort. Ik was gewoon niet zeker hoe." Max begon.

  "Je ons verlaat, heb je?" Kadyn nam een stap naar hem toe. De lijnen in haar gezicht verschoven waardoor haar blik triest en wanhopig te begrijpen.

  "Ik heb geen zin maar ja, ik heb te vertrekken." Max beantwoordden de vragenlijst. Zijn menselijke hartslag voor haar in opeenvolgende golven van jammer dat hij moest verstuikte haar op deze manier.

  "I'm sor-" Max begon te zeggen toen hij stopte kort bij de aanblik van een politieauto te trekken naar de lange onverharde weg richting hen.

  Cal en Kadyn merkte hij was afgeleid. Hun ogen gedraaid en gericht op hetzelfde was hij kijkt.

  "Cops!" Cal verhief zijn stem. "Get inside, nu!"

  Hoofdstuk 11

  Max pakte Kadyn's arm en trok haar binnenkant. Kadyn gehaast langs hem en vertrok naar waar baby Max zuchtte. Ze pakte hem voorzichtig en hem in een deken.

  Max zet de voordeur en verstopt achter de muur peering uit de woonkamer raam. Hij zag de police car trek naar de oprit. Een lange man uit de auto met zijn partner, zowel in uniform. Ze liepen tot Cal die daar stond, keek hem vanaf zijn veranda.

  "Morning". Cal begroet de mannen.

  "Morning. Kunnen wij vragen u een paar vragen stellen?" De hoge officier gevraagd.

  "Je kunt proberen. Niet dat ik je de antwoorden die je zoekt." Cal gereageerd.

  Kadyn gluurden haar hoofd om de hoek en fluisterde tegen hem: "Wat is er aan de hand?"

  Hij legde zijn vinger op zijn mond als een signaal om rustig en vervolgens zijn oor dichter tegen de muur.

  "We zijn op zoek naar twee verdachten een man en een vrouw." De kortere officer gevraagd. "iemand gezien hier die aan die beschrijving bezig?"

  Max keek naar de interactie van de drie mannen af als de politieagenten hadden hem gezien en Kadyn lopen in het huis, ze waren op weg naar boven. Kadyn hield de baby als hij ontwaakte uit zijn dutje en begon te Coo op haar. Ze nam hem mee naar de andere kamer. Max wachtten om te zien of de politieagenten hoorden ze geen lawaai maken.

  "Nee hoor. Nog nooit niemand over deze onderdelen. Ik ben eigenaar van de grond en lopen ze elke dag dus ik moet weten, maar bedankt voor het stoppen door." Cal motioned hen naar hun auto.

  "Uhm, mag komen we binnen?" De hogere officier gevraagd.

  "Wat?" Cal bommenleggers.

  "Een glas water zeker op prijs zou worden gesteld." De officier keek hem recht in de ogen te wachten op zijn reactie.

  "Zeker. Kom maar binnen." Hij hoorde Cal zeggen.

  Max pakte de sleutels tot CAL's auto en rende naar de slaapkamer om Kadyn en de baby. Hij leidde hen naar de achterdeur van het huis waar Cal's auto stond geparkeerd. Kadyn bezit de baby op haar schoot als Max vastgegespt haar gordel en dan het zijne. Hij steekt de sleutel in het contactslot, zet de versnellingshendel in de stand drive en snelheid van achter het huis op de onverharde weg die naar de snelweg.

  "Wat gaan we nu doen?" vroeg Kadyn. Zij bleef bij baby Max strak. Bomen en borstel werden blazen door ze snel als ze keek achter om te zien of de officieren waren volgende.

  "We hebben om Shadow Rock Canyon." Max beantwoord.

  Dit was het trefpunt van de site. Hij wist deze plek goed want dit is waar hij voor het eerst werd ingezet als hij aankwam op de planeet. Het was een van de landingsplaatsen dat hij zo vriendelijk was gebruiken vanwege zijn verborgen positie achter de oranje gekleurde canyons. Hij gebruikt naar deze plek als een toevluchtsoord. Een plek kon hij komen te wachten op de terugkeer van zijn volk. Nu met every mile hij snel naar zijn hart vol vrees.

  "Waarom? Wat is er?" vroeg Kadyn.

  Hij nam haar en vooral zijn aandacht op de spiegel waar hij rode en blauwe lampjes knipperen in de verte achter hem. Moet hij een run for it of hen leiden op een wilde gans chase? Zijn keuzes zijn beperkt. Hij kon niet brengen tot de drop plek waar de space craft was hem te ontmoeten, en toch is hij nog steeds moesten de druppelpunt op tijd.

  "Waar gaat u naartoe?" Kadyn gevraagd.

  "I'm leading ze weg van de landingszone." Max vertelde haar.

  Hij stapte op het gas waardoor ze worden gedwongen hun stoelen. Hij benaderde een vork in de weg en gingen we linksaf een onverharde weg die bovenop, ver af van de canyons.

  "Kadyn moet ik u verlaten en de baby. Ik heb alles wat mijn volk zou overwegen een schending door voortplanting en ik moet het antwoord voor mijn misdaad."

  Max staarde rechtdoor.

  "Uw misdaad?" Kadyn gezegd. "Bent u nog zeggen dat wij een vergissing?" haar stem is gescheurd.

  Max keek naar haar en plaatste een hand op haar wang. "Nee. Onze liefde zal nooit een misverstand."

  Kadyn leunde haar hoofd in zijn hand en sloot haar ogen. Tranen gevuld met haar ogen als ze keek neer op het wonder in haar armen en besefte dat binnenkort hebben ze alleen elkaar.

  Hoofdstuk 12

  Max reed op de richel achter de bergen. Hij was voldoende vertrouwd zijn met deze weg dat hij wist van een grot verderop. Als hij kon gewoon genoeg ruimte tussen hem en de police car. Hij kon verbergen in grotten en de politie zou rijden langs de werklieden zonder.

  Hij hefinrichtingspin invoeren de wendingen van het wegverkeer Kadyn bezit de baby zitten. Hij zag de afslag voor de grot verderop en naar rechts net na de hoek. Als hij vermoedt de politie niet gezien en reed gelijk door. Hij wachtte enkele seconden en blijft vervolgens teruggetrokken voordat we terug langs de weg in de tegenovergestelde richting.

  "Holy crap dat was dicht!" Max gezegd.

  Hij hield zijn mond zwaar op het pedaal te haasten naar de landingsplaats. In de verte hoorde hij politiesirenes harder. Het was duidelijk dat de smerissen hadden riepen via voor hulp en back-up was op zijn weg. Hij racete zo snel als hij kon omhoog Shadow Rock Canyon, wetende dat op dit punt had hij geen tijd meer.

  Hij vond zelf de head-to-head met de police car omdat hij kwam barreling naar hem toe. Hij was voldoende vertrouwd zijn met de menselijke intuïtie om te weten dat de cop wilt draaien voordat hij ging. Hij omlaag gedrukt op het gas pedaal harder en hield de stuurinrichting recht vooruit. De politiewagen bovenop, aan de linkerkant en crashte op de kant van de weg. Er was geen tijd om te zien of ze waren allemaal goed. Max verder gegaan als Kadyn terugblik op het wrak.

  Max screeched de banden als hij omhoog getrokken naar de landingsplaats. Hij stopte de auto en raakte als Kadyn volgde hem. Hij vloog omhoog naar de bergtop, op zoek naar enig teken van het ruimtevaartuig.

  "Wij gaan met u." Kadyn aanwezig.

  Max omdraaide en keek haar met een verbijsterd uitdrukking op zijn gezicht. "Je moet bereid zijn om met mij?"

  Hij dacht dat ze was niet bereid om haar planeet of haar zus. Het was een gegeven dat hij moest vertrekken, maar hij had nooit gedacht dat ze bereid zouden zijn om te komen met hem, dat is waarom hij nooit haar vroeg. Bezorgde uitdrukking op zijn gezicht verlicht in een g
limlach, zoals hij zei, haar woorden. Hij hield zijn hand voor haar rekening en trok haar naar hem en kuste haar.

  "We moeten opschieten.", zei hij.

  "wacht, kijk maar!" Kadyn omlaag wijst de canyon aan de hoofdweg naar de ingang van het park. Politiewagens waren omhoog te trekken met hun lampjes knipperen en sirenes schalde als ze snijd de ingang van het park.

  "Ze zijn te laat. Zie?"

  Max wees op de hemel. Er was een object zweven in de hemel assomigliava tiny reflecterende spiegels in de vorm van een groter object. Kadyn vond het toch wel een soort camouflage. Ze hield op baby Max als hij whimpered.